Ως κίνηση του αριστερού ριζοσπαστικού χώρου, η ΕΡΑΣ
τονίζουμε κατ’ αρχή ότι πολλές από τις αποφάσεις ή δράσεις της κυβέρνησης
χρησιμοποιούνται με τη συνέργεια και των ΜΜΕ, ως τρόποι απόσπασης της προσοχής
της κοινής γνώμης από το σύνολο της πολιτικής της λιτότητας και της αναδιανομής
του εθνικού πλούτου προς όφελος της πλουτοκρατίας. Πρόκειται για μια πολιτική
σαλαμοποίησης που στοχεύει στη απομόνωση του κάθε θέματος από το συνολικό
πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσεται. Η πολιτική αυτή δημιουργεί εμπόδια στη
δημιουργία ενός μετώπου κοινωνικής αντίστασης εφ’ όλης της ύλης που είναι
αναγκαίο για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής.
Στο στόχαστρο αυτή τη φορά είναι η κοινωνική σύνταξη η
οποία παίρνει διαστάσεις πρώτου θέματος για μια περίπου εβδομάδα. Η θέση της
κυβέρνησης είναι ότι πρέπει να μειωθεί το συνολικό ποσό που δίνεται για το
σκοπό αυτό κατά δέκα εκ ευρώ. Η μείωση του συγκεκριμένου κονδυλίου έχει ήδη
εγκριθεί, πολύ πρόσφατα, ως μέρος των προϋπολογισμών από τα κόμματα της
συγκυβέρνησης, πολλά στελέχη των οποίων μπροστά στη λαϊκή κατακραυγή,
καμώνονται τους ανήξερους.
Υπενθυμίζουμε ότι η κοινωνική σύνταξη είναι ένα μέτρο που
προώθησε και υλοποίησε η κυβέρνηση Κληρίδη, στηριγμένη απ’ όλα τα κόμματα, για
να αναγνωρίσει τον κοινωνικό και οικονομικό ρόλο των οικοκυρών και τη γενική
τους συμβολή στη σύγχρονη κυπριακή πραγματικότητα.
Η συγκεκριμένη ρύθμιση έγινε επί σκοπού για όλες τις
οικοκυρές χωρίς εξαιρέσεις, για να υπογραμμίσει ακριβώς το ρόλο της οικοκυράς
ως παραγωγικά εργαζόμενης είτε είναι πλούσια είτε φτωχή. Δυστυχώς δεν είχε
γίνει καμιά πρόβλεψη για τους άνδρες που έμεναν στο σπίτι ενώ εργαζόταν η
γυναίκα. Φυσικά η μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών που επηρεάζονται ανήκουν στα
λαϊκά στρώματα. Οι εκατομμυριούχοι είναι λίγοι και οι γυναίκες τους που δεν
εργάζονται εκτός οικίας ακόμα λιγότερες.
Η αναφορά λοιπόν στις λίγες ευκατάστατες νοικοκυρές
αποτελεί κουτοπονηριά που αναπαράγουν τα στρατευμένα παπαγαλάκια της
κυβέρνησης. Αν υποθέσουμε για παράδειγμα ότι μια ευκατάστατη κυρία παίρνει
κοινωνική σύνταξη ως οικοκυρά δεν βλέπουμε γιατί να της αφαιρεθεί αλλά επίσης
δεν βλέπουμε γιατί να μην φορολογηθεί ο πλούτος που είναι γύρω της και είναι
είτε αφορολόγητος είτε υποφορολογημένος.
Τα περί στοχεύσεων της μνημονιακής συγκυβέρνησης
αποτελούν το φερετζέ που συγκαλύπτει την πολιτική της αποφυγής φορολόγησης του
μεγάλου κεφαλαίου και της μεγάλης ιδιοκτησίας και εξαντλεί τα οποιαδήποτε
περιθώρια έχει αναφορικά με τις μειώσεις μισθών συντάξεων και διαφόρων
επιδομάτων. Πέραν της αδικίας που χαρακτηρίζει αυτή την πολιτική, πρόκειται και
για μια ανόητη επιλογή διότι κυνηγά τα ψίχουλα που μπορεί να μαζέψει από τα
φτωχά στρώματα και αφήνει το ψωμί σωστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου