20 Ιαν 2014

Από τον Αλή Μπαμπά και τους 40 κλέφτες στον Νίκο Αναστασιάδη και τα 40 προσχέδια λύσης



Η γελοιότητα της πολιτικής ηγεσίας της Ε/Κυπριακής Δεξιάς

Από την πρώτη στιγμή της προεδρίας Αναστασιάδη φάνηκε με σαφήνεια η πολιτική κωλυσιεργίας που θα ακολουθούσε στο Κυπριακό. Σε πρώτη φάση πήρε "αναστολή" λόγω κρίσης και στη συνέχεια βάλθηκε να διορίζει διαμεσολαβητές και ομάδες εργασίας, στοχεύοντας σε χρονοβόρες διαδικασίες, όπως την Πηνελόπη που κεντούσε 40 να πούμε χρόνια το σάβανο του Οδυσσέα (και το ξεκεντούσε το βράδυ). Ενώ το παράθυρο για λύση του Κυπριακού κλείνει μέχρι τον Μάρτιο, ο Νίκος Αναστασιάδης φέρνει και ξαναφέρνει στο προσκήνιο μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Κατ' ακρίβεια, η συγκεκριμένη πολιτική ήταν σαφής από τη στιγμή που το ΔΗΚΟ εγκατέλειψε την κυβέρνηση Χριστόφια, οπότε ο Νίκος Αναστασιάδης άρχισε να μπλέκει μία δηκοδησυκή πολιτική. Το νέο προσωπείο Αναστασιάδη επιχειρούσε για αρκετό καιρό να διασκεδάσει με μεγάλη δόση αγαθότητας το κεντρο-φιλελεύθερο κομμάτι του ΔΗΣΥ που τώρα παραδέρνει σ' ένα πέλαγος αμηχανίας.

Ενώ σήμερα ο κύριος Αναστασιάδης προβάλλει ως κεντρικό αίτημα το διάλογο για λύση και όχι το διάλογο για το διάλογο, εξαντλεί τα περιθώρια της συζήτησης σε ένα διάλογο για την εξεύρεση βάσης των συνομιλιών (κοινό ανακοινωθέν). Έτσι αντί να έχουμε διάλογο για το διάλογο έχουμε «διάλογο για διάλογο» για τα προσχέδια κοινού ανακοινωθέντος. Έτσι σπαταλήθηκαν τρεις από τους έξι μήνες που αποτελούσαν το «παράθυρο ευκαιρίας», κατασκευάζοντας σαράντα προσχέδια για να γίνει ο διάλογος «ουσιαστικός». Και φυσικά τα σαράντα προσχέδια είναι πολύ πίσω από το σημείο που είχε φτάσει η διαπραγμάτευση  μεταξύ Χριστόφια–Ταλάτ, όπως πίσω είναι και από το έγγραφο των συγκλίσεων του Ντάουνερ. Για πολλοστή φορά στην ιστορία των δικοινοτικών συνομιλιών, η ελληνοκυπριακή πλευρά καταναλώνει περισσή ενέργεια στην εξόντωση των απεσταλμένων των Ηνωμένων Εθνών ή στην υπόσκαψη των Γενικών Γραμματέων του Οργανισμού. Για ακόμα μια φορά οι εκπρόσωποι των Ηνωμένων Εθνών «δεν αντιπροσωπεύουν ικανοποιητικά» τα ψηφίσματα και τις θέσεις του οργανισμού.

Ο Νίκος Αναστασιάδης επιστρέφει από την Αγγλία ανεμίζοντας ως «επιτυχία» τη δήλωση του Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών ότι υποστηρίζει μία και μόνη κυριαρχία στο Κυπριακό. Καμώνεται πως ξεχνά όμως ότι, με βάση τη θέση αυτή, τόσο η Βρετανία όσο και ο ίδιος ο κύριος Αναστασιάδης υποστήριξαν το σχέδιο Ανάν. Για την ακρίβεια ο κύριος Αναστασιάδης πρέπει να εξηγήσει τους λόγους που εγκατέλειψε το σχέδιο Ανάν, τουλάχιστον όσον αφορά το θέμα της μίας κυριαρχίας. Εάν τον ικανοποιούσε τότε η αναφορά του σχεδίου στην κυριαρχία λογικά πρέπει να τον ικανοποιεί και τώρα. Γιατί σήμερα αναζητεί καινούριες βάσεις διαλόγου;

Φυσικά τίθεται μια σειρά ερωτημάτων από τα οποία κάποια μπορεί να θεωρηθούν και λογικά: όπως π.χ. μία αναμονή για να ξεκαθαρίσει η κρίση εξουσίας στην Τουρκία, όπως μία βολιδοσκόπηση τυχόν αλλαγής των συσχετισμών δυνάμεων λόγω της ανεύρεσης υδρογονανθράκων, ή όπως ακόμα μία αναμονή για να ξεκαθαρίσει η αστάθεια στη Συρία και την Αίγυπτο και, τέλος, μία αναμονή για να αξιολογηθεί η τυχόν αναβάθμιση του γεωστρατηγικού ρόλου της Κύπρου ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο της Δύσης. Εν πάση περιπτώσει, η σοβαρότερη εξήγηση είναι η καλλιέργεια χωριστικής συνείδησης στην ελληνοκυπριακή κοινότητα που κάνει δύσκολη οποιαδήποτε λύση προνοεί ειρηνική επανένωση και συνύπαρξη με τους τουρκοκύπριους. Εξάλλου η κυρίαρχη ιδεολογία μετά την εγκατάλειψη της ένωσης ήταν η επικυριαρχία των ελληνοκυπρίων επί των τουρκοκυπρίων.

Οι πολιτικές που περιγράψαμε διευκολύνουν και αναπτύσσουν την αρνητική θέση της τουρκικής κυβέρνησης και τρέφουν τη φοβία της τουρκοκυπριακής εθνικιστικής παράταξης προς τους ελληνοκύπριους.

Για ακόμα μία φορά αποδεικνύεται ότι οι πολιτικές ηγεσίες ήταν και είναι πάντα δημιουργοί και συντηρητές της κρίσης, δημιουργοί και συντηρητές της διακοινοτικής αντιπαράθεσης και δεν είναι σε θέση να την επιλύσουν. Η μοναδική ελπίδα για να πάρει το Κυπριακό διαφορετικό δρόμο από εκείνο που χάραξε το πραξικόπημα και η εισβολή, είναι η ανάπτυξη ενός διακοινοτικού-λαϊκού τρίτου πόλου που θα ανατρέψει τη χρησιμοποίηση του Κυπριακού ως οχήματος επιβολής των εξουσιών πάνω στις κοινότητες.

Κλείνοντας, δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε επίσης ότι ο Νίκος Αναστασιάδης παραφουσκώνει τα όποια αποτελέσματα ισχυρίζεται ότι πέτυχε με την επίσκεψή του στο Λονδίνο, για να καλύψει το χάος που επικρατεί στην οικονομία, το διαφαινόμενο αδιέξοδο στο Κυπριακό και τις ζημιές που θα προκύψουν από αυτό, όπως επίσης και τη ντροπιαστική για τον κυπριακό λαό κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: