Οι εργαζόμενοι της Κύπρου απέναντι στο μνημόνιο της Τρόικας

Παρά το χαμηλό δημόσιο χρέος και δημοσιονομικό έλλειμμα στην Κύπρο, η αλόγιστη επέκταση και λανθασμένη επενδυτική πολιτική του τραπεζικού κεφαλαίου στο κυνήγι του εύκολου κέρδους οδήγησε την Κύπρο στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης. Η Τρόικα είναι πλέον παρούσα και μελετά το κυπριακό μνημόνιο που σύντομα θα ρυθμίζει σε σημαντικό βαθμό τις τύχες του κυπριακού λαού. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου παρά την εγκληματική τους συμπεριφορά στον τραπεζικό τομέα, υποδεικνύουν σήμερα στην Τρόικα, μέσω των οργανώσεών τους, μείωση μισθών και συντάξεων, κατάργηση της ΑΤΑ και επέκταση του ορίου συνταξιοδότησης, περικοπές επιδομάτων και διάφορα άλλα μέτρα λιτότητας που θα οδηγήσουν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας στη φτωχοποίηση. Η Τρόικα είναι το κατ’ εξοχήν εργαλείο προώθησης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι κάποια ουδέτερη υποστηρικτική δύναμη.

Ως Επιτροπή για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση (ΕΡΑΣ) θεωρούμε όμως ότι υπήρχε και υπάρχει περιθώριο για μια αποτελεσματική, οργανωμένη αντίσταση μέσα από ένα ενωμένο μέτωπο εργαζομένων και των συνδικάτων τους, μαζί με τις δυνάμεις της ευρύτερης Αριστεράς. Στα πλαίσια αυτά διοργανώνουμε αυτή τη εκδήλωση για να συζητήσουμε την κατάσταση που έχουμε μπροστά μας ως εργαζόμενοι και το πως μπορούμε να αντισταθούμε αποφασιστικά απέναντι στην απειλή της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και της υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου της κυπριακής κοινωνίας.

Δημόσια συζήτηση της ΕΡΑΣ με θέμα:

Οι εργαζόμενοι της Κύπρου απέναντι στο μνημόνιο της Τρόικας

Πέμπτη, 4 Οκτώβρη, ώρα 6.00

Δημοσιογραφική Εστία

Ομιλητές

Σωτήρης Κάττος, (Πολιτικός Κοινωνιολόγος)

Πάμπης Κυρίτσης (Γενικός Γραμματέας ΠΕΟ)

Φίλιος Φυλακτού (Πρόεδρος ΠΟΕΔ)

Σταύρος Τομπάζος (ΕΡΑΣ)

Συντονίζει ο Θέμος Δημητρίου (ΕΡΑΣ)

Το δημοψήφισμα αδήριτη ανάγκη

του Σωτήρη Κάττου

                          soteriskattos@gmail.com

Σε πρόσφατη συνέντευξη του, το πρώην ηγετικό και έντιμο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ καθώς και πρώην υπουργός σε διάφορες κυβερνήσεις,  Χάρης Καστανίδης υποδείκνυε : «Κάντε το όπως η Ισλανδία» και όπως σημειώνει περαιτέρω «οι δανειστές όχι μόνο δεν τιμώρησαν την Ισλανδία αλλά αναγκάστηκαν να συνεργαστούν με την ισλανδική κυβέρνηση και με την κοινωνία των πολιτών αναζητώντας άλλες πρόσφορες λύσεις που κυρίως υπέδειξαν οι ευφάνταστοι Ισλανδοί» . ‘Όπως υπογραμμίζει ο κ. Καστανίδης οι δανειστές, τα καθεστωτικά κόμματα και οι θηριώδεις επικοινωνιακοί μηχανισμοί, διεθνείς και εγχώριοι, καλλιεργούν συστηματικά την βασανιστική και εξευτελιστική ιδέα της μιας και μοναδικής λύσης, της μιας και μοναδικής πολιτικής, της ακραίας λιτότητας που καταρρακώνει την αξιοπρέπεια των πολιτών, φτωχοποιεί την κοινωνία , διαλύει των παραγωγικό ιστό και  αποσαθρώνει τη θεσμική συγκρότηση της δημοκρατίας μέσα σε ένα καθεστώς τρόμου και απογοήτευσης. Κατά ανάλογο τρόπο οδηγεί και το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο στο νησί την κυπριακή κοινωνία σε παρόμοιες καταστάσεις.

Σχετικό με το πιο πάνω, το πρόγραμμα «Προεκτάσεις» του κ Καρεκλά στο ΡΙΚ όπου παρακολουθώντας το τελευταίο διάστημα τους φιλοξενούμενους του όλοι είναι εκφραστές και τιμητές της μνημονιακής αντίληψης . Αυτό θα μπορούσε να είναι κατανοητό εάν ο κ. Καρεκλάς εργαζόταν σε ιδιωτικό σταθμό. Από την στιγμή όμως που ο εργοδότης του κ. Καρεκλά είναι ο κύπριος φορολογούμενος, δηλαδή η κυπριακή κοινωνία που χαρακτηρίζεται από πολιτικές αποχρώσεις, είναι υποχρεωμένος να φιλοξενεί και την αντίθετη άποψη, κατά ανάλογο τρόπο που γίνεται στην Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση. Καλά κάνει να παρακολουθεί κάποια προγράμματα σε αυτή. Δεν είναι δυνατόν στην Δημόσια Ραδιοτηλεόραση να αφιερώνεται εξ ολοκλήρου ο χρόνος στα απόλυτα διαχειρήσιμα δημοσιονομικά προβλήματα της κυπριακής οικονομίας, που οι χρηματοδοτικές της ανάγκες είναι αμελητέες με τα διεθνή δεδομένα, και να αφήνεται στο απυρόβλητο το τραπεζικό τέρας που πλέον απειλεί την κατακρήμνιση της κυπριακής πολιτείας και κοινωνίας. Το πιο επικίνδυνο από την διαπραγμάτευση αυτή είναι η πρόθεση των δανειστών να ενσωματώσουν στην δανειακή σύμβαση την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών, η οποία λειτουργεί σαν κινούμενη άμμος και που δεν ξέρουμε που αρχίζει και που σταματά. Στερείται κάθε λογικού επιχειρήματος η πίεση που ασκείται από τους τοποτηρητές των Τροικανών, είτε αυτοί είναι δημόσια είτε ιδιωτικά ΜΜΕ είτε κόμματα, για επίσπευση της συνομολόγησης μνημονίου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έστω και εάν δεν γνωρίζει την έκταση της τραπεζικής μεταστατικής κακοήθειας στα σπλάχνα της κυπριακής κοινωνίας.

Η συστηματική πίεση του κατεστημένου προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας φαίνεται εκ πρώτης όψεως να κάμπτει την αντίσταση του για να αποδεχτεί ενοποίηση των κυπριακών χρηματοδοτικών αναγκών της κυπριακής δημοκρατίας με την πρόφαση δήθεν, ότι με την θεσμοθέτηση του μηχανισμού στήριξης των τραπεζών, εάν και εφόσον εφαρμοστεί καμιά φορά με δεδομένη την γερμανική άρνηση θα μπορούσε να μεταφερθεί το μέρος της συμφωνίας που αφορά τον τραπεζικό τομέα στον μηχανισμό αυτό. Μόνο αφελείς μπορούν να δεχτούν αυτήν την τοποθέτηση. Οι εργοδότες δηλώνουν σε κατ ιδίαν συζητήσεις τους ότι η κρίση αυτή αποτελεί την χρυσή τους ευκαιρία για να αποσαθρώσουν πλήρως τις εργασιακές σχέσεις στο νησί. Το έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό στον ιδιωτικό τομέα, ιδιαίτερα στον τουρισμό, μέσα από την ανεξέλεγκτη εισροή κοινοτικού και ξένου δυναμικού και την ανασφάλιστη εργασία και που τώρα στοχεύουν τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Φαίνεται ότι ουδείς έχει κατανοήσει τις εγκληματικές συνέπειες ενός μνημονίου, και αυτό κρύβεται επιμελώς από την κυπριακή κοινωνία και ελληνική κοινότητα. Αποκρύβεται επιμελώς η κοινωνική κατακρήμνιση που θα προκαλέσει ένα ενδεχόμενο μνημόνιο, που υπό τις καλύτερες περιστάσεις η δανειακή σύμβαση εάν γίνει αποδεκτό το καλύτερο σενάριο για τις τράπεζες (11 δις ευρώ ανάγκες κεφαλαιοποίησης, όταν οι ανάγκες του δημοσίου δεν ξεπερνούν το 1 δις) θα ανεβάσει το δημόσιο χρέος στο 140% του ΑΕΠ το οποίο δεν είναι διαχειρήσιμο.

Το 2004 στο δημοψήφισμα η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων εθεώρησε ασύμφορο το κόστος της λύσης το οποίο εκτιμήθηκε στην χειρότερη περίπτωση πέντε δις ευρώ,  κόστος το οποίο θα καλύπτετο από την διεθνή διάσκεψη δωρητών. Τώρα οδηγούν την ελληνική κοινότητα  στην αποδοχή οικονομικών βαρών τα οποία δεν θα μπορέσει ποτέ η κοινωνία να αντέξει. Το πιο επικίνδυνο όμως από όλα είναι η ίδια η αξιοπιστία της Τροικας όπου ενδεικτικά στην σελίδα 20 στην παράγραφο 5.5 τα ψέματα και οι ισχυρισμοί τους είναι άνευ προηγουμένου. Συγκεκριμένα αναφέρονται σε διάβρωση της ανταγωνιστικότητας λόγω υψηλού εργατικού κόστους όταν όλοι γνωρίζουμε ότι οι μισθοί κυμαίνονται στα 400-600 ευρώ/μήνα και όπου απολύονται ελληνοκύπριοι συνεχώς. Όταν κάνουν αναφορά  σε δήθεν παλιομοδίτικες συλλογικές συμβάσεις και επιμένουν να μειωθεί περαιτέρω το εργατικό κόστος στην ξενοδοχειακή βιομηχανία. Δηλαδή να επιστρέψουμε σε εποχές δουλείας ενώ  επιπρόσθετα ζητούν αύξηση της επιχορήγησης προς τους ξενοδόχους μέσω του ΚΟΤ δηλαδή μέσω του φορολογούμενου πολίτη.

Ένας λογικός άνθρωπος εύκολα αντιλαμβάνεται που θα οδηγήσει το μνημόνιο την Κυπριακή Δημοκρατία όπου τέτοια θέματα δεν αφορούν μόνο την σημερινή γενιά αλλά και τις μελλοντικές γενιές.  Ουδείς νομιμοποιείται να αποφασίσει πίσω από κλειστές πόρτες το μέλλον του κυπριακού λαού και ιδιαίτερα του κυπριακού ελληνισμού ερήμην του σε συνθήκες ημικατοχής.
Η κοινωνία απαιτεί όπως τεθούν ενώπιον της οι πρόνοιες του μνημονίου όπως ετέθηκαν κατά ανάλογο τρόπο και οι πρόνοιες του σχεδίου Ανάν , το οποίο ήταν  αμελητέο διάνυσμα μπροστά στο μνημόνιο, μέσω δημοψηφίσματος για να αποφανθεί κατά πόσο το μνημόνιο αυτό εξυπηρετεί ή όχι τα συμφέροντα της κοινωνίας ως συνόλου.

Στο δημοψήφισμα του 2004 η ελληνική κοινότητα επέλεξε να διαφυλάξει την κοινωνικοοικονομική της σταθερότητας με την προοπτική μιας μελλοντικής διαβούλευσης του προβλήματος. Με το μνημόνιο δεν θα μείνει τίποτε όρθιο για αυτό επιβάλλεται εδώ και τώρα.  Κάνεις δεν είναι σε θέση να υποθηκεύσει το μέλλον μας που με δεδομένες τις μνημονιακές  συνέπειες που βλέπουμε κάθε μέρα στην Ελλάδα και στον νοτιοευρωπαικό χώρο, όπως και στην Ιρλανδία και Εσθονία, να μπούμε στη διαδικασία προετοιμασίας δημοψηφίσματος κατά ανάλογο τρόπο της Ισλανδικής περίπτωσης, όπου ο Ισλανδός πρόεδρος αρνήθηκε να ξεπουλήσει την ισλανδική κοινωνία στους δανειστές της ελέω ισλανδικού τραπεζικού κερδοσκοπικού οίστρου.

Παγκόσμια Ημέρα Δράσης των εργαζομένων

Η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία  διοργανώνει και φέτος στις 3 Οκτωβρίου την Παγκόσμια Ημέρα Δράσης των εργαζομένων που είναι αφιερωμένη στο δικαίωμα της πρόσβασης όλων των εργαζομένων στα δημόσια αγαθά (νερό, τρόφιμα, ιατρική περίθαλψη, εκπαίδευση, στέγη) καθώς και στο ρόλο που διαδραματίζουν οι πολυεθνικές εταιρίες.

Η ΠΕΟ η DEV-IS, KTAMS, KTOS, KTOEOS, BES που είναι μέλη της ΠΣΟ διοργανώνουν Ανοικτή συζήτηση την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου και ώρα 16.00μμ -18.00 στο  Σπίτι για τη Συνεργασία (απέναντι από το Λήδρα Πάλλας).

Πρόγραμμα εκδήλωσης.  16.00μμ -18.00

·        16.00 μμ            Άνοιγμα εκδήλωσης

·         16.05-17.00μμ Παρουσίαση του θέματος από τους  ακαδημαϊκούς  Προφ. Κώστα Γουλιάμο Αντιπρύτανη του   Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Λευκωσίας και Δρ Εrdal Gurayay –Οικονομολόγο.

·        17.00- 17.4μμ  Παρεμβάσεις οργανώσεων.

·        17.45- 18.00μμ Συζήτηση-Υιοθέτηση ψηφίσματος.

Όχι σε τρόικα και λιτότητα από Ισπανούς και Πορτογάλους

«Απεργία στην Ιβηρική τώρα!» Αυτό το σύνθημα ήταν γραμμένο σε ένα πλακάτ Πορτογάλου διαδηλωτή στην μεγαλειώδη διαδήλωση που κατέκλυσε ουσιαστικά τους δρόμους όλης της χώρας το προηγούμενο Σάββατο. Την ίδια στιγμή οι δρόμοι της Μαδρίτης ακολουθούσαν το παράδειγμα της Λισαβόνας.

Αντίστοιχα κοινές πορείες όμως φαίνεται πως ακολουθούν και οι κυβερνήσεις των δύο χωρών. Είτε ακολουθώντας τις οδηγίες της Τρόικας στην περίπτωση της Πορτογαλίας, είτε εφαρμόζοντας τις περικοπές ώστε να μην εμφανιστούν αυτές σαν απαιτήσεις των δανειστών στην περίπτωση της Ισπανίας, Κοέλιου και Ραχόι ακολουθούν παράλληλους πολιτικούς δρόμους. Και πιστοί στο οικονομικό δόγμα που η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλει για την αντιμετώπιση της βαθιάς κρίσης, οδηγούν τον κόσμο της εργασίας μέσα από ένα δρόμο διαρκών μισθολογικών μειώσεων, διάλυσης του κοινωνικού κράτους και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων στην εξαθλίωση.

της Κατερίνας Σταυρούλα

Δεν είναι καθόλου τυχαία η δήλωση του επικεφαλής του Γενικού Συνδικάτου Εργαζομένων της Πορτογαλίας Ζοάο Προένσα μετά την συνάντησή του με τον πρωθυπουργό της χώρας την εβδομάδα που πέρασε: “Επιπλέον της αύξησης του κοινωνικού κατακερματισμού στη χώρα, τα μέτρα θα μας φέρουν πιο κοντά στην κατάσταση της Ελλάδας και επιπλέον υπάρχει σοβαρός κίνδυνος… να επιστρέψουμε σε σοβαρή πολιτική κρίση”. Η διαπίστωση είναι κάτι παραπάνω από προφανής και έρχεται μάλλον ετεροχρονισμένα. Τα κοινά χαρακτηριστικά των τριών χωρών είναι ανησυχητικά και ισχύουν εδώ και καιρό. Μετά την εφαρμογή ουσιαστικά κοινής πολιτικής τα τελευταία χρόνια οι χώρες βλέπουν την ανεργία να εκτινάσσεται, τους μισθούς να μειώνονται σταθερά, την οποιαδήποτε πρόνοια να συρρικνώνεται, τους ανθρώπους να οδηγούνται στην εξαθλίωση. Ακόμα και οι μέθοδοι χειραγώγησης της κοινής γνώμης , με τη θεωρία του “μονόδρομου” να εμφανίζεται σαν κύριο επιχείρημα στα στόματα κεντροδεξιών κυβερνήσεων και την απειλή για το αύριο να αλλάζει πρόσωπα και είτε να μετατρέπεται σε πιθανή έξοδο από την Ευροζώνη, είτε σε πιθανή χρεοκοπία, είτε σε πιθανή τιμωρία εκ μέρους των οίκων αξιολόγησης, είτε σε πιθανή άρνηση της επόμενης δόσης του δανείου, όλα μοιάζουν οικία.

Είτε στην Ελλάδα, είτε στην Ισπανία είτε στην Πορτογαλία όμως υπάρχει κι άλλη μία “συγγένεια”, εκλεκτική. Αυτή του δρόμου των αγώνων που από το ξεκίνημα της οικονομικής κρίσης των χωρών της περιφέρειας έχει φέρει τον κόσμο της εργασίας γύρω από τη Μεσόγειο να συμμετέχει σε ένα ιδιότυπο γαϊτανάκι αξιοπρέπειας και διεκδίκησης. Κι αυτή τη φορά ξεκινώντας από τις διαδηλώσεις στο κέντρο Μαδρίτη και το εκατομμύριο που πορεύτηκε στους δρόμους της Πορτογαλίας το νήμα συνεχίζεται στην απεργιακή κινητοποίηση την εβδομάδα που έρχεται, στους δρόμους της Αθήνας.

Λαοθάλασσα στην Ισπανία κατά Ραχόι – ΕΕ

Η πολιτική της κυβέρνησης Ραχόι γίνεται πια με “διαρροές”. Σε αυτό το σημείο έχει φτάσει πλέον ο πρωθυπουργός της Ισπανίας που για να μπορέσει να ελέγξει την κοινωνική δυσαρέσκεια δοκιμάζει τις αντιδράσεις των πολιτών της χώρας αφήνοντας να διαρρεύσουν τα επόμενα σχέδιά του. Η πιο πρόσφατη περίπτωση αυτή της Παρασκευής, όταν κυβερνητικές πηγές είπαν στο Reuters πως η Ισπανία θα καταφέρει περικοπές 4 δισεκατομμυρίων ευρώ παγώνοντας κάθε αύξηση στις συντάξεις και αυξάνοντας το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης. Φαίνεται πως ο Μαριάνο Ραχόι προσπαθεί να εφαρμόσει  όσο νωρίτερα γίνεται όσες περισσότερες από τις μεταρρυθμίσεις ξέρει πως θα του ζητηθούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση όταν προσφύγει σε αυτή για το πακέτο διάσωσης.

Τον Ιούλιο η κυβέρνηση της Ισπανίας ανακοίνωσε ένα πακέτο περικοπών ύψους 65 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα προερχόταν από μειώσεις των μισθών στον δημόσιο τομέα και αύξηση στη φορολογία. Αυτή τη φορά, ακολουθώντας την τακτική που έχει γίνει πλέον κλασική συνταγή κυβερνητικών χειρισμών για χώρες όπως η Ελλάδα, η κυβέρνηση Ραχόι άφησε να εννοηθεί πως η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 έτη είναι μια προειλημμένη απόφαση, ενώ το “πάγωμα” των συντάξεων είναι ένα μέτρο υπό συζήτηση. Και πλέον τα νέα μέτρα αναμένεται να ανακοινωθούν άμεσα, ίσως και την επόμενη εβδομάδα με την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2013.

Όμως ενώ η κυβέρνηση δείχνει να βαδίζει ολοταχώς προς τη “διάσωση”, με τον γενικό διευθυντή του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF), Τσάρλς Νταλάρα να απευθύνει έκκληση στον Ραχόι να προσφύγει σε βοήθεια προς την ΕΕ και το ΔΝΤ, η καθημερινότητα των ανθρώπων της χώρας δεν ακολουθεί. Η μέχρι τώρα εφαρμοζόμενη πολιτική περικοπών έχει οδηγήσει σε κοινωνικό αδιέξοδο, ένας στους τέσσερις πολίτες είναι άνεργος, ενώ το ποσοστό μετατρέπεται σε ένας στους δύο όταν αφορά νέους. Χιλιάδες Ισπανοί καταφεύγουν πλέον στη φιλανθρωπία για να επιβιώσουν και καθόλου τυχαία είναι το έργο της καθολικής εκκλησίας αυτό που τυγχάνει μεγαλύτερης προβολής στα διεθνή μέσα ενημέρωσης τις τελευταίες μέρες. Κάπως πρέπει να σκεπαστούν οι φωνές αυτών που διαμαρτύρονται, κάτι που όμως αποδεικνύεται δύσκολο όταν αυτοί είναι χιλιάδες.

Αυτοί οι χιλιάδες έκαναν την εμφάνισή τους στους δρόμους της Μαδρίτης, σχηματίζοντας ένα πολύχρωμο ποτάμι διαδηλωτών, το προηγούμενο Σάββατο μετά από κάλεσμα περισσότερων από 200 σωματείων, συνδικάτων, οργανώσεων της αριστεράς και μέρους των 15-Μ (από όπου ξεπήδησαν οι πλατείες της Ισπανίας) σε μια “κοινωνική σύνοδο” όπως ονόμασαν την συγκέντρωση τα συνδικάτα. Ο γενικός γραμματέας του συνδικάτου UGT, Κάντιντο Μένδεζ δήλωσε πως το Σάββατο ήταν ουσιαστικά ένα “δημοψήφισμα” όπου οι πολίτες έδειξαν τι πιστέυουν για τα μέτρα λιτότητας που προωθεί η κυβέρνηση Ραχόι και συνέχισε λέγοντας πως αν η κυβέρνηση δεν προσέξει αυτή τη μορφή διαμαρτυρίας θα ακολουθήσουν κι άλλες. Από την πλευρά του ο επικεφαλής του συνδικάτου CCOO, Ιγνάσιο Φερνάντεζ Τόξο δήλωσε πως “δεν πιστεύει πως η πολιτική που ακολουθείται είναι μονόδρομος”. Όμως η πραγματική δήλωση έγινε από τους χιλιάδες συμμετέχοντες του κόσμου της εργασίας. Τα δύο μεγάλα άλλωστε συνδικάτα είχαν  ήδη εξαγγείλει αυτή τη συγκέντρωση από τον Ιούλιο και οργάνωσαν τη συμμετοχή εργαζομένων από όλη τη χώρα.

Για ένα μέρος των συμμετεχόντων όμως, αυτή η ομολογουμένως ήπια προσέγγιση των δύο μεγάλων συνδικάτων στην πολιτική Ραχόι δεν ήταν αρκετή και η συμμετοχή τους στην συγκέντρωση έγινε κάτω από την ομπρέλα του “Κρίσιμου Μπλοκ ενάντια στο χρέος” που είχε δυναμικότερα πολιτικά χαρακτηριστικά διεκδίκησης. Ανάμεσα στους συμμετέχοντες στον Μπλοκ η CGT, Οικολόγοι, Φεμινίστριες, η Νεολαία Χωρίς Μέλλον, το Γραφείο των Επισφαλών, η Αττάκ και η Αντικαπιταλιστική Αριστερά που με την ανακοίνωσή τους ξεκαθάριζαν πως αρνούνται “να πληρώσουν την κρίση του συστήματος που πετσοκόβει τα βασικά δικαιώματα για να πληρώσει ένα παράνομο χρέος που δεν το δημιούργησε ο λαός”. Ταυτόχρονα οι συμμετέχοντες του 15-Μ έκαναν λόγο για την ανάγκη άμεσης προκήρυξης γενικής απεργίας στην Ισπανία.

Ταυτόχρονα μια παράλληλη πορεία πραγματοποιήθηκε από συλλογικότητες του αναρχικού χώρου, εργατικές συλλογικότητες εργαζόμενων στην υγεία και εκπαιδευτικών και ορισμένων λαϊκών συνελεύσεων που συμμετέχουν στο δίκτυο 15-M εκφράζοντας έτσι την αντίθεσή τους απέναντι στην τακτική των μεγάλων συνδικάτων που συνομιλούν με την κυβέρνηση Ραχόι αλλά και την άρνησή τους να συμμετέχουν σε συγκέντρωση μαζί με τα σωματεία των αστυνομικών και των στρατιωτικών.

Η μεγάλη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Κολόν ήταν το τελικό σημείο συνάντησης πολλών διαφορετικών πορειών που ξεκίνησαν από διαφορετικά σημεία της πόλης. Μπροστά από το υπουργείο Υγείας έγινε η προσυγγέντρωση και ξεκίνησε η πορεία των εργαζομένων στην υγεία που φορούσαν λευκές μπλούζες ενώ από εκεί ξεκίνησε και η πορτοκαλί πορεία των εργαζομένων στις κοινωνικές υπηρεσίες και των πληττόμενων από την συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Από το υπουργείο Παιδείας ξεκίνησε η πράσινη πορεία των δασκάλων, μαθητών και γονιών που υπερασπίζονται το δικαίωμα σε δημόσια και δωρεάν παιδεία. Αντίστοιχα ομάδες εργαζομένων σε διαφορετικές υπηρεσίες του δημοσίου με κόκκινα, μοβ, μαύρα μπλουζάκια έφτιαξαν τις δικές τους πορείες από διάφορα σημεία της πόλης για να καταλήξουν στην κεντρική πλατεία της Μαδρίτης. Ο αριθμός των δεκάδων χιλιάδων συμμετεχόντων στις πορείες και τη συγκέντρωση που ορισμένες εκτιμήσεις τον ανεβάζουν σε εκατοντάδες χιλιάδες, εκ των οποίων κάποιοι έφτασαν και από διαφορετικές πόλεις της χώρας, ήταν το πρώτο φθινοπωρινό ραντεβού των Ισπανών στους δρόμους και απέναντι στην κυβέρνηση Ραχόι.

Και η εβδομάδα που ακολούθησε έφερε μαζί της απεργίες. Στις 17 Σεπτέμβρη ξεκίνησε απεργία σε όλους του τομείς της εκπαίδευσης στη Μαδρίτη ενώ την ίδια μέρα καλέστηκε 24ωρη απεργία από τους εργαζόμενους στο Σιδηρόδρομο, τα λεωφορεία και το Μετρό της Μαδρίτης και της Βαρκελώνης. Κι ενώ το αναμενόμενο μποτιλιάρισμα έκανε την εμφάνισή του στους δρόμους της πρωτεύουσας τα συνδικάτα ανακοίνωσαν πως η συμμετοχή στην απεργία άγγιξε το 96% ενώ υπολογίζεται πως περισσότεροι από 2500 απεργοί πραγματοποίησαν διαδήλωση στην Πουέρτα δελ Σολ. Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς συνεχίστηκαν με στάσεις εργασίας κατά τη διάρκεια της εβδομάδας ενώ έχουν προκηρύξει ήδη απεργιακές κινητοποιήσεις και για τις επόμενες μέρες. Οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς χάνουν από τις περικοπές που θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση Ραχόι τον μισθό ενός μήνα ενώ ταυτόχρονα τα εισιτήρια που το επιβατικό κοινό καλείται να πληρώσει αυξάνονται.

Μετά τις πρώτες μεγάλες κινητοποιήσεις αλλά και τις απεργίες που πραγματοποιούνται σε διάφορους εργασιακούς κλάδους της χώρας και όσο ο Μαριάνο Ραχόι εμφανίζεται αδιάλλακτος δηλώνοντας πως δεν υπάρχει τρόπος να μην εφαρμοστούν τα αναγκαία μέτρα λιτότητας στη χώρα, τίποτα δεν φαίνεται να ησυχάζει. Τα μεγάλα συνδικάτα δεν έχουν εντάξει ακόμα στο οπλοστάσιο της διεκδίκησης την γενική απεργία και προς το παρόν συζητούν για μια σύγκλιση συνδικαλιστών από όλη την Ευρώπη στη Μαδρίτη ώστε να σχεδιαστεί το ενδεχόμενο πανευρωπαϊκής μέρας δράσης. Όμως οι Ισπανοί δεν δείχνουν να περιμένουν ποιος θα ορίσει το επόμενο ραντεβού, το έχουν ήδη προγραμματίσει. Το δίκτυο που ήδη έχει σχηματιστεί στην χώρα μετά το τεράστιο κίνημα των Ιντιγνάδος έχει ορίσει το επόμενο ραντεβού στις 25 Σεπτέμβρη. Στόχος τη περικύκλωση του κοινοβουλίου μέχρι να πέσει η κυβέρνηση Ραχόι, όπως λένε οι ίδιοι. Ανάμεσα στα αιτήματά τους η άμεση παραίτηση της κυβέρνησης Ραχόι, η δημιουργία νέου συντάγματος με τη συμμετοχή των πολιτών, ο λογιστικός έλεγχος του χρέους, η κατάργηση όλων των περικοπών και των νόμων λιτότητας που έχουν ψηφιστεί, η άμεση διακοπή όλων των διαδικασιών έξωσης που προχωρούν και άλλα.

Οι κοινωνική αναταραχή που πλέον γίνεται εμφανής και η μεγάλη δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση Ραχόι που κάνει την εμφάνισή της με διάφορες μορφές στη χώρα, από την επανεμφάνιση δυναμικά τάσεων αυτονόμησης σε επαρχίες όπως η Καταλονία μέχρι το όλο και διογκούμενο αίτημα για γενική απεργία και οι πολύμορφες κινητοποιήσεις δεν περνούν απαρατήρητες σε μια μεγάλη χώρα που υποφέρει από ένα δεύτερο κύμα ύφεσης ενώ συνεχίζει να δίνει ενέσεις εκατομμυρίων σε χρεωμένες τράπεζες. Οι τριγμοί στην Ισπανία έχουν άμεσο αντίκτυπο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και οι κινητοποιήσεις των Ισπανών εργαζομένων μπορούν να αποτελέσουν πραγματική απειλή.

Εκατοντάδες χιλιάδες Πορτογάλοι εναντίον της Τρόικας

Το πρόγραμμα λιτότητας που ακολούθησε η κυβέρνηση Κοέλιο τους τελευταίους 16 μήνες έκανε την Πορτογαλία να χρησιμοποιείται ως το “λαμπρό παράδειγμα” της χώρας που ακολουθούσε χωρίς παρεκκλίσεις και αντιδράσεις τις οδηγίες του ΔΝΤ, της ΕΕ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες της Τρόικα η κεντροδεξιά κυβέρνηση προχώρησε σε μείωση μισθών, αύξηση φόρων, ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων και μεταρρύθμιση προς το ελαστικότερο των εργασιακών νόμων. Όμως ο καλός μαθητής Πέδρο Κοέλιου δεν υπολόγιζε μέχρι τώρα την πιθανότητα να ξεπεράσει το όριο της ανοχής των συμπολιτών του. Μετά την εξαγγελία πριν δύο εβδομάδες των σχεδίων του για αλλαγή στο καθεστώς εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα κύμα διογκούμενης δυσαρέσκειας που δεν μπορούσε πια να παραμείνει σιωπηρή.

Σύμφωνα με τα κυβερνητικά σχέδια το νέο καθεστώς περιλάμβανε αύξηση του ποσοστού των ασφαλιστικών εισφορών που θα καταβάλουν οι εργαζόμενοι από 11 σε 18% με παράλληλη μείωση των εργοδοτικών εισφορών από 23,7 σε 18%, μια εξέλιξη που ισοδυναμεί ουσιαστικά με την απώλεια ενός μισθού. Η απάντηση στο παραπάνω σχέδιο δεν άργησε να δοθεί…

“Άντε γ…σου Τρόικα! Θέλουμε τη ζωή μας!” ήταν το κεντρικό σύνθημα της διαδήλωσης, άμεσο και ξεκάθαρο. Εκατοντάδες χιλιάδες Πορτογάλοι πλημμύρισαν τους δρόμους της Λισαβόνας και συνολικά ο αριθμός διαδηλωτών σε 40 πόλεις της χώρας αλλά και του εξωτερικού έφτασαν το ένα εκατομμύριο, στη μεγαλύτερη διαδήλωση από την πτώση της δικτατορίας και από τη στιγμή που η χώρα αποδέχτηκε το πακέτο διάσωσης των 78 δισεκατομμυρίων τον Μάιο του 2011. “Περικόπτουμε την κυβέρνηση” ή αλλιώς “Ήρθε η ώρα! Για την κυβέρνηση να φύγει!” έγραφαν τα πλακάτ των διαδηλωτών. Αυτή ήταν η απαίτηση των Πορτογάλων που μέσα σε λίγες ώρες προκάλεσαν την πρώτη πραγματική κυβερνητική κρίση των τελευταίων χρόνων μόνο με την αποφασιστική παρουσία τους στους δρόμους της χώρας.

Λίγες μέρες αργότερα το συνδικαλιστικό όργανο των στρατιωτικών στην Πορτογαλία , το οποίο εκπροσωπεί ολόκληρο το στράτευμα, προχώρησε σε μια πρωτοφανή ανακοίνωση για πρώτη φορά μετά την Επανάσταση των Γαρυφάλων. Σε αυτή κατηγόρησε την κυβέρνηση πως “καταστρέφει τη χώρα” και “έχει μετατρέψει τον λαό σε πειραματόζωα για κοινωνικά πειράματα με νέα μέτρα λιτότητας” μετατρέποντας “ τους φτωχούς σε άθλιους και τη μεσαία τάξη σε νεόπτωχους” και ζήτησε από τον πρωθυπουργό Κοέλιου “για το καλό της Πορτογαλίας και των Πορτογάλων” να παραιτηθεί και να εγκαταλείψει τη χώρα. Και η ανακοίνωση συνέχισε: “Όλο το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων της χώρας έχει ορκιστεί στην υπεράσπιση της χώρας, να περιφρουρεί το σύνταγμα και τους νόμους της Δημοκρατίας και αποκηρύσσουν κατηγορηματικά τις πολιτικές που ακολουθούνται γιατί είναι αντίθετες με αυτά που οι ένοπλες δυνάμεις έχουν ορκιστεί”.

Σε μια προσπάθεια να φανεί διαλλακτικός ο Κοέλιου δήλωσε πως η κυβέρνηση δεν είναι “ούτε τυφλή, ούτε κουφή” και συναντήθηκε την Τετάρτη με επικεφαλής των σωματείων αλλά και εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου χωρίς όμως να βρεθεί κοινά αποδεκτή λύση. Ο επικεφαλής του Γενικού Συνδικάτου Εργαζομένων (UGT) Ζοάο Προένσα δήλωσε ξεκάθαρα αμέσως μετά τη συνάντηση πως οι εργαζόμενοι δεν θα δεχτούν τις προτάσεις της κυβέρνησης. Στο μεταξύ το θέμα των συντάξεων δημιούργησε και την πρώτη δυσαρέσκεια στο εσωτερικό της κυβέρνησης συνεργασίας. Κριτική δέχτηκε η πρόταση από τον υπουργό εξωτερικών της χώρας Πάολο Πόρτας, του οποίου το κόμμα συμμετέχει στην κυβέρνηση συνεργασίας και έχει τη δυνατότητα να μπλοκάρει τη νομοθετική διαδικασία.Η εβδομάδα που ακολούθησε την μεγαλειώδη συγκέντρωση στη Λισαβόνα έφερε μαζί της απεργιακές κινητοποιήσεις στα λιμάνια αλλά και τα κρατικά διυλιστήρια.

Σε μια προσπάθεια να επιλύσει την εμφανή πλέον πολιτική κρίση στη χώρα ο πρόεδρος της Πορτογαλίας Ανίμπαλ Καβάκου Σίλβα κάλεσε μια από τις σπάνιες συναντήσεις του Συμβουλίου του Κράτους την Παρασκευή, 21 Σεπτέμβρη. Το Συμβούλιο είναι ένα συμβουλευτικό όργανο, που συγκροτείται από πρώην προέδρους και άλλες προσωπικότητες της χώρας και ουσιαστικά αποτελεί θεσμικό όργανο που χαίρει κύρους. Ο δε πρόεδρος έχει τη δυνατότητα να διαλύσει το κοινοβούλιο και θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη θέση του για να διαφωνήσει με τα προτεινόμενα μέτρα και να προκαλέσει μετατροπές. Στο συμβούλιο συμμετείχε και ο υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης, αλλά ο πιο αποφασιστικός από τους συμμετέχοντες βρισκόταν έξω από την αίθουσα.

Οι Πορτογάλοι για άλλη μια φορά δεν έμειναν θεατές. Μπροστά από ένα προεδρικό μέγαρο αποκλεισμένο από τις δυνάμεις των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας ξεδιπλώθηκε η απάντηση του κόσμου. Η διαμαρτυρία που οργανώθηκε μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στην οποία συμμετείχε και η αριστερά, έφερε χιλιάδες διαδηλωτές μπροστά από το προεδρικό μέγαρο την ώρα που στο εσωτερικό το συμβούλιο του Κράτους συζητούσε τα νέα μέτρα λιτότητας που προωθεί η κυβέρνηση. Κρατώντας πλακάτ με φωτογραφίες του πρωθυπουργού Κοέλιου και υπογραφή τον χαρακτηρισμό “Κλέφτης” οι φωνές του δρόμου αξιώνουν πλέον ξεκάθαρα την παραίτηση της κυβέρνησης συνεργασίας που οδηγεί τη χώρα στην εξαθλίωση. Απαίτηση που διαδηλωτές δεν διστάζουν να δηλώνουν με κάθε ευκαιρία, είτε ονομάζοντας την διαμαρτυρία τους “Ολονυχτία μέχρι να πέσει η κυβέρνηση” είτε κάνοντας δηλώσεις στα τηλεοπτικά δίκτυα. Οι τελευταίες εβδομάδες άλλωστε ανέδειξαν τον μεγάλο πρωταγωνιστή της πολιτικής σκηνής της Πορτογαλίας. Τον εργαζόμενο που διεκδικεί.

http://www.prin.gr/2012/09/salariominimo.html

Παγκόσμια οικονομική κρίση και Αριστερά

Με την ευκαιρία της επίσκεψης στην Κύπρο του Ευρωβουλευτή του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιρλανδίας και της Ενωμένης Αριστερής Συμμαχίας, Paul Murphy, με την ομάδα της GUE/NGL για ομάδα εργασίας στα πλαίσια της Κυπριακής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Νέα Διεθνιστική Αριστερά, που συμμετέχει στην Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή – CWI (Committee for a Workers’ International), διοργανώνει ανοιχτή συζήτηση για την Παγκόσμια Οικονομική Κρίση, τον ρόλο της Τρόικα στην Ευρώπη, στην Ελλάδα 

και στην Κύπρο και την απάντηση της Αριστεράς και των κινημάτων.

Λευκωσία Τρίτη 2 Οκτωβρίου στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, Κεντρικά, αίθουσα A019, η ώρα 7 μ.μ.

Λεμεσός Πέμπτη 4 Οκτβωρίου στο Δημοτικό Πολιτιστικό Κέντρο Πάνος Σολομωνίδης, η ώρα 7 μ.μ.

ομιλιτές:
Paul Murphy, Ευρωβουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιρλανδίας - Ιρλανδικό τμήμα της Επιτροπής για μια Εργατική Διεθνή - CWI - και της Ενωμένης Αριστερής Συμμαχίας

Αντρος Παγιάτσος, Γενικός Γραμματέας της Σοσιαλιστικής Διεθνιστικής Οργάνωσης - Ξεκίνημα, Ελληνικό Τμήμα της CWI

Αθηνά Καρυάτη, μέλος της Νέας Διεθνιστικής Αριστεράς, Κυπριακό Τμήμα της CWI.

Συντοντιστές:
στη Λευκωσία ο Σταύρος Τομπάζος, Επίκουρος Καθηγητής τμήματος Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών Πανεπιστημίου Κύπρου

στην Λεμεσό ο δικηγόρος Πατρίκιος Παύλου

*******

On the occasion of the visit of Paul Murphy, MEP of the Socialist Party of Ireland and the United Left Alliance to Cyprus for a study group of GUE/NGL during the Cypriot presidency of the European Union, the New Internationalist Left, which participates in the Committee for a Workers International -CWI, organizes an open discussion on the Global Financial Crisis, the role of the Troika in Europe, Greece, Cyprus and the response of the Left and the Movements.

Nicosia Tuesday, October 2nd at the University of Cyprus, Kalipoleos street building, room A019.

Limassol Thursday, October 4th at the Panos Solomonides Municipal Cultural Centre

speakers:
Paul Murphy, MEP Socialist Party Ireland - Irish Section of the Committee for a Workers' International -CWI and the United Left Alliance

Andros Payiatsos, General Secretary of the Socialist Internationalist Organization - Xekinima, Greek Section of the CWI

Kariati Athina, a member of the New Internationalist Left, Cyprus Section of the CWI.

Coordinating the discussion:
in Nicosia: Stavros Tombazos, Assistant Professor, Department of Social and Political Sciences, University of Cyprus

in Limassol: Patrikios Pavlou Lawyer

Η άνοδος και η αντιμετώπιση της ακροδεξιάς ατζέντας

Πρόσκληση

Το Κυπριακό Ινστιτούτο Κριτικής Κοινωνικής Έρευνας και Διαλόγου,
η Προοδευτική κίνηση Δασκάλων και Νηπιαγωγών και η Προοδευτική Κίνηση Καθηγητών
σας προσκαλούν σε συζήτηση με θέμα:

Η άνοδος και η αντιμετώπιση της ακροδεξιάς ατζέντας

Ομιλητές:
Γιώργος Τσιάκαλος, Καθηγητής Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Γιώργος Γεωργίου, βουλευτής ΑΚΕΛ

Τετάρτη, 10 Οκτωβρίου 2012, 7.30μμ

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στη Λάρνακα

ΠΑΓΚΥΠΡΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ KIBRIS BARIŞ KONSEYİ CYPRUS PEACE COUNCIL

Αύριο ξεκινά η τρίτη τριμερής συνάντηση των Κινημάτων Ειρήνης της Κύπρου, της Ελλάδας και της Τουρκίας και το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης που φιλοξενεί στη μοιρασμένη Λευκωσία το μεγάλο συναπάντημα ειρήνης των λαών μας, απευθύνει με την ευκαιρία αυτή ισχυρό κάλεσμα για αντιιμπεριαλιστικό αγώνα σε ολόκληρο τον κυπριακό λαό.

Το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης καλεί να πυκνώσουν τις γραμμές του οι ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας, οι Μαρωνίτες, Αρμένιοι και Λατίνοι κύπριοι αδελφοί μας. Σήμερα που η γειτονιά μας φλέγεται, σήμερα που η υφήλιος συνταράζεται στους πολέμους, βυθίζεται στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, ο κάθε ένας προοδευτικά σκεπτόμενος άνθρωπο καλείται να πάρει θέση. Ή με τη βαρβαρότητα ή με την αντίσταση και την ανατροπή της ιμπεριαλιστικής πραγματικότητας. Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει την ολιγαρχία των λύκων που χωρίς ίχνος κορεσμού κατασπαράζουν καθημερινά, λαούς και έθνη με στόχο το υπέρτατο κέρδος.

Έτσι και εμείς από τη μικρή Κύπρο υψώνουμε φωνή αντίστασης και βάζουμε πλάτη για να γυρίσει ο ήλιος της ειρήνης και της δικαιοσύνης. Παλεύουμε ενάντια στη διαίρεση της πατρίδας μας, ενάντια στους εθνικιστές – σωβινιστές και νεοφασίστες δήθεν πατριώτες. Απαιτούμε ειρήνη, αγωνιζόμαστε για αυτή και καλούμε όλους ανεξάρτητα πολιτικού χώρου, θρησκείας, φύλου ή ηλικίας να ενώσουν δυνάμεις μαζί μας. Για να γκρεμίσουμε το τείχος της διαίρεσης, να συντρίψουμε τη διχόνοια, να επανενώσουμε τη δική μας πατρίδα και να ξεφορτωθούμε όλους τους ξένους στρατούς και κηδεμόνες!

Η Τριμερής Συνάντηση αυτή συνάντηση λοιπόν, εντάσσεται στα πλαίσια ενός πολυσήμαντου θεσμού που τελεί υπό την Αιγίδα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης και εγκαινιάσθηκε πριν 2 χρόνια στη Μυτιλήνη και σκοπό έχει την ενδυνάμωση της φιλίας των λαών μας και του αγώνα για ειρήνη με δικαιοσύνη.

Για αυτό, καλούμε τον κάθε προοδευτικό Κύπριο τον κάθε αγωνιστή και φίλο της ειρήνης, γυναίκες, άντρες, συνταξιούχους, νέους, νέες, εργαζόμενους, ανέργους, αγρότες, να αγκαλιάσουν το θεσμό αυτό και να δώσουν μαζικά το «παρών» τους στο διήμερο εκδηλώσεων που διοργανώνεται στη Λευκωσία, κάτω από το σύνθημα «Ζήτω η φιλία των λαών, ένας είναι ο εχθρός ο Ιμπεριαλισμός».

Το πρόγραμμα του διημέρου έχει ως εξής:

Παρασκευή, 21 Σεπτεμβρίου, 

6μμ: Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη Βρετανική Ύπατη Αρμοστεία για αποχώρηση των βάσεων. 

7:00μμ Μεγάλη Δικοινοτική εκδήλωση, υπό την Αιγίδα του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κύριου Στέφανου Στεφάνου, στο δημόσιο κήπο Λευκωσίας πίσω από τη Βουλή. Μουσική, χορός και τραγούδι από τον Κούλλη Θεοδώρου, τον Ισμαήλ Χακκί, το DANCE FOR PEACE και άλλους καλλιτέχνες. 

Σάββατο, 22 Σεπτεμβρίου η ώρα 10π.μ, 
Ημερίδα στην Αίθουσα της Πύλης Αμμοχώστου με θέμα «Ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και ο αγώνας των λαών για ειρήνη στην περιοχή της Μεσογείου και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής.» Εισηγητές από τα Κινήματα Ειρήνης Ελλάδας, Τουρκίας, Συρίας, και Κύπρου. Εκ μέρους του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης θα μιλήσει ο Ακαδημαϊκός, Αντιπρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου και Αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Ερευνών «Προμηθέας», Δρ. Κώστας Γουλιάμος. 

Όλοι στο μεγάλο Συναπάντημα Ειρήνης των λαών μας, 
όλοι στον όμορφο αγώνα για ειρήνη με δικαιοσύνη 
στην Κύπρο, στην περιοχή μας και στον κόσμο όλο!

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΠΣΕ

POB 21827, CY – 1513, Tel. +35722755678, +35722460224, Fax. +35722768176
E-mail: peacecouncil@cytanet.com, http://cypruspeacecouncil.blogspot.com/

Γιατί αποτυγχάνουν τα μνημόνια. του Σωτήρη Κάττου

Εύλογα διερωτάται κανείς γιατί εκεί και όπου έχουν συμφωνηθεί και εφαρμοστεί μνημόνια στήριξης έχει παραχθεί ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο; Γιατί παραδείγματος χάριν από το 2010 που η Ελληνική βουλή ψήφισε το πρώτο μνημόνιο η ανεργία από το 8% κατέγραψε σε 2 χρόνια 23,4 % με 1,5 εκ. ανέργους και με 4 εκ. Έλληνες κάτω από το όριο φτώχειας; Στην Πορτογαλία που θεωρήθηκε ο καλύτερος μαθητής των μνημονίων η ανεργία ξεπέρασε το 16%, οι μισθοί και συντάξεις προσγειώθηκαν στα 200 ευρώ τον μήνα και που πρόσφατα ο αναθεωρημένος προϋπολογισμός της προβλέπει αύξηση της εισφοράς την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων από το 11% στο 18% με ταυτόχρονη μείωση της εργοδοτικής εισφοράς από το 23,75% στο 18% μια κατ’ εξοχήν πράξη αναδιανομή εισοδήματος από τους μισθωτούς στους εργοδότες. Το ίδιο και στην Ισπανία, αν και τυπικά εκτός μνημονίου, με πέντε εκατομμύρια ανέργους και με αυστηρή δημοσιονομική πολιτική περικοπών μισθών και συντάξεων. Το ίδιο και στην Ιταλία αλλά σε μικρότερο βαθμό ελέω Ιταλικού βορρά. Στην Ιρλανδία η οποία παρουσιάζεται ως “success story” η ανεργία βρίσκεται στο 16% με γενική μείωση των μισθών περάν του 20% και με γενικευμένη τάση μετανάστευσης χιλιάδων Ιρλανδών. Το χειρότερο από όλα όμως, όσο πιο απαιτητικό το μνημόνιο τόσο η ευθεία αντιστοίχιση του με την κοινωνική και οικονομική αποσάθρωση.  Το παράδειγμα της Ισλανδίας η οποία κινήθηκε στην παράμετρο της υπεροχής της Δημοκρατίας έναντι των τραπεζών αποσιωπάται επιμελώς.

Τα μνημόνια μέσα στα πλαίσια της ευρωζώνης και όχι μόνο, εξυπηρετούν πρωτίστως και κύρια πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες της πλουτοκρατίας.

Πρώτο λειτουργούν ως μηχανισμοί κοινωνικής μηχανικής για την δόμηση νέων δομών συσσώρευσης πλούτου. Δεύτερον ενισχύουν την θεσμική λειτουργία του κράτους ως εγγυητή της εφαρμογής της νέας δομής ενώ ταυτόχρονα αποδυναμώνουν το κράτος πρόνοιας. Τρίτο απορυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις. Τέταρτον ενισχύουν συστήματα ανισότητας μέσα από τις πολιτικές που επιβάλλουν. Πέμπτον απονευρώνουν πλήρως τους όποιους διανεμητικούς μηχανισμούς έχει το κράτος προς όφελος των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων. Έκτον μετατρέπει το κράτος σε πολιτικό εργαλείο προς όφελος της βούλησης του εγωισμού των πλουσίων.
Η κοινωνική αυτή μηχανική, αφαιρει κάθε οικονομική λογική και αξιόπιστο θεωρητικό οικονομικό αξίωμα από τον δημόσιο διάλογο.

Εν συντομία παραθέτω τις σχετικές απόψεις του Joseph Stiglitz, του Amartya Sen (νομπελίστες οικονομικών ) και του Jean Paul Fitoussi στο “Mis-Measuring our Live”(Μετρώντας λάθος τις ζωές μας). Οι σημαντικοί αυτοί διανοητές παραθέτουν ένα σημαντικό και συνάμα εξαιρετικά λογικό επιχείρημα «Αυτό που μετρούμε επηρεάζει αυτό που κάνουμε και εάν οι μετρήσεις μας είναι ελλιπείς, οι αποφάσεις μας ίσως είναι παραπλανητικές». ‘Όπως σημειώνουν μπορεί το ΑΕΠ να αυξάνεται, το κατά κεφαλή εισόδημα ως μέσος όρος να αυξάνεται αλλά η ανισότητα να διευρύνεται. Η θέση τους ότι οι επιλεγμένοι και λανθασμένοι δείκτες μέτρησης (Metrics) επηρεάζουν πολιτικές, μπορεί εύκολα να αποτυπωθεί και στο πρόσφατο «Μπράβο» του Μπαρόζο προς την ελληνική κυβέρνηση. Οι πολιτικές του μνημονίου τις οποίες εκτελεί απαράκλητα η ελληνική κυβέρνηση οδηγούν στην ασταμάτητη ύφεση αλλά  υπήρξε μια μικρή βελτίωση των μνημονιακών δεικτών. Τα μνημόνια υποχρεώνουν τους ανθρώπους να προσαρμόζονται στους αριθμούς με ότι αυτό συνεπάγεται για την ανθρώπινη και κοινωνική προοπτική. Ο δε αμερικανός οικονομολόγος Paul Krugman ασκώντας κριτική στα γερμανικής έμπνευσης μνημόνια σημειώνει ότι οδηγούν στην λεγόμενη παγίδα ρευστότητας (liquidity trap), καθότι ενώ υπάρχουν οι προϋποθέσεις για εξαιρετικά χαμηλού κόστους επενδύσεων, λόγω ανεπαρκούς ζήτησης ελέω πολιτικών περιορισμού των δαπανών και λιτότητας δεν παρουσιάζονται πρόθυμοι οι επενδυτές όπως αναφέρει ή αυτοί οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με την άσκηση πολιτικής δεν κατανοούν το εξής απλό «η δική σου δαπάνη είναι το εισόδημα μου και η δική μου δαπάνη το εισόδημα σου». Σε ένα κλίμα ανησυχίας και αβεβαιότητας κατά τον ίδιον, απαιτούνται δαπάνες δεδομένου ότι ο ιδιωτικός τομέας προσπαθεί να δαπανήσει λιγότερα από τα έσοδα του, η ευθύνη αυτή παραμένει στο Δημόσιο. Όλα τα μνημόνια ακυρώνουν τις βασικές αυτές οικονομικές λογικές καθότι ο προσανατολισμός τους δεν εστιάζεται στην ικανοποίηση του ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος αλλά σε πρακτικές μονόπλευρης και κερδοσκοπικής οικονομικής σκοπιμότητας. Η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπορούσε να αποφύγει το μνημόνιο, και δυνητικά υπάρχουν οι προϋποθέσεις ,εάν κάποιος ρίξει μια ματιά στα υπάρχοντα δεδομένα.

Ο κυπριακός  τραπεζικός τομέας με πρόσφατα στοιχεία του Economist αντιστοιχεί στο 895% του ΑΕΠ της οικονομίας όταν στην Ευρώπη ο μέσος όρος του μεγέθους του τραπεζικού τομέα είναι στο 343%. Στο Λουξεμβούργο η άτυπη οικονομία δεν ξεπέρνα το 8% και ο κατώτατος μισθός είναι 1648 ευρώ/μήνα. Το μεγαλύτερο διαρθρωτικό πρόβλημα της Κυπριακής οικονομίας εκτός από τις τράπεζες είναι και η άτυπη οικονομία η οποία μεταφράζεται στην πράξη ως εξής: 5 000,000,000 (26% του ΑΕΠ) ευρώ κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα και αφορολόγητα αλλά ουδείς αναφέρεται σε αυτά.
Δεύτερον η Κυπριακή Δημοκρατία με κοινωνικές κλίμακες δημοτικού διαμερίσματος μεγαλούπολης παρουσιάζει εισπράξιμες οφειλές για το 2011, 1,378 δις ευρώ. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς από πού προέρχονται οι οφειλές αυτές. Προσθέστε και την αναμενόμενη εισροή 300 εκ. ευρώ από τις αδειοδοτήσεις του δευτέρου γύρου τον Γενάρη του 2013 χωρίς να προσμετρείται ο φυσικός πλούτος.
Καταληκτικά με τα υπάρχοντα δεδομένα ελλείψει πολιτικής βούλησης το πολιτικό συστήμα οδηγεί την κυπριακή δημοκρατία και κοινωνία στην μνημονιακή καταστροφή.

Ο δημόσιος θα φτωχύνει και ο ιδιωτικός θα πεινάσει… του Σωτήρη Κάττου

Είναι με απίστευτη ελαφρότητα που η πλειοψηφία των ΜΜΕ πιέζει την κυβέρνηση άρον-άρον να μπει σε διαπραγματεύσεις με την Τρόικα χωρίς προηγουμένως η κυβέρνηση να έχει ακριβή γνώση της συνολικής ζημιάς του τραπεζικού εγκλήματος.  Δίνουν έμφαση στα 300, 400, 500 εκατομμύρια που χρειάζεται το κράτος για να λειτουργήσει και αποκρύβουν συνωμοτικά του διψήφιου αριθμού δισεκατομμυρίων που φόρτωσαν οι τράπεζες στην κυπριακή οικονομία και κοινωνία.  Με απίστευτο παροξυσμό και μ΄ έναν ιδιότυπο ηδονισμό τα παπαγαλάκια αυτά αγνοούν τι τα αναμένει ενώ αγνοούν σκοπίμως τα αντικειμενικά δεδομένα των δομικών προβλημάτων της κυπριακής πολιτείας.
Πρώτον, αγνοούν  τη βασική πρόνοια του άρθρου 24 του συντάγματος που αναφέρει ρητά ότι ο καθένας συνδράμει αναλόγως των δυνατοτήτων του.  Δεύτερον, οι βουλευτές τουλάχιστον της αντιπολίτευσης αγνοούν σκοπίμως τον όρκο που έχουν δώσει για την πιστή τήρηση του συντάγματος.

Σε συνδυασμό με τα πιο πάνω η Κυπριακή Δημοκρατία με πλήρη δημόσια διοικητική μηχανογράφηση που με το πάτημα ενός κουμπιού γνωρίζει τον καθένα και την καθεμιά από εμάς «αδυνατεί» να εισπράξει για το 2011 από το ΤΕΠ 972 εκ., από το Τμήμα Τελωνείων 283 εκ. και από το Τμήμα Αναπτύξεων υδάτων 168 εκ.. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι μεγαλύτερες οφειλές προέρχονται από τους επιχειρηματίες ανάπτυξης γης και τους εμπορευόμενους κι ένα μεγάλο ποσοστό ελεύθερων επαγγελματιών.  Ενόψει των πιο πάνω ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ηθικά και πολιτικά υποχρεωμένος να προχωρήσει άμεσα για να κατατεθούν στην Βουλή νομοσχέδια που θα ρυθμίζουν τα πιο πάνω καθώς επίσης και νομοσχέδια εφαρμογής πρακτικών μηχανισμών τα οποία θα περιορίζουν απόλυτα την οποιαδήποτε δυνατότητα πρόσβασης του οποιουδήποτε οφειλέτη προς το Δημόσιο, οποιασδήποτε Υπηρεσίας, είτε αυτό λέγεται  τίτλος ιδιοκτησίας, είτε μεταβιβάσεις, είτε ταυτότητα, είτε διαβατήριο, είτε άδεια κυκλοφορίας, είτε οποιαδήποτε άλλα βοηθήματα και διευκολύνσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας.  Ας συμβουλευτούν επί αυτού την Αυστραλιανή κυβέρνηση. Το μνημόνιο αυτό όπως είχε δημοσιευτεί θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην κατακρήμνιση και στην διάλυση του κυπριακού ελληνισμού και στην εν δυνάμει υποθήκευση του φυσικού πλούτου της νήσου. Θα οδηγήσει στην φτωχοποίηση του Δημοσίου, της Δημόσιας Υγείας και Παιδείας, στην κατακρήμνιση της αντίστοιχης ιδιωτικής ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό στον ιδιωτικό τομέα μέσα από την ανεξέλεγκτη αύξηση της ανεργίας θα τους οδηγήσει στην πείνα.  Ήδη με στοιχεία των διδασκαλικών οργανώσεων ένα ποσοστό 10-15% των παιδιών ε/κ οικογενειών πηγαίνουν στα σχολεία χωρίς χαρτζηλίκι.

Η εργοδοτική πλευρά στην Κύπρο ας διαβουλευτεί πρώτα με τον κο. Δασκαλόπουλο του ΣΕΒ όπου στην αρχή υπήρχε ευφορία για την συμπίεση του εργατικού κόστους λόγω μνημονίου αλλά που σε σύντομο χρονικό διάστημα ο ΣΕΒ έβλεπε τις επιχειρήσεις να κλείνει η μια μετά την άλλη για να παραδεχτεί δημόσια ότι το μνημόνιο δεν λειτουργεί.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θεωρώ ότι οφείλει να επιμείνει στην τακτική που ακολουθεί στη διαπραγματευτική διαδικασία παραγκωνίζοντας τα κελεύσματα της αντιπολίτευσης και του κατεστημένου της πληροφόρησης από τη στιγμή που δε γνωρίζουμε επακριβώς ακόμη τη ζημιά των τραπεζών.  Θα είναι ό,τι χειρότερο για τον τόπο να μπει σε μια διαπραγματευτική διαδικασία χωρίς την προηγούμενη γνώση της τραπεζικής κατάστασης.

Καταληκτικά, ο δημόσιος υπάλληλος θα φτωχύνει με το μνημόνιο, και η φτώχεια αντέχεται.  Ο ιδιωτικός υπάλληλος και τα παιδιά του θα πεινάσουν και η πείνα δεν αντέχεται…


sckattos@cytanet.com.cy

Θέσεις ΕΡΑΣ για το προσχέδιο προτάσεων της Τρόικα

Η Επιτροπή για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση (ΕΡΑΣ) επιθυμεί να κοινοποιήσει τις θέσεις της στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας στο θέμα του προσχεδίου προτάσεων της Τρόικα.

Η διαρροή και δημοσιοποίηση του προσχεδίου επιβεβαίωσε τα αναμενόμενα σε σχέση με τη λογική και φιλοσοφία γύρω από την οποία θα κινηθεί το μνημόνιο, παρά το ότι αυτό δεν βρίσκεται ακόμα στην τελική του μορφή. Πέραν του ότι οι προτάσεις αυτές είναι ουσιαστικά η υιοθέτηση των θέσεων της ΟΕΒ, των οποίων σκοπός είναι η προστασία και θωράκιση του συσσωρευμένου πλούτου, είναι ξεκάθαρο ότι οι βασικοί άξονες είναι οι εξής: (α) η περαιτέρω συρρίκνωση του κράτους προνοίας, (β) η μείωση μισθών και ωφελημάτων δημοσίων υπαλλήλων, (γ) η ελαχιστοποίηση της δυνατότητας αύξησης των εσόδων του κράτους, (δ) η στοχοποίηση των πλατειών μαζών σε σχέση με την όποια φορολογία, αφού οι προτάσεις αφορούν φόρους κατανάλωσης, (ε) η έλλειψη πραγματικής αναπτυξιακής λογικής, πέραν της περαιτέρω μείωσης του κόστους εργασίας (υπενθυμίζουμε ότι η Κύπρος έχει αυτή τη στιγμή το δεύτερο χαμηλότερο κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στην Ευρώπη).

Θέση της ΕΡΑΣ είναι ότι τα μέτρα αυτά θα βυθίσουν την Κυπριακή Δημοκρατία στη μεγαλύτερη και μακρύτερη ύφεση στην ιστορία της. Σκοπός των μέτρων δεν είναι η ανάκαμψη, αλλά η δογματική εφαρμογή ενός νεοφιλελεύθερου μοντέλου μεταρρυθμίσεων με ιδεολογικό παρά πραγματολογικό περιεχόμενο, αγνοώντας βασικές αρχές της οικονομίας που συνδέονται με την κοινωνική συνοχή μέσα στις προκλήσεις της σύγχρονης εποχής. Αποτέλεσμα της εφαρμογής αυτού του μοντέλου θα είναι διεύρυνση της πόλωσης στην κατανομή του πλούτου με τεράστιο κοινωνικό κόστος, αφού πιέζει ακόμα περισσότερο τους μισθωτούς και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δίνοντας τη χαριστική βολή στη καταναλωτική δυνατότητα των μεσαίων στρωμάτων, ενώ παράλληλα αφήνει ακόμα πιο εκτεθειμένες τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.

Με άλλα λόγια, η ιδεοληπτική εφαρμογή νεοφιλελεύθερων συνταγών έχει ως στόχο να ενισχύσει και να θωρακίσει το 1%· αυτό το 1% που για δεκαετίες συγκέντρωνε στα χέρια του τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, και προκάλεσε, αλλά και καρπώθηκε από την κρίση. Έτσι οδηγούμαστε σε μια λογική επιβίωσης του ισχυροτέρου στα πλαίσια ενός κοινωνικού δαρβινισμού.

Παρά τη συνθηματολογία ότι δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή, η ΕΡΑΣ τονίζει ότι η έξοδος από την κρίση περνά από τη διαμόρφωση μιας οικονομικής πολιτικής βασισμένης στη διόρθωση των πραγματικών προβλημάτων της κυπριακής οικονομίας: την αύξηση του σκανδαλωδώς χαμηλού ανώτατου φορολογικού συντελεστή που σήμερα βρίσκεται στο 35%, τη φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου και της ακίνητης περιουσίας, την άμεση είσπραξη των ανείσπρακτων φόρων, τον εξορθολογισμό της λειτουργίας της κρατικής μηχανής χωρίς τη συρρίκνωσή του κοινωνικού κράτους, την αύξηση του εταιρικού φόρου, το πάγωμα των εξοπλισμών και των στρατιωτικών δαπανών, την πραγματική φορολόγηση της εκκλησίας, τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων για πάταξη της φοροδιαφυγής, την εφαρμογή του πόθεν έσχες για όλους, την αναδιοργάνωση του τραπεζικού τομέα και την έμφαση στην ανάπτυξη, στρέφοντας την Κύπρο μακριά από την εξάρτηση από τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες και το υψηλό ρίσκο που αυτή εμπεριέχει. Οι προτάσεις αυτές τυγχάνουν επεξεργασίας και κωδικοποίησης από το οικονομικό επιτελείο της ΕΡΑΣ, και θα δημοσιοποιηθούν σύντομα.

Σε ό,τι αφορά την αποτροπή της εφαρμογής του μνημονίου και τη βύθιση της Κύπρου σε μακρόχρονη και επώδυνη ύφεση, η μόνη διέξοδος είναι οι δυναμικές κινητοποιήσεις. Η Τρόικα και οι θιασώτες της στην Κύπρο προβάλλουν το μνημόνιο ως τη μόνη επιλογή για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών αναγκών του κράτους μέσα από τη λιτότητα. Η κάλυψη αυτών των αναγκών μπορεί να γίνει μέσα από την άμεση αύξηση των εσόδων του κράτους πριν τον τελεσιγραφικό εκβιασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τρόικα. Η Βουλή αντιστάθηκε επανειλημμένα στην προοπτική αναμόρφωσης του φορολογικού συστήματος με νύχια και με δόντια.

Η δυναμική διεκδίκηση των δικαιωμάτων του 99% και η προοπτική παρατεταμένης κοινωνικής αναταραχής είναι ο μόνος μοχλός πίεσης απέναντι στην κοντόφθαλμη νεοφιλελεύθερη πολιτική της Βουλής, που αρνείται να ψηφίσει τα όποια μέτρα δεν προϋποθέτουν τη συρρίκνωση του κράτους προνοίας, τη μείωση των μισθών, την κατάργηση της ΑΤΑ, και τη φορολογική ανοσία του επί δεκαετίες συσσωρευμένου πλούτου στην Κύπρο.

Γραφείο Τύπου ΕΡΑΣ

14 Σεπτεμβρίου 2012

Οι τράπεζες ζητούν περίοδο χάριτος μέσω επιλεγμένων ΜΜΕ ενώ διευρύνεται η απαίτηση για «έρευνα» και απόδοση ευθυνών

www.defterianaynosi.com

Η αιτία της κρίσης, ο τραπεζιτικός τομέας, συνέχισε να αποτελεί σημείο αναφοράς και την περασμένη εβδομάδα. Ακόμα και όταν ανακοινώθηκαν οι εισηγήσεις της τρόικα, η «Αλήθεια» είχε πρωτοσέλιδο την εισήγηση για δημιουργία «bad bank» για τα προβληματικά δάνεια – τα οποία αναμένεται θα διευρυνθούν. Βέβαια η είδηση είχε ήδη δημοσιευτεί, αλλά η προβολή της από την Αλήθεια είχε, ενδεχομένως και το στοιχείο της προώθησης της από το τραπεζιτικό λόμπι.

Οι κριτικές διευρύνθηκαν, αλλά συνεχίστηκαν επίσης, έστω και σε μικρότερο βαθμό, οι προσπάθειες για περιορισμό της κριτικής προς τις τράπεζες με διάφορες ρητορικές στρατηγικές.

Η Ιδιωτική χρήση δημόσιας περιουσίας: ο σαρκασμός για τις δικαιολογίες Ορφανιδη και άλλες καταγγελίες για ιδιωτική χρήση δημόσιων λειτουργιών

Μετά το φιάσκο της ανακοίνωσης Ορφανίδη ότι δεν επέστρεφε του σκληρούς δίσκους, η απαίτηση για ερευνά μάλλον διευρύνθηκε παρά κατευνάστηκε. Η Καθημερινή της Κυριακής λ.χ. έγραφε για την όλη συζήτηση την οποία είχε ξεκίνησε η Αλήθεια για τα «δικαιώματα» των υπάλληλων, ως κάλυψη της άρνησης του Ορφανίδη, και των ανησυχιών ενδεχομένως άλλων, να παραδώσει τους σκληρούς δίσκους:

«Το ζήτημα που προέκυψε με τα κομπιούτερ των υπό έρευνα τραπεζών και της Κεντρικής Τράπεζας, είναι για γέλια και οι κραυγές περί παραβίασης προσωπικών δεδομένων υπαλλήλων, απλώς προφάσεις εν αμαρτίαις. Εν πρώτοις, οι υπάλληλοι που τοποθετούν προσωπικές τους δουλειές, ακόμα και ποιήματα στους υπολογιστές που ανήκουν στις επιχειρήσεις όπου εργάζονται, θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι από την στιγμή που τα καταχώρησαν, η εταιρεία έχει δικαίωμα να τους ελέγξει… Όμως δεν νομίζω η Alfred and Marshal να ψάχνει στα κομπιούτερ υψηλόβαθμων αξιωματούχων τραπεζών, γιατί περί αυτού πρόκειται, τα σεξουαλικά τους γούστα.»

Βέβαια αυτή η εκδοχή, ότι η προσπάθεια συγκάλυψης έγινε για να μην μαθευτούν τα «σεξουαλικά γούστα» στις αναζητήσεις στο ίντερνετ, είναι η πιο αθώα – έστω και αν εκφράζει το κλίμα του σαρκασμού που δημιουργήθηκε. Το ουσιαστικό είναι ποιά ζήτημα ήθελαν μερικοί να καλύψουν με προσπάθεια να μην γίνει έρευνα στους υπολογιστές τους.

Υπήρξαν όμως και καταγγελίες μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων ότι αξιωματούχοι της κεντρικής τράπεζας την περίοδο της εκστρατείας για αποκλεισμό των τουρκοκυπρίων από την αγγλική σχολή, χρησιμοποιούσαν την επαγγελματική τους ιδιότητα για προεκλογική εκστρατεία. Το θέμα ότι χρησιμοποιούσαν και το χρόνο τους στην εργασία για την αποστολή των σχετικών ηλεκτρονικών μηνυμάτων είναι σαφώς και ένα νομικό ζήτημα.

Η συνεχεια των αποκαλύψεων και των καταγγελιών: ένα κυπριακό golden boy, μια ακόμα καταγγελία για την διαπλοκή ΜΜΕ- τραπεζιτικού κατεστημένου, και τα αξιόγραφα σαν μνήμη χρηματιστηρίου

Οι κριτικές, πάντως, εναντίον των τραπεζών διευρύνθηκαν. Στην ελληνική εφημερίδα "πρώτο θέμα" δημοσιεύτηκε ένα κείμενο για το κυπριακό golden boy, τον Α. Ηλιάδη.

http://www.protothema.gr/Stories/article/?aid=221601

Ένα από τα ενδιαφέροντα του κειμένου είναι η αναφορά ότι η αγορά ομολόγων μπορει να συνεχιζόταν μέχρι και τον Ιούνιο του 2010. Η άλλη ενδιαφέρουσα διάσταση είναι ότι ο Ηλιάδης υπήρξε ο εκλεκτός των Τριανταφυλίδηδων, της ιστορικής οικογένειας, η οποία διαχειριζόταν έμμεσα ή άμεσα την Τράπεζα.¹ Η άλλη είδηση της δημοσίευσης ήταν ότι ο Ηλιάδης είχε μια κόντρα με τον Σταυράκη, όταν ο τελευταίος ήταν στην τράπεζα Κύπρου.

Η πιο εντυπωσιακή κριτική, ωστόσο, ήταν στον κυριακάτικο Φιλελεύθερο σε ένα κείμενο του Μ. Ευρυβιάδη, όπου παρομοιάζει το τραπεζιτικό κατεστημένο με την σικελική μαφία στην εσωστρέφειά της. Το κείμενο ξεκινά με μια ακόμα ενδιαφέρουσα καταγραφή για το πώς το τραπεζιτικό κατεστημένο έλεγχε - και ελέγχει - τα ΜΜΕ.

«Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, γύρω στο 1991-92, η εφημερίδα Φιλελεύθερος κυκλοφόρησε ημέρα Σάββατο με ένα πηχυαίο τίτλο αναφορικά με τις καταθέσεις κυπρίων στο εξωτερικό. Στο φύλλο γινόταν αναφορά για 5 δις. Δολάρια. Όλα παράνομα. Διότι τότε οι καταθέσεις συναλλάγματος στο εξωτερικό ήταν εκτός νόμου.

Προκλήθηκε, τότε, μεγάλη εσωτερική ταραχή στη λευκωσιάτικη τραπεζιτική νομενκλατούρα, την υπεράνω νομών και κανονισμών, ολιγαρχική τάξη της Κύπρου και στους ανερχόμενους νεόπλουτους. Το πρόβλημα όλων ήταν ότι δεν μπορούσαν να αμφισβητήσουν την πηγή – ήταν η ετήσια έκθεση του γνωστού μας, πλέον, Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) ….

Ακολούθησε άκρα του τάφου σιωπή. Καμία επίσημη δήλωση. Σιωπή και στον Φιλελεύθερο. Παρ' ολίγον να χάσει την δουλειά του ο βραδινός υπεύθυνος σύνταξης…

Η μάχη - σήμερα - γίνεται, κυρίως, για τα άδυτα των αδύτων της κυπριακής κοινωνίας, που είναι οι δύο μεγάλες τράπεζες – η Λαϊκή και η τράπεζα Κύπρου – καθώς επίσης και κεντρική τράπεζα που κάθε άλλο παρά τα ελεγκτικά της καθήκοντα ασκούσε τόσα χρόνια.»

Αυτήν την περίοδο άρχισε να κινητοποιείται και η ΕΤΥΚ, ενώ επανήλθαν και τα ομόλογα ως ζήτημα. Αυτή την φορά διέρρευσε πόσα ταμεία προνοίας έχουν επενδύσει σε αξιόγραφα. Και βέβαια, το πώς κατέληξαν εκεί τόσα και τόσα ταμεία, είναι ένα ακόμα ζήτημα, το οποίο θα μπορούσε, ενδεχομένως, να διερευνηθεί μέσω των χαμένων σκληρών δίσκων.

«Από το σύνολο των 140 μικρών ταμείων - ο αριθμός των μελών είναι κάτω των 100 ατόμων - τα 25 επένδυσαν σε αξιόγραφα από 50-90% του αποθεματικού τους. Από τα 160 μεγάλα ταμεία - αριθμούν πέρα των 100 μελών - τα 53 επένδυσαν σε αξιόγραφα και πέντε είχαν μεγάλη έκθεση. Τα πέντε ταμεία πρόνοιας επένδυσαν μέχρι και 15% των αποθεματικών τους..»

Άρα, το ένα έκτο των «μικρών ταμείων» κινδυνεύει με κατάρρευση αν δεν γίνει κάτι, ενώ και τα ποσά που αντιστοιχούν στο 15% των «μεγάλων ταμείων», μάλλον θα προκαλέσουν μεγάλα κενά.

Είναι και πάλιν ένα κόλπο αντίστοιχο του χρηματιστηρίου. Με τη διάφορα ότι τώρα, οι τράπεζες είναι υπό πίεση και υπό έρευνα.

Σε αυτό κλίμα, το πολιτικό σκηνικό φαίνεται να μετακινείται προς τη στήριξη της έρευνας, έστω και με επιφυλάξεις. Ο Αναστασιάδης έκανε μια σχετική δήλωση, προς το τέλος της προηγούμενης εβδομάδας, ενώ αρχές αυτής της εβδομάδας, η ΕΔΕΚ έθεσε και θέμα διερεύνησης των στελεχών που αποχωρούν – αλλά και ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών.

Οι προσπαθειες περιορισμού της έρευνας και μετατόπισης της έμφασης ενώ συνεχίζονται διάφορες διαρροές

Η προσπάθεια για αλλαγή έμφασης, σε αυτό το πλαίσιο περιορίστηκε, αλλά δεν εξαφανίστηκε. Ο Πολίτης της Κυριακής, ο οποίος την προηγούμενη εβδομάδα προσπαθούσε να περιορίσει την έρευνα λόγω των επιπτώσεων των αποκαλύψεων, επέμενε να αναζητά δάνεια. . Αυτή την εβδομάδα προσπάθησε να στρέψει την προσοχή σε δάνεια με συνδέσεις με αριστερές οργανώσεις ή άτομα. Μετά την προσπάθεια για την New Marathon, η οποία ήταν αιτία να χάσει η ΠΕΟ δύο ξενοδοχεία - τα οποία πήρε η τράπεζα, μαζί με μερίδιο σε ξενοδοχείο στην Ρουμανία και ένα κρουαζιερόπλοιο - αυτήν την εβδομάδα ο Δρουσιώτης προσπάθησε να βγάλει θέμα από μια συμφωνία που έγινε την περασμένη άνοιξη, ενώ η τράπεζα αναζητούσε επειγόντως πόρους, για πληρωμή ενός ποσού που κάλυπτε το αρχικό κεφάλαιο. Μοιάζει με συνέχεια της λογικής του Καρυδά – ως προσπάθεια μετατόπισης του θέματος από τα σκάνδαλα των ομολόγων και των άλλων «μυστικών» των τραπεζών.

Είναι, πάντως, κάπως εκτός λογικού πλαισίου να ισχυριστεί κάποιος ότι ιδιαίτερα την περίοδο 2011-12, όταν μερικά βασικά μέλη της οικογένειας Τριανταφυλλίδη - Πολυβίου, κ. Τριανταφυλλίδης - έπαιξαν τέτοιο δημόσιο ρόλο στις επιθέσεις ενάντια στην κυβέρνηση, και ενώ η ίδια η τράπεζα συμπεριφέρθηκε με ένα παράδοξο, αν όχι ύποπτο τρόπο, όταν ανακοίνωσε την τελευταία στιγμή ότι χρειαζόταν στήριξη, οδηγώντας την Κυπριακή Δημοκρατία σε μπλοκάρισμα της ροής ρευστού από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα. Το δάνειο, πάντως, είχε τόκο πάνω από 6% και η τράπεζα πήρε την εταιρεία στο δικαστήριο. Κάτι, που προφανώς, δεν έχει να κάνει με τα αλλά σκάνδαλα, που έχουν γίνει γνωστά, χωρίς όμως να διερευνηθεί ακόμα ποίοι εμπλέκονται ονομαστικά - όπως λ.χ. τα δάνεια σε ιρανούς ή τις αναφορές σε δάνεια σε «αθλητικούς παράγοντες» που δεν εξυπηρετούνται. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αυτά τα δημοσιεύματα - και οι απειλές της προηγούμενης εβδομάδας και η αναφορά στο δάνειο - είναι και ένα είδος δημοσιογραφικής πίεσης στην αριστερά, να υποχωρήσει από την στάση της για έρευνα.

Τη Δευτέρα, η Αλήθεια είχε ακόμα μια πρωτοσέλιδη απόπειρα εκφοβισμού, χρησιμοποιώντας την πτώση στην πτώση στις καταθέσεις προσπαθούσε να πείσει ότι η κριτική στις τράπεζες οδηγεί σε απομάκρυνση των ξένων επενδυτών/καταθετών. Βέβαια, τα στοιχεία δηλώνουν, επίσης, ότι τις τράπεζες στηρίζει η ροή ρωσικών καταθέσεων. Και σύμφωνα με ένα σχόλιο της Καθημερινής, υπάρχουν φήμες ότι υπάρχει εν δυνάμει αγοραστής για την τράπεζα Κύπρου – και είναι ρώσος. Αν, όμως, η είδηση είναι αλήθεια ή αν είναι μέρος των διαρροών, δεν είναι ακόμα σαφές.

Την περασμένη εβδομάδα, κυκλοφόρησαν, επίσης, ακόμα δύο «ειδήσεις», οι οποίες, όμως, δεν έχουν τεκμηριωθεί. Η ιστοσελίδα bankingnews, η οποία διέρρευσε και το θέμα των σκανδάλων στην Uniasrum, κυκλοφόρησε με ερώτηση - έμμεση καταγγελία ότι ο Αβέρωφ Νεοφύτου έχει πάρει προνομιακά δάνεια - ο ίδιος [αναφέρονταν «πληροφορίες» για πρόσφατο δάνειο 450,000 ευρω], «2 συνδεδεμένες εταιρείες», και άλλα «συγγενικά του πρόσωπα» - τα οποία ξεπερνούσαν [σύμφωνα με «πληροφορία που δεν έχει επιβεβαιωθεί» σε αυτήν την περίπτωση, κατά το δημοσίευμα] τα δυο εκατομμύρια. Το σχόλια εξέφραζαν μια ενδιαφέρουσα στάση από τους αναγνώστες του σάϊτ: τα μισά σχόλια ειρωνεύονταν τον Αβέρωφ, ενώ τα αλλά μισά, ουσιαστικά, προσπαθούσαν να τον υπερασπιστούν υποστηρίζοντας ότι η «είδηση» ήταν διαρροή του Βγενόπουλου. Κάτι τέτοιο βέβαια, δεν αποτελεί απόδειξη ότι δεν είναι αλήθεια. Σίγουρα ο Βγενόπουλος ξέρει διάφορα - και πριν από την πρόσφατη κόντρα τους, είχαν και τις συναντήσεις τους όπως αποκάλυψε ο τέως επικεφαλής της Λαϊκής. Ο Αβέρωφ δεν το σχολίασε, ούτε κίνησε αγωγή – όπως απειλούσε ένας από τους υποστηρικτές του στα σχόλια. Και οι εφημερίδες δεν το δημοσίευσαν, οπότε έγινε ένα είδος έμμεσου φιλτραρίσματος, πριν καν φτάσει στο κοινό.

http://www.bankingnews.gr/τραπεζικά_νέα/item/56766-ο-αβέρωφ-νεοφύτου-εκ-των-βασικών-στελεχών-του-δημοκρατικού-συναγερμού-έλαβε-δάνειο-450-χιλ-από-τον-σιαρλή-και-με-τις-όρους-το-δάνειο-αυτό-αποπληρώνεται-υπάρχουν-συνδεδεμένες-εταιρίες-που-χρηματοδοτούνται

Την Τρίτη, κυκλοφόρησε ότι ο αρχιεπίσκοπος εμπλεκόταν με την αγορά της ρωσικής τράπεζας Uniastrum, η οποία έχει δικά της εσωτερικά σκάνδαλα - από τον τρόπο αγοράς της, μέχρι τη λειτουργία της. Η τράπεζα Κύπρου, όμως με ανακοίνωσή της, διέψευσε ότι είχε οποιαδήποτε εμπλοκή, είτε ο αρχιεπίσκοπος, είτε ο ρώσος πατριάρχης.

Αυτού του είδους οι ειδήσεις, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με μια διπλή στάση: από τη μια, φαίνονται να αποτελούν μέρος υπόγειων διαρροών διάφορων τάσεων και ομάδων μέσα στις τράπεζες ή και στα προεκλογικά πλαίσια. Από την άλλη, μπορεί να αγγίζουν και κάποια ίχνη αλήθειας, τα οποία αξίζει να καταγράφονται για να ολοκληρωθεί το πραγματικό σκηνικό αυτής της ιστορίας - και του "άδυτου των αδυτων" του τραπεζιτικού κατεστημένου.

1 http://defterianaynosi.com/article.php?id=151

ΟΧΙ στο μνημόνιο

Αισθήματα οργής προκαλούν στον κυπριακό λαό τα μέτρα που προτείνει η Τρόικα προκειμένου να συγκατανεύσει στην παραχώρηση δανείου προς την κυπριακή κυβέρνηση.

Παρά το ότι τα μέτρα που έχουν δημοσιοποιηθεί προήλθαν από ανεπίσημες διαρροές προς τον τύπο και επομένως υπάρχουν αμφιβολίες και στο περιεχόμενο τους και στην πληρότητα τους είναι σωστό κόμματα και οργανώσεις να πάρουν θέση και ειδικά όσοι θέλουν να στηρίξουν τον κόσμο της εργασίας πρέπει να ορθώσουν ανάστημα. Πρόκειται για μέτρα που φορτώνουν την οικονομική κρίση στον λαό, μέσω μειώσεων μισθών, ΑΤΑ, 13ου, επιδομάτων, συντάξεων κλπ και αύξηση των φόρων. Η φορολόγηση του πλούτου είναι απειροελάχιστη ενώ προτάσσονται διάφορες περικοπές σε υψηλόβαθμους του δημοσίου οι οποίες είναι θεμιτές αλλά αφορούν ελάχιστες δεκάδες ανθρώπων και η προβολή τους αποσκοπεί στη συγκάλυψη του αντιλαϊκού, σε βαθμό εξόντωσης, εκκολαπτόμενου μνημονίου.
Η ΕΡΑΣ τάσσεται ανεπιφύλαχτα ενάντια στην υπογραφή ενός τέτοιου μνημονίου. Όπως έχουμε κατ’ επανάληψη δηλώσει η πολιτική των μνημονίων της Τρόικας οδηγεί την οικονομία σε ύφεση και την κοινωνία σε φτωχοποίηση. Ταυτόχρονα εγκλωβίζει τις νέες γενιές σε ένα καθεστώς διεθνούς τοκογλυφίας από το οποίο είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποδράσουν.

Η ΕΡΑΣ θεωρεί ότι υπάρχει στην Κύπρο συσσωρευμένος πλούτος ο οποίος μάλιστα δημιουργήθηκε κάτω από ένα καθεστώς μόνιμης και νόμιμης υποφορολόγησης των κερδών. Υπάρχει ακόμα χρόνος να χρηματοδοτηθούν τα ελλείμματα, μεταξύ άλλων, μέσα από την φορολόγηση του πλούτου και της μεγάλης ιδιοκτησίας. Είμαστε βέβαιοι ότι ακόμα και αυτή η εμφανιζόμενη ως κυβερνώσα και παντοδύναμη Βουλή θα βρεθεί στη θέση μιας σχεδόν ανύπαρκτης μειοψηφίας αν η Αριστερά αποτολμήσει να προτείνει μέτρα μιας δίκαιης κατανομής των βαρών της κρίσης σύμφωνα με την περιουσία του καθ’ ενός.

Δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή αμαχητί μια τόσο ξεδιάντροπη πολιτική εκμετάλλευσης των μισθωτών που οδηγεί την κοινωνία πίσω ξανά στο 1974.

Γραφείο Τύπου ΕΡΑΣ

Ανακοίνωση Τύπου - 13/9/2012