Η Μεσόγειος θάλασσα
θεωρήθηκε οικοσύστημα υπό πλήρη
κατάρρευση πριν τρεις τουλάχιστον
δεκαετίες. Μια σειρά μέτρα λήφθηκαν από
τότε σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά
και διεθνώς που αφορούν στην προστασία
των θαλασσών τα οποία επιβράδυναν τη
διαδικασία αποσταθεροποίησης της
Μεσογείου χωρίς να λύσουν ολοκληρωτικά
το πρόβλημα. Η Μεσόγειος είναι ιδιαίτερα
ευαίσθητη θάλασσα διότι είναι σχεδόν
κλειστή. Τα μέτρα που λήφθηκαν αφορούν
στους κανόνες ναυσιπλοΐας, την προστασία
των ακτών, την προστασία των ποταμών
από τα απόβλητα της βιομηχανίας και της
γεωργίας στην ευρωπαϊκή κυρίως πλευρά,
την προστασία διαφόρων ειδών όπως της
χελώνας και των δελφινιών, την προστασία
κάποιων θαλάσσιων περιοχών και την
σύσταση μηχανισμών πρόληψης και
αντιμετώπισης της ρύπανσης πχ από
πετρελαιοκηλίδες. Όλοι όσοι ασχολούνται
με το περιβάλλον θεωρούν τα ληφθέντα
μέτρα ανεπαρκή.
Η Ανατολική Μεσόγειος
είναι περιοχή ιδιαίτερα σεισμογενής.
Για παράδειγμα ένα από τα σημαντικά
επιχειρήματα ενάντια στην κατασκευή
πυρηνικού αντιδραστήρα στο Άκουγιου
της Τουρκίας είναι ο κίνδυνος σεισμών.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που κυκλοφορούν
και υιοθετούνται από ειδικούς για το
θέμα φαίνεται ότι υπάρχουν αξιοποιήσιμα
κοιτάσματα από το Ιόνιο και το Αιγαίο
ως την θάλασσα της Αλεξάνδρειας. Αν όλα
πάνε όπως φαίνεται ότι θα πάνε σημαίνει
ότι σε δέκα είκοσι χρόνια θα υπάρχουν
πολλές δεκάδες γεωτρήσεις στην περιοχή.
Φανταστείτε μόνο ένα ατύχημα όπως τα
δύο πρόσφατα στον Ατλαντικό: Εκείνο
στον κόλπο του Μεξικού και εκείνο στα
ανοικτά της Βραζιλίας. Ένα μόνο ανάλογο
ατύχημα και η Μεσόγειος μετατρέπεται
σε βρωμερή λίμνη. Επειδή η κυβέρνηση
μας είναι σοβαρή είναι λογικό να αναμένει
κανείς ότι θα ζητήσει από τις εμπλεκόμενες
χώρες να κάνουν όλες μαζί μια περιβαλλοντική
μελέτη για το θέμα. Και επειδή υπάρχουν
και αντιπαλότητες στην περιοχή μας στον
κίνδυνο ατυχήματος θα πρέπει να προστεθεί
και κάποιος κίνδυνος δολιοφθοράς αν
όχι και βομβαρδισμού.
Πολύ συχνά οι λαοί των
πετρελαιοπαραγωγών χωρών καίγονται
πιο πολύ και από το γκάζι τους και από
το πετρέλαιο τους. Εξ ίσου συχνά τα
τεράστια κέρδη από αυτή την ευλογία της
φύσης ή κατ' άλλους των Θεών της περιοχής,
πάνε σε συγκεκριμένα θησαυροφυλάκια.
Εμείς ζούμε σε μια περιοχή που πληρώνει
βαρύ τίμημα αίματος στα πετρέλαια. Αυτή
τη στιγμή είναι ως να μετατοπίζεται ο
Περσικός Κόλπος στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ενώ οι ακριβείς ποσότητες κοιτασμάτων
δεν έχουν ακόμα υπολογισθεί μια λύσσα
κυριολεκτικά εμφανίζεται στο προσκήνιο
τόσο ανάμεσα σε χώρες της περιοχής όσο
και σε άλλες. Στην περιοχή μας
υπάρχουν μια σειρά ανοικτά προβλήματα
που εκφράζονται με εντάσεις και πολέμους:
το Κυπριακό, το Παλαιστινιακό, το Αιγαίο,
το Κουρδικό και άλλα (πχ η εσωτερική
κατάσταση στο Λίβανο). Τελικά στο
γεωπολιτικό επίπεδο η περιοχή είναι
πιο σεισμογενής από ότι στο γεωφυσικό.
Είναι ήδη σαφές ότι οι υδρογονάνθρακες
επιτείνουν το συγκρουσιακό κλίμα. Είναι
λογικό ότι θα έπρεπε να γίνει μια συνολική
προσπάθεια συνολικής διευθέτησης των
πολιτικών ζητημάτων, ή το ελάχιστο μια
συνολική συμφωνία για την χωρίς πόλεμο
διαχείριση τους.
Μια πρωτόγνωρη λύσσα
εμφανίζεται και στο εσωτερικό σκηνικό
όπου οι γνωστές ύαινες του πλούτου
ερίζουν ήδη για τη συμμετοχή τους στο
φαγοπότι. Σε μια περίοδο επίθεσης ενάντια
στους μισθωτούς από το μεγάλο κεφάλαιο
δεν γίνεται από κανένα λόγος για κοινωνική
εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων ενός
κατά τα άλλα φυσικού και άρα δημόσιου
πλούτου. Ήδη ο αέρας και ο ήλιος της
χώρας αντί να είναι δημόσιος πλούτος
είναι πηγή πλουτισμού για μερικούς
φανερούς και κρυφούς. Αφού τα κόμματα
έκαναν υποεπιτροπή για να μελετήσουν
και να προτείνουν οικονομικά μέτρα, ας
κάνουν και μια διαφανή και ελεγχόμενη
κρατική εταιρεία για την ενέργεια προς
όφελος των Kυπρίων.
Εν κατακλείδι η τεχνολογία
δεν επιτρέπει ακόμα την ανόρυξη
υδρογονανθράκων στη θάλασσα με ασφάλεια.
Επιπλέον η περιοχή μας είναι σεισμογενής.
Η πολιτική κατάσταση στην περιοχή δεν
εμπνέει επίσης ασφάλεια. Το πιο λογικό
είναι να ανασταλεί η εκμετάλλευση
υδρογονανθράκων για αργότερα.
Στέφανος Νικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου