να καταφύγουμε στον συσσωρευμένο ιδιωτικό και εκκλησιαστικό πλούτο της χώρας

ΕΡΑΣ 30/7/2012

...Ο τραπεζικός τομέας απέδειξε από καιρό στην φούσκα του χρηματιστηρίου, στην φούσκα των ακινήτων, στην επένδυση στα ελληνικά ομόλογα, στην κομπίνα με τα αξιόγραφα, στην αποφυγή παραγωγικών επενδύσεων, στα ψηλά επιτόκια, τον επισφαλή δανεισμό, στην υπερχρέωση των πιστωτικών καρτών ότι είναι ένας τομέας παντελώς διεφθαρμένος και επικίνδυνος για την κοινωνία. Ο κίνδυνος δεν είναι μόνο οικονομικός είναι και άμεσα πολιτικός. Όλα αυτά έγιναν κατορθωτά διότι οι τράπεζες καθόρισαν επίσης και την πολιτική ατζέντα μέσω των πολιτικών που ελέγχουν και διαμορφώνουν το νομοθετικό πλαίσιο. Επίσης σημαντική φαίνεται να είναι η επιρροή των τραπεζών στα ΜΜΕ που σε μεγάλο βαθμό συγκάλυψαν και συγκαλύπτουν όσο μπορούν το σκάνδαλο.

Η έρευνα που θα πρέπει να γίνει θα πρέπει να περιλαμβάνει και την οικονομική λειτουργία των τραπεζών και την εποπτεία τους αλλά και την διαπλοκή τους με εξαρτώμενους πολιτικούς. Η πραγματική απάντηση στο ζήτημα των τραπεζών είναι ο δημόσιος διαφανής δημοκρατικός έλεγχος τους μέσω της κρατικοποίησης τους. Τα παθήματα θα πρέπει να γίνονται μαθήματα για την κοινωνία και να μην επαναλαμβάνονται.

Ο μοναδικός τρόπος για να εξευρεθούν τα αναγκαία λεφτά που θα στηρίξουν μια νέα ανάπτυξη χωρίς να καταφύγουμε στα γρανάζια του διεθνούς δανεισμού που λειτουργεί πλέον ως μια νέα τρομαχτική μορφή τοκογλυφίας είναι να καταφύγουμε στον συσσωρευμένο ιδιωτικό και εκκλησιαστικό πλούτο της χώρας. Η κυβέρνηση είχε ζητήσει ανεπιτυχώς από την Βουλή αύξηση του εταιρικού φόρου και φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Ωστόσο εκτός του ότι είναι ηθικά σωστό και δίκαιο ο πλούτος να πληρώσει την κρίση του, αυτή είναι και με οικονομικούς όρους η πιο ορθολογική λύση σε ότι αφορά την κρίση χρέους. Ο συσσωρευμένος πλούτος από την Ανεξαρτησία και κυρίως από το 74 και μετά υπερβαίνει πολλές φορές τα λεφτά που χρειαζόμαστε από την τρόικα. Το μεγαλύτερο μέρος του συσσωρευμένου πλούτου ανήκει σε μια πολύ μικρή μερίδα του πληθυσμού μεγαλοϊδιοκτητών και μεγαλοεπιχειρηματιών. Ουσιαστικά πρόκειται για μερικές χιλιάδες οικογένειες παλαιών και νέων μεγαλοαστών που πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι τους εργαζομένους και το κράτος μέσα στις τελευταίες δεκαετίες.

Είναι προς σημείωση ότι ο εταιρικός φόρος όλα αυτά τα χρόνια ήταν και παραμένει με διαφορά ο χαμηλότερος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθιστώντας ουσιαστικά την Κύπρο ένα φορολογικό παράδεισο για το κεφάλαιο. Η ΕΡΑΣ προτείνει την δημιουργία ενός Ταμείου Κοινωνικής Δικαιοσύνης στο οποίο να συνεισφέρουν οι κάτοχοι του πλούτου ανάλογα με το ύψος των περιουσιών και των εισοδημάτων τους με διάφορους τρόπους είτε με φορολόγηση, είτε με εθελοντική εισφορά, είτε με κατάσχεση....

http://erascy.blogspot.com/2012/07/blog-post_30.html