Οι τραπεζοϋπάλληλοι στην Κύπρο συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις ενάντια στο Μνημόνιο. Η φωτό από το Σάββατο 23 Μάρτη.
Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν την Κύπρο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το δεκαήμερο από τις 15 Μαρτίου που υπήρξε η πρώτη απόφαση του Eurogroup μέχρι τις 25 Μαρτίου που συμφωνήθηκε το τελικό μνημόνιο. Δέκα μέρες που συγκλόνισαν την Κύπρο, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά.
Μετά τις μειώσεις μισθών, το κόψιμο της ΑΤΑ, τις περικοπές κοινωνικών δαπανών, τις φορολογίες και τις έκτακτες εισφορές που επέβαλε η προηγούμενη κυβέρνηση προσαρμόζοντας την πολιτική της στους όρους του μνημονίου που συμφώνησε πριν ακόμη υπογραφεί, μια νέα χιονοστιβάδα από μέτρα έρχονται τώρα με την οριστικοποίηση του τελικού μνημονίου.
Διάλυση
Η συμφωνία προνοεί διάλυση και κλείσιμο της Λαϊκής Τράπεζας η οποία θα χωριστεί στα δύο, την καλή και κακή τράπεζα. Η καλή τράπεζα θα πάρει τις καταθέσεις κάτω από 100.000 ευρώ και τα εξυπηρετούμενα δάνεια και θα ενσωματωθεί στην Τράπεζα Κύπρου. Μαζί της όμως θα κουβαλήσει και ένα χρέος 9,5 δις που ήταν το ρευστό που άντλησε από τον ELA. Η κακή θα μπει υπό εκκαθάριση. Στην τράπεζα Κύπρου επιβάλλεται επίσης κούρεμα για τις καταθέσεις πάνω από 100.000 ευρώ σε ποσοστό 30% ή και μεγαλύτερο.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αυτά τα μέτρα δεν οδηγούν σε καμιά ανάπτυξη και καμιά «διάσωση» όπως ισχυρίζονται. Η οικονομία της Κυπριακής Δημοκρατίας σαν χρηματοπιστωτικό κέντρο διαλύεται, χιλιάδες εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους, εκατοντάδες επιχειρήσεις που είναι συνδεμένες ή εξαρτώμενες από τον τραπεζικό τομέα θα κλείσουν και πολύς κόσμος οδηγείται στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
α βλέπουν το φως της δημοσιότητας πολλές ιστορίες απλών ανθρώπων οι οποίοι έχασαν τους κόπους μιας ζωής. Άνθρωποι που πήραν δάνειο 200.000 για να κτίσουν το σπίτι τους έχασαν ήδη τις 100.000 και όχι μόνο δεν θα κτίσουν το σπίτι τους αλλά θα πρέπει να εξοφλήσουν το δάνειο και ίσως να χάσουν την περιουσία που υποθήκευσαν για να πάρουν το δάνειο. Ακόμη πιο δραματική είναι η κατάσταση για πολλούς Κύπριους του εξωτερικού που μετά από 30 - 40 χρόνια δουλειά στο εξωτερικό γύρισαν στη Κύπρο και έφεραν τις οικονομίες μιας ζωής, 200.000 - 300.000 ευρώ και τώρα τα χάνουν. Τραγική είναι η περίπτωση καρκινοπαθούς ασθενή ο οποίος δανείστηκε 300.000 για να κάνει εγχείρηση στο εξωτερικό και πριν προλάβει να χρησιμοποιήσει αυτά τα λεφτά κουρεύονται οι 200.000, και μένει χωρίς εγχείρηση και ίσως χωρίς σπίτι αφού το υποθήκευσε για να πάρει το δάνειο.
Ελάχιστοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι αυτό το μνημόνιο ήταν ένα πακέτο «διάσωσης» της οικονομίας ή των απλών ανθρώπων. Αντίθετα ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι αυτή είναι μια επίθεση που έχει σαν στόχο να καταστρέψει την κυπριακή οικονομία και να μετατρέψει την Κυπριακή Δημοκρατία σε υποχείριο των ισχυρών κρατών της Ευρώπης με στόχο το φυσικό αέριο που έχει βρεθεί στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιβολή κάποιας νέας διευθέτησης στο Κυπριακό.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι όλα αυτά λίγο ή πολύ ισχύουν. Εξάλλου ο ίδιος ο Σόιμπλε σε δηλώσεις του έκανε ξεκάθαρο ότι η Κυπριακή Δημοκρατία μπήκε στην Ε.Ε. το 2004 για να αποδεχτεί το σχέδιο Ανάν. Είναι σίγουρο όμως ότι η Κύπρος χρησιμοποιείται σαν παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο θα ήθελαν κάποιοι να λύσουν την κρίση στην Ισπανία, Ιταλία και αλλού. Τα 17 δις που χρειάζεται η Κύπρος δεν είναι παρά ψίχουλα μπροστά στο 1 τρις που θα χρειαστεί η Ιταλία και η Ισπανία για τη «διάσωση» τους. Τα μεγάλα αφεντικά στην Ε.Ε. δείχνουν ποιος θα πληρώσει αυτή τη κρίση.
Αντίσταση
Η οργή και αγανάκτηση απέναντι στη Τρόικα και την Ε.Ε., αλλά και την κυβέρνηση και όσους άλλους έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση ξεχειλίζει καθημερινά στους δρόμους της Λευκωσίας. Η Βουλή και το Προεδρικό πολιορκούνται καθημερινά από χιλιάδες διαδηλωτές. Αποκορύφωμα ήταν το μεγάλο συλλαλητήριο την Τρίτη το βράδυ έξω από την Βουλή την ώρα που συζητιόταν το νομοσχέδιο για το κούρεμα. Περισσότεροι από 7-8 χιλιάδες κόσμος πραγματοποίησαν ένα από τα μεγαλύτερα και πιο μαχητικά συλλαλητήρια των τελευταίων χρόνων. Το κλίμα αντίστασης κορυφώθηκε μετά την καταψήφιση από τη Βουλή του νομοσχεδίου για το κούρεμα.
Την επόμενη μέρα την σκυτάλη πήραν οι τραπεζοϋπάλληλοι μετά τις πληροφορίες που κυκλοφόρησαν ότι θα κλείσει η Λαϊκή Τράπεζα. Πάνω από 2.000 εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν έξω από τη Βουλή την ώρα που συνεδρίαζε. Μεγάλη ήταν η συμμετοχή και τις επόμενες μέρες με αποκορύφωμα το Σάββατο που συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία της ΕΤΥΚ (συνδικάτο Τραπεζοϋπαλλήλων) πάνω από 6.000 σε μια δυναμική πορεία, στο Προεδρικό, το Υπουργείο Οικονομικών και την Βουλή με κεντρικό σύνθημα: «κάτω τα χέρια από τα ταμεία προνοίας και τις θέσεις εργασίας», ενώ έντονα ακούστηκε και το σύνθημα για απεργία.
Κάτω από αυτή την πίεση η ηγεσία της ΕΤΥΚ αναγκάστηκε να δηλώσει ότι δεν θα επιστρέψουν πίσω στις δουλειές οι τραπεζοϋπάλληλοι αν δεν διασφαλιστούν τα ταμεία προνοίας και οι θέσεις εργασίας. Βέβαια την επόμενη μέρα η ηγεσία του συνδικάτου έκανε ένα βήμα πίσω και κάλεσε τους εργαζόμενους να επιστρέψουν στις δουλειές όταν ανοίξουν κανονικά οι τράπεζες και αν υπάρξει πρόβλημα με απολύσεις ή τα ταμεία προνοίας, θα καλέσουν σε απεργία. Αυτό είναι ένας συμβιβασμός που οδηγεί στην απογοήτευση και την ηττοπάθεια γιατί είναι σίγουρο ότι με τη συμφωνία που έγινε δεν διασφαλίζονται ούτε τα ταμεία προνοίας ούτε οι θέσεις εργασίας.
Το μετέωρο βήμα του ΑΚΕΛ
Το Σάββατο το βράδυ που η Βουλή συνεδρίαζε για να ψηφίσει τα συμπληρωματικά νομοσχέδια που χρειάζονται για το μνημόνιο, όπως αυτό για «εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος» για «επιβολή περιορισμών στις αναλήψεις» για τη δημιουργία «ταμείου ανάπτυξης και αλληλεγγύης» το ΑΚΕΛ κάλεσε σε διαδήλωση έξω από τη Βουλή. Χιλιάδες κόσμος μαζεύτηκε, αλλά δεν είχε την ίδια δυναμική με το προηγούμενο συλλαλητήριο.
Αυτό οφείλεται κύρια στο γεγονός ότι το ΑΚΕΛ που πρωταγωνίστησε να καταψηφιστεί το προηγούμενο νομοσχέδιο τώρα ή θα τα ψήφιζε όπως με το «ταμείο αλληλεγγύης» που είναι ένα ταμείο που απειλεί να βάλει χέρι στα ταμεία συντάξεως των εργαζομένων και να δέσει χειροπόδαρα την εργατική τάξη στους σχεδιασμούς των κυβερνώντων και των τραπεζιτών, ή θα τηρούσε αποχή όπως στο νομοσχέδιο για την «εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος». Ένα νομοσχέδιο που δίνει τη δυνατότητα στον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας να διαλύει τραπεζικά ιδρύματα ή να επιβάλλει κούρεμα καταθέσεων για σκοπούς αναχρηματοδότησης των τραπεζών.
Έκανε ένα βήμα προβάλλοντας το σύνθημα αναζήτηση λύσης έξω από την Τρόικα και το μνημόνιο, αλλά έμεινε σε αυτό. Οι προτάσεις του για χρηματοδότηση εξ ιδίων πόρων και αναζήτησης διέξοδο στη Ρωσία δεν δίνουν καμιά προοπτική στο κίνημα. Το σύνθημα «έξω από την Τρόικα και το μνημόνιο” παραμένουν μετέωρα αν δεν συνοδεύονται από προτάσεις για αντιμετώπιση της κρίσης όπως: κρατικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση κάτω από εργατικό έλεγχο, παύση πληρωμών των δανείων, για φορολόγηση του πλούτου και της εκκλησίας. Μέτρα που θα μπορούσαν να αποφέρουν άμεσα έσοδα για να λειτουργήσει το κράτος. Το 2012 η κυβέρνηση πλήρωσε 1 δις μόνο σε τόκους για εξυπηρέτηση των δανείων της.
Το πρόβλημα τους δεν είναι ό,τι δεν υπάρχουν λεφτά για να λειτουργήσει το κράτος, οι δημόσιες υπηρεσίες, τα νοσοκομεία, τα σχολεία κλπ όπως μας λένε η κυβέρνηση και οι διάφοροι απολογητές της Τρόικας, αλλά ότι δεν υπάρχουν λεφτά για να πληρωθούν τα χρέη. Τα χρέη που δημιούργησαν οι τραπεζίτες τζογάροντας στη φούσκα των ακινήτων και στα ελληνικά ομόλογα. Αντί να κουρέψει αυτά τα χρέη η Τρόικά τα φορτώνει στην πλάτη των εργαζομένων όπως έκανε με το κούρεμα του ελληνικού χρέους PSI που κόστισε στις κυπριακές τράπεζες 4,5 δις. Το παράρτημα της Λαϊκής στην Ελλάδα έχει πάρει 5,5 δις από τα 9,5 δις που άντλησε η Λαϊκή από τον μηχανισμό ELA. Τώρα η Τρόικα θέλει να δώσει την Λαϊκή και την Τράπεζα Κύπρου που δρουν στην Ελλάδα με καταθέσεις γύρω στα 13,5 δις στην τράπεζα Πειραιώς με ψίχουλα (2,5 δις) και μάλιστα απαλλαγμένη από το χρέος των 5,5 δις του ELA και με προίκα από πάνω αλλά 750 εκατομμύρια για αναχρηματοδότηση αυτών των καταστημάτων, και τα αυτά τα χρέη να τα πληρώσει ο Κύπριος φορολογούμενος.
Ρήξη με το Ευρώ και την Ε.Ε.
Αυτές οι πολιτικές της λιτότητας και των περικοπών δεν οδηγούν πουθενά ή μάλλον οδηγούν σε περισσότερη ύφεση και νέους κύκλους περικοπών. Αυτή είναι η εμπειρία από Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία και αλλού. Το πείραμα της Κύπρου με την άγρια αυτή επίθεση είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει και αυτό με τη σειρά του σε μεγαλύτερη ύφεση και νέα μέτρα. Μόνο αφελείς θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι η Κύπρος είναι κάτι διαφορετικό ή ότι το κούρεμα αυτό είναι κάτι που έγινε μια φορά και τέλειωσε.
Δεν χρειάζεται κανένας εξειδικευμένες γνώσεις οικονομολόγου για να καταλάβει ότι αυτά τα μέτρα θα οδηγήσουν σε μεγάλη αύξηση του χρέους, κλεισίματα επιχειρήσεων, απολύσεις, μείωση του ΑΕΠ και κατά συνέπεια σε αύξηση της σχέσης του χρέους προς το ΑΕΠ. Είναι σίγουρο ότι κάθε φορά που θα πρέπει να δοθεί η επόμενη δόση του δανείου θα μας λένε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και χρειάζονται και άλλα μέτρα, περικοπές μισθών, απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις.
Η πραγματική απάντηση σε αυτή τη κρίση είναι αυτό που ήδη ακούγεται από τα στόματα χιλιάδων διαδηλωτών κάθε μέρα έξω από τη Βουλή και το Προεδρικό: πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από εδώ. Είναι η ίδια απάντηση που δίνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία και σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. που αντιμετωπίζουν παρόμοια επίθεση.
Η απάντηση της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι ένα μετέωρο βήμα για λύση έξω από την Τρόικα και το μνημόνιο. Εκείνο που χρειάζεται είναι μια πολιτική ρήξης με το ευρώ και την Ε.Ε. Είναι μια πολιτική ανυπακοής στους εκβιασμούς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ε.Ε., που να δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν έχουμε ανάγκη κανένα δάνειο αρκεί να προχωρήσουμε σε στάση πληρωμών του χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών κάτω από εργατικό έλεγχο και φορολόγηση του πλούτου και της εκκλησίας.
Χρειάζεται μια Αριστερά που να προωθεί μια τέτοια πολιτική και όχι να πέφτουμε στην παγίδα της εθνικής ενότητας που στήνει ο Αναστασιάδης και η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία για να περάσουν τα μέτρα του μνημονίου ανώδυνα. Αυτή την Αριστερά μπορούμε και πρέπει να κτίσουμε στηρίζοντας και αξιοποιώντας αυτό το νέο κίνημα που έχει κάνει ορμητικό την εμφάνιση του για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια.
http://www.ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=7686:i1064&Itemid=62
Οι τραπεζοϋπάλληλοι στην Κύπρο συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις ενάντια στο Μνημόνιο. Η φωτό από το Σάββατο 23 Μάρτη.
Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν την Κύπρο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το δεκαήμερο από τις 15 Μαρτίου που υπήρξε η πρώτη απόφαση του Eurogroup μέχρι τις 25 Μαρτίου που συμφωνήθηκε το τελικό μνημόνιο. Δέκα μέρες που συγκλόνισαν την Κύπρο, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά.
Μετά τις μειώσεις μισθών, το κόψιμο της ΑΤΑ, τις περικοπές κοινωνικών δαπανών, τις φορολογίες και τις έκτακτες εισφορές που επέβαλε η προηγούμενη κυβέρνηση προσαρμόζοντας την πολιτική της στους όρους του μνημονίου που συμφώνησε πριν ακόμη υπογραφεί, μια νέα χιονοστιβάδα από μέτρα έρχονται τώρα με την οριστικοποίηση του τελικού μνημονίου.
Διάλυση
Η συμφωνία προνοεί διάλυση και κλείσιμο της Λαϊκής Τράπεζας η οποία θα χωριστεί στα δύο, την καλή και κακή τράπεζα. Η καλή τράπεζα θα πάρει τις καταθέσεις κάτω από 100.000 ευρώ και τα εξυπηρετούμενα δάνεια και θα ενσωματωθεί στην Τράπεζα Κύπρου. Μαζί της όμως θα κουβαλήσει και ένα χρέος 9,5 δις που ήταν το ρευστό που άντλησε από τον ELA. Η κακή θα μπει υπό εκκαθάριση. Στην τράπεζα Κύπρου επιβάλλεται επίσης κούρεμα για τις καταθέσεις πάνω από 100.000 ευρώ σε ποσοστό 30% ή και μεγαλύτερο.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αυτά τα μέτρα δεν οδηγούν σε καμιά ανάπτυξη και καμιά «διάσωση» όπως ισχυρίζονται. Η οικονομία της Κυπριακής Δημοκρατίας σαν χρηματοπιστωτικό κέντρο διαλύεται, χιλιάδες εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους, εκατοντάδες επιχειρήσεις που είναι συνδεμένες ή εξαρτώμενες από τον τραπεζικό τομέα θα κλείσουν και πολύς κόσμος οδηγείται στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
α βλέπουν το φως της δημοσιότητας πολλές ιστορίες απλών ανθρώπων οι οποίοι έχασαν τους κόπους μιας ζωής. Άνθρωποι που πήραν δάνειο 200.000 για να κτίσουν το σπίτι τους έχασαν ήδη τις 100.000 και όχι μόνο δεν θα κτίσουν το σπίτι τους αλλά θα πρέπει να εξοφλήσουν το δάνειο και ίσως να χάσουν την περιουσία που υποθήκευσαν για να πάρουν το δάνειο. Ακόμη πιο δραματική είναι η κατάσταση για πολλούς Κύπριους του εξωτερικού που μετά από 30 - 40 χρόνια δουλειά στο εξωτερικό γύρισαν στη Κύπρο και έφεραν τις οικονομίες μιας ζωής, 200.000 - 300.000 ευρώ και τώρα τα χάνουν. Τραγική είναι η περίπτωση καρκινοπαθούς ασθενή ο οποίος δανείστηκε 300.000 για να κάνει εγχείρηση στο εξωτερικό και πριν προλάβει να χρησιμοποιήσει αυτά τα λεφτά κουρεύονται οι 200.000, και μένει χωρίς εγχείρηση και ίσως χωρίς σπίτι αφού το υποθήκευσε για να πάρει το δάνειο.
Ελάχιστοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι αυτό το μνημόνιο ήταν ένα πακέτο «διάσωσης» της οικονομίας ή των απλών ανθρώπων. Αντίθετα ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι αυτή είναι μια επίθεση που έχει σαν στόχο να καταστρέψει την κυπριακή οικονομία και να μετατρέψει την Κυπριακή Δημοκρατία σε υποχείριο των ισχυρών κρατών της Ευρώπης με στόχο το φυσικό αέριο που έχει βρεθεί στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιβολή κάποιας νέας διευθέτησης στο Κυπριακό.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι όλα αυτά λίγο ή πολύ ισχύουν. Εξάλλου ο ίδιος ο Σόιμπλε σε δηλώσεις του έκανε ξεκάθαρο ότι η Κυπριακή Δημοκρατία μπήκε στην Ε.Ε. το 2004 για να αποδεχτεί το σχέδιο Ανάν. Είναι σίγουρο όμως ότι η Κύπρος χρησιμοποιείται σαν παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο θα ήθελαν κάποιοι να λύσουν την κρίση στην Ισπανία, Ιταλία και αλλού. Τα 17 δις που χρειάζεται η Κύπρος δεν είναι παρά ψίχουλα μπροστά στο 1 τρις που θα χρειαστεί η Ιταλία και η Ισπανία για τη «διάσωση» τους. Τα μεγάλα αφεντικά στην Ε.Ε. δείχνουν ποιος θα πληρώσει αυτή τη κρίση.
Αντίσταση
Η οργή και αγανάκτηση απέναντι στη Τρόικα και την Ε.Ε., αλλά και την κυβέρνηση και όσους άλλους έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση ξεχειλίζει καθημερινά στους δρόμους της Λευκωσίας. Η Βουλή και το Προεδρικό πολιορκούνται καθημερινά από χιλιάδες διαδηλωτές. Αποκορύφωμα ήταν το μεγάλο συλλαλητήριο την Τρίτη το βράδυ έξω από την Βουλή την ώρα που συζητιόταν το νομοσχέδιο για το κούρεμα. Περισσότεροι από 7-8 χιλιάδες κόσμος πραγματοποίησαν ένα από τα μεγαλύτερα και πιο μαχητικά συλλαλητήρια των τελευταίων χρόνων. Το κλίμα αντίστασης κορυφώθηκε μετά την καταψήφιση από τη Βουλή του νομοσχεδίου για το κούρεμα.
Την επόμενη μέρα την σκυτάλη πήραν οι τραπεζοϋπάλληλοι μετά τις πληροφορίες που κυκλοφόρησαν ότι θα κλείσει η Λαϊκή Τράπεζα. Πάνω από 2.000 εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν έξω από τη Βουλή την ώρα που συνεδρίαζε. Μεγάλη ήταν η συμμετοχή και τις επόμενες μέρες με αποκορύφωμα το Σάββατο που συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία της ΕΤΥΚ (συνδικάτο Τραπεζοϋπαλλήλων) πάνω από 6.000 σε μια δυναμική πορεία, στο Προεδρικό, το Υπουργείο Οικονομικών και την Βουλή με κεντρικό σύνθημα: «κάτω τα χέρια από τα ταμεία προνοίας και τις θέσεις εργασίας», ενώ έντονα ακούστηκε και το σύνθημα για απεργία.
Κάτω από αυτή την πίεση η ηγεσία της ΕΤΥΚ αναγκάστηκε να δηλώσει ότι δεν θα επιστρέψουν πίσω στις δουλειές οι τραπεζοϋπάλληλοι αν δεν διασφαλιστούν τα ταμεία προνοίας και οι θέσεις εργασίας. Βέβαια την επόμενη μέρα η ηγεσία του συνδικάτου έκανε ένα βήμα πίσω και κάλεσε τους εργαζόμενους να επιστρέψουν στις δουλειές όταν ανοίξουν κανονικά οι τράπεζες και αν υπάρξει πρόβλημα με απολύσεις ή τα ταμεία προνοίας, θα καλέσουν σε απεργία. Αυτό είναι ένας συμβιβασμός που οδηγεί στην απογοήτευση και την ηττοπάθεια γιατί είναι σίγουρο ότι με τη συμφωνία που έγινε δεν διασφαλίζονται ούτε τα ταμεία προνοίας ούτε οι θέσεις εργασίας.
Το μετέωρο βήμα του ΑΚΕΛ
Το Σάββατο το βράδυ που η Βουλή συνεδρίαζε για να ψηφίσει τα συμπληρωματικά νομοσχέδια που χρειάζονται για το μνημόνιο, όπως αυτό για «εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος» για «επιβολή περιορισμών στις αναλήψεις» για τη δημιουργία «ταμείου ανάπτυξης και αλληλεγγύης» το ΑΚΕΛ κάλεσε σε διαδήλωση έξω από τη Βουλή. Χιλιάδες κόσμος μαζεύτηκε, αλλά δεν είχε την ίδια δυναμική με το προηγούμενο συλλαλητήριο.
Αυτό οφείλεται κύρια στο γεγονός ότι το ΑΚΕΛ που πρωταγωνίστησε να καταψηφιστεί το προηγούμενο νομοσχέδιο τώρα ή θα τα ψήφιζε όπως με το «ταμείο αλληλεγγύης» που είναι ένα ταμείο που απειλεί να βάλει χέρι στα ταμεία συντάξεως των εργαζομένων και να δέσει χειροπόδαρα την εργατική τάξη στους σχεδιασμούς των κυβερνώντων και των τραπεζιτών, ή θα τηρούσε αποχή όπως στο νομοσχέδιο για την «εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος». Ένα νομοσχέδιο που δίνει τη δυνατότητα στον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας να διαλύει τραπεζικά ιδρύματα ή να επιβάλλει κούρεμα καταθέσεων για σκοπούς αναχρηματοδότησης των τραπεζών.
Έκανε ένα βήμα προβάλλοντας το σύνθημα αναζήτηση λύσης έξω από την Τρόικα και το μνημόνιο, αλλά έμεινε σε αυτό. Οι προτάσεις του για χρηματοδότηση εξ ιδίων πόρων και αναζήτησης διέξοδο στη Ρωσία δεν δίνουν καμιά προοπτική στο κίνημα. Το σύνθημα «έξω από την Τρόικα και το μνημόνιο” παραμένουν μετέωρα αν δεν συνοδεύονται από προτάσεις για αντιμετώπιση της κρίσης όπως: κρατικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση κάτω από εργατικό έλεγχο, παύση πληρωμών των δανείων, για φορολόγηση του πλούτου και της εκκλησίας. Μέτρα που θα μπορούσαν να αποφέρουν άμεσα έσοδα για να λειτουργήσει το κράτος. Το 2012 η κυβέρνηση πλήρωσε 1 δις μόνο σε τόκους για εξυπηρέτηση των δανείων της.
Το πρόβλημα τους δεν είναι ό,τι δεν υπάρχουν λεφτά για να λειτουργήσει το κράτος, οι δημόσιες υπηρεσίες, τα νοσοκομεία, τα σχολεία κλπ όπως μας λένε η κυβέρνηση και οι διάφοροι απολογητές της Τρόικας, αλλά ότι δεν υπάρχουν λεφτά για να πληρωθούν τα χρέη. Τα χρέη που δημιούργησαν οι τραπεζίτες τζογάροντας στη φούσκα των ακινήτων και στα ελληνικά ομόλογα. Αντί να κουρέψει αυτά τα χρέη η Τρόικά τα φορτώνει στην πλάτη των εργαζομένων όπως έκανε με το κούρεμα του ελληνικού χρέους PSI που κόστισε στις κυπριακές τράπεζες 4,5 δις. Το παράρτημα της Λαϊκής στην Ελλάδα έχει πάρει 5,5 δις από τα 9,5 δις που άντλησε η Λαϊκή από τον μηχανισμό ELA. Τώρα η Τρόικα θέλει να δώσει την Λαϊκή και την Τράπεζα Κύπρου που δρουν στην Ελλάδα με καταθέσεις γύρω στα 13,5 δις στην τράπεζα Πειραιώς με ψίχουλα (2,5 δις) και μάλιστα απαλλαγμένη από το χρέος των 5,5 δις του ELA και με προίκα από πάνω αλλά 750 εκατομμύρια για αναχρηματοδότηση αυτών των καταστημάτων, και τα αυτά τα χρέη να τα πληρώσει ο Κύπριος φορολογούμενος.
Ρήξη με το Ευρώ και την Ε.Ε.
Αυτές οι πολιτικές της λιτότητας και των περικοπών δεν οδηγούν πουθενά ή μάλλον οδηγούν σε περισσότερη ύφεση και νέους κύκλους περικοπών. Αυτή είναι η εμπειρία από Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία και αλλού. Το πείραμα της Κύπρου με την άγρια αυτή επίθεση είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει και αυτό με τη σειρά του σε μεγαλύτερη ύφεση και νέα μέτρα. Μόνο αφελείς θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι η Κύπρος είναι κάτι διαφορετικό ή ότι το κούρεμα αυτό είναι κάτι που έγινε μια φορά και τέλειωσε.
Δεν χρειάζεται κανένας εξειδικευμένες γνώσεις οικονομολόγου για να καταλάβει ότι αυτά τα μέτρα θα οδηγήσουν σε μεγάλη αύξηση του χρέους, κλεισίματα επιχειρήσεων, απολύσεις, μείωση του ΑΕΠ και κατά συνέπεια σε αύξηση της σχέσης του χρέους προς το ΑΕΠ. Είναι σίγουρο ότι κάθε φορά που θα πρέπει να δοθεί η επόμενη δόση του δανείου θα μας λένε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και χρειάζονται και άλλα μέτρα, περικοπές μισθών, απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις.
Η πραγματική απάντηση σε αυτή τη κρίση είναι αυτό που ήδη ακούγεται από τα στόματα χιλιάδων διαδηλωτών κάθε μέρα έξω από τη Βουλή και το Προεδρικό: πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από εδώ. Είναι η ίδια απάντηση που δίνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία και σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. που αντιμετωπίζουν παρόμοια επίθεση.
Η απάντηση της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι ένα μετέωρο βήμα για λύση έξω από την Τρόικα και το μνημόνιο. Εκείνο που χρειάζεται είναι μια πολιτική ρήξης με το ευρώ και την Ε.Ε. Είναι μια πολιτική ανυπακοής στους εκβιασμούς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ε.Ε., που να δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν έχουμε ανάγκη κανένα δάνειο αρκεί να προχωρήσουμε σε στάση πληρωμών του χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών κάτω από εργατικό έλεγχο και φορολόγηση του πλούτου και της εκκλησίας.
Χρειάζεται μια Αριστερά που να προωθεί μια τέτοια πολιτική και όχι να πέφτουμε στην παγίδα της εθνικής ενότητας που στήνει ο Αναστασιάδης και η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία για να περάσουν τα μέτρα του μνημονίου ανώδυνα. Αυτή την Αριστερά μπορούμε και πρέπει να κτίσουμε στηρίζοντας και αξιοποιώντας αυτό το νέο κίνημα που έχει κάνει ορμητικό την εμφάνιση του για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια.
http://www.ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=7686:i1064&Itemid=62
