Η παρουσία των Ηλία Κασιδιάρη και Γιάννη Λαγού ως guest stars στην ανακοίνωση του υποψηφίου προέδρου του ΕΛΑΜ για τις Προεδρικές Εκλογές είναι μία ακόμη υπενθύμιση του επικίνδυνου ρόλου των νεοναζιστικών οργανώσεων.
Ακολουθώντας πιστά τη συνταγή των επικοινωνικών πυροτεχνημάτων, το ΕΛΑΜ προσπαθεί να επιβάλει την παρουσία του στην πολιτική ζωή της Κύπρου. Με την είσοδο της Χρυσής Αυγής στην ελληνική βουλή, το ΕΛΑΜ προσπαθεί να μιμηθεί και να κεφαλαιοποιήσει πάνω στη δημόσια προβολή του αδελφού τους κόμματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η στάση του ΕΛΑΜ αμέσως μετά τον τηλεοπτικό ξυλοδαρμό της Λιάνας Κανέλλη.
Η παρουσία στην Κύπρο των Κασιδιάρη και Λαγού δεν είναι ένα συνηθισμένο πολιτικό φαινόμενο. Δείχνει το βαθμό αυτοπεποίθησης που απέκτησε το ΕΛΑΜ, και μας προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει σε περίπτωση που δεν λειτουργήσουν τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Ο φασιστικός, μισαλλόδοξος, μισογυνικός και ομοφοβικός τους λόγος συνοδεύεται από βίαιες και παράνομες πράξεις, οι οποίες θα γίνουν καθημερινότητα από τους Κύπριους μιμητές της Χρυσής Αυγής αν δεν τους περιθωριοποιήσουμε όλοι μαζί.
Αν στην Ελλάδα το αυγό του φιδιού έχει σπάσει, στην Κύπρο είναι υπό εκκόλαψη. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι κοινωνικο-οικονομικές ζυμώσεις στη μνημονιακή Κύπρο και η ένταση της κοινωνικής πόλωσης θα δώσουν πρόσφορο έδαφος στις προσπάθειες εκφασισμού της Κυπριακής κοινωνίας. Ήδη, η στοχοποίηση των μεταναστών και των Τουρκοκυπρίων ως τα εξιλαστήρια θύματα της κρίσης είναι ένα φαινόμενο που έχει ριζώσει. Δεν είναι μακριά η μέρα όπου το ΕΛΑΜ, όπως τη Χρυσή Αυγή, θα «μεσολαβεί» προς τους εργοδότες για την πρόσληψη Κυπρίων με χαμηλότερους μισθούς και χειρότερους όρους εργασίας.
Το ΕΛΑΜ δεν είναι ένα αμελητέο πολιτικό φαινόμενο, όπως δεν ήταν και η Χρυσή Αυγή, παρά το ότι κάποιοι εκπλάγηκαν από την άνοδό της. Στην χειρότερη περίπτωση η ανοικτή υποστήριξή τους από τον αρχιεπίσκοπο, και στην καλύτερη η χλιαρή κριτική από τον ΔΗΣΥ στο όνομα μιας κενής περιεχομένου πολυφωνίας, δεν έχουν άλλο αποτέλεσμα από τη νομιμοποίηση της παρουσίας ενός βίαιου, μη ανεκτικού και αντιδημοκρατικού μορφώματος. Ο δε Γιώργος Λιλλήκας, ο οποίος χθες καταδίκασε το ΕΛΑΜ και τη Χρυσή Αυγή, ήταν ο πρώτος που κανονικοποίησε τα φασιστοειδή της Κύπρου το 2006 εκφράζοντας τη θεωρία των «δύο άκρων», ταυτίζοντας τους φασιστικούς τραμπουκισμούς με μια ειρηνική εκδήλωση για την επανένωση της Κύπρου. Η στάση απέναντι στο φασισμό πρέπει να είναι διαχρονική, και όχι ευκαιριακή υπό την απειλή της αρπαγής κάποιων ψήφων.
Οι βίαιες πολιτικές πρακτικές των νεοφασιστών έχουν ένα ευρύ φάσμα στόχων που καλύπτει ολόκληρη την κοινωνία. Στοχοποιούν όλους όσοι παρεκκλίνουν από τον «εθνικά ορθό» τρόπο ζωής που οι ίδιοι φαντασιώνονται, και επιτίθενται βίαια σε κάθε διαφορετικότητα την οποία οι ίδιοι βλέπουν ως απειλή για την ομογενοποίηση που θέλουν να επιβάλουν.
Ως ΕΡΑΣ, θεωρούμε ότι ο κίνδυνος του εκφασισμού της κοινωνίας μπορεί να αποτραπεί μέσα από μια ευρεία κοινωνική συμμαχία υπεράσπισης της δημοκρατίας και αληλλεγγύης προς κάθε κάθε ομάδας ή μειονότητας που απειλείται από το φασισμό. Όπως είπε ο Subcomantante Marcos, ηγέτης του κινήματος των Ζαπατίστας στο Μεξικό, «ο Marcos είναι ομοφυλόφιλος στο Σαν Φρανσίσκο, μαύρος στη Νότιο Αφρική, Ασιάτης στην Ευρώπη, Τσικάνο στο Σαν Ισίδρο, αναρχικός στην Ισπανία, Παλαιστίνιος στο Ισραήλ, Ινδιάνος Μάγια στους δρόμους του Σαν Κριστομπάλ, Εβραίος στη Γερμανία, τσιγγάνος στην Πολωνια, Μόχοκ στο Κεμπέκ, ειρηνιστής στη Βοσνία, μια μόνη γυναίκα στο μετρό στα 10 το βράδυ, ένας ακτήμονας γεωργός, μέλος συμμορίας σε παραγκούπολη, άνεργος εργάτης, δυστυχής φοιτητής, και, βεβαίως, Ζαπατίστα στα βουνά»
Γραφείο Τύπου ΕΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου