Αριστερή Πτέρυγα - ανακοινώσεις για μνημόνιο και ευρώ

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ

Η Κύπρος περνά σήμερα την πιο σκληρή δοκιμασία της μετά το 1974. Η πρωτόγνωρη οικονομική κρίση κορυφώθηκε ξαφνικά με την εκβιαστική επιβολή από το Eurogroup μέτρων που ισοδυναμούν με την καταστροφή της κυπριακής οικονο­μίας όπως την ξέρουμε, καταρράκωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, εξαφάνιση των μεσαίων στρωμάτων και περιορισμό του πλούτου σε μια μικρή οικονομική ελίτ, στην πλειοψηφία της συνδεδεμένη με υπερεθνικά μονοπώλια.

Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Οι πολιτικές δυνάμεις της Κύπρου παρουσιάζονται αδύναμες να προτείνουν λύσεις που να έχουν οποιοδήποτε διαφορετικό αποτέλεσμα και αναλώνονται στην προσπάθεια επίρριψης ευθυνών στους αντιπάλους και στη δημιουργία προπετάσματος καπνού για να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες.

Στρατιές οικονομολόγων παρελαύνουν από τις οθόνες της τηλεόρασης, προσφέροντας τη μια ανάλυση μετά την άλλη και προτείνοντας ένα σωρό μέτρα που σε τελευταία ανάλυση θα έχουν σχεδόν το ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή τη μείωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και την εξαφάνιση των μεσαίων στρωμάτων.

Αυτές τις πολιτικές προσπαθούν να τις πουλήσουν στον κυπριακό λαό με το επιχείρημα ότι:

1. Δεν έχουμε επιλογή γιατί μας το επιβάλλουν εκβιαστικά οι ανάλγητοι εταίροι μας από την Ευρώπη
2. Ζούσαμε ανεύθυνα ξοδεύοντας περισσότερα από όσα κερδίζαμε και πρέπει να νοικοκυρευτούμε και να ζούμε μέσα στις δυνατότητές μας
3. Πρέπει να εξυγιάνουμε την οικονομική κατάσταση μειώνοντας μισθούς και συντάξεις, κουτσουρεύοντας το κράτος πρόνοιας, καταργώντας τα εργατικά δικαιώματα και ιδιωτικοποιώντας τους ημικρατικούς οργανισμούς
4. Με τα πιο πάνω μέτρα θα οδηγηθούμε στη μείωση του κόστους των προϊόντων μας, θα γίνουμε ανταγωνιστικοί και θα αυξήσουμε τον τουρισμό και τις εξαγωγές μας.

Αυτή η απλοϊκή ανάλυση βασίζεται στην υπόθεση ότι ζούμε σε συνθήκες ενός υγιούς παγκόσμιου καπιταλισμού που αναπτύσσεται απρόσκοπτα. Βασίζεται στην υπόθεση ότι η Κύπρος μπορεί να αναπτύξει μια βιομηχανία ικανή να ανταγωνιστεί τα πολυεθνικά μεγαθήρια της Αμερικής και της Γερμανίας. Βασίζεται στην υπόθεση ότι δεν ζούμε στην πιο πολιτικά ασταθή περιοχή της γης με τον πόλεμο και τη σύγκρουση να μαστίζουν όλες σχεδόν τις γειτονικές χώρες. Βασίζεται στην υπόθεση ότι το Κυπριακό πρόβλημα δεν υπάρχει και δεν απειλεί να μετατραπεί από στιγμή σε στιγμή πραγματική σύγκρουση.

Ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες της κρίσης;

1. Με το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2008 καμιά οικονομία της Δύσης δεν έμεινε άθικτη. Ήταν θέμα χρόνου πότε η κυπριακή οικονομία θα κατέρρεε.
2. Όλες οι μεγάλες χώρες του καπιταλισμού αντιμετώπισαν την κρίση ουσιαστικά τυπώνοντας χρήματα για να διασώσουν τις τράπεζές τους και να τονώσουν τις οικονομίες τους. Αυτός ο δρόμος ήταν κλειστός για τις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου γιατί δεν είχαν δικό τους νόμισμα και οι πλούσιες χώρες της Ευρωζώνης δεν είχαν καμιά διάθεση να θυσιάσουν το παραμικρό για τους «εταίρους» τους.
3. Οι Κύπριοι τραπεζίτες, όπως όλοι οι τραπεζίτες του κόσμου πριν απ’ αυτούς, επεκτάθηκαν υπέρμετρα και τυχοδιωκτικά. Χορηγούσαν ανεξέλεγκτα δάνεια και αγόραζαν ομόλογα μεγάλης απόδοσης και υψηλού κινδύνου για να αυξήσουν τα πρόσκαιρα κέρδη και τα μπόνους τους. Διατηρούσαν ψηλά επιτόκια ελκύοντας Ρώσους ολιγάρχες και δημιουργώντας μια παρασιτική οικονομία που στηριζόταν στην εξυπηρέτηση ύποπτων χρηματιστηριακών και επενδυτικών δραστηριοτήτων. Στην περίπτωση της Κύπρου, αυτό που αποτέλεσε το κρίσιμο γεγονός της κατάρρευσης των τραπεζών ήταν η υπερβολική έκθεσή τους στα ελληνικά ομόλογα και οι απώλειές τους από το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους.
4. Η αδυναμία της Κυβέρνησης Χριστόφια να πάρει οποιαδήποτε αποτελεσματικά μέτρα άφηνε την κατάσταση να εξελίσσεται χωρίς έλεγχο. Από τη μια η Κυβέρνηση προσπαθούσε χωρίς μεγάλη επιτυχία να μειώσει τις επιπτώσεις της κρίσης στους εργαζόμενους, ενώ από την άλλη η Βουλή αρνιόταν να επιβάλει οποιαδήποτε φορολογία στον πλούτο, καταψηφίζοντας ακόμα και μέτρα όπως η μικρή αύξηση του εταιρικού φόρου ή η φορολογία των μεγαλοϊδιοκτητών γης.
5. Το ψαλίδισμα των απολαβών και η μείωση των κρατικών δαπανών επιδείνωσε την ύφεση και οδήγησε στο κλείσιμο επιχειρήσεων και στη δραματική αύξηση της ανεργίας, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο μείωσης εσόδων του κράτους και επιβολής ολοένα και σκληρότερων μέτρων λιτότητας.
6. Η «βοήθεια» από την Τρόικα προσφερόταν με ολοένα και πιο σκληρούς όρους, τους οποίους ήταν αδύνατο να δεχτεί οποιαδήποτε κυβέρνηση, μέχρι που ο Αναστασιάδης βρέθηκε μπροστά στον πιο γυμνό εκβιασμό από την εποχή του τελεσίγραφου του τουρκικού στρατού τον Αύγουστο του 1974, όταν τότε αρνήθηκαν στον Κληρίδη να δώσουν 48 ώρες για να διαβουλευτεί με την πολιτική ηγεσία πριν απαντήσει στην «πρόταση» για παράδοση της μισής Κύπρου σε μορφή μιας ή πολλών ζωνών.
7. Η μακρόχρονη αβεβαιότητα οδήγησε σε συστηματική αφαίμαξη κεφαλαίων από την Κύπρο, δίνοντας την ευκαιρία στους επιτήδειους να μεταφέρουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό, επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο την κατάσταση των τραπεζών.

Η κρίση στην Κύπρο δεν είναι κύρια εσωτερικό φαινόμενο αλλά είναι απότοκο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και ειδικότερα της κρίσης της Ευρωζώνης. Καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορούσε και δεν μπορεί να διαχειριστεί την κρίση χωρίς καταστροφικά αποτελέσματα για την οικονομία και το βιοτικό επίπεδο του λαού, αν δεν προχωρήσει σε ριζική αλλαγή της νοοτροπίας που θέλει να φορτώνει τα βάρη στα πιο αδύνατα στρώματα και να αφήνει άθικτο τον πλούτο.

Αντί να αναζητά χρηματοδότηση της οικονομίας μέσα από περικοπή μισθών και συντάξεων, αντί να προσπαθεί να μειώσει τις κρατικές δαπάνες μέσα από αποδόμηση του κράτους πρόνοιας, αντί να αφαιρεί κάθε κερδισμένο με αγώνες εργατικό δικαίωμα για να στηρίξει την κερδοσκοπία των λίγων, πρέπει να στραφεί στη φορολόγηση του πλούτου για να χρηματοδοτήσει μια αναπτυξιακή οικονομική πολιτική. Πρέπει να προχωρήσει σε μέτρα όπως:

1. Κατάσχεση των μπόνους των στελεχών των τραπεζών τα τελευταία πέντε χρόνια και παραπομπή σε δίκη όσων ευθύνονται για τις καταστροφικές επενδύσεις των τραπεζών
2. Άμεση κρατικοποίηση του χρηματοπιστωτικού τομέα και μετατροπή του σε δημόσιο αγαθό στην υπηρεσία της οικονομικής ανάπτυξης και της κοινωνικής ευημερίας
3. Δέσμευση όλου του πλούτου που δεν χρησιμοποιείται παραγωγικά και μετατροπή του σε μακρόχρονα κρατικά ομόλογα
4. Φορολόγηση των μεγαλοϊδιοκτητών γης περιλαμβανομένης και της Εκκλησίας, φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και αύξηση του εταιρικού φόρου
5. Μείωση των στρατιωτικών δαπανών και άμεση λήψη πρωτοβουλιών για τη λύση του Κυπριακού, κάτι που θα δημιουργήσει συνθήκες σταθερότητας και θα δώσει νέα ώθηση στην οικονομία
6. Διαπραγμάτευση επιμήκυνσης των οφειλών της Κυπριακής Δημοκρατίας και, αν παραστεί ανάγκη, μονομερής αναστολή πληρωμών μέχρι που αυτό να είναι εφικτό
7. Διοργάνωση αποστολών στην Ευρώπη και αλλού για εξήγηση αυτής της πολιτικής και αναζήτηση συμμάχων ανάμεσα στα κόμματα και τις οργανώσεις της εργατικής τάξης και του λαού για αλλαγή της Ευρωπαϊκής πολιτικής και εξασφάλιση της υποστήριξης και της αλληλεγγύης τους.

Τέτοια μέτρα μπορούν από τη μια να περισώσουν την κυπριακή οικονομία από την άμεση κατάρρευση και από την άλλη να πείσουν τον κυπριακό λαό πως η κυβέρνηση τον αντιμετωπίζει με ένα μίνιμουμ δικαιοσύνης και κοινωνικής ευαισθησίας. Μπορούν παράλληλα να βάλουν τις βάσεις για την ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι η σημερινή κυβέρνηση της δεξιάς έχει την πρόθεση να προχωρήσει σε τέτοια μέτρα. Είναι όμως απαραίτητο η αριστερά να διαμορφώσει ένα τέτοιο πρόγραμμα με βάση το οποίο να απαιτήσει την εφαρμογή του μέσα από κινητοποιήσεις που θα κερδίσουν τη μεγάλη πλειοψηφία του κυπριακού λαού.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΤΕΡΥΓΑ

18 Απριλίου 2013

Τηλ. 22757553, 99455169, 99697582 e-mail: sosialistiki@cytanet.com.cy

.........................................................

Το πρόβλημα δεν είναι το Ευρώ

Η οικονομική κρίση και η αναλγησία της Τρόικας και του Eurogroup απέναντι στην Κύπρο έχει δημιουργήσει αρνητικά αισθήματα για την Ευρώπη γενικά και το Ευρώ ιδιαίτερα. Όσο η κρίση βαθαίνει, όσο τα μέτρα που επιβάλλονται από την Τρόικα σκληραίνουν, τόσο αυξάνονται οι φωνές για έξοδο από το Ευρώ και επιστροφή στη Λίρα. Είναι κρίμα γιατί τόσο το ΑΚΕΛ όσο και άλλες αριστερές δυνάμεις φαίνεται να προσανατολίζονται στην πρόταση για έξοδο από το Ευρώ για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Όσο κι αν φαίνεται «ριζοσπαστική» λύση, η πρόταση για επιστροφή στη Λίρα δεν είναι τίποτε άλλο από άλλη μια απελπισμένη πρόταση για αντιμετώπιση της κρίσης μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού. Ακόμα χειρότερα, είναι πρόταση για λύση της κρίσης μέσα στα περιορισμένα πλαίσια του κυπριακού καπιταλισμού. Είναι η άποψή μας πως η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν πρόκειται να ξεπεραστεί χωρίς τραγικές συνέπειες για τους εργαζόμενους ολόκληρου του πλανήτη. Πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να λυθεί στα περιορισμένα πλαίσια της Κύπρου. Αντίθετα, οι συνέπειες θα είναι πολύ πιο τραγικές αν η Κύπρος απομονωθεί και προσπαθήσει να αγωνιστεί μόνη της σε ένα εχθρικό οικονομικό περιβάλλον.

Τυχόν επιστροφή στη Λίρα το μόνο που θα προσφέρει είναι τη δυνατότητα στην αστική τάξη να προχωρήσει σε αλλεπάλλη­λες υποτιμήσεις του νομίσματος, κάτι που είναι ισοδύναμο με τα σκληρά μέτρα που παίρνονται σήμερα από την Κυβέρ­νηση κατ’ εντολή της Τρόικα. Η διαφορά είναι ότι η υποτίμηση θα οδηγήσει σε ουσιαστική μείωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων πολύ πιο έντονα για τα πιο αδύναμα στρώματα από ό,τι τα σημερινά μέτρα προνοούν. Το γεγονός ότι τα μεροκάματα και οι συντάξεις δεν θα μειώνονται άμεσα αλλά έμμεσα μέσω της υποτίμησης δεν σημαίνει ότι θα είναι λιγότερα επώδυνα, απλά θα είναι πιο δύσκολο για τους εργαζόμενους να καταλαβαίνουν την αιτία της δυστυχίας τους.

Το πρόβλημα δεν είναι το Ευρώ, και η λύση του δεν είναι η επιστροφή στη Λίρα. Το πρόβλημα είναι η πολιτική που ασκεί η κυρίαρχη αστική τάξη της Ευρώπης για να διασώσει το τραπεζικό σύστημα και κατ’ επέκταση το σύστημα της ελεύθερης δήθεν οικονομίας. Απέναντι σε αυτή την πολιτική, η αριστερά θα πρέπει να αντιτάξει πολιτική που θα οργανώνει την οικονομία στη βάση των αναγκών της κοινωνίας και θα αναγκάζει τους πλούσιους να επωμιστούν τα βάρη της κρίσης και όχι τους απλούς εργαζόμενους που έχουν ως μέσον επιβίωσης το μεροκάματο. Εδώ είναι που πρέπει να εστιαστεί η προσπάθεια και όχι στα τεχνικά ζητήματα που συσκοτίζουν αντί να βοηθούν στο ξεπέρασμα της κρίσης.

Αριστερή Πτέρυγα

18 Απριλίου 2013

Τηλ. 22757553, 99455169, 99697582

e-mail: sosialistiki@cytanet.com.cy