Καταλάβετε τη Νεκρή Ζώνη (Occupy the Buffer Zone)

Εδώ και κάποιες βδομάδες γίνεται μια πρωτοφανής κινητοποίηση στη Λευκωσία. Αντλώντας έμπνευση από τα κινήματα κατάληψης στην Αμερική (Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ-Occupy Wall Street) ή στην Ευρώπη (Καταλάβετε το Χρηματιστήριο του Λονδίνου-Occupy London Stock Exchange), μια δικοινοτική πρωτοβουλία οργάνωσε μια σειρά εκδηλώσεων στη νεκρή ζώνη με σκοπό να δημιουργήσει ένα εναλλακτικό πλαίσιο συζήτησης και ανταλλαγής ιδεών σε σχέση με την επανένωση, ενώ παράλληλα διεκδικεί και πετυχαίνει την ένταξη του Κυπριακού σε ένα ευρύτερο παγκόσμιο πλαίσιο. Κάθε Σάββατο στις 6 μ.μ., και κάποιες καθημερινές, συγκεντρώνονται δεκάδες άτομα από τις δυο κοινότητες με σκοπό να δώσουν ζωή στη νεκρή ζώνη με συζήτηση, τραγούδι, ποτό και φαγητό, εμπνέοντας όλους όσους προσδοκούν την επανένωση της Κύπρου. Ίσως η κατάληψη της νεκρής ζώνης μας βοηθήσει να την καταλάβουμε καλύτερα.

Η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί μια φρέσκια πνοή στα κοινωνικο-πολιτικά δρώμενα του τόπου. Σε πρώτο επίπεδο, είναι μια αυθεντικά δικοινοτική προσπάθεια με έντονα αυθόρμητο χαρακτήρα. Έχει μια ανεξάρτητη χροιά, όπου η ύπαρξη και κινητοποίηση των ατόμων που βρίσκονται εκεί δεν συνδέεται με πολιτικά κόμματα, συντεχνίες, ή Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Ως εκ τούτου, η ανταλλαγή ιδεών που διεξάγεται γίνεται πέρα και έξω από τα συνηθισμένα πλαίσια της επαναπροσέγγισης. Παράλληλα, θέτει επιτακτικά το ζήτημα του μιλιταρισμού και στις δυο πλευρές, και μας υπενθυμίζει ότι ακόμα και η ΟΥΝΦΙΚΥΠ αποτελείται από επαγγελματίες στρατιωτικούς. Επιπλέον, το κίνημα δίνει μια σημαντική διάσταση στην ύπαρξή του με τη διασύνδεσή του τόσο με το παγκόσμιο κίνημα των αγανακτισμένων από τη Χιλή και την Ισπανία μέχρι το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, όσο και με την «Αραβική Άνοιξη». Με λίγα λόγια, το κυπριακό ως κυρίαρχο θέμα στο τοπικό του πλαίσιο δε μένει αποκομμένο από τις ευρύτερες εξελίξεις, επηρεάζεται από τις παγκόσμιες δυναμικές που κατεβάζουν κόσμο στις πλατείες, και δεν αποτελεί απλά μια γραφική τοπική ιδιαιτερότητα που αιωρείται σε ένα κενό. Αν οι καταλήψεις παγκοσμίως συμβολίζουν την ανάκτηση ενός δημόσιου χώρου από τον οποίο οι απλοί πολίτες αποκλείονταν και παραγκωνίζονταν από χρηματιστές, η οδός Λήδρας ως νεκρή ζώνη με κυρίαρχη την παρουσία των στρατιωτικών στολών διαφόρων αποχρώσεων αποκτά και πάλι ζωή με ένα αυθάδη τρόπο. Η κοινή συνισταμένη είναι η αμφισβήτηση των βεβαιοτήτων και αξιών που παρουσιάζονταν ως ακλόνητες στις δυτικού τύπου φιλελεύθερες δημοκρατίες, με κεντρικό άξονα την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και τη διάβρωση των δημοκρατικών θεσμών από την αυθαίρετη λειτουργία ενός παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Όπως ακριβώς στα κινήματα κατάληψης αλλού, υπάρχει μια δημιουργική ρευστότητα σε σχέση με τη διατύπωση ενός συνεκτικού λόγου στο «Καταλάβετε τη Νεκρή Ζώνη». Εφαλτήριο και κύρια πηγή της δυναμικής πίσω από το κίνημα είναι η επιθυμία και προσδοκία της επανένωσης του νησιού, και παράλληλα η απόρριψη των κυρίαρχων ιδεολογιών που διαιωνίζουν τη διχοτόμηση. Η πρωτοβουλία αυτή προσπαθεί να βρει νέους και πρωτότυπους τρόπους να προκαλέσει μια εναλλακτική συζήτηση και αναστοχασμό του Κυπριακού, και που η αριστερά οφείλει να αφουγκραστεί. Παραμένει μια αυθεντική προσπάθεια που κεντρίζει το ενδιαφέρον, φέρνει νέες ιδέες και δράσεις, παραδειγματίζεται από παγκόσμια κινήματα, και υπογραμμίζει το ευρύτερο πλαίσιο σε σχέση με τις δυναμικές που μας έφεραν στην παρούσα συγκυρία. Ως εκ τούτου, η ΕΡΑΣ στηρίζει αυτή την προσπάθεια και στέκεται αλληλέγγυα στους στόχους του «Καταλάβετε τη Νεκρή Ζώνη».