Δεύτερη ανάγνωση: «Είναι οι τράπεζες, ηλίθιε»

απόσπασμα από το εβδομαδιαίο newletter εναλλακτικής ενημέρωσης που κυκλοφορεί με ήμεηλ

«Είναι οι τράπεζες, ηλίθιε»: τώρα οι τράπεζες θέλουν πάνω από 5 δις και δεν έχουν δώσει λόγο ακόμα για το πώς μας έμπλεξαν έτσι

Όταν άρχισε να γίνεται πρώτος απολογισμός για το τι θα στοιχίσει η επένδυση των τραπεζών στα ελληνικά ομόλογα [και πολύ πιθανό στην κοινωνία, μέσω της βοηθείας στις τράπεζες από το δημόσιο] κυκλοφόρησε ο αριθμός 3.4 δις. Μετά την τελευταία υποβάθμιση και σε μια προσπάθεια μερικών να προσφέρουν μια ερμηνεία πέρα από την ευρύτερη πολιτική σχέση των οίκων με την Ε.Ε., ξαφνικά το ποσό το οποίο θα χρειαστούν οι τράπεζες εκτοξεύτηκε πέραν των 5 δις. Ο λόγος της νέας αναβάθμισης είναι τα δάνεια των τραπεζών στην Ελλάδα – και ο κίνδυνος να χαθούν και αυτά επίσης μέσα στο γενικότερο κλίμα.

Μια ενδιαφέρουσα διάσταση του όλου θέματος είναι ότι η ευθύνη των τραπεζών για την παρούσα κρίση, συζητήθηκε μόλις υποτυπωδώς στην βουλή. Καμία έρευνα δεν έγινε για να διαφανεί ποιοι και γιατί [με ποια κριτήρια] αποφάσισαν το 2010 να αγοράσουν τα ελληνικά ομόλογα. Ποιοι είχαν την ευθύνη – και πως μπορεί έστω να μην επαναληφθεί. Στο εξωτερικό λ.χ. γίνεται αυτή την στιγμή μια συζήτηση για διάφορα «ταμεία υψηλού κίνδυνου» [κερδοσκοπίας βασικά] τα οποία είχαν αγοράσει ομόλογα ακριβώς όταν τα ξεφορτώνονταν άλλοι επενδυτές ποντάροντας κερδοσκοπικά. Το ζήτημα είναι ότι φαίνεται οι κυπριακές τράπεζες να κινήθηκαν με το κλίμα των κερδοσκόπων – αγόραζαν ενώ οι πιο σοβαροί επενδύτες πωλούσαν. Λειτουργούν και σαν κερδοσκόποι κάποιοι στο τραπεζιτικό τομέα; Προφανώς όταν το δημόσιο θα κληθεί να πληρώσει για αυτές τις αποφάσεις οι οποίες προκάλεσαν και την νέα κρίση, το όλο θέμα θα επανέλθει.

Και όπως φάνηκε και από την Ελβετία όταν ο κεντρικός τραπεζίτης αναγκάστηκε να «αναλάβει τις ευθύνες του» όταν διαπιστώθηκε ότι μέλη της οικογένειας του χρησιμοποιούσαν τις πληροφορίες που ήξερε, για ιδιοτελή κέρδη, ίσως μια ανάλογη ευθιξία να απλωθεί ευρύτερα στον τραπεζιτικό τομέα.