Το
αποτέλεσμα του β’ γύρου των προεδρικών
εκλογών ήταν αναμενόμενο. Η νίκη του
υποψήφιου της παραδοσιακής Δεξιάς
οριστικοποιήθηκε με την αποτυχία της
προηγούμενης κυβέρνησης και του ΑΚΕΛ
να χαράξουν μια ελπιδοφόρα πορεία στην
εποχή της κρίσης. Το ύψος των ποσοστών
των δύο υποψηφίων δεν ξενίζει. Ανέκαθεν
στο β’ γύρο έχουμε σχεδόν «μοίρασμα»
της κοινωνίας , παρά τις όποιες συνεργασίες
των κομμάτων γίνονται. Στις δυο πλευρές
υπάρχουν τα δυο μεγάλα κόμματα και απ’
εκεί και πέρα, συσπειρώνονται μαζί τους
άλλα κομμάτια της κοινωνίας βάσει
καταβολών, συμφερόντων, εσωκομματικών
τακτικισμών. Αρκετές φορές στο παρελθόν
είχαμε πολύ μεγάλα ποσοστά του υποψηφίου
του ΑΚΕΛ μόνο με τη δική του κομματική
στήριξη. Να θυμίσουμε τον Βασιλείου και
τον Ιακώβου, οι οποίοι πήραν μεγαλύτερα
ποσοστά από τον Μαλά. Η αποχή πολλών
αριστερών ψηφοφόρων σαν αποτέλεσμα
της απογοήτευσης και της διαφωνίας των
επιλογών της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, είναι
αυτή που περιόρισε περαιτέρω τα ποσοστά
του Μαλά και έδωσε συγχρόνως ένα
φαινομενικά ψηλό ποσοστό στον Αναστασιάδη.
Στην
πραγματικότητα είχαμε εκλογές με τα
κλασικά «κυπριακά» χαρακτηριστικά. Στη
γενικότητα, ο κόσμος δεν έκανε την
επιλογή του στη βάση μεγάλων και κρίσιμων
ζητημάτων (μνημόνιο, κυπριακό), αλλά στη
βάση των επιλογών του κόμματός του και
στα αριστερά ή δεξιά αντανακλαστικά
του. Και στις δυο πλευρές φυσικά υπάρχουν
οι κοινωνικές ομάδες εκείνες, οι οποίες
συνειδητά επέλεξαν το συγκεκριμένο
υποψήφιο, ξέροντας ότι θα ευκολυνθούν
στην πορεία εξυπηρέτησης των συμφερόντων
τους. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ήταν
το στοιχείο αυτό κυρίαρχο στις εκλογές.
Το μεγάλο κεφάλαιο και η ισχυρή εργοδοσία
σαφώς επέλεξε Αναστασιάδη. Τον Αναστασιάδη
όμως επέλεξαν και παρά πολλοί εργαζόμενοι
και μάλιστα αυτοί που την επόμενη περίοδο
θα κτυπηθούν από τις μνημονιακές
πολιτικές (κυβερνητικοί, υπάλληλοι
ημικρατικών οργανισμών κλπ).Οι εργαζόμενοι
είναι κατανεμημένοι και στα δυο
στρατόπεδα. Οι εκλογές αυτές απέχουν
πολύ από το να χαρακτηριστούν σαν εκλογές
«ταξικής συνειδητοποίησης». Εξάλλου,
και οι δύο υποψήφιοι φρόντισαν να
περιορίσουν το εύρος της οικονομικής
και κοινωνικής τους πολιτικής στα
πλαίσια τού «πιο υποφερτού μνημονίου».
Κανείς δεν μίλησε ενάντια στα μνημόνια
και ως εκ τούτου, οδηγήθηκε η κοινωνία
στην αποδοχή τους σαν μια φυσιολογική
εξέλιξη.
Η
ευφορία που παρατηρείται στην ηγεσία
του ΑΚΕΛ σε σχέση με τα ποσοστά είναι
αποτέλεσμα των χαμηλών προσδοκιών της
και των στενών κομματικών οριζόντων
της. Η αποτυχία των ανθρώπων αυτών να
εμπνεύσουν και να δώσουν προοπτική
στους εργαζόμενους, στη νεολαία ,στην
κοινωνία, είτε ως κυβέρνηση, είτε ως
κόμμα, τους οδηγεί σε μια φετιχιστική
αντιμετώπιση των ποσοστών. Τα ποσοστά
που πήρε ο Μαλάς χρησιμοποιούνται με
ένα στρεβλό τρόπο ώστε να αποκρύψουν
την αποτυχία τους και να τονώσουν τη
δική τους υπόσταση. Η παραπλανητική
εικόνα που θέλει η ηγεσία του ΑΚΕΛ να
παρουσιάσει μετά τις εκλογές, εξυπηρετεί
αυτήν και την κομματική γραφειοκρατία.
Η πραγματικότητα είναι ότι η Αριστερά,
μέσω του ΑΚΕΛ, απέτυχε να πρωτοπορήσει,
ύψωσε λευκή σημαία και παρέδωσε τη
διακυβέρνηση στη Δεξιά.
Το
ποσοστό που πήρε ο Μαλάς δεν εκφράζει
μια ενιαία κοινωνική και πολιτική τάση.
Οι πιο πολλοί ψηφοφόροι του ακολούθησαν
την κομματική επιλογή. Άλλοι, γιατί δεν
είχαν κάτι καλύτερο να επιλέξουν, άλλοι
για να μη βγει ο Αναστασιάδης και ο
Συναγερμός. Αρκετοί, σαφώς γιατί έχουν
ισχυρά ιδεολογικά αντανακλαστικά και
ταξική συνείδηση. Ο Μαλάς ψηφίστηκε στο
β’ γύρο όμως και από πολλούς άλλους.
Ακελικούς με οπισθοδρομικά χαρακτηριστικά
που επέλεξαν τον Λιλλήκα στον α’ γύρο,
ευάλωτοι στο λαϊκισμό, στον εθνικισμό
και στο ρατσισμό. Εδεκίτες , Δηκοϊκούς
και διάφορους κεντρώους , που είτε
έχουν κάποιες αριστερές καταβολές,
είτε έχουν μια αντισυναγερμική,
αντιγριβική συνείδηση που παραπέμπει
στην εποχή της σύγκρουσης Μακαρίου-Γρίβα,
πραξικοπήματος, αντίστασης κλπ. , αλλά
που εκφράζουν όλοι αυτοί συγχρόνως, τη
μακαριακή εκδοχή του Ε/Κ εθνικισμού ή
στην καλύτερη περίπτωση ένα έντονο
«πατριωτισμό». Εθνικιστές που ελέγχονται
από τη φράξια του Ν.Παπαδόπουλου μέσα
στο ΔΗΚΟ και που επέλεξαν Μαλά για να
«κοντράρουν» τη γραμμή Κάρογιαν υπέρ
Αναστασιάδη. Ψήφισαν Μαλά άνθρωποι με
κριτήρια τοπικά (Παφίτες)και προσωπικά,
είτε λόγω του ίδιου του υποψήφιου, είτε
λόγω προσωπικών συμφερόντων ένεκα της
διακυβέρνησης.
Μπαίνοντας
στην εποχή των μνημονίων, της φτωχοποίησης,
της ανεργίας, των κοινωνικών ανισοτήτων,
των περιορισμών των ατομικών δικαιωμάτων,
η κοινωνία φαντάζει απροετοίμαστη. Η
ταξική συνειδητοποίηση είναι στα
σπάργανα. Δεν διαφαίνεται σε καμιά από
τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις η
διάθεση να καθοδηγήσουν αγώνες για
ζητήματα εργασίας και κοινωνικών
δικαιωμάτων. Τα πιο «ξύπνια» στοιχεία
αυτής της κοινωνίας, είτε παραμένουν
αδρανή στις παρυφές του ΑΚΕΛ, είτε
αντιστέκονται στην ανεπάρκειά του ,
επιλέγοντας να απέχουν. Μια μεγάλη μάζα
του πληθυσμού, νέοι μορφωμένοι κυρίως,
κατανέμονται πολιτικά εδώ και κει, με
ένα απροσδιόριστο και θολό τρόπο. Η
επερχόμενη κοινωνική αναστάτωση θα
τους αναγκάσει σε πιο συνειδητές
επιλογές. Η Αριστερά, όπως εκφράζεται
μέσω του ΑΚΕΛ, αδυνατεί να βάλει
αποφασιστικά το στίγμα της στη νέα
εποχή. Το πιο πιθανό είναι ότι η ηγεσία
του και ο γραφειοκρατικός μηχανισμός,
θα αντιμετωπίσουν το αποτέλεσμα των
εκλογών, όχι σαν μια ευκαιρία να
προσανατολιστούν προς την κατεύθυνση
να κερδίσουν την κοινωνία με μια νέα
ριζοσπαστική πολιτική, αλλά σαν μια
ευκαιρία να πάνε πίσω, σε πιο «ασφαλείς»
δρόμους των «παλιών καλών καιρών», των
συνεργασιών με τη δήθεν δημοκρατική
Δεξιά και τις «πατριωτικές δυνάμεις»,
των συμβιβασμών, της λιγότερης ιδεολογίας
και του ανύπαρκτου οράματος.
Μάριος
Θρασυβούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου