Βγήκε λοιπόν σεργιάνι... αυτοί που αποτελούν τον εθνικό κορμό»: αναζητώντας την εθνική υστερία στα οδοφράγματα
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η τουρκοκυπριακή ηγεσία μπορεί να παρεμβαίνει στις ελληνοκυπριακες πολιτικές συζητήσεις, με ένα έμμεσο μηχανισμό: κάθε προκλητική της κίνηση, θα προκαλεί την «αντίδραση» των ελληνοκυπρίων εθνικιστών, οι οποίοι στην υστερία τους θα δημιουργήσουν ένα κλίμα το οποίο θα ευκολύνει μετά, την τουρκοκυπριακή ηγεσία να ζητά ειδική σχέση και τερματισμό του εμπάρκο. Σαφώς, το σημείο αιχμής για την τουρκοκυπριακή ηγεσία μετά τον Φεβράρη, θα είναι η εκμετάλλευση του ό,ποιου νέου σκηνικού, για να διεκδικήσει επαναφορά των θεμάτων του απ’ ευθείας εμπορίου. Σε αυτό το πλαίσιο, το σκηνικό το περασμένο σαββατοκύριακο ήταν εκφραστικό, – αν και κάπως απογοητευτικό και για τους νότιους βοηθούς, αλλά και για τους βόρειους, εν δυνάμει, οργανωτές. Η προσπάθεια καλλιέργειας υστερίας για τα οδοφράγματα, δεν φάνηκε να προχωρεί, παρά την προβολή της.
Το σκηνικό ξεκίνησε με την σύλληψη αρχικά μιας ομάδας ψαράδων και μετά τριών αστυνομικών, οι οποίοι μπήκαν στη νεκρή ζώνη. Τέτοια επεισόδια συμβαίνουν αν και αυτή την φορά ήταν κάπως επαναλαμβανόμενα. Από την άλλη, επίκειται η τελική συμφωνία για αναστήλωση του Απόστολου Ανδρέα, οπότε μια ελληνοκυπριακη υστερία, θα βοηθούσε σε μια νέα καθυστέρηση – από την οπτική του τουρκοκυπριακού εθνικισμού. Αλλά, ίσως, και μερικών στο νότο.
Κατασκευάζοντας ψευδογεγονότα: ο Ματσάκης και η αντίδραση των υποψηφίων
Το θεαματικό «πανηγύρι» το ξεκίνησε ο Ματσάκης, ο οποίος προσπάθησε με μια ομάδα, στην οποία φαίνεται να συμμετείχαν και ακροδεξιοί - αν και ο Ματσακης κρατούσε την κυπριακή σημαία -, να κλείσουν το οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου. Έγινε ένα είδος συμβολικής διακοπής για μια ώρα και κάτι. Ακολούθως, ο Λιλλήκας ξαφνικά εγκατέλειψε την πορεία προς την σοβαρότητα και σε μια κίνηση προς την ακροδεξιά, κάλεσε σε κλείσιμο των οδοφραγμάτων – ως μέτρο αντίδρασης κλπ. Ο Ματσάκης είναι το άτομο, το οποίο ταυτίστηκε με τη κατασκευή ψευδογεγονότων από την δεκαετία του 90, αλλά ο Λιλλήκας ήταν και υπουργός της κυβέρνηση το 2003-04, όταν θεσμοθετήθηκε το άνοιγμα. Ήταν, κάπως, κραυγαλέα αντίφαση. Η αριστερά και ο Μαλάς αντέδρασαν αμέσως. Ο Αναστασιάδης αντέδρασε την επομένη – πιο επιφυλακτικά, αλλά έθεσε θέμα επιπτώσεων και συνεπειών. Θύμισε λίγο τον προηγούμενο εαυτό του και ίσως να αντέδρασε και κάτω από μια διπλή πίεση: από την ακροδεξιά, την οποία προσπάθησε να φλερτάρει ο Λιλλήκας - έτσι ο Αναστασιάδης χρησιμοποίησε τον όρο «κυπριακός ελληνισμός»-, αλλά και από τους φιλελεύθερους - ή και τις δυτικές πρεσβείες - που θα θέλουν επίσης δείγματα γραφής, μπροστά στις αλλαγές του ηγέτη του ΔΗΣΥ. Αξιοσημείωτη ήταν και η ανακοίνωση της ΕΔΕΚ που κράτησε κάποιες αποστάσεις από τη θέση Λιλλήκα. Είναι και ο θεσμικός ρόλος του Προέδρου της βουλής.
Τα ΜΜΕ: η αναπαραγωγή των κλισέ, φτάνοντας μέχρι τον Κ. Παλαιολόγο
Στα ΜΜΕ ξεκίνησε η βιομηχανία της αναπαραγωγής των κλισέ. Οι δυο σκιτσογράφοι του Φιλελεύθερου λ.χ. έμοιαζαν λες και έκαναν διαγωνισμό για έκθεση σε παιδική χαρά: ο μεν Πιν, έδειχνε την Κύπρο να την κτυπά η μπάρα της πύλης - ενώ όταν είναι κλειστή είναι μια χαρά προφανώς - ενώ ο Πογιατζής θυμήθηκε την άλωση της Κωνσταντινούπολης και έτσι το άνοιγμα των οδοφραγμάτων είναι η Κερκόπορτα – με όλο το κιτς ντεκόρ με γιαταγάνια κλπ ! Είναι διασκεδαστικός ο ελληνοκυπριακός ρατσισμός στην αφέλεια του. Σε αυτό το κλίμα, η επιτροπή έλεγχου της Βουλής, με επικεφαλής τον Γ. Γεωργίου του ΔΗΣΥ, είχε ακρόαση για τους λόγους που δεν προχωρά μια αίτηση επτά ατόμων ενάντια στην Δημοκρατία, η οποία σύμφωνα με τους ενάγοντες, επιτρέπει την διακίνηση των τουρκοκυπρίων, ουσιαστικά - αφού η διεκδίκηση θέτει θέματα αυτοκίνητων, αδειών, πινακίδων κλπ - και για τις παροχές της Πολιτείας προς του τουρκοκύπριους. Κι’ άλλοι σύμμαχοι του κ. Έρογλου. Οι δικηγόροι είναι γνωστοί από το απορριπτικό κύκλωμα - Αιμιλιανίδης, Ξενοφώντος - και ο στόχος είναι μάλλον η δημιουργία κλίματος – τα τρία αιτήματα για τα αυτοκίνητα λ.χ. αφορούν, ουσιαστικά, την διακίνηση των τουρκοκυπρίων που διέπεται από τον ευρωπαϊκό κανονισμό, ενώ οι παροχές στους τ/κ, εφαρμόζονται μέσα στα πλαίσια της προσπάθειας της κυπριακής δημοκρατίας να εμφανίζεται ως εκπρόσωπος όλων των κυπρίων. Οποιαδήποτε παρέμβαση απλώς θα διευκόλυνε την τ/κ πλευρά. Είναι αξιοσημείωτη και η δημοσιογραφική καταγραφή από τον Μ. Χατζηστυλιανού. Ξεκινά το ειδησεογραφικό, υποτίθεται κείμενο, με την υιοθέτηση της θέσης των δικηγόρων και των 7 ατόμων «Απηυδισμένοι από την προκλητικά ευνοϊκή μεταχείριση..», χωρίς έστω μια δημοσιογραφική λέξη διαφοροποίησης, του είδους «σύμφωνα με..». Και συνεχίζει με μια αντιφατική προσπάθεια για ειρωνεία: ενώ είναι γνωστό ότι λόγω φόρτου εργασίας καθυστερούν δίκες, ξεκινά, ως είδος ειρωνείας, με το σχόλιο ότι η Κυπριακή Δημοκρατία «περηφανεύεται για το δικαστικό της σύστημα», για να καταλήξει ότι έχουν περάσει «τρία χρόνια» και η δική «δεν έχει ακόμη αρχίσει». Αν δεν ασχολείτο με τα δικαστικά, θα μπορούσε να του πιστώσει κάποιος άγνοια. Προφανώς, αναπαράγει το επιχείρημα των δικηγορών ως «γεγονός», παραβλέποντας τις αντιφάσεις της δικής του θέσης.
Αξίζει, να σημειωθεί, ότι ο Γεωργίου του ΔΗΣΥ φάνηκε να υπονοεί ότι πρέπει να πληρώνουν και φόρο εισοδήματος οι τ/κ που εργάζονται στην νότια Κύπρο. Αντίφαση με την θέση του κόμματος; Πάντως, την επομένη διαφοροποιήθηκε από τη θέση για κλείσιμο των οδοφραγμάτων.
Γενικά, πάντως, το όλο κλίμα δεν φάνηκε να τραβά. Μαζεύτηκαν λίγοι μαζί με το Ματσάκη, αλλά ο εθνικιστικός λόγος αναλώθηκε στην εκτόνωση. Ακόμα και στην ακροδεξιά - ή όσους ψαρεύουν εκεί - φάνηκε να υπάρχει διαφοροποίηση για τους τουρκοκύπριους – μερικοί θεωρούν ότι μπορεί να είναι και εν δυνάμει σύμμαχοι.
Οι τουρκοκυπριακές θέσεις -αντιδράσεις
Στην τουρκοκυπριακή κοινότητα από την άλλη, υπήρξαν δύο ειδών αντιδράσεις: από την μια, ο κ. Τσιακιτζή του κόμματος Κοινοτικής Απελευθέρωσης έκανε γενική κριτική στους «υπερθνικιστές και στους υποστηρικτές της μη λύσης, ενώ πρόσθεσε ότι οι υπερεθνικιστές κινητοποιήθηκαν αμέσως, προσπαθώντας να κλείσουν τα οδοφράγματα και να παρεμποδίσουν τη διακίνηση. Επεσήμανε δε, ότι είναι πολύ σημαντικό οι αστυνομίες δυνάμεις των δύο πλευρών να λάβουν μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, προκειμένου να αναπτύξουν ένα πλαίσιο συνεργασίας, έτσι ώστε όταν παρουσιάζονται τέτοιου είδους προβλήματα να μην την «πληρώνουν» οι λαοί». Από την άλλη πλευρά, ο «υπουργός εξωτερικών», Χουσεγίν Οζγκιουργκιούν, εξέφρασε τη σκληρή γραμμή, λέγοντας ότι « ο Πρόεδρος Χριστόφιας και οι Ε/κοι πρέπει να αντιληφθούν ότι η «Τ.Δ.Β.Κ.» είναι ένα «κράτος» με όλους τους θεσμούς και νόμους της». Ο Ταλάτ προσπάθησε να κρατήσει ισορροπίες: «στα πλαίσια μιας καταδίωξης από την ε/κή αστυνομία εντός των συνόρων του τ/κού κρατιδίου, η σύλληψη θα πρέπει να διενεργηθεί από την τ/κή αστυνομία και ακολούθως, αφού το αδίκημα έχει διαπραχθεί στον ε/κό τομέα, θα εκδικαστεί από δικαστήριο του ε/κού κρατιδίου.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου