του Σωτήρη Κάττου
soteriskattos@gmail.com
Σε πρόσφατη συνέντευξη του, το πρώην ηγετικό και έντιμο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ καθώς και πρώην υπουργός σε διάφορες κυβερνήσεις, Χάρης Καστανίδης υποδείκνυε : «Κάντε το όπως η Ισλανδία» και όπως σημειώνει περαιτέρω «οι δανειστές όχι μόνο δεν τιμώρησαν την Ισλανδία αλλά αναγκάστηκαν να συνεργαστούν με την ισλανδική κυβέρνηση και με την κοινωνία των πολιτών αναζητώντας άλλες πρόσφορες λύσεις που κυρίως υπέδειξαν οι ευφάνταστοι Ισλανδοί» . ‘Όπως υπογραμμίζει ο κ. Καστανίδης οι δανειστές, τα καθεστωτικά κόμματα και οι θηριώδεις επικοινωνιακοί μηχανισμοί, διεθνείς και εγχώριοι, καλλιεργούν συστηματικά την βασανιστική και εξευτελιστική ιδέα της μιας και μοναδικής λύσης, της μιας και μοναδικής πολιτικής, της ακραίας λιτότητας που καταρρακώνει την αξιοπρέπεια των πολιτών, φτωχοποιεί την κοινωνία , διαλύει των παραγωγικό ιστό και αποσαθρώνει τη θεσμική συγκρότηση της δημοκρατίας μέσα σε ένα καθεστώς τρόμου και απογοήτευσης. Κατά ανάλογο τρόπο οδηγεί και το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο στο νησί την κυπριακή κοινωνία σε παρόμοιες καταστάσεις.
Σχετικό με το πιο πάνω, το πρόγραμμα «Προεκτάσεις» του κ Καρεκλά στο ΡΙΚ όπου παρακολουθώντας το τελευταίο διάστημα τους φιλοξενούμενους του όλοι είναι εκφραστές και τιμητές της μνημονιακής αντίληψης . Αυτό θα μπορούσε να είναι κατανοητό εάν ο κ. Καρεκλάς εργαζόταν σε ιδιωτικό σταθμό. Από την στιγμή όμως που ο εργοδότης του κ. Καρεκλά είναι ο κύπριος φορολογούμενος, δηλαδή η κυπριακή κοινωνία που χαρακτηρίζεται από πολιτικές αποχρώσεις, είναι υποχρεωμένος να φιλοξενεί και την αντίθετη άποψη, κατά ανάλογο τρόπο που γίνεται στην Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση. Καλά κάνει να παρακολουθεί κάποια προγράμματα σε αυτή. Δεν είναι δυνατόν στην Δημόσια Ραδιοτηλεόραση να αφιερώνεται εξ ολοκλήρου ο χρόνος στα απόλυτα διαχειρήσιμα δημοσιονομικά προβλήματα της κυπριακής οικονομίας, που οι χρηματοδοτικές της ανάγκες είναι αμελητέες με τα διεθνή δεδομένα, και να αφήνεται στο απυρόβλητο το τραπεζικό τέρας που πλέον απειλεί την κατακρήμνιση της κυπριακής πολιτείας και κοινωνίας. Το πιο επικίνδυνο από την διαπραγμάτευση αυτή είναι η πρόθεση των δανειστών να ενσωματώσουν στην δανειακή σύμβαση την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών, η οποία λειτουργεί σαν κινούμενη άμμος και που δεν ξέρουμε που αρχίζει και που σταματά. Στερείται κάθε λογικού επιχειρήματος η πίεση που ασκείται από τους τοποτηρητές των Τροικανών, είτε αυτοί είναι δημόσια είτε ιδιωτικά ΜΜΕ είτε κόμματα, για επίσπευση της συνομολόγησης μνημονίου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έστω και εάν δεν γνωρίζει την έκταση της τραπεζικής μεταστατικής κακοήθειας στα σπλάχνα της κυπριακής κοινωνίας.
Η συστηματική πίεση του κατεστημένου προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας φαίνεται εκ πρώτης όψεως να κάμπτει την αντίσταση του για να αποδεχτεί ενοποίηση των κυπριακών χρηματοδοτικών αναγκών της κυπριακής δημοκρατίας με την πρόφαση δήθεν, ότι με την θεσμοθέτηση του μηχανισμού στήριξης των τραπεζών, εάν και εφόσον εφαρμοστεί καμιά φορά με δεδομένη την γερμανική άρνηση θα μπορούσε να μεταφερθεί το μέρος της συμφωνίας που αφορά τον τραπεζικό τομέα στον μηχανισμό αυτό. Μόνο αφελείς μπορούν να δεχτούν αυτήν την τοποθέτηση. Οι εργοδότες δηλώνουν σε κατ ιδίαν συζητήσεις τους ότι η κρίση αυτή αποτελεί την χρυσή τους ευκαιρία για να αποσαθρώσουν πλήρως τις εργασιακές σχέσεις στο νησί. Το έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό στον ιδιωτικό τομέα, ιδιαίτερα στον τουρισμό, μέσα από την ανεξέλεγκτη εισροή κοινοτικού και ξένου δυναμικού και την ανασφάλιστη εργασία και που τώρα στοχεύουν τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Φαίνεται ότι ουδείς έχει κατανοήσει τις εγκληματικές συνέπειες ενός μνημονίου, και αυτό κρύβεται επιμελώς από την κυπριακή κοινωνία και ελληνική κοινότητα. Αποκρύβεται επιμελώς η κοινωνική κατακρήμνιση που θα προκαλέσει ένα ενδεχόμενο μνημόνιο, που υπό τις καλύτερες περιστάσεις η δανειακή σύμβαση εάν γίνει αποδεκτό το καλύτερο σενάριο για τις τράπεζες (11 δις ευρώ ανάγκες κεφαλαιοποίησης, όταν οι ανάγκες του δημοσίου δεν ξεπερνούν το 1 δις) θα ανεβάσει το δημόσιο χρέος στο 140% του ΑΕΠ το οποίο δεν είναι διαχειρήσιμο.
Το 2004 στο δημοψήφισμα η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων εθεώρησε ασύμφορο το κόστος της λύσης το οποίο εκτιμήθηκε στην χειρότερη περίπτωση πέντε δις ευρώ, κόστος το οποίο θα καλύπτετο από την διεθνή διάσκεψη δωρητών. Τώρα οδηγούν την ελληνική κοινότητα στην αποδοχή οικονομικών βαρών τα οποία δεν θα μπορέσει ποτέ η κοινωνία να αντέξει. Το πιο επικίνδυνο όμως από όλα είναι η ίδια η αξιοπιστία της Τροικας όπου ενδεικτικά στην σελίδα 20 στην παράγραφο 5.5 τα ψέματα και οι ισχυρισμοί τους είναι άνευ προηγουμένου. Συγκεκριμένα αναφέρονται σε διάβρωση της ανταγωνιστικότητας λόγω υψηλού εργατικού κόστους όταν όλοι γνωρίζουμε ότι οι μισθοί κυμαίνονται στα 400-600 ευρώ/μήνα και όπου απολύονται ελληνοκύπριοι συνεχώς. Όταν κάνουν αναφορά σε δήθεν παλιομοδίτικες συλλογικές συμβάσεις και επιμένουν να μειωθεί περαιτέρω το εργατικό κόστος στην ξενοδοχειακή βιομηχανία. Δηλαδή να επιστρέψουμε σε εποχές δουλείας ενώ επιπρόσθετα ζητούν αύξηση της επιχορήγησης προς τους ξενοδόχους μέσω του ΚΟΤ δηλαδή μέσω του φορολογούμενου πολίτη.
Ένας λογικός άνθρωπος εύκολα αντιλαμβάνεται που θα οδηγήσει το μνημόνιο την Κυπριακή Δημοκρατία όπου τέτοια θέματα δεν αφορούν μόνο την σημερινή γενιά αλλά και τις μελλοντικές γενιές. Ουδείς νομιμοποιείται να αποφασίσει πίσω από κλειστές πόρτες το μέλλον του κυπριακού λαού και ιδιαίτερα του κυπριακού ελληνισμού ερήμην του σε συνθήκες ημικατοχής.
Η κοινωνία απαιτεί όπως τεθούν ενώπιον της οι πρόνοιες του μνημονίου όπως ετέθηκαν κατά ανάλογο τρόπο και οι πρόνοιες του σχεδίου Ανάν , το οποίο ήταν αμελητέο διάνυσμα μπροστά στο μνημόνιο, μέσω δημοψηφίσματος για να αποφανθεί κατά πόσο το μνημόνιο αυτό εξυπηρετεί ή όχι τα συμφέροντα της κοινωνίας ως συνόλου.
Στο δημοψήφισμα του 2004 η ελληνική κοινότητα επέλεξε να διαφυλάξει την κοινωνικοοικονομική της σταθερότητας με την προοπτική μιας μελλοντικής διαβούλευσης του προβλήματος. Με το μνημόνιο δεν θα μείνει τίποτε όρθιο για αυτό επιβάλλεται εδώ και τώρα. Κάνεις δεν είναι σε θέση να υποθηκεύσει το μέλλον μας που με δεδομένες τις μνημονιακές συνέπειες που βλέπουμε κάθε μέρα στην Ελλάδα και στον νοτιοευρωπαικό χώρο, όπως και στην Ιρλανδία και Εσθονία, να μπούμε στη διαδικασία προετοιμασίας δημοψηφίσματος κατά ανάλογο τρόπο της Ισλανδικής περίπτωσης, όπου ο Ισλανδός πρόεδρος αρνήθηκε να ξεπουλήσει την ισλανδική κοινωνία στους δανειστές της ελέω ισλανδικού τραπεζικού κερδοσκοπικού οίστρου.
soteriskattos@gmail.com
Σε πρόσφατη συνέντευξη του, το πρώην ηγετικό και έντιμο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ καθώς και πρώην υπουργός σε διάφορες κυβερνήσεις, Χάρης Καστανίδης υποδείκνυε : «Κάντε το όπως η Ισλανδία» και όπως σημειώνει περαιτέρω «οι δανειστές όχι μόνο δεν τιμώρησαν την Ισλανδία αλλά αναγκάστηκαν να συνεργαστούν με την ισλανδική κυβέρνηση και με την κοινωνία των πολιτών αναζητώντας άλλες πρόσφορες λύσεις που κυρίως υπέδειξαν οι ευφάνταστοι Ισλανδοί» . ‘Όπως υπογραμμίζει ο κ. Καστανίδης οι δανειστές, τα καθεστωτικά κόμματα και οι θηριώδεις επικοινωνιακοί μηχανισμοί, διεθνείς και εγχώριοι, καλλιεργούν συστηματικά την βασανιστική και εξευτελιστική ιδέα της μιας και μοναδικής λύσης, της μιας και μοναδικής πολιτικής, της ακραίας λιτότητας που καταρρακώνει την αξιοπρέπεια των πολιτών, φτωχοποιεί την κοινωνία , διαλύει των παραγωγικό ιστό και αποσαθρώνει τη θεσμική συγκρότηση της δημοκρατίας μέσα σε ένα καθεστώς τρόμου και απογοήτευσης. Κατά ανάλογο τρόπο οδηγεί και το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο στο νησί την κυπριακή κοινωνία σε παρόμοιες καταστάσεις.
Σχετικό με το πιο πάνω, το πρόγραμμα «Προεκτάσεις» του κ Καρεκλά στο ΡΙΚ όπου παρακολουθώντας το τελευταίο διάστημα τους φιλοξενούμενους του όλοι είναι εκφραστές και τιμητές της μνημονιακής αντίληψης . Αυτό θα μπορούσε να είναι κατανοητό εάν ο κ. Καρεκλάς εργαζόταν σε ιδιωτικό σταθμό. Από την στιγμή όμως που ο εργοδότης του κ. Καρεκλά είναι ο κύπριος φορολογούμενος, δηλαδή η κυπριακή κοινωνία που χαρακτηρίζεται από πολιτικές αποχρώσεις, είναι υποχρεωμένος να φιλοξενεί και την αντίθετη άποψη, κατά ανάλογο τρόπο που γίνεται στην Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση. Καλά κάνει να παρακολουθεί κάποια προγράμματα σε αυτή. Δεν είναι δυνατόν στην Δημόσια Ραδιοτηλεόραση να αφιερώνεται εξ ολοκλήρου ο χρόνος στα απόλυτα διαχειρήσιμα δημοσιονομικά προβλήματα της κυπριακής οικονομίας, που οι χρηματοδοτικές της ανάγκες είναι αμελητέες με τα διεθνή δεδομένα, και να αφήνεται στο απυρόβλητο το τραπεζικό τέρας που πλέον απειλεί την κατακρήμνιση της κυπριακής πολιτείας και κοινωνίας. Το πιο επικίνδυνο από την διαπραγμάτευση αυτή είναι η πρόθεση των δανειστών να ενσωματώσουν στην δανειακή σύμβαση την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών, η οποία λειτουργεί σαν κινούμενη άμμος και που δεν ξέρουμε που αρχίζει και που σταματά. Στερείται κάθε λογικού επιχειρήματος η πίεση που ασκείται από τους τοποτηρητές των Τροικανών, είτε αυτοί είναι δημόσια είτε ιδιωτικά ΜΜΕ είτε κόμματα, για επίσπευση της συνομολόγησης μνημονίου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έστω και εάν δεν γνωρίζει την έκταση της τραπεζικής μεταστατικής κακοήθειας στα σπλάχνα της κυπριακής κοινωνίας.
Η συστηματική πίεση του κατεστημένου προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας φαίνεται εκ πρώτης όψεως να κάμπτει την αντίσταση του για να αποδεχτεί ενοποίηση των κυπριακών χρηματοδοτικών αναγκών της κυπριακής δημοκρατίας με την πρόφαση δήθεν, ότι με την θεσμοθέτηση του μηχανισμού στήριξης των τραπεζών, εάν και εφόσον εφαρμοστεί καμιά φορά με δεδομένη την γερμανική άρνηση θα μπορούσε να μεταφερθεί το μέρος της συμφωνίας που αφορά τον τραπεζικό τομέα στον μηχανισμό αυτό. Μόνο αφελείς μπορούν να δεχτούν αυτήν την τοποθέτηση. Οι εργοδότες δηλώνουν σε κατ ιδίαν συζητήσεις τους ότι η κρίση αυτή αποτελεί την χρυσή τους ευκαιρία για να αποσαθρώσουν πλήρως τις εργασιακές σχέσεις στο νησί. Το έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό στον ιδιωτικό τομέα, ιδιαίτερα στον τουρισμό, μέσα από την ανεξέλεγκτη εισροή κοινοτικού και ξένου δυναμικού και την ανασφάλιστη εργασία και που τώρα στοχεύουν τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Φαίνεται ότι ουδείς έχει κατανοήσει τις εγκληματικές συνέπειες ενός μνημονίου, και αυτό κρύβεται επιμελώς από την κυπριακή κοινωνία και ελληνική κοινότητα. Αποκρύβεται επιμελώς η κοινωνική κατακρήμνιση που θα προκαλέσει ένα ενδεχόμενο μνημόνιο, που υπό τις καλύτερες περιστάσεις η δανειακή σύμβαση εάν γίνει αποδεκτό το καλύτερο σενάριο για τις τράπεζες (11 δις ευρώ ανάγκες κεφαλαιοποίησης, όταν οι ανάγκες του δημοσίου δεν ξεπερνούν το 1 δις) θα ανεβάσει το δημόσιο χρέος στο 140% του ΑΕΠ το οποίο δεν είναι διαχειρήσιμο.
Το 2004 στο δημοψήφισμα η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων εθεώρησε ασύμφορο το κόστος της λύσης το οποίο εκτιμήθηκε στην χειρότερη περίπτωση πέντε δις ευρώ, κόστος το οποίο θα καλύπτετο από την διεθνή διάσκεψη δωρητών. Τώρα οδηγούν την ελληνική κοινότητα στην αποδοχή οικονομικών βαρών τα οποία δεν θα μπορέσει ποτέ η κοινωνία να αντέξει. Το πιο επικίνδυνο όμως από όλα είναι η ίδια η αξιοπιστία της Τροικας όπου ενδεικτικά στην σελίδα 20 στην παράγραφο 5.5 τα ψέματα και οι ισχυρισμοί τους είναι άνευ προηγουμένου. Συγκεκριμένα αναφέρονται σε διάβρωση της ανταγωνιστικότητας λόγω υψηλού εργατικού κόστους όταν όλοι γνωρίζουμε ότι οι μισθοί κυμαίνονται στα 400-600 ευρώ/μήνα και όπου απολύονται ελληνοκύπριοι συνεχώς. Όταν κάνουν αναφορά σε δήθεν παλιομοδίτικες συλλογικές συμβάσεις και επιμένουν να μειωθεί περαιτέρω το εργατικό κόστος στην ξενοδοχειακή βιομηχανία. Δηλαδή να επιστρέψουμε σε εποχές δουλείας ενώ επιπρόσθετα ζητούν αύξηση της επιχορήγησης προς τους ξενοδόχους μέσω του ΚΟΤ δηλαδή μέσω του φορολογούμενου πολίτη.
Ένας λογικός άνθρωπος εύκολα αντιλαμβάνεται που θα οδηγήσει το μνημόνιο την Κυπριακή Δημοκρατία όπου τέτοια θέματα δεν αφορούν μόνο την σημερινή γενιά αλλά και τις μελλοντικές γενιές. Ουδείς νομιμοποιείται να αποφασίσει πίσω από κλειστές πόρτες το μέλλον του κυπριακού λαού και ιδιαίτερα του κυπριακού ελληνισμού ερήμην του σε συνθήκες ημικατοχής.
Η κοινωνία απαιτεί όπως τεθούν ενώπιον της οι πρόνοιες του μνημονίου όπως ετέθηκαν κατά ανάλογο τρόπο και οι πρόνοιες του σχεδίου Ανάν , το οποίο ήταν αμελητέο διάνυσμα μπροστά στο μνημόνιο, μέσω δημοψηφίσματος για να αποφανθεί κατά πόσο το μνημόνιο αυτό εξυπηρετεί ή όχι τα συμφέροντα της κοινωνίας ως συνόλου.
Στο δημοψήφισμα του 2004 η ελληνική κοινότητα επέλεξε να διαφυλάξει την κοινωνικοοικονομική της σταθερότητας με την προοπτική μιας μελλοντικής διαβούλευσης του προβλήματος. Με το μνημόνιο δεν θα μείνει τίποτε όρθιο για αυτό επιβάλλεται εδώ και τώρα. Κάνεις δεν είναι σε θέση να υποθηκεύσει το μέλλον μας που με δεδομένες τις μνημονιακές συνέπειες που βλέπουμε κάθε μέρα στην Ελλάδα και στον νοτιοευρωπαικό χώρο, όπως και στην Ιρλανδία και Εσθονία, να μπούμε στη διαδικασία προετοιμασίας δημοψηφίσματος κατά ανάλογο τρόπο της Ισλανδικής περίπτωσης, όπου ο Ισλανδός πρόεδρος αρνήθηκε να ξεπουλήσει την ισλανδική κοινωνία στους δανειστές της ελέω ισλανδικού τραπεζικού κερδοσκοπικού οίστρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου