Αντιστεκόμαστε, αγωνιζόμαστε, διεκδικούμε! Κάτω τα χέρια από το δημόσιο πλούτο

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

Αντιστεκόμαστε, αγωνιζόμαστε, διεκδικούμε

Κάτω τα χέρια από το δημόσιο πλούτο

Αν οι επιπτώσεις της νεοφιλελεύθερης πολιτικής δεν ήταν τόσο τραγικές για την κοινωνία θα μπορούσαμε να μιλούμε απλώς για ένα τραγελαφικό φαινόμενο. Την ίδια ώρα που στην οικονομία χρεοκοπεί η ναυαρχίδα του ιδιωτικού τομέα κατά πρώτο λόγο, δηλαδή οι τράπεζες και κατά δεύτερο ο στόλος συνοδείας, δηλαδή οι επιχειρηματίες ανάπτυξης γης, συμπαρασέρνοντας ολόκληρη την κοινωνία στην ανεργία και την ανέχεια, η κυβερνητική μνημονιακή συμμαχία έχει το περισσό  θράσος να προσπαθεί να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων οργανισμών. Είναι διάχυτο μέσα από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς της διαπλοκής ότι η οικονομική ολιγαρχία, καπιταλιστές και επαίτες ταυτόχρονα, ακονίζουν τα μαχαίρια για το διαμοιρασμό του δημόσιου πλούτου.

Ο δημόσιος πλούτος ανήκει σε ολόκληρη την κοινωνία και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό τουλάχιστον περισσότερο από την εκκλησιαστική περιουσία που αποτελεί οθωμανικό κατάλοιπο και θα έπρεπε να είχε ήδη μετατραπεί σε δημόσιο οργανισμό προς όφελος της κοινωνίας και απελευθέρωση από το χρέος της Τρόικας.

Ο ημικρατικοί οργανισμοί απετέλεσαν ένα σημαντικό βήμα προόδου για το πέρασμα από την αγροτική οικονομία στην σύγχρονη κυπριακή πραγματικότητα στους διάφορους τομείς (ηλεκτρισμός, νερό, τηλεπικοινωνίες, ραδιοτηλεόραση κλπ) και αποτελούν σημαντικό στυλοβάτη της.

Μετά από πολλές δεκαετίες έχουν συσσωρεύσει ένα σημαντικό κεφάλαιο, τεχνογνωσία και εμπειρία. Ταυτόχρονα μαζί με την πρόοδο που έχει παρατηρηθεί έχουν συσσωρευτεί και αρκετά προβλήματα όπως η γραφειοκρατικοποίηση τους, και η εξάρτηση τους από την εκάστοτε κυβέρνηση αλλά και από διαπλεκόμενους μηχανισμούς της Βουλής. Μια σειρά από σκάνδαλα που σχετίζονται με τα πιο πάνω βλέπουν επιλεκτικά το φως της δημοσιότητας ως παρελκόμενα μιας μάχης μέχρι τελικής πτώσης από τους εξαγριωμένους οικονομικούς παράγοντες και τους διαπλεκόμενους πολιτικούς.

Οι ημικρατικοί οργανισμοί δεν πρέπει ούτε να ιδιωτικοποιηθούν μερικά ή ολικά, ούτε με μετοχοποίηση ούτε με άλλους ελιγμούς του ιδιωτικού κεφαλαίου, ούτε όμως να παραμείνουν στη συγκεκριμένη γραφειοκρατική τους δομή ελεγχόμενοι από αλλότρια συμφέροντα και αδιαφανείς διαδικασίες.

Αντίθετα η ΕΡΑΣ θεωρεί ότι στην κρίσιμη αυτή συγκυρία θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις δημοκρατικοποίησης – κοινωνικοποίησης  των οργανισμών αυτών με ανακλητά αιρετά διοικητικά συμβούλια στα οποία θα αντιπροσωπεύονται με επάρκεια τόσο οι εργαζόμενοι στους οργανισμούς αυτούς όσο και οι επωφελούμενοι πολίτες μέσα από δομές αντιπροσώπευσης που θα πρέπει να δημιουργηθούν (σύνδεσμοι συνδρομητών, περιβαλλοντικών κ.α. μη κυβερνητικών οργανισμών).  Αναγκαίο βήμα για να αποκτήσουν οι οργανισμοί αυτοί την απόλυτη εμπιστοσύνη και το σεβασμό του πολίτη είναι να γίνουν αντικείμενο ανεξάρτητης αναδρομικής έρευνας στην ολότητα τους.

Ως ΕΡΑΣ καλούμε την κοινωνία να αντιδράσει μαζικά και δυναμικά στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων οργανισμών. Το συγκεκριμένο ζήτημα θα πρέπει να είναι ένα από τα σημαντικά ζητούμενα ενός κοινωνικού μετώπου αντίστασης στο νεοφιλελευθερισμό.

 Ένα επιχείρημα που προβάλλουν κυρίως οι κερδοφόροι δημόσιοι οργανισμοί ενάντια στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων είναι ότι δέχονται να πληρώσουν οι ίδιοι το 1,5 δις που η Τρόικα ζητεί ως αντίτιμο για την εκποίηση τους με δάνειο που θα αποπληρώσουν οι ίδιοι. Η άποψη μας είναι ότι και αυτός ο τρόπος αποτελεί τελικά ένα έμμεσο τρόπο μεταφοράς του κόστους της κρίσης στους ώμους των εργαζομένων παράλληλα με τα υπόλοιπα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης. Εμείς ζητούμε να μην ιδιωτικοποιηθεί ο δημόσιος πλούτος αλλά ούτε και να πληρώσει τη ζημιά του συστήματος ο κόσμος.

Σε ότι αφορά μια σειρά μη κερδοφόρους δημόσιους οργανισμούς δηλώνουμε ότι θα πρέπει να αξιολογηθούν με βάση την κοινωνική τους χρησιμότητα,  την ασφάλεια και την ποιότητα ζωής  που προσφέρουν στον Πολίτη. Μερικοί θα πρέπει ενδεχομένως να κλείσουν διότι δημιουργήθηκαν απλά για να εξυπηρετήσουν ημετέρους. Άλλοι όπως αυτοί που σχετίζονται με τα δημόσια αγαθά όπως το νερό για παράδειγμα ή την ασφάλεια (λιμάνια και αεροδρόμια) θα πρέπει να μείνουν ή να επανέλθουν στο δημόσιο. Θα πρέπει ενδεχομένως να δημιουργηθούν άλλοι οργανισμοί όπως για παράδειγμα στη δημόσια συγκοινωνία.

Αναφορικά με την αντιμετώπιση της κρίσης εισηγούμαστε μια σειρά από μέτρα που μπορούν να απελευθερώσουν το κράτος από το δημόσιο χρέος. Συνοπτικά αναφέρουμε:

• Με τη φορολόγηση του συσσωρευμένου κινητού και ακίνητου πλούτου και την αύξηση του εταιρικού φόρου.
•  Με τη μείωση της στρατιωτικής θητείας και των εξοπλισμών, την πάταξη της φοροδιαφυγής, την είσπραξη των ανείσπρακτων φόρων.
• Με την εφαρμογή του πόθεν έσχες για όλους.
• Με την αποτελεσματική φορολόγηση ή και τη δήμευση   της εκκλησιαστικής περιουσίας.
• Με τον εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα και τη μόνιμη κρατικοποίηση των τραπεζών υπό δημοκρατικό έλεγχο στη βάση της λογικής ότι το χρήμα δεν είναι εμπόρευμα αλλά κοινωνικό αγαθό.
• Με τη δημιουργία προϋποθέσεων για την παραγωγική και οικολογική ανασυγκρότηση της χώρας με βασικό κριτήριο την απασχόληση και γνώμονα την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.

ΕΡΑΣ Λευκωσίας