Όλα τα κόμματα ευθυγραμμίζονται στη γραμμή μιας αυστηρής λιτότητας που πλήττει τα λαϊκά στρώματα και τους μισθωτούς. Το ΑΚΕΛ υπέκυψε τελικά στην συνασπισμένη αντιπολίτευση.
Τα συνδικάτα των
εργαζομένων καθυστέρησαν δραματικά να
στήσουν αντιστάσεις εγκαίρως, με
αποτέλεσμα να αφεθούν τα μίντια να
οικοδομούν εδώ και χρόνια την εντύπωση
ότι η λιτότητα είναι μονόδρομος. Τα
συνδικάτα έχουν δεχτεί την πιο λυσσαλέα
έως και φασίζουσα επίθεση από τις ηγεσίες
των κομμάτων της Δεξιάς από την εποχή
της κήρυξης της Ανεξαρτησίας.
Τον
τελευταίο καιρό τα συνδικάτα εμφανίζονται
σε ένα κοινό μέτωπο αντίστασης στο οποίο
εκδηλώνεται με σαφήνεια ο φόβος τους
μπροστά στον κίνδυνο της περιθωριοποίησης
τους.
Δυστυχώς η συντονισμένη
δράση των συνδικάτων, εκτός του ότι
είναι ήδη καθυστερημένη χρονικά είναι
ασθενική σε βαθμό που δεν αποτρέπει την
εφαρμογή των μέτρων αλλά έχει κυρίως
συμβολικό χαρακτήρα, για να υπογραμμίσει
την δυσαρέσκεια που τους προκάλεσε η
περιφρονητική συμπεριφορά των πολιτικών
ηγεσιών. Παρά την ανεπάρκεια του το
συνδικαλιστικό μέτωπο δείχνει ότι τα
συμφέροντα όλων των μισθωτών του δημόσιου
και ιδιωτικού τομέα είναι κοινά και
κοινή πρέπει να είναι η αντίσταση τους.
Τα κόμματα της δεξιάς
υπονόμευσαν συστηματικά τις όποιες
προθέσεις εκδήλωσε η κυβέρνηση Χριστόφια
για να μεταφέρει μέρος των φορολογιών
στον πλούτο και καταψήφισαν σχετικά
νομοσχέδια. Αντίθετα συνασπίσθηκαν για
να δημιουργήσουν κλίμα κρίσης και μέσω
της κοινοβουλευτικής τους πλειοψηφίας
επέβαλαν μία σαφώς αντιλαϊκή πολιτική
λιτότητας. Η ΕΔΕΚ δεν κράτησε κανένα
από τα σοσιαλδημοκρατικά προσχήματα
τα οποία προβάλλει όποτε υπάρχουν
εκλογές στο προσκήνιο. Αφού η δεξιά
υποχρέωσε την κυβέρνηση να υιοθετήσει
την πολιτική λιτότητας επιχειρεί τώρα
να μεταθέσει το πολιτικό κόστος στην
κυβέρνηση. Γνωστές ύαινες της ληστρικής
πολιτικής λιτότητας όπως οι αντιπρόεδροι
του ΔΗΚΟ και ΔΗΣΥ Παπαδόπουλος Αβέρωφ
και άλλοι τέτοιοι, του Γιαννάκη Ομήρου
συμπεριλαμβανομένου, καμώνονται τους
προστάτες δυσπραγούντων πολιτών από
την « αιμοβόρα κυβέρνηση», και χύνουν
κροκοδείλια δάκρυα. Την ίδια ώρα και
πριν ακόμα ψηφιστούν τα νέα μέτρα άρχισαν
ήδη να μιλούν για νέα επιπρόσθετα μέτρα
για παράδειγμα την κατάργηση ή
αναπροσαρμογή ή κατ ευφημισμό εκσυγχρονισμό
της ΑΤΑ ή την περαιτέρω παγιοποίηση ή
και μείωση των μισθών. Αυτό φυσικά
συμβαίνει γιατί όπως καλά γνωρίζουν οι
πιο πάνω η τραπεζική κρίση δεν εκδηλώθηκε
ακόμα. Οι τράπεζες της Κύπρου κερδοσκόπησαν
ασύστολα με τα ελληνικά ομόλογα και
έχασαν τρία και μισό δισεκατομμύρια
ευρώ. Πέραν τούτου είναι εκτεθειμένες
στην ελληνική αγορά όπου παρείχαν
επισφαλή δάνεια δεκάδων δισεκατομμυρίων
ευρώ. Είναι επίσης εκτεθειμένες στην
κυπριακή αγορά σε επισφαλή δάνεια
συνδεδεμένα με την φούσκα των ακινήτων.
Η ΕΡΑΣ προβλέπει ότι
πολύ σύντομα θα βρεθούμε μπροστά σε νέα
σκληρή δέσμη μέτρων ενάντια στα λαϊκά
στρώματα. Με κανένα τρόπο δεν πρέπει να
τρέφει κανείς την ψευδαίσθηση ότι αυτά
τα μέτρα είναι τα τελευταία. Δεδομένου
ότι τα έσοδα του κυπριακού κράτους είναι
χαμηλότερα από τον μέσο όρο κατά πολλές
μονάδες, επιβάλλεται η φορολόγηση του
κεφαλαίου και της μεγάλης ακίνητης
ιδιοκτησίας της εκκλησιαστικής
συμπεριλαμβανομένης. Το συνδικαλιστικό
κίνημα πρέπει αντλώντας και τα ανάλογα
διδάγματα από την ολιγωρία της πρόσφατης
περιόδου να υιοθετήσει επιθετικές
πολιτικές διεκδίκησης προκειμένου να
αναχαιτίσει τη λυσσαλέα οικονομική
πολιτική του κεφαλαίου που στοχεύει
στην αποδόμηση του κοινωνικού κράτους.
ΥΓ. Οι θέσεις της ΕΡΑΣ για την τραπεζική κρίση και την αντιμετώπιση της θα ακολουθήσουν προσεχώς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου