Τι αντιπροσωπεύει ο Σταύρος Μαλάς. Η θέση της Αριστερής Πτέρυγας

Η θέση της ΕΡΑΣ σε σχέση με τις προεδρικές εκλογές δημοσιεύτηκε εδώ.

πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα Σοσιαλιστική Έκφραση

Όταν άρχισε η συζήτηση στο ΑΚΕΛ αυτή η εφημερίδα τάχτηκε ανεπιφύλακτα υπέρ της υποψηφιότητας Χριστόφια. Η άποψή μας ήταν ότι ο νυν Πρόεδρος είχε τις καλύτερες πιθανότητες να διεκδικήσει την Προεδρία για την Αριστερά. Η απίστευτη πίεση που εξασκούσε η Δεξιά αλλά και ολόκληρη η αντιπολίτευση οδήγησε τον Δημήτρη Χριστόφια και το ΑΚΕΛ σε αναζήτηση μη Ακελικού υποψηφίου. Αυτή η αναζήτηση κατέληξε στο πρόσωπο του Σταύρου Μαλά που διεκδικεί την Προεδρία σαν ανεξάρτητος υποψήφιος με την υποστήριξη του ΑΚΕΛ.

Αυτή η εξέλιξη αποτελεί φαινομενικά υποχώρηση για το ΑΚΕΛ. Μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης από τον απόλυτα «δικό τους» Δημήτρη Χριστόφια επιστρέφουν στα γνώριμα χωράφια της υποστήριξης μη Ακελικού, «προοδευτικού» υποψήφιου. Για όσους θυμούνται, ο όρος «προοδευτικός» ήταν μια απόπειρα του ΑΚΕΛ να αντιμετωπίσει την αντικομμουνιστική υστερία απαλλάσσοντας τα μέλη και τους συνεργάτες του από την «κατηγορία» του κομμουνιστή. Με την επιλογή Μαλά, η ηγεσία του ΑΚΕΛ προσπάθησε να εκτονώσει την πίεση στο κόμμα και να διευρύνει τη δεξαμενή άντλησης ψηφοφόρων πέρα από τον κομματικό χώρο.

Αν δούμε πιο ψύχραιμα την κατάσταση τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι σημερινές συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές από το παρελθόν. Η προεδρία Χριστόφια μπορεί να έφερε και δύσκολες μέρες για την Αριστερά, αλλά έσπασε μια για πάντα τη μυθολογία του αδύνατου μιας αριστερής προεδρίας. Το ΑΚΕΛ δεν είναι πια ο αιώνιος φτωχός συνεταίρος σε κάποια δεξιά Κυβέρνηση. Δική του συμμετοχή σε οποιαδήποτε Κυβέρνηση θα είναι πρωταγωνιστική – γι’ αυτό άλλωστε και η προσπάθεια των αντιπάλων του κ. Μαλά να τον παρουσιάζουν σαν Ακελικό υποψήφιο και των υποστηρικτών του να τονίζουν την ανεξαρτησία του.

Προγραμματικά, οι θέσεις του κ. Μαλά δεν έχουν τίποτε το ριζοσπαστικό που να αποτελεί ρήξη με το σύστημα. Κινείται μέσα στα γνωστά «κεντρο-αριστερά» πλαίσια που κινείται ολόκληρη η σοσιαλδημοκρατία της Ευρώπης. Αυτό που προτείνει είναι ουσιαστικά η μέγιστη προστασία των εργαζομένων μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού όπως τον ξέρουμε σήμερα. Στη σημερινή εποχή της οικονομικής κρίσης αυτό δεν σημαίνει βελτίωση της ζωής τους αλλά αντίθετα μείωση του βιοτικού τους επιπέδου. Στην καλύτερη περίπτωση, το πετσόκομμα αυτού του βιοτικού επιπέδου δεν θα πάρει τις διαστάσεις που επιθυμούν οι αστοί και η δεξιά.

Αυτή όμως ήταν και η πολιτική του Δημήτρη Χριστόφια στην Προεδρία και του ΑΚΕΛ όλη αυτή την περίοδο. Η υποψηφιότητα Μαλά δεν σπρώχνει το ΑΚΕΛ πιο δεξιά, όπως γινόταν στο παρελθόν με τους Μακάριο, Κυπριανού, Παπαδόπουλο ή ακόμα και τον Βασιλείου. Η υποψηφιότητα Μαλά εκφράζει την πολιτική του ΑΚΕΛ μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες αυτής της εποχής. Οι μικροδιαφορές που παρουσιάζονται σε διάφορες δηλώσεις του είναι δευτερεύουσας σημασίας και τις περισσότερες φορές προκύπτουν από τη σχετική απειρία του στις δημόσιες σχέσεις ενός πολιτικού κλίματος γεμάτου με ανταγωνισμό και επιθετικότητα.

Δεν είναι λοιπόν δόκιμο να συγκρίνουμε τη συγκεκριμένη πρόκριση της υποψηφιότητας Μαλά από το ΑΚΕΛ σαν μια συνεργασία με τη Δεξιά όπως τις προηγούμενες. Το ΑΚΕΛ εξακολουθεί να παραμένει απελπιστικά μόνο του στη μάχη ενάντια σε μια Δεξιά που έχει αποχαλινωθεί εντελώς την τελευταία διετία. Είναι ουσιαστικά η μόνη δύναμη που έχει τη δυνατότητα να σταθεί ανάχωμα στην επέλαση τόσο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού όσο και της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού. Είναι η μόνη δύναμη που είναι καταδικασμένη να σταθεί εμπόδιο στους σωβινιστές και τους ρατσιστές. Και το ΑΚΕΛ σήμερα, σ’ αυτές τις προεδρικές εκλογές επέλεξε να εκφραστεί, και εκφράζεται, μέσα από την υποψηφιότητα Μαλά.

Λέγεται ότι η επιλογή του ΑΚΕΛ έγινε για να φορτώσει μια βέβαιη ήττα σε άλλους ώμους και να μειώσει τις δικές του απώλειες από τις αποτυχίες της διακυβέρνησης Χριστόφια. Ωστόσο, είναι αδύνατο να μην συνειδητοποιεί το ΑΚΕΛ ότι μια ήττα του Σταύρου Μαλά θα είναι το ίδιο οδυνηρή, αν όχι περισσότερο από μια ήττα του Δημήτρη Χριστόφια. Οι συνθήκες είναι σήμερα τόσο άγριες που τίποτε δεν μπορεί να σώσει το ΑΚΕΛ αν φανεί ότι έχει αποδυναμωθεί και ότι οι αντίπαλοί του μπορούν να το πολεμήσουν χωρίς επιπτώσεις. Είναι γι’ αυτό που όσο εξελίσσεται η προεκλογική εκστρατεία, τόσο πιο βίαιη θα είναι η σύγκρουση με τους αντιπάλους του Σταύρου Μαλά, τόσο περισσότερο η μάχη θα γίνεται μάχη Αριστεράς-Δεξιάς. Ας μην ξεχνούμε πως ο Νίκος Αναστασιάδης εκπροσωπεί την πιο ακραία έκφραση του νεοφιλελευθερισμού, ενώ ο Γιώργος Λιλλήκας εκφράζει τον πιο άκρατο εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία.

Σ’ αυτή τη μάχη δεν μπορεί κανένας να μείνει αμέτοχος. Είναι μια μάχη που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την πορεία της Κύπρου μέσα από την παγκόσμια οικονομική κρίση που δεν θα μείνει μόνο οικονομική. Ζούμε σε μια εποχή συγκρούσεων και κάθε μάχη έχει τη δική της σημασία. Η υποστήριξη του Σταύρου Μαλά και η συμμετοχή στην προεκλογική του εκστρατεία δεν γίνεται γιατί λέει ωραία λόγια: γίνεται γιατί αυτή η μάχη της Αριστεράς πρέπει να κερδηθεί.