Οι μίζες του ενιαίου αμυντικού δόγματος: Και αν ανοίξει το στόμα του και ο Άκης ή οι Ρώσοι για τους S-300;

Δεύτερη Ανάγνωση

Όταν ανακοινώθηκε η σύλληψη του Άκη Τζοχατζοπουλου για τις μίζες που είχε πάρει ως υπουργός άμυνας, τα κυπριακά ΜΜΕ ανάφεραν βέβαια ότι «εμπλεκόταν» και η Κύπρος. Ο Φιλελεύθερος έκανε αναφορές για «ξέπλυμα βρώμικου χρήματος» μέσω εταιρείας, την Torcaso, η οποία ιδρύθηκε στην Κύπρο, και πιο διστακτικά λόγω του γεγονότος ότι μια από τις υποθέσεις με μίζες αφορούσε τους ρωσικούς πυραύλους ΤΟR-M1 μέρος των οποίων [14 από τους 21] είχε σταλεί Κύπρο. Ο Πολίτης έδωσε περισσότερη έμφαση στους πυραύλους TOR και προσπάθησε να το παίξει «τα είχαμε πει» με μια αποσπασματική εστίαση: επανέφερε το ζήτημα του σύριου επιχειρηματια/τζογαδορου, F. Al-Zayat, στον οποίο άνηκε η off shore εταιρεία μέσω της οποίας έγινε η ρωσική πληρωμή, η οποία κατέληξε τελικά στον Τζοχατζοπουλο. Παραβλέπει, βέβαια, εντελώς το ότι οι TOR ήταν η δεύτερη αγορά ρωσικών πυραύλων του τότε «ενιαίου αμυντικού δόγματος» [της μυθολογικής αλλά και συμφεροντολογικής τελικά στρατιωτικής συμμαχίας Κύπρου-Ελλάδας την δεκαετία του 90]. Αν είχαν δοθεί μίζες για τους TOR πρέπει αναπόφευκτα να είχαν δοθεί μίζες και για τους S-300: αν η ρωσική πολεμική βιομηχανία βρισκόταν, τότε, στην ανάγκη να πληρώνει μίζες για να εξασφαλίζει συμβόλαια, τότε, προφανώς, το να εξασφαλίσει το πρώτο βασικό συμβόλαιο [των S – 300] οποίο τελικά οδήγησε και στο δεύτερο [των TOR] ως αναπλήρωση, ήταν νευραλγικό και θα πλήρωνε ακριβά για να το πάρει. Αλλά βέβαια, αυτό το θέμα θα άνοιγε δύσκολες ερωτήσεις για τα κυπριακά ΜΜΕ – για τον μεν Φιλελεύθερο, για το κύκλωμα των «πατριωτικών» μιζών και για το Πολίτη, για τις διαδικασίες που οδήγησαν στην εκλογή Κληριδη το 1998, αλλά και τις μετέπειτα διαδικασίες στο υπουργείο άμυνας της τότε κυβέρνησης.

Ας δούμε, λοιπόν, την ευρύτερη εικόνα της περιόδου 1996-2001, κατά την οποία φαίνεται ότι πληρώθηκαν οι μίζες και διαμορφώθηκε και το πλαίσιο των στρατιωτικών αγορών, στο οποίο εμπλέκεται ο Τζοχατζόπουλος. Σύμφωνα με τις συνεντεύξεις του Τζοχατζόπουλου στον Λάλα και τον Τέλλογλου, επόπτευσε ο ίδιος μιας τεραστίας εκστρατείας επενδύσεων [άξιας 4 τρις δραχμών] σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς αμέσως μετά τα Ίμια το 1996. Εκείνο το επεισόδιο, το οποίο κατασκευάστηκε από τα ΜΜΕ, αμέσως μετά την επικράτηση του Σημίτη στο ΠΑΣΟΚ, οδήγησε σε μια «πολιτική κρίση», η οποία με την σειρά της οδήγησε στην απόφαση να επενδυθούν τα τεράστια κονδύλια στην άμυνα επειδή υποτίθεται η κρίση έδειξε την «αδυναμία» της Ελλάδας. Αν υπήρξαν συνειδητά συμφέροντα που έσπρωξαν στην κατασκευή εκείνου του θεαματικού επεισοδίου, τότε θα άνηκαν, σαφώς, στο «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ», του οποίου ο Τζοχατζοπουλος ήταν τότε εκπρόσωπος – είχε αντικαταστήσει ένα άλλο εκπρόσωπο της τάσης, τον Γ. Αρσένη, στο υπουργείο άμυνας. Αυτό το «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ» ήταν σε άμεση σχέση με την ΕΔΕΚ στην Κύπρο, της οποίας ο τότε ηγέτης, ο Β. Λυσσαρίδης, είχε φαντασιώσεις να το παίξει «εθνικός ηγέτης», με προεκτάσεις και στην Ελλάδα. Η ΕΔΕΚ, παρά τον απορριπτικό της προσανατολισμό στήριξε στον δεύτερο γύρο των εκλογών του 1998, τον υποτιθέμενο αντίπαλο της «γραμμής» της, τον κ. Κληριδη, τον οποίο ο ίδιος ο Λυσσαρίδης είχε ονομάσει εκπρόσωπο του «ενδοτισμού» από την δεκαετία του 1970. 

Αυτή η σύμπλευση «πατριωτικών» κυκλωμάτων και ρουσφετολογικών κυκλωμάτων της κυπριακής δεξιάς, φαίνεται να αποκορυφώθηκε την περίοδο 1997-98 κατά την διάρκεια των προεδρικών εκλογών, όταν ο μεν Κληριδης έκανε εκστρατεία με τους S-300, ενώ το «πατριωτικό κύκλωμα» σε Κύπρο και Ελλάδα φαίνεται να συνεργάστηκε για την επανεκλογή του – και στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας οι οικονομικές μίζες πρέπει να έπαιξαν τον καθοριστικό ρόλο. Η πιο χαρακτηριστική δημόσια παραδοχή εκείνης της παρασκηνιακής σύμπλευσης ήταν το «Ευχαριστώ για όλα Άκη» του Γ. Κληριδη προς την Α. Τζοχατζόπουλο την νύχτα της επανεκλογής του το 1998: Μπροστά στις κάμερες, ο Κληριδης απάντησε σε τηλέφωνο από τον κ. Τζοχατζόπουλο και τον ευχαρίστησε δημόσια με την γνωστή πια ατάκα. Είναι εκείνες τις μέρες που ο Λυσσαριδης δήλωνε ότι θα επεκτείνει και στην Ελλάδα την «εθνική ενότητα». Προφανώς, η πατριωτική πολιτική δεν υπήρξε συνεπής. Δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι απορρίπτει κάτι και ταυτόχρονα να στηρίζει τον εκπρόσωπο της γραμμής που απορρίπτει. Υπήρχαν και άλλα συμφέροντα που ήταν προσφιλή στην τσέπη των μελών του απορριπτικού μετώπου.

Η διασύνδεση των θεαμάτων «ενότητας» υποτιθέμενων αντίπαλων στην επιφάνεια, με τις υπόγειες διαδρομές του «ξεπλύματος» των μιζών, είναι ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική: η παραγγελία των S 300 [η οποία στοίχισε μισό δις ευρώ] συμβάδισε το 1997 με την ετερόκλητη συμμαχία απορριπτικών και Κληρίδη στις προεδρικές. Στην νέα κυβέρνηση Κληρίδη, το 1998 και μέχρι τις αρχές του 1999, υπουργός άμυνας ανάλαβε ο μετέπειτα διάδοχος του Λυσσαρίδη στην ΕΔΕΚ, Γ. Ομήρου,ο οποίος πρέπει να διεκπεραίωσε ουσιαστικά την όλη διαδικασία της αγοράς και ίσως και της κατανομής των μιζών. Και αυτή ακριβώς η περίοδος είναι και η περίοδος που ο Τζοχατζόπουλος και ο κύκλος γύρω του. αρχίζει να χαλαρώνει σε σχέση με την διαχείριση των μιζών και του ξεπλύματος χρημάτων: «Και ενώ μέχρι το 1997, ο κ. Τζοχατζόπουλος και οι συνεργάτες του, όπως προκύπτει από το εισαγγελικό πόρισμα, εμφανίζονται να τηρούν κάποιες ουσιαστικές προφυλάξεις στο να διαχειρίζονται τα χρήματα και τις αγοραπωλησίες με νομιμοφάνεια, μετά το 1998 τα πράγματα εξελίσσονται τελείως διαφορετικά. Τα χρήματα που πέφτουν στις off shore είναι πολλά, οι αγοραπωλησίες περισσότερες και η κίνηση πολλών λογαριασμών ξεφεύγει από κάθε όριο.» [Τέλλογλου, Καθημερινή, 14/4/2012]. Μέρος της κίνησης στους λογαριασμούς αποδίδεται και στο ότι ο βασικός διαχειριστής, ο ξάδελφος του Τζοχατζόπουλου, αρρώστησε. Αλλά «πέφτουν και πολλά λεφτά» γιατί άρχισαν και οι μίζες της άμυνας και προφανώς το «πατριωτικό μέτωπο» τρώει με χρυσά κουταλιά και στην Λευκωσία και στην Αθήνα σε βάρος του Δημοσίου, με την ανοχή και του Κληρίδη και του Σημίτη – αν όχι με την έγκριση τους για να ξεφορτωθούν τους εθνικιστές με την εξαγορά. Ο τρόπος ξεπλύματος δείχνει και πάλι ότι η Κύπρος και τα τοπικά κυκλώματα είχαν άμεση εμπλοκή στην διακίνηση και το ξέπλυμα. Ήδη, η Κύπρος και το δικηγορικό γραφείο του Τ. Παπαδόπουλου είχαν δείξει από την περίοδο των γιουγκοσλαβικών πολέμων, στις αρχές της δεκαετίας του 90, ότι μπορούσαν να διαχειριστούν μυστικά ποσά και να συγκαλύψουν την πηγή και την διακίνηση τους. [Οι πληρωμές της ρωσικής εταιρείας στον Σύριο μεσολαβητή έγιναν, σύμφωνα με την καταγραφή του Πολίτη, μέσω της Λαϊκής Τράπεζας, δικηγόρος της οποίας ήταν το δικηγορικό γραφείο Παπαδόπουλου, το οποίο είχε αυτονόητα την «τεχνογνωσία» του ξεπλύματος]. Υπήρχε, όμως, μια πιο άμεση σύνδεση με τα παρακλάδια του κυπριακού πατριωτικού μετώπου: Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα έρευνες των ανακριτών στην Αθηνά, το ξέπλυμα γινόταν μέσω των λογαριασμών της μονής Βατοπαιδίου :

«Σύμφωνα με τον ελεγκτή Μάϊτο, η παρουσία του Σαπχατζίδη [επιχειρηματία και ιδιοκτήτη της off shore εταιρείας Torcaso, η οποία χρησιμοποιείτο για το ξέπλυμα], που συμμετέχει στην τελική φάση είσπραξης του τμήματος από τις πωλήσεις των ακίνητων της Torcaso στην Ιερή Μονή Βατοπαιδιου, δείχνει ότι μαύρο χρήμα επενδύθηκε σε ακίνητα για να ξεπλυθεί.» [Βήμα, 15/4/2012, σ. 9].

Η Μονή Βατοπαιδίου συνδέεται άμεσα με το απορριπτικό εθνικιστικό μπλοκ στην Κύπρο: ο ηγούμενος Εφραίμ είναι αδελφός του ιδρυτή και ηγέτη του ακροδεξιού απορριπτικού κόμματος «Νέοι Ορίζοντες» [το οποίο έχει μετονομαστεί σήμερα σε ΕΥΡΩΚΟ]. Και αυτό το απορριπτικό κόμμα στήριξε την υποψηφιότητα Κληριδη, το 1998. Η παράδοξη σύγκλιση των ετερογενών φαινομενικά τάσεων, είχε προφανώς, υπόγειες οικονομικές διασυνδέσεις.

Αξίζει να διερευνηθεί και η πιθανότητα να χρησιμοποιήθηκε και η χρηματιστηριακή φούσκα του 1999, για να ολοκληρωθεί το ξέπλυμα του βρώμικου χρήματος. Διότι αν υποθέσουμε ότι οι μίζες ήταν κατά αναλογία, τότε αν οι TOR, οι οποίοι είχαν στοιχίσει πέραν από το ένα δις, είχαν 78 εκατομμύρια μίζες, τότε οι S300 θα πρέπει να είχαν γύρω στα 40 εκατομμύρια. Αν προστεθούν σε αυτά και τα εκατομμύρια σε μίζες για τους TOR [ο Τζοχατζόπουλος υπολογίζεται ότι πήρε 25 από τα 78 εκατομμύρια των μιζών για τους πυραύλους] που δεν είναι γνωστό που έχουν καταλήξει, τότε προφανώς υπήρχε ένα πόσο, το οποίο θα μπορούσε εύκολα να ξεπλυθεί με διάφορες «τοποθετήσεις» και αγοραπωλησίες μετοχών, σε εκείνο το επίσης κατασκευασμένο σκηνικό. Και από ότι φαίνεται, οι πληρωμές των μιζών για τους ρωσικούς πυραύλους γίνονται σε δόσεις και η διαδικασία κράτησε τουλάχιστον μέχρι το 2001. Οπότε εμπλέκονταν ενδεχομένως διάφοροι υπουργοί άμυνας στην Κύπρο.

Δυστυχώς, δεν μπορεί κάποιος να περιμένει σε αυτό το στάδιο σοβαρή ερευνά από την κυπριακή δημοσιογραφία με δεδομένα τα συμφέροντα: εμπλέκεται από την μια η κυβέρνηση Κληρίδη, η οποία κατασκεύασε και χρησιμοποίησε το σκάνδαλο των S-300, αλλά και διάφοροι από τα εθνικιστικά απορριπτικά κυκλώματα. Το ότι η όλη ιστορία αποκαλύπτει και τα πραγματικά συμφέροντα πίσω από τις εθνικιστικές κορώνες, είναι επιπρόσθετος λόγος λογοκρισίας.

Από την άλλη, οι πιθανότητες να λογοκριθεί το σκηνικό, είναι, επίσης, περιορισμένες με δεδομένες τις διαρροές που γίνονται – και τις αυτονόητες συνδέσεις που θα γίνουν και στην Αθήνα και στην Κύπρο. Οπότε, για μερικούς είναι και θέμα καθυστέρησης των αποκαλύψεων.