Κατώτατος μισθός
Πρέπει να συνδεθεί με το ζήτημα
της ανεργίας
Η επίθεση της εργοδοσίας συνεχίζεται και θα
συνεχιστεί σε όλα τα επίπεδα. Στο στόχαστρο αυτή την στιγμή ο κατώτατος μισθός,
του οποίου ζητείται κούρεμα του 20%. Με το επιχείρημα ότι αυτό τα κούρεμα θα
δημιουργήσει ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει κανένα σχόλιο για το αν αυτή η
επιπλέον μείωση διατηρεί τον κατώτατο σε μέγεθος που να εξασφαλίζει την
επιβίωση του κατόχου του.
Πουθενά όμως όπου εφαρμόστηκαν τα μέτρα λιτότητας, δεν υπάρχει οποιαδήποτε
ένδειξη ότι αυτά βοήθησαν στην ανάπτυξη. Αντίθετα, στον Ευρωπαϊκό νότο που
σήμερα αποτελεί το χώρο πειραμάτων για αυτό που θα ακολουθήσει σε ολόκληρη την
Ευρώπη, αποδεικνύονται καταστροφή. Η ανεργία αυξάνει, το ίδιο και τα χρέη.
Μπροστά σε αυτή την εικόνα ακόμα και το ΔΝΤ αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι τα
μέτρα λιτότητας σαν πολιτική που εφαρμόζεται ταυτόχρονα σε πολλές χώρες,
επιδεινώνουν την ύφεση.
Για το κίνημα, το ζήτημα του κατώτατου μισθού
πρέπει να είναι άρρηκτα δεμένο με αυτό της ανεργίας. Ενώ στα σίγουρα ο εργοδοτικός κόσμος θα χρησιμοποιήσει την
κρίση για να πετσοκόψει ωφελήματα ακόμα και εκεί που δεν είναι αναγκαίο, πρέπει
να είναι καθαρό ότι η καπιταλιστική κρίση κτυπά και τους ίδιους τους εργοδότες.
Ο καπιταλισμός θα καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, θα κλείνει επιχειρήσεις. Θα
αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να συντηρήσει τις παραγωγικές δυνάμεις που έφτιαξε
την προηγούμενη περίοδο. Οι λόγοι που
οδηγούν επιχειρήσεις στο κλείσιμο, είναι
οι ίδιοι που, σε πρώτη φάση, θα στερούν
από αυτές την δυνατότητα να προσφέρουν τους μισθούς του παρελθόντος.
Όπως είναι χίμαιρα να ελπίζουν οι εργοδότες ότι
με μέτρα που σκοτώνουν την αγοραστική δύναμη της αγοράς μπορούν να οδηγηθούν
στην ανάπτυξη, το ίδιο χίμαιρα είναι να ελπίζει το κίνημα ότι μπορεί να
διατηρήσει τον κατώτατο μισθό, χωρίς να δήξει διέξοδο από την κρίση. Μαζί με την κατάρρευση των επιχειρήσεων, οι
άνεργοι θα αποτελούν ακόμα ένα παράγοντα
που θα κάνει την διατήρηση κατώτατου μισθού κάτι το ανέφικτο. Όσο οι σημερινοί
εργαζόμενοι μπορούν κάθε στιγμή να αντικατασταθούν από εφεδρείες ανέργων, που,
μέσα στην απόγνωση τους, θα αποδέχονταν μισθούς πολύ μικρότερους από τους
σημερινούς, , τόσο αδύνατο θα είναι να διατηρηθεί ο σημερινός κατώτατος.
Η πάλη για διαφύλαξη του κατώτατου πρέπει να
είναι συνδυασμένη με την πάλη για καταπολέμηση της ανεργίας, για άλλη πορεία
που να μπορεί να διατηρήσει τις εταιρείες ζωντανές. Το κίνημα δεν μπορεί να
μείνει σε απλά οικονομικά αιτήματα πια. Πρέπει να μετατρέψει την πάλη του σε
πολιτική.
Αυτή η πάλη είναι απαραίτητο να έχει σαν πρώτο
οικονομικό στόχο το έλεγχο της χρηματοδότησης, τον έλεγχο των τραπεζών από το
κράτος, την πολιτική εξουσία. Για να υπάρξει
διέξοδος από την κρίση, να
υπάρξει διασφάλιση οποιουδήποτε κεκτημένου, θα πρέπει να στηριχτεί η
ανάπτυξη, να σχεδιαστούν οι επενδύσεις,
να στηριχτούν οι επιχειρήσεις με ταυτόχρονα αυστηρό έλεγχο των οικονομικών
καταστάσεων τους, των περιουσιακών στοιχείων των ιδιοκτητών.
Αυτό πρέπει να είναι άξονας ζύμωσης από τώρα μέσα
στο κίνημα, όπως άξονας ζύμωσης πρέπει να είναι και η ανάγκη για διεθνή
συντονισμό της πορείας, συντονισμό με τα κινήματα της Ελλάδας, Ισπανίας,
Πορτογαλίας, αλλά και μια σειρά άλλων χωρών που θα είναι τα επόμενα θύματα.
Το σημερινό οικονομικό σύστημα βρίσκεται σε
κατάρρευση, την ίδια ώρα που έχει ετοιμάσει τους όρους για αντικατάσταση του.
Δεν χρειάζονται παρά μερικά μέτρα που το
κίνημα μπορεί άμεσα να επιβάλει με απλές κινήσεις, με τεράστια οφέλη για
όλη την κοινωνία.
Σωτήρης Βλάχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου