Σωτήρης Βλάχος
H ομιλία του Λαφαζανη του Σύριζα στο πανεπιστήμιο Κύπρου στις 20.4.2013 αντανακλούσε τις πρωτόγνωρες συνθήκες στις οποίες το κόμμα του, το κύριο κόμμα της εργατικής τάξης στην Ελλάδα, παίρνει αποφάσεις για τις οποίες θα χρειαστεί να λογοδοτήσει σε εκατομμύρια ανθρώπους. Ανθρώπους με οξυμένη όσφρηση και πολιτικό κριτήριο, που έχουν από καιρό φύγει από τους ρυθμούς μιας κανονικής ζωής και που τα τελευταία χρόνια έκαναν μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις σε συνθήκες κοινωνίας που βρίσκεται σε οριακά σημεία. Όπου τα λάθη θα έχουν μοιραία αποτελέσματα την άλλη μέρα.
Σημαντικό σημείο της ομιλίας του πρέπει να θεωρούνται οι επαφές που ανακοίνωσε ότι είχαν με το Ακελ σε μια προσπάθεια σύμπτυξης κοινής κατανόησης και θέσεων για αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων.
Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μια εξαιρετικά σημαντική εξέλιξη στην πορεία για σχηματισμό πανευρωπαϊκού μετώπου αντιμετώπισης της επίθεσης των οργάνων του κεφαλαίου της Ευρώπης ενάντια στους λαούς της Ευρώπης. Το κτίσιμο ενός τέτοιου μετώπου είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορεί να αμυνθεί το κάθε έθνος, που από μόνο του θα βρίσκεται σε καταθλιπτικά αδύνατη θέση μπροστά στην τρόικα. Η αντίσταση που το ελληνικό κίνημα έχει ξεκινήσει θα είναι καταδικασμένη αν δεν δεθεί με την αντίσταση όλων των άλλων ευρωπαϊκών κινημάτων.
Το μέτωπο αυτό πρέπει να στηριχτεί σε πρόγραμμα που να σπάζει τα αδιέξοδα που δημιούργησε στην κάθε χώρα η εξάρτηση από των δανεισμό της Τρόικας και των ιδιωτικών τραπεζών. Οι άξονες του προγράμματος του Σύριζα στους οποίους αναφέρθηκε ο Λαφαζανης παρέχουν αυτή την δυνατότητα. Με κεντρικά του σημεία την εκτίμηση ότι τα μνημόνια και τα χρέη στραγγαλίζουν τους λαούς και τις οικονομίες και ότι η τράπεζες πρέπει να κρατικοποιηθούν, μπορούν να αποτελέσουν αποτελεσματικά όπλα πάλης στις ταξικές μάχες που έχουν ξεκινήσει.
Μεγάλη προτεραιότητα του Σύριζα την περίοδο που ανοίγεται πρέπει να είναι αυτές οι θέσεις να γίνουν πανευρωπαϊκά γνωστές και να αποτελέσουν άξονες ζύμωσης για ολόκληρο το ευρωπαϊκό κίνημα. Πρέπει ταυτόχρονα ο Σύριζα να επιδιώξει συνεχείς επαφές με όλα τα ευρωπαϊκά συνδικάτα, την Αριστερά, την Σοσιαλδημοκρατία, για σύμπτυξη πανευρωπαϊκού μετώπου που θα μετατρέψει το αίτημα για κρατικοποιήσεις των τραπεζών μαζί με άλλα που είναι ήδη καταγραμμένα και άλλα που θα καταγραφούν, σε πανευρωπαϊκά αιτήματα.
Η παγκόσμια κρίση που ξέσπασε το 2008 έπιασε εντελώς απροετοίμαστες τις ηγεσίες των μαζικών οργανώσεων της εργατικής τάξης και της αριστεράς. Προσαρμοσμένες σε μια πολιτική διαχείρισης του συστήματος αφού δεν υποψιάζονταν καν την πιθανότητα κατάρρευσης του και την ανάγκη για εναλλακτική πρόταση εκτός καπιταλισμού, αντέδρασαν σπασμωδικά στις βίαιες επιθέσεις της Τρόικας και τελικά συνθηκολόγησαν.
Δεν είναι ο ρόλος του Σύριζα να προσάψει κατηγορίες σε όσες οργανώσεις της τάξης ακολούθησαν λανθασμένες πολιτικές, όπως πολύ σωστά πέρασε το μήνυμα ο σύντροφος Λαφαζανης. Ρόλος του είναι να εξηγήσει γιατί αυτές οι πολιτικές ήταν λανθασμένες και αδιέξοδες. Εκείνο που έχει σημασία είναι ο Σύριζα να κάνει τούς βασικούς άξονες τού προγράμματος του σημεία ζύμωσης μέσα την βάση αυτών των συνδικάτων και κομμάτων και ανοικτα να καλεί τις ηγεσίες τους για ευρωπαϊκή ενότητα και δράση πάνω σε αυτό το πρόγραμμα.
Απατώνται όσοι από την αριστερά νομίζουν ότι είναι αρκετό να διατυπώνεις το πρόγραμμα σου, με λίγες ριζοσπαστικές φράσεις, και οι μάζες θα σε ακολουθησουν σιγά σιγά στο σύνολο τους. Πουθενά η ιστορία του καπιταλισμού τουλάχιστον δεν επαληθεύεσαι τέτοια άποψη. Μια άποψη που αν ίσχυε, το έργο της ανατροπής του καπιταλισμού θα είχε τελειώσει από καιρό.
Η προσπάθεια διάσπασης των απεργιακών αγώνων, των κινητοποιήσεων, θα είναι το κύριο όπλο για όσους τρέμουν την εξέλιξη του κινήματος. Η αστική τάξη και όσοι επηρεάζει μέσα στις οργανώσεις της τάξης θα προσπαθούν να κάνουν την ενότητα του κινήματος αδύνατη, όπου μπορούν και με οποιοδήποτε τρόπο μπορούν. Σε αυτό θα τους βοηθά το γεγονός ότι η κρίση θα σπρώχνει ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της εργατικής τάξης στην αναζήτηση λύσεων που θα προσπαθούν πρώτα να περάσουν σαν θέσεις των κομμάτων στα οποία ανήκουν και θα τους φέρνουν σε σύγκρουση με τις σημερινές ηγεσίες. Θα υπάρξουν σκληρές μάχες που θα οδηγούν είτε σε αναδιαμόρφωση είτε σε αποβολές από τις παλιές ηγεσίες και διάσπαση των κομμάτων της τάξης.
Οι διασπάσεις αυτές όσο αναπόφευκτες και αν είναι στην πορεία για διαμόρφωση επαναστατικού προγράμματος άλλο τόσο θα δημιουργούν εμπόδια στην μεγάλη ανάγκη για μαζικότητα της πάλης και θα ευκολύνουν την αστική τάξη αν δεν τύχουν σωστού χειρισμού. Το ξεπέρασμα αυτών των εμποδίων μέσα από την σωστή προσέγγιση, την κατάρτιση κατανοητών και πλατιά αποδεκτών μίνιμουμ στόχων, που να παίρνουν όμως το κίνημα ένα βήμα πιο μπροστά, φέρνοντας ολοένα και πιο κοντά στην σοσιαλιστική προοπτική, θα είναι από τα κύρια καθήκοντα, τις συνεχείς ασχολίες στην πορεία του κτισίματος εθνικών και ευρωπαϊκών μετώπων.
Το κάλεσμα για η ενότητα, η ιδία η ενότητα στην δράση, με κάθε ευκαιρία, για κάθε μίνιμουμ στόχο, σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο, πρέπει να είναι αναντικατάστατο κομμάτι της πολιτικής του Σύριζα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου