Η δρασυ – eylem συνεχίζει

Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής ήταν οι πρώτες εκλογές μετά το κούρεμα και την επιβολή των μνημονίων στην Κύπρο και χαρακτηρίστηκαν από τη μεγάλη αποχή του 56,3% που είναι η μεγαλύτερη που καταγράφηκε σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση.

Το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής έκρυψε ουσιαστικά την πτώση που είχαν όλα τα κόμματα. Ο ΔΗΣΥ που κατέβηκε με το ΕΥΡΩΚO μπορεί να αναδείχτηκε πρώτο κόμμα εκλέγοντας δυο ευρωβουλευτές με 37.75% αλλά στην ουσία πήρε12,000 ψήφους λιγότερες από ότι το 2009 ενώ αν το αποτέλεσμα συγκριθεί με τις προηγούμενες βουλευτικές φαίνεται ότι έχασε ένα στους τρείς ψηφοφόρους του. Το ΑΚΕΛ κατάφερε να εκλέξει και αυτό δυο ευρωβουλευτές όπως ήταν ο στόχος του αλλά καταγράφει μια πτώση 8,3% σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2009 και 37,000 ψήφους λιγότερες ενώ και σε αυτή τη περίπτωση αν η σύγκριση γίνει με τις προηγούμενες βουλευτικές φαίνεται να έχασε το 40-45% των ψηφοφόρων του. Πτώση είχαν και τα άλλα δυο παραδοσιακά κόμματα το ΔΗΚΟ , που με το 10,83% έχασε το ένα τέταρτο των ψηφοφόρων του και η ΕΔΕΚ που παρά το ότι συμμάχησε με τους Οικολόγους και πήραν 7,68% έχασαν σχεδόν τους μισούς τους ψηφοφόρους σε σχέση με τις βουλευτικές του 2011. Το κόμμα του Λιλλήκα πήρε 6,78% που είναι σαφώς κάτω από το ποσοστό που περίμενε ενώ το ΕΛΑΜ, η Χρυσή Αυγή Κύπρου ανέβηκε στο 2,69 αλλα ουσιαστικά κέρδισε μόνο 2000 ψήφους περισσότερες απ ότι στις προηγούμενες βουλευτικές.

Απογοήτευση

Όλα αυτά καταγράφουν την απογοήτευση που υπάρχει μέσα στη κοινωνία εξαιτίας των μνημονίων και των πολιτικών λιτότητας, προς όλα τα κόμματα που θεωρούνται συνυπεύθηνα για την σημερινή τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται χιλιάδες εργαζόμενοι με την ανεργία να φτάνει στο πρωτοφανές 20%, τις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές και πολλά άλλα. Καταγράφει την αντίδραση του κόσμου προς το πολιτικό κατεστημένο που κυβερνά εδώ και δεκαετίες μέσα από διάφορους συνδυασμούς.

Αυτά τα αποτελέσματα όμως καταγράφουν και μια αντίδραση προς την ίδια την Ε.Ε. και τους θεσμούς της την οποία θεωρούν υπεύθυνη για το κούρεμα και τα μνημόνια που επέβαλε. Πολύ λίγος κόσμος πιστεύει πια ότι μπορεί να προκύψει οτιδήποτε καλό από αυτή τη συμμαχία της λιτότητας, της ανεργίας, και του ρατσισμού που δίνει πρόσφορο έδαφος στους ναζί να αναπτύσσονται Αυτό είναι κάτι που καταγράφηκε ξεκάθαρα μέσα από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών σε ολόκληρη την Ε.Ε. Εκτός από την απογοήτευση του κόσμου και την μεγάλη αποχή καταγράφηκε και μια σημαντική άνοδος των ακροδεξιών και φασιστικών οργανώσεων και κομμάτων.

Αυτά είναι πραγματικά κακά μαντάτα και θα πρέπει όσοι παλεύουμε ενάντια στη φασιστική απειλή να συντονιστούμε και να οργανωθούμε για να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά.

Θετικό αποτέλεσμα οι 2200 ψήφοι

Η Δικοινοτική Ριζοσπαστική Αριστερή Συνεργασία δρασυ – eylem, η πρώτη προσπάθεια για να εμφανιστεί μια εναλλακτική πρόταση στα αριστερά του ΑΚΕΛ με ένα διεθνιστικό ψηφοδέλτιο με δύο τουρκοκύπριες και 4 ελληνοκύπριους υποψηφίους και ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα, κατέγραψε ένα ποσοστό 0,86% παίρνοντας 2220 ψήφους. Οι 655 από αυτούς τους ψήφους προέρχονται από τουρκοκύπριους και οι υπόλοιποι 1565 από ελληνοκύπριους. Τελικά οι τουρκοκύπριοι που κατάφεραν να ψηφίσουν ήταν ελάχιστοι, μόλις το 3,19%. Ο λόγος γι αυτή τη χαμηλή συμμετοχή ήταν η νομοθεσία που ψήφισε λίγες βδομάδες νωρίτερα η Βουλή με τις ψήφους του ΔΗΣΥ και την αποχή του ΑΚΕΛ με την οποία αποκλείονταν πάνω από το ένα τρίτο των τουρκοκυπρίων ψηφοφόρων από τους εκλογικούς καταλόγους. Ετσι πολλοί τουρκοκύπριοι που έφταναν στα κέντρα δεν μπορούσαν να ψηφίσουν και έφευγαν άπρακτοι. Στο εκλογικό κέντρο κοντά στο Λήδρα Πάλας οργανώθηκε διαμαρτυρία από τουρκοκύπριους συνδικαλιστές που δεν τους επιτράπηκε να ψηφίσουν με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να κατεβάσει τη ΜΜΑΔ και να διακοπεί η ψηφοφορία για 2 ώρες. Ολ αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα πολλοί τουρκοκύπριοι ακόμη και από αυτούς που ήταν στους καταλόγους να μην μπούν καν στη διαδικασία να ταξιδέψουν να πάνε στα ειδικά εκλογικά κέντρα που βρίσκονταν στο νότο, με κίνδυνο να τους διώξουν άπρακτους. Τελικά κατάφεραν να ψηφίσουν συνολικά μόνο 1869 τουρκοκύπριοι ενώ άλλοι 450 τουλάχιστον έφυγαν άπρακτοι.

Με αυτές τις συνθήκες και τον αποκλεισμό που αντιμετώπισε σε όλη την προεκλογική περίοδο η δρασυ – eylem, το ποσοστό που κατέγραψε είναι σημαντικό. Παρόμοια ποσοστά, 1,01% κατέγραψε και ο ανεξάρτητος τουρκοκύπριος υποψήφιος Σιενέρ Λεβέντ ενώ πολύ χαμηλά κινήθηκε το τουρκοκυπριακό Σοσιαλιστικό Κόμμα στο 0,11. Είναι ενδιαφέρον όμως ότι συνολικά οι τουρκοκύπριοι υποψήφιοι μαζί με τη δρασυ – eylem πήραν 5,216 ψήφους που είναι τριπλάσιοι από τον αριθμό των τουρκοκυπρίων που ψήφισαν.

Συνεχίζουμε

Είναι φανερό ότι η δρασυ – eylem δεν κατάφερε να σπάσει το τείχος της σιωπής και του αποκλεισμού που έκτισαν τα ελληνοκυπριακά ΜΜΕ. Η φωνή μας δεν μπόρεσε να ακουστεί στη μεγάλη μάζα των απογοητευμένων που δεν πήγαν να ψηφίσουν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε αυτό συνέτεινε και το γεγονός ότι καθυστερήσαμε απελπιστικά να ξεκινήσουμε την προεκλογική μας εκστρατεία αλλά και ο ερασιτεχνικός τρόπος με τον οποίο την οργανώσαμε. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάποιος κόσμος έμαθε για μας μετά τις εκλογές με τη φασαρία που έγινε για τον αποκλεισμό των τουρκοκυπρίων από τους καταλόγους.

Το ότι όμως δεν καταφέραμε να καταγράψουμε ένα ψηλότερο ποσοστό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ο κόσμος στον οποίο απευθυνόμαστε. Αντίθετα τα αποτελέσματα δείχνουν ότι αυτό το κομμάτι ίσως είναι και μεγαλύτερο από ότι και εμείς οι ίδιοι εκτιμούσαμε. Η δρασυ – eylem θα πρέπει να συνεχίσει να απευθύνεται σε αυτό τον κόσμο και να προσπαθήσει να τον οργανώσει όπως ακριβώς ήταν ο στόχος που θέσαμε πριν τις εκλογές. Κατά την προεκλογική περίοδο πολύς κόσμος μας ρωτούσε για το πώς θα συνεχίσουμε. Σήμερα μας το ζητά πολύ πιο επιτακτικά.

Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι μια καλή αρχή πάνω στην οποία μπορούμε να πατήσουμε για να πάμε πάρα κάτω. Οι προσβάσεις και οι επαφές που δημιουργήσαμε κατά την προεκλογική περίοδο σε ολόκληρη τη Κύπρο μας δίνουν ένα καλό περίγυρο που μας επιτρέπει να έχουμε ένα σημαντικό ακροατήριο που μπορεί να γίνει η μαγιά για να κτίσουμε ένα δικοινοτικό κίνημα που να μπορεί την επόμενη περίοδο να παίξει σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις και τις μάχες που έρχονται. Θα πρέπει πολύ σύντομα να ξαναδούμε αυτό τον κόσμο και να κουβεντιάσουμε μαζί του. Η εμπειρίες και τα μαθήματα που πήραμε από αυτή την προεκλογική εκστρατεία σε βορρά και νότο θα είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στη προσπάθεια μας.

Ντίνος Αγιομαμίτης

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ σε ανοιχτή συζήτηση: ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ Η ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

Οι πρόσφατες ευρωεκλογές εκτός από το ψηλό ποσοστό αποχής, κατέγραψαν την άνοδο ρατσιστικών/ακροδεξιών και νεοναζιστικών κομμάτων στην Ευρώπη. Λόγω της μεγάλης αποχής, που πανευρωπαϊκά έφτασε στο 57%, η άνοδος αρκετών ακροδεξιών οργανώσεων σε ψήφους είναι μικρότερη απ' ότι τα ποσοστά τους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο κίνδυνος της φασιστικής απειλής δεν είναι ορατός και υπαρκτός.

Το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία βγήκε πρώτο κόμμα με ποσοστό 25% εξασφαλίζοντας 25 έδρες στο ευρωκοινοβούλιο. Στη Βρετανία το ξενοφοβικό κόμμα UKIP αναδείχτηκε  πρώτο κόμμα ενώ σημείωσε επιτυχία και στις τοπικές εκλογές. Στη Δανία το αντιμεταναστευτικό Λαϊκό Κόμμα (DPP) επίσης ήρθε πρώτο κόμμα. Υπήρξαν βέβαια και ήττες των ρατσιστικών ακροδεξιών οργανώσεων όπως στο Βέλγιο, την Ολλανδία και την Ιταλία. Στην Ελλάδα η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή κατέγραψε για τρίτη κατά σειρά εκλογική αναμέτρηση αύξηση στα ποσοστά της (9,4%), καταφέρνοντας να εκλέξει τρεις ευρωβουλευτές.

Στην Κύπρο το ΕΛΑΜ πήρε ποσοστό 2,69% (6,957 ψήφους), όμως σημειώνει άνοδο, τόσο σε ποσοστά όσο και σε αριθμούς ψήφων (στις ευρωεκλογές του 2009 πήρε 0,22% και 663 ψήφους)

Η φασιστική απειλή είναι εδώ! Πρέπει και μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε. Η Πρωτοβουλία Ενάντια Στη Φασιστική Απειλή καλεί σε ανοιχτή συζήτηση:

 ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ Η ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

Ομιλητές:

Αρης Χατζηστεφάνου
Δημιουργός της αντικαπιταλιστικής τριλογίας Debtocracy, Catastroika, Φασισμός Α.Ε.
Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη

Πέτρος Κωνσταντίνου
Συντονιστής Κ.Ε.Ε.Ρ.Φ.Α. (Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στη Ρατσιστική και Φασιστική Απειλή)
Η εμπειρία του αντιφασιστικού κινήματος στην Ελλάδα

ΤΕΤΑΡΤΗ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014, στις 7.30μ.μ.

Πολυδύναμο Δημοτικό Κέντρο Λευκωσίας

(Είσοδος δίπλα από Πύλη Αμμοχώστου)

Είσοδος ελεύθερη

Πρωτοβουλία Ενάντια Στη Φασιστική Απειλή

Τηλ. επικοινωνίας: 99913629 E-mail: stopfascists@hotmail.com

Η Εργατική Δημοκρατία καλεί σε φήφο στη Δ.Ρ.Α.Συ – EYLEM

Η Εργατική Δημοκρατία καλεί κάθε εργαζόμενο και νεολαίο την ερχόμενη Κυριακή να δώσει τη ψήφο του στη Δικοινοτική Ριζοσπαστική Αριστερή Συνεργασία.

Οι ευρωεκλογές της ερχόμενης Κυριακής διεξάγονται σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν δει τη ζωή τους να γίνεται συντρίμμια. Η ανεργία πλησιάζει το 20%  και ένας στους δυο νέους δεν έχει δουλειά. Οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν μειωθεί  κατά 30%. Κατακτήσεις δεκαετιών έχουν εξαφανιστεί μέσα σε ελάχιστο χρόνο.

Η αναξιοπιστία των πολιτικών δυνάμεων που κυβέρνησαν ή κυβερνούν το τόπο έχει φτάσει σε πρωτοφανή ύψη. Πολύς κόσμος κυρίως από το χώρο της αριστεράς νοιώθει μετέωρος και αναζητά απαντήσεις για το πώς φτάσαμε ως εδώ και πολύ περισσότερο για το τι πρέπει να κάνουμε για να ξεπεράσουμε τη κρίση.

Σε αυτά έρχονται να προστεθούν και τα προβλήματα στο Κυπριακό. Πολύς κόσμος και στις δυο πλευρές που υποστηρίζει την ειρήνη και την  επαναπροσέγγιση, έχει απογοητευτεί από τις μανούβρες των ηγεσιών του.

Σε τέτοιες συνθήκες η εμφάνιση ενός δικοινοτικού ψηφοδελτίου με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα προσφέρει μια εναλλακτική επιλογή για όσους απογοητευμένοι θα στρέφονταν προς την αποχή. Δίνει τη δυνατότητα να ακουστεί η φωνή μιας άλλης αριστεράς, μιας αριστεράς που δεν παίζει στο ταμπλό των εθνικών συμφερόντων, που δεν διαχωρίζει του ανθρώπους ανάλογα με την εθνική τους καταγωγή, το χρώμα τους, τη θρησκεία τους, το φύλο τους ή το σεξουαλικό προσανατολισμό τους. Μια αριστερά που δεν βάζει σαν προτεραιότητα της να σώσει την οικονομία αλλά να σώσει πρώτα τη κοινωνία, τους ανθρώπους και το περιβάλλον.

Να ακουστεί η φωνή μια αριστεράς που παλεύει για ειρήνη, συμφιλίωση, συνεργασία και  αλληλοκατανόηση των κοινοτήτων στη Κύπρο. Που αναγνωρίζει και κατανοεί ότι ο πόνος των απλών ανθρώπων και στις δυο πλευρές είναι ό ίδιος. Που κατανοεί και αναγνωρίζει ότι για τις συμφορές στην Κύπρο δεν έφταιξε μόνο η μια πλευρά αλλά οι ελίτ και των δύο πλευρών. Όχι μόνο κάποιοι φανατικοί αλλά αυτοί που διοικούσαν στη κάθε πλευρά.

Να ακουστεί η φωνή αυτών που δεν θέλουν να δουν το νησί μας να γίνεται ορμητήριο για τις επιδρομές μικρών και μεγάλων ιμπεριαλιστών στη γύρο περιοχή. Που δεν θέλουν να ανταλλάξουν τα δίκαια των λαών που αγωνίζονται για ελευθερία, δημοκρατία και για μια αξιοπρεπή ζωή  με πετρέλαια ή αέρια ή οτιδήποτε άλλο προσφέρουν οι νέοι συνεταίροι των ηγεσιών μας.

Το ψηφοδέλτιο της Δ.Ρ.Α.Συ – EYLEM μπορεί να γίνει η φωνή όσων αντιστέκονται στα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας, η φωνή των φτωχών και των καταπιεσμένων, των ανέργων, των νέων, των γυναικών, των ΛΟΑΤ ατόμων. Να είναι η φωνή όσων θέλουν να παλέψουν ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό.

Αυτό το μήνυμα θέλουμε να βγεί ισχυρό από τις κάλπες στις 25 του Μάη και για αυτό ψηφίζουμε Δ.Ρ.Α.Συ – EYLEM

Λευκωσία

20 Μαΐου 2014

Η Κυπριακή οικονομία σε βαθειά αδιέξοδα

ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΜΑ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ

Ανάγκη για ριζική αλλαγή κατεύθυνσης

Του Σωτήρη Βλάχου.

1.   Η κυπριακή κρίση κομμάτι της παγκόσμιας.

Η κυπριακή κρίση δεν μπορεί παρά να αντιμετωπιστεί σαν μέρος της παγκόσμιας.

Έξι χρόνια από την χρηματοπιστωτική κατάρρευση του 2008 και τουλάχιστον πέντε χρόνια προσπάθειες για αντιμετώπιση των επιπτώσεων στην πραγματική οικονομία, και οι οικονομικοί δείκτες μόνο χειροτερεύουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Αυτή η αλήθεια εκφράστηκε και στην Κύπρο τον Μάρτιο του 2013 με τον πιο δραματικό τρόπο

2.   Κρίση χρέους σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

ΗΠΑ

Το πρόβλημα της κρίσης χρέους, είναι σήμερα ακόμα πιο οξύ και μετατρέπεται ραγδαία σε πρόβλημα όλων των χωρών του κόσμου.

Στις ΗΠΑ, με διαφορά την πιο μεγάλη οικονομία του κόσμου, το 2011 το συνολικό χρέος( ομοσπονδιακό, τοπικό, επιχειρηματικό, ιδιωτικό) στεκόταν στα τρομακτικό 57 τρις δολάρια( Michael Hodges, Grandfather Economic Reports) πολύ πιο ψηλά από το 2008

ΚΙΝΑ

Σύμφωνα με τον Ruchir Sharma, επικεφαλή του τομέα των αναδυόμενων αγορών της Morgan Stanley( από τις 5 κορυφαίους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς στον κόσμο), «Από το 2008, το συνολικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος της Κίνας έχει εκτοξευτεί σε πάνω από 200%- χωρίς προηγούμενο επίπεδο για οποιαδήποτε αναδυόμενη χώρα».  

ΙΑΠΩΝΙΑ

Ακόμα χειρότερα, ότι και να σημαίνει αυτό, τα πράγματα στην Ιαπωνία. Με το κλείσιμο του Σεπτέμβρη του 2013, η Ιαπωνική κυβέρνηση γιόρτασε ένα ασυνήθιστο κατόρθωμα: το συνολικό κυβερνητικό χρέος ξεπέρασε το ένα τετρακισεκατομμύριο γεν(A Japanese Crisis Nears, James Gruber, 8/10/2013) . Σε δολάρια φυσικά ακούγεται λιγότερο τρομακτικό, σαν ποσοστό του ΑΕΠ όμως είναι τεράστιο( μεγαλύτερο από της Ελλάδας) και μετατρέπεται σε τρομακτικό, ακόμα και σε δολάρια, αν σε αυτό προστεθεί το επιχειρηματικό και ιδιωτικό χρέος: σχεδόν 23 τρις δολάρια ή 500%

ΕΥΡΩΠΗ

Πρώτη πρώτη φιγουράρει η Ελλάδα, με δημόσιο χρέος 175,1% του ΑΕΠ της. Ακολουθεί η Ιταλία με 132,6% και έπεται σε απόσταση αναπνοής η Πορτογαλία, με δημόσιο χρέος ίσο με το 129% του ΑΕΠ της. Λίγο πιο πίσω η Ιρλανδία με 123,7% και η Κύπρος με 111,7% του ΑΕΠ. Μετά το Βέλγιο (101,5%) και η Ισπανία (93,9%).( ΠΝΙΓΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΡΕΟΣ ΟΠΟΙΑ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΜΠΕΙ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!, Απρ30, 2014,  Γ.Δελαστίκ)

3.   Τέλεια καταιγίδα.

Συνδυασμός δραματικής αύξησης του χρέους και ταυτόχρονης μείωσης επενδύσεων και ανάπτυξης.

Στα οικονομικά μπλοκ, στις μητροπόλεις, σε κάθε χώρα, το χρέος είναι μεγαλύτερο παρά το 2008, με το ξέσπασμα της κρίσης. Με την ανεργία να θερίζει, που σημαίνει ότι αυτοί που εργάζονται δεν επωμίζονται μόνο την εξόφληση του δικού τους μερτικού στο χρέος, αλλά  επωμίζονται και την εξόφληση των δόσεων που αναλογούν σε αυτούς που δεν εργάζονται. Η κατάσταση είναι αδύνατη.

Ανάπτυξη σημαίνει επενδύσεις. Χωρίς αυτές δεν υπάρχει ανάπτυξη. Ακόμα όμως και να υπάρχουν επενδύσεις, όταν το κομμάτι των επενδύσεων που είναι δανεικό χρήμα μεγαλώνει διαρκώς , τότε υποσκάπτεται η μακρόχρονη σταθερότητα και ένα 2008 καθίσταται αναπόφευκτο.  Και όταν τα δανεικά μεγαλώνουν και οι επενδύσεις και η ανάπτυξη συρρικνώνονται, ότι ακριβώς συμβαίνει μετά το 2008, τότε υπάρχει η τέλεια καταιγίδα, τότε το μέλλον των ανθρώπων υποθηκεύεται στην εξαθλίωση και στους πολέμους.

Αυτή είναι η πραγματικότητα του σήμερα. Παρά τα χωρίς προηγούμενο χαμηλά επιτόκια στα βασικά οικονομικά μπλοκ, το χωρίς προηγούμενο φτηνό χρήμα, το μόνο που αυξάνει με τρελούς ρυθμούς είναι το χρέος.

4.   Κύπρος και προοπτικές

Μικρογραφία της παγκόσμιας κατάστασης και η Κύπρος που το χρέος αναμένεται να φτάσει το126% του ΑΕΠ, το ψηλότερο σημείο, το 2015, όταν θα έχουν καταγραφεί δύο χρόνια όπου οι επενδύσεις ήταν πρακτικά ανύπαρκτες και  δραματικής συρρίκνωσης της οικονομίας της τάξης του 10% τουλάχιστον. 

Δεν υπάρχει τίποτε στον επενδυτικό τομέα αυτό τον χρόνο, ή αυτόν που μας πέρασε, στο οποίο να μπορεί, με οποιοδήποτε τρόπο να βασιστεί η ανάπτυξη.

Στον δρόμο που ακολουθούν νέο μνημόνιο και νέο κούρεμα είναι σε κάποια στιγμή αναπόφευκτα.

Δεν υπάρχει καμιά διέξοδος μέσα από τις πολιτικές λιτότητας. Αυτό είναι κύριο μάθημα από το 2008 και μετά.

Ταυτόχρονα, δεν υπάρχουν δυνατότητες ανάκαμψης ακόμα και με την πιο επιθετική επεκτατική, αναπτυξιακή πολιτική, χωρίς κοινωνικό έλεγχο και ριζικές αλλαγές στο τραπεζικό σύστημα τουλάχιστον. Χωρίς ριζικές αλλαγές  στον σχεδιασμό των επενδύσεων και της παραγωγής, όπου θα λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες της κοινωνίας για προϊόντα και εργοδότηση και όχι το κέρδος των ιδιωτικών τραπεζών. Αυτό είναι το κύριο μάθημα από τις ΗΠΑ από το 2008 και μετά, όπου τυπώνουν χρήμα χωρίς ιστορικό προηγούμενο, αυξάνουν το χρέος, που αποτέλεσε και την αιτία της κρίσης, και πάλιν χωρίς προηγούμενο,  χωρίς να μπορούν να επιστρέψουν σε ανάπτυξη.

Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2008 κατάρρευσε ένας, μόνο ένας, τραπεζικός κολοσσός στις ΗΠΑ, η Lehman Brothers, και μέχρι τις 29 του ίδιου μήνα είχε γονατίσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ανοίγοντας τον δρόμο σε αυτό που σήμερα ονομάζεται παγκόσμια οικονομική κρίση.

Αυτό δείχνει την κολοσσιαία αλληλεξάρτηση των οικονομιών του πλανήτη.

Δεν μπορούν να υπάρξουν εθνικές, απομονωμένες λύσεις. Όπως πρέπει πια να είναι σαφές για τον κάθε εργαζόμενο, ότι δεν υπάρχουν λύσεις μέσα από τα μνημόνια της καπιταλιστικής Ευρώπης, άλλο τόσο σαφές πρέπει να είναι ότι δεν υπάρχουν λύσεις μακριά από το παγκόσμιο, σε πρώτη φάση Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, μακριά από τους πολιτικούς αγώνες της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης για αλλαγή των ευρωπαϊκών ταξικών συσχετισμών. 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ: «Ούτε μια ψήφος στο ΕΛΑΜ!»

 «Ούτε μια ψήφος στο ΕΛΑΜ!»

Μαύρο στους φασίστες του ΕΛΑΜ στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, το επίσημο παράρτημα της εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή στην Κύπρο.

Οι  ΕΛΑΜίτες, νοσταλγοί του Χίτλερ και θαυμαστές της εγκληματικής ΕΟΚΑ Β’, ξυλοφόρτωσαν και τραυμάτισαν τον Ιούλιο του 2010 νιγηριανό φοιτητή στο κέντρο της Λευκωσίας. Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, διέλυσαν βίαια το αντιρατσιστικό Φεστιβάλ «Rainbow» στη Λάρνακα, όπου και μαχαίρωσαν τον τουρκοκύπριο τραγουδιστή Sertunç Akdoğdu. Τον ίδιο μήνα επιτέθηκαν και χτύπησαν γυναίκα στην περιοχή του ΑΠΟΕΛ γιατί την πέρασαν για «ξένη». Το 2011 επιτέθηκαν και τραυμάτισαν τον λαχειοπώλη Μιχάλη Τσιάκκα στην οδό Λήδρας γιατί τόλμησε να αμφισβητήσει την ρατσιστική τους προπαγάνδα. Το 2013 μερικές δεκάδες φασίστες κουκουλοφόροι επιτέθηκαν με ρόπαλα και βόμβες μολότοφ σε Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες που ήταν συγκεντρωμένοι στο οίκημά τους στη Λεμεσό. Το 2013 επιτέθηκαν επίσης με βόμβες μολότοφ στο χώρο διαμονής 15 αιγύπτιων εργατών στο Τραχώνι και πιο πρόσφατα, προσπάθησαν να διαλύσουν δημόσια συγκέντρωση στη Λεμεσό, με κύριο ομιλητή τον τουρκοκύπριο ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.

Ο αρχηγός του ΕΛΑΜ, Χρίστος Χρίστου, ήταν ένας  από τους υπαρχηγούς του υπόδικου σήμερα φύρερ της Χρυσής Αυγής, Νίκου Μιχαλολιάκου. Το ΕΛΑΜ συνδέεται και με άλλες νεοφασιστικές οργανώσεις, όπως με τους  ισπανούς νεοφασίστες της Falange, με τους γερμανούς νεοναζιστές του NPD και, τελευταία, με την ουκρανική φασιστική συμμορία Svoboda.

Δηλητηριάζουν την κοινωνία με τον εθνικισμό, το ρατσισμό και τη ξενοφοβία, οργανώνουν ρατσιστικές διανομές τροφίμων «μόνο για Έλληνες», οργανώνουν παρελάσεις μίσους και τρομοκρατίας σε στρατιωτικούς  σχηματισμούς με  ρόπαλα και πυρσούς ενάντια στους Τουρκοκύπριους και απροστάτευτους μετανάστες.

Ο Χίτλερ ενοχοποίησε τους Εβραίους και κατέληξε στο Ολοκαύτωμα. Σήμερα οι εδώ νεοφασίστες μετατρέπουν τους μετανάστες, τους πολιτικούς πρόσφυγες και τους Τουρκοκύπριους σε αποδιοπομπαίους τράγους για την φτώχεια, την υποβάθμιση της ζωής, την ανεργία, την διάλυση του κράτους Πρόνοιας και της δημόσιας Παιδείας και Υγείας.

Ο φασισμός είναι ένα κοινωνικό καρκίνωμα που τρέφεται από την απόγνωση της ανεργίας, τη μιζέρια και τα κοινωνικά αδιέξοδα που φέρνει σε χιλιάδες εργαζόμενους η οικονομική κρίση με τα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας.

Το ΕΛΑΜ δεν είναι άλλο ένα κόμμα ανάμεσα στα άλλα που προσβλέπει απλώς να κερδίσει μια θέση στο κοινοβούλιο στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας, αλλά μια νεοναζιστική οργάνωση με παρακρατική δράση που στόχο έχει την κατάλυση της ίδιας της δημοκρατίας.

Κάθε ψήφος στο νεοναζιστικό ΕΛΑΜ αποτελεί δυνάμωμα της φασιστικής απειλής  και τρομοκρατίας ενάντια στους μετανάστες, πολιτικούς πρόσφυγες, Τουρκοκυπρίους, συνδικαλιστές, εργαζόμενους αλλά και σε κάθε δημοκράτη.

Καμιά ψήφος στους ΕΛΑΜίτες φασίστες, σ’ αυτούς που θέλουν να μάς στερήσουν όλα τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα.

              Ποτέ ξανά Φασιστική βαρβαρότητα.

14 Μάη 2014

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

Τηλ:99913629 / email: stopfascists@hotmail.com