Ένας σύντομος απολογισμός και μια ξεκάθαρη δήλωση αποχώρησης
Η ΕΡΑΣ είχε εξελιχτεί σε ένα αξιόλογο και σημαντικό εγχείρημα το
2012, καθώς τότε προσέλκυσε αρκετούς κυρίως ανένταχτους ακτιβιστές/ριες της
ριζοσπαστικής αριστεράς. Διαμόρφωσε προκαταρκτικές θέσεις, έκανε παρεμβάσεις
και ξεκίνησε μια επίπονη διαδικασία συγκρότησης ενός νέου αυτόνομου αριστερού
σχήματος, τόσο σε οργανωτικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Παρά τις διάφορες
δυσκολίες που προέκυψαν προς το τέλος της χρονιάς και ιδιαίτερα σε σχέση με τις
προεδρικές εκλογές όπου υπήρξε διαφωνία για τη στήριξη ή όχι του υποψηφίου που
επέλεξε το ΑΚΕΛ, η προοπτική για τη συγκρότηση ενός ριζοσπαστικού αριστερού
σχήματος δεν είχε χαθεί.
Αυτή χάθηκε κάπου στις αρχές του 2013 όταν μερίδα
συντρόφων και συντροφισσών (ουσιαστικά τα μέλη της Αριστερής
Πτέρυγας, της Εργατικής Δημοκρατίας και η περιφέρειά τους) έδειξε ότι δεν είχε
ούτε τη διάθεση να συζητήσει ισότιμα, ούτε και την πρόθεση να συν-διαμορφώσει
πλαίσιο και να παράξει συλλογικά πολιτική στη νέα συγκυρία. Φάνηκε
ακόμα, ότι τελικά δεν είχε την ετοιμότητα και διάθεση να
αλλάξει νοοτροπίες και συνήθειες και να κάνει τις υπερβάσεις εκείνες προς
τον κοινό στόχο του κτισίματος μιας σοβαρής και αξιόπιστης, αυτόνομης
αριστερής κίνησης. Η ένταση και ο τρόπος με τον οποίο αυτή η
τάση στήριξε τον μνημονιακό υποψήφιο του ΑΚΕΛ στις προεδρικές, και όχι
αυτή καθ' αυτή η στήριξη, ήταν ένα προμήνυμα για αυτά που θα
ακολουθούσαν. Ενώ οι πολιτικές διαφωνίες και διαφορές είναι θεμιτές, η
αδιαφορία για τις διαδικασίες, η παράκαμψη ή η επιλεκτική επίκλησή τους με
αποκλειστικό σκοπό την επιβολή και όχι τη συλλογική και ισότιμη συνδιαμόρφωση
θέσεων, μας έχουν απογοητεύσει. Οι τριβές, η σύγχυση και οι φυγόκεντρες
τάσεις που υπήρχαν στο εσωτερικό της ΕΡΑΣ εντάθηκαν περισσότερο όταν αυτή η
μερίδα συντρόφων και συντροφισσών προσκολλήθηκε ακόμα περισσότερο στο
ΑΚΕΛ, το οποίο, όντας τώρα στην αντιπολίτευση, είχε προχωρήσει
ρητορικά και υποκριτικά σε δήθεν εναντίωση στην τρόικα και το μνημόνιο. Η
συνοχή της ΕΡΑΣ διαλύθηκε και πολλά μέλη οδηγήθηκαν οριστικά στην αδρανοποίηση
ή και στην αποχώρηση.
Η ΕΡΑΣ, ως συλλογικότητα, ουσιαστικά βρίσκεται σε αδράνεια από την
άνοιξη του 2013. Οι ομάδες εργασίας, το γραφείο τύπου, το συντονιστικό,
παρέλυσαν διαδοχικά, ενώ όλες οι προσπάθειες για διενέργεια παγκύπριας
συνέλευσης προσέκρουσαν στην άρνηση αυτής της μερίδας μελών. Μετά την αποχώρηση
και αποστασιοποίηση αρκετών από την επαρχιακή Λευκωσίας και σχεδόν του συνόλου
της επαρχιακής Λεμεσού, η ομάδα αυτή ενεργεί ουσιαστικά σαν “η ΕΡΑΣ Λευκωσίας”.
Αντιλαμβανόμενοι ότι δεν υπήρχαν και πολλά περιθώρια μέσα στο
ασφυκτικό αυτό κλίμα, μια ομάδα μελών της ΕΡΑΣ ξεκινήσαμε μια πρωτοβουλία με
στόχο τη διαφύλαξη των βασικών αρχών στη βάση των οποίων είχε συγκροτηθεί η
ΕΡΑΣ.. Δηλαδή, την από κοινού και με αλληλοσεβασμό διαμόρφωση
προγράμματος, την αποσαφήνιση του πολιτικού λόγου μιας ανεξάρτητης από το ΑΚΕΛ
αριστεράς και την αναζήτηση των όρων συγκρότησης ενός ριζοσπαστικού πολιτικού
φορέα. Επιλέξαμε να διατηρήσουμε την ιδιότητα των μελών της ΕΡΑΣ ελπίζοντας ότι
δυνητικά, μέσα από μια νέα συνεννόηση μπορούσε να επιτευχθεί κάποιου είδους
μετεξέλιξη του σχήματος έτσι ώστε να κρατηθεί κάποιου τύπου συνεργασία εκεί
όπου θα ήταν εφικτό.
Σήμερα αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό δεν είναι εφικτό. Με τις
συντρόφισσες και τους συντρόφους της Αριστερής Πτέρυγας, Εργατικής
Δημοκρατίας και φίλων, όπως και άλλους συντρόφους μέσα, γύρω και έξω από το
ΑΚΕΛ, θα βρεθούμε μαζί στις κινητοποιήσεις στο δρόμο, σε μονοθεματικές
πρωτοβουλίες και αγώνες, ίσως και σε μεγάλες συνελεύσεις. Για τους λόγους
αυτούς προτιμούμε μια ήρεμη, παρά συγκρουσιακή αποχώρηση.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να προσποιούμαστε ότι μαζί μπορούμε να
συγκροτήσουμε ένα οργανωτικό σχήμα, πόσο μάλλον το νέο πολιτικό σχήμα της
Ριζοσπαστικής Αριστεράς που δεν θα κουβαλά τις παθογένειες που ιστορικά
χαρακτήριζαν εξωΑΚΕΛικά σχήματα. Όλες και όλοι κάνουμε την ανάγνωση
και τις επιλογές μας. Η “πλειοψηφία της ΕΡΑΣ Λευκωσίας” μπορεί να κρατήσει
το όνομα και το ρόλο μιας Συσπείρωσης γύρω από τον υφιστάμενο αριστερό πόλο.
Εμείς επιλέξαμε μια νέα, αυτόνομη αριστερή Παρέμβαση.
Γρηγόρης Ιωάννου
Μαρίλια Χριστοδούλου
Μάριος Θρασυβούλου
Γιώργος Χαραλάμπους
Νίκος Φιλίππου
Χρίστος Τσέλιος
Θοδωρής Κούρος
Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου
Λέανδρος Σαββίδης
Μάριος Ιερωνύμου
Μαρία Τ.
Αντώνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου