Αντιραδιομαραθώνιος

Έγινε και φέτος η φιλανθρωπική εκδήλωση του ραδιομαραθωνίου. Για πολλές μέρες βομβαρδιστήκαμε από κανάλια και εφημερίδες με διαφημίσεις για το πόσο σημαντική είναι και η πιο «μικρή εισφορά» μας στον έρανο, είδαμε εικόνες και ταινίες με πρωταγωνιστές άτομα με αναπηρίες, κυρίως παιδιά. Εικόνες που προσπαθούσαν να προκαλέσουν την συμπάθια και την συγκίνηση μας για τα άτομα αυτά.

Σύμφωνα με τους διοργανωτές μαζεύτηκε ένα ποσό γύρω στα 1.2 εκατομμύρια ευρώ.

Ζούμε τα χρόνια μιας παγκόσμιας και τοπικής οικονομικής κρίσης πού απειλεί να πάρει την κυπριακή κοινωνία δεκαετίες πίσω, όπου τα δικαιώματα και το εισόδημα των εργαζομένων είναι στο στόχαστρο της τρόικας και των εργοδοτών. Τα δισεκατομμύρια ευρώ που δίνονται από το κράτος για να σωθούν οι τράπεζες, ανάμεσα τους και ένας από τους βασικούς διοργανωτές αυτής της εξοργιστικής φιέστας, είναι σε διψήφιο αριθμό. Με το μνημόνιο τόσο της τρόικας όσο και της κυβέρνησης καλούμαστε να σώσουμε τους κερδοσκόπους που έπαιξαν την ευημερία μας στο τζόγο της αγοράς.

Με τον ραδιομαραθώνιο έρανο δεν έχουμε μια προσπάθεια που θα μαζέψει χρήματα για να ικανοποιήσει τις ανάγκες των αμεα. Αυτές είναι πολύ μεγάλες για τα ψίχουλα που μαζεύτηκαν. Στην πραγματικότητα είναι μια επίθεση ενάντια στα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, που τους έχουν αναγνωριστεί τουλάχιστον στο χαρτί από το κράτος.

Το πιο εξοργιστικό είναι το άλλοθι που προβάλλεται από τους διοργανωτές ότι ο έρανος γίνεται για τα ανήλικα άτομα με αναπηρίες, δηλαδή το πιο αδύναμο κομμάτι του αναπηρικού κινήματος που τις περισσότερες φορές εκφράζεται μέσα από κηδεμόνες, κύρια τους γονείς. Μεγάλο κομμάτι από αυτούς, και κάτω από την πίεση των καθημερινών προβλημάτων αναγκάζεται στην αποδοχή της φιλανθρωπίας παρά να στραφεί στην δυναμική διεκδίκηση από το κράτος της εφαρμογής των διαφόρων διεθνών συνθηκών για τα δικαιώματα των αμεα που έχει υπογράψει και οφείλει να εφαρμόσει.

Για να πληρώσουμε τον λογαριασμό που άφησε πίσω του το κερδοσκοπικό αφήνιασμα των τραπεζιτών, σύμφωνα με το κυβερνητικό μνημόνιο, ανάμεσα στα άλλα μέτρα, θα κοπούν 150 εκατομμύρια ευρώ από τις κοινωνικές παροχές, για κάθε χρόνο του μνημονίου. Ακόμα και ολόκληρο το πόσο που έχει μαζευτεί στα 23 χρόνια ζωής του ραδιομαραθώνιου δεν καλύπτει τις περικοπές ενός χρόνου στις κοινωνικές παροχές. Είναι μια σταγόνα στον ωκεανό, ένα ψέμα που κρύβει πόσο μεγάλες είναι οι ανάγκες που υπάρχουν και τις ευθύνες του κράτους που δίνει προτεραιότητα στις ανάγκες των τραπεζών και όχι των αναπήρων.

Είναι ακόμα μια προσπάθεια για να βελτιώσει τη εικόνα μιας τράπεζας που θα μειώσει τους μισθούς των εργαζομένων και θα απολύσει άλλους 600 την επόμενη περίοδο, ανάμεσα τους άτομα που έχουν ιστορικό ιατρικών προβλημάτων διαλεγμένα για να φύγουν σαν οι λιγότερο παραγωγικοί.

Η εικόνα που δείχνουν τα ΜΜΕ, με μπροστάρη το κρατικό κανάλι, για άκριτη αποδοχή του ραδιομαραθωνίου δεν είναι αληθινή. Υπάρχει στην κυπριακή κοινωνία ένα μεγάλο κομμάτι που βλέπει τι πραγματικά είναι ο ραδιομαραθώνιος, τόσο άτομα με αναπηρία όσο και αρτιμελείς, που βλέπει τον πραγματικό χαρακτήρα της εκδήλωσης και ότι δεν είναι η απάντηση στα προβλήματα των αμεα. Είναι μια φωνή που πνίγεται από κάθε δημόσια έκφραση τόσο στα κανάλια όσο και στον τύπο. Για πολλά χρόνια οι οργανώσεις των αμεα εκφράζουν την αντίρρηση τους μέσα στις διάφορες επιτροπές και συμβούλια χωρίς αποτέλεσμα.

Για να δώσουμε την δική μας απάντηση μαζευτήκαμε στις 23 του Οκτώβρη στα φώτα της λεωφόρου Μακαρίου και Σπύρου Κυπριανού. Μέλη και φίλοι της Παγκύπριας Οργάνωσης Τυφλών, του σύνδεσμου γονέων ατόμων με νοητική υστέρηση, φοιτητές από το πανεπιστήμιο Κύπρου και άλλες οργανώσεις και ακτιβιστές με φυλλάδια και πανό για διαμαρτυρηθούμε και να καταγγείλουμε το ραδιομαραθώνιο και τους διοργανωτές του, να σπάσουμε την εικόνα ότι τα αμεα της Κύπρου αποδέχονται και στηρίζουν τον ραδιομαραθώνιο που καταρρακώνει τη αξιοπρέπεια, να καταγγείλουμε ότι καταπατεί και επιτίθεται στα δικαιώματα, και σπρώχνει τα πραγματικά προβλήματα και ανάγκες μας κάτω από το χαλί της φιλανθρωπίας και του οίκτου.

Ήταν μια χαρούμενη και ζωντανή εκδήλωση που βρήκε ανοικτά αυτιά από όσους περνούσαν από εκεί, κανένας δεν διαφώνησε με τα μηνύματα μας και πολλοί χάρηκαν μαζί μας για την καθαρή καταδίκη του ραδιομαραθωνίου.

Πέρα από μία δημοσιογράφο που κάλυψε την εκδήλωση απόντα ήταν τα ΜΜΕ που τα εκκωφαντικά χειροκροτήματα και οι επευφημίες του ραδιομαραθώνιου τα εμπόδισαν ν' ακούσουν μια άλλη φωνή οργής και καταγγελίας.

Είναι μια εκδήλωση διαμαρτυρίας που δείχνει τον δρόμο τόσο για να φύγει το βαρίδι του ραδιομαραθώνιου από πάνω μας όσο και για το πώς μπορούμε να αναγκάσουμε το κράτος να αλλάξει τις προτεραιότητες του και να αναγνωρίσει το μέγεθος και την προτεραιότητα που έχουν οι ανάγκες και των ανθρώπων και όχι των τραπεζών. Άνοιξε μια μικρή χαραμάδα για να προχωρήσουμε μπροστά.

Σταύρος Σιδεράς