Δημήτρης Χριστόφιας και Ιστορία

του Σωτήρη Κάττου*

Όποιος πιστεύει ότι τα μνημόνια δημοσιονομικής προσαρμογής και οι αρχιτέκτονές τους ενδιαφέρονται για τις κοινωνίες και την ευημερία των μελών τους δεν έχουν παρά να ανατρέξουν στην πρόσφατη συνέντευξη του κυρίου Ντράγκι στη Le Monde της 22ας Ιουλίου 2012.  Όπως σημειώνει ο Γιάννης Πρετεντέρης σε πρόσφατο άρθρο του στα Νέα (25/7/12) ο Ευρωπαίος κεντρικός τραπεζίτης μεταξύ άλλων σημειώνει: «Στις σημερινές συνθήκες είναι απαραίτητο να πάρει η ΕΚΤ θέση σε ζητήματα που δεν μπορούν να ρυθμιστούν από τη νομισματική πολιτική όπως αυτά των υψηλών δημοσίων ελλειμμάτων, της έλλειψης ανταγωνιστικότητας ή των αβίωτων ανισορροπιών, από τη στιγμή που μπορεί να υπάρξει κίνδυνος για τη χρηματιστική σταθερότητα.»  Καμία αναφορά στην ασυδοσία του χρηματοπιστωτικού συστήματος του βασικού αιτίου της παγκόσμιας οικονομικής αστάθειας.  Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος των Νέων βασική του έννοια οι περίφημες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».  Κανένα ενδιαφέρον για την ύφεση, την ανεργία, την κοινωνική και οικονομική αποδιάρθρωση.  Βασική του έννοια «η οικοδόμηση μιας οικονομικής ισορροπίας συγκεκριμένου τύπου αυτή που προκρίνουν οι «αγορές» και η Γερμανία». 

Έτσι οι τροϊκανοί συνεπικουρούμενοι με τους εδώ τοποτηρητές τους θέτουν όρους και προϋποθέσεις που οδηγούν στις λεγόμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.  Μετατρέπουν δηλαδή τις ανθρώπινες ανάγκες που κάθε οικονομία καλείται να αντιμετωπίσει ως άθροισμα μαθηματικών πράξεων κι εξισώσεων.  Θέτουν όρους που εάν υιοθετηθούν θα οδηγήσουν νομοτελειακά όχι μόνο στην καταδίκη της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά την ελληνική κοινότητα σε πλήρη εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό καταποντισμό.  Τυχόν υιοθέτηση αυτών των όρων και προϋποθέσεων μέσα σε συνθήκες ημικατοχής θα οδηγήσει στην καταβαράθρωση της όποιας διαπραγματευτικής δυνατότητας έχει η Κυπριακή Δημοκρατία στη διάθεσή της, και η οποία τελευταία με την ανεύρεση φυσικού αερίου έχει ενισχυθεί.  Τυχόν υιοθέτηση των οικονομικών όρων των τροϊκανών που στερούνται οικονομικής λογικής διακυβεύουν και το στρατηγικό αυτό πλεονέκτημα.  Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και ο πρώην αντιπρόσωπος της Ελλάδος στο ΔΝΤ Παναγιώτης Ρουμελιώτης κατήγγειλε σε άρθρο του στους New York Times ότι «το ΔΝΤ ήξερε από πριν ότι το πρόγραμμα είναι λάθος» και όμως το εφαρμόζουν δια πυρός και σιδήρου.  Ουσιαστικά σε συνεργασία με την ΕΚΤ μέσω των λεγόμενων «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» επιβάλλουν μία άνευ προηγουμένου εσωτερική υποτίμηση μέσω των πολιτικών τους και οδηγούν στη αποδόμηση της μεσαίας τάξης και στη φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας.  Μέσα στα πλαίσια αυτά αποδομείται η Υγεία, η Παιδεία, η κοινωνική κινητικότητα των μη προνομιούχων, ενισχύεται η εγκληματικότητα και τίθεται σε τροχιά εθνικού αφανισμού η ελληνοκυπριακή πλειοψηφία στο νησί.

Βασική ευθύνη της σημερινής κοινωνικοοικονομικής κατάστασης της κυπριακής κοινωνίας φέρει σύσσωμη η αντιπολίτευση η οποία αρνήθηκε το θεσμικό της ρόλο, και δεν αποδέχθηκε τη βούληση της λαϊκής κυριαρχίας η Κυπριακή Δημοκρατία να έχει Αριστερό ένοικο στο Προεδρικό Μέγαρο. Αυτοί οι οποίοι συνέδραμαν καταλυτικά στην ακύρωση της δυνατότητας της Αριστεράς να κυβερνήσει αποτελεσματικά, προς όφελος της κοινωνίας,  διαμαρτύρονται γιατί δεν ενημερώνονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας..  Τίποτε όμως δε χάθηκε.  Η επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ελληνοκυπριακής κοινότητας υπερέχει πολιτικά και ηθικά του οποιουδήποτε πολιτικοοικονομικού κατασκευάσματος.  Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει υποχρέωση να διερευνήσει όλες τις δυνατότητες περαιτέρω σύσφιξης κι ενίσχυσης της πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Κίνα.  Η Κυπριακή Δημοκρατία απολάβει ενός στρατηγικού πλεονεκτήματος έναντι των τροϊκανών: το μικρό της μέγεθος και οι δανειοδοτικές της ανάγκες μπορούν να εξασφαλιστούν με διακρατικές συμφωνίες.  Αυτό ανησυχεί ιδιαίτερα τους τροϊκανούς και τους πάτρωνές τους καθότι μία επιτυχής κατάληξη με τη Ρωσία αναφορικά με τις χρηματοπιστωτικές μας ανάγκες θα καταρρεύσει το μύθο της μονοδιάστατης και μονομερούς σκληρής λιτότητας που οι τοποτηρητές τους στην Κύπρο δίνουν μάχη μέχρις εσχάτων: ας πάει στο διάβολο το νησί φτάνει να ενισχυθούν τα κέρδη τους και να αποδυναμωθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων.  Ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι αντιμέτωπος σε αυτή την κρίσιμη ιστορική καμπή όχι μόνο με την κυπριακή ιστορία αλλά και με την ευρωπαϊκή.  Μία επιτυχής διαπραγμάτευσή του με τους τροϊκανούς - υπό την προϋπόθεση της θετικής κατάληξης του ρωσικού δανείου- θα αναδείξει ότι η κοινωνία έχει επιλογές και όπως έλεγε και ο Φράνκλιν Ντ. Ρούσβελτ ο μόνος φόβος είναι ο ίδιος ο φόβος.  Δεύτερο και σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα ( που κανείς θεσμικά δεν μπορεί να του το αφαιρέσει), εάν δεν υπάρξει επιτυχής κατάληξη με τη Ρωσία, να απευθυνθεί πρόωρα για εκλογές στην κοινωνία θέτοντας ενώπιόν της τις επιλογές που υπάρχουν.  Κατ΄ ουδένα όμως λόγο δεν μπορεί να συναινέσει στους όρους των τροϊκανών που ουσιαστικά οδηγούν την Κυπριακή Δημοκρατία και κατ΄ επέκταση την ελληνοκυπριακή κοινότητα στο εκτελεστικό απόσπασμα.  Ας συναινέσουν οι τοποτηρητές των τροϊκανών στο νησί.  Η Αριστερά οφείλει να επιβεβαιώσει το ρόλο της ως πατριωτική δύναμη.

*PhD Πολιτική Κοινωνιολογία

sckattos@cytanet.com.cy

apo Politis

Ούτε δάνειο, ούτε Τρόικα, ούτε μνημόνιο Άμεση ουσιαστική συνεισφορά των κατόχων του πλούτου Ταμείο κοινωνικής δικαιοσύνης – δημόσιος έλεγχος των τραπεζών

Ούτε δάνειο, ούτε Τρόικα, ούτε μνημόνιο.

Άμεση ουσιαστική συνεισφορά των κατόχων του πλούτου.

Ταμείο κοινωνικής δικαιοσύνης – δημόσιος έλεγχος των τραπεζών.

Η κυπριακή κοινωνία ευρίσκεται κυριολεκτικά μπροστά στον κίνδυνο της φτωχοποίησης. Η ανευθυνότητα του τραπεζιτικού συστήματος προκάλεσε οικονομική ζημιά ισοδύναμη ενός πολέμου και έσπρωξε την χώρα στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Η Τρόικα διαπραγματεύεται τους όρους δανειοδότησης της Κύπρου με την κυβέρνηση και επεμβαίνει κυριολεκτικά στο έργο της προδιαγράφοντας την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει. Με άλλα λόγια οι τραπεζίτες οδήγησαν την χώρα στην υποτέλεια.

Ως ΕΡΑΣ σημειώνουμε ότι δεν πρέπει να συγκαλύπτεται ο ρόλος της Τρόικας ως εργαλείου επιβολής νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας εναντίον των εργαζομένων ούτε να συγκαλύπτεται ο νεοαποικιακός της χαρακτήρας που περιορίζει την λαϊκή βούληση και κυριαρχία.

Τονίζουμε επίσης με έμφαση ότι δεν πρέπει να υποβαθμίζεται το μέγεθος του προβλήματος. Οι αριθμοί που κυκλοφορούν είναι δυστυχώς ήδη τρομαχτικοί σε σχέση με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν όμως οι τραπεζικές ζημιές είναι ακόμα μεγαλύτερες και θα φανούν στους επόμενους μήνες όταν συναθροιστούν τα επισφαλή δάνεια που δεν πρόκειται να επιστραφούν. Αντίθετα το μνημόνιο που θα προτείνει η τρόικα θα επιδεινώσει την ύφεση και θα αυξήσει την επισφάλεια των δανείων.

Σημειώνουμε επίσης ότι εδώ και χρόνια οι εργοδοτικοί σύνδεσμοι (βασικά μέλη των οποίων είναι και οι τράπεζες) και η αντιπολίτευση λίγο ως πολύ σύσσωμη πιέζουν για λιτότητα και ότι η κυβέρνηση ήδη εφάρμοσε τρία πακέτα μέτρων λιτότητας που στόχευσαν τους μισθωτούς και ιδιαίτερα τους δημοσίους υπαλλήλους υποσχόμενη ότι δεν θα προχωρήσει σε άλλες περικοπές. Επί πλέον το μέγεθος των ζημιών είναι τόσο μεγάλο που είναι αστείο να περιμένει κανείς ότι θα αντιμετωπισθεί με περικοπές μισθών και ωφελημάτων. Αντίθετα αυτή η πολιτική θα μας σπρώξει στον φαύλο κύκλο της ύφεσης και τα έσοδα του κράτους θα λιγοστεύουν και θα το σπρώχνουν σε συνεχή δανεισμό από τις χώρες που έχουν συσσωρευμένα κεφάλαια.

Είναι η ώρα με νηφαλιότητα και αποφασιστικότητα να προτείνουμε νέες λύσεις οι οποίες να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στην ρίζα του και με αποτελεσματικότητα.

Ο τραπεζικός τομέας απέδειξε από καιρό στην φούσκα του χρηματιστηρίου, στην φούσκα των ακινήτων, στην επένδυση στα ελληνικά ομόλογα, στην κομπίνα με τα αξιόγραφα, στην αποφυγή παραγωγικών επενδύσεων, στα ψηλά επιτόκια, τον επισφαλή δανεισμό, στην υπερχρέωση των πιστωτικών καρτών ότι είναι ένας τομέας παντελώς διεφθαρμένος και επικίνδυνος για την κοινωνία. Ο κίνδυνος δεν είναι μόνο οικονομικός είναι και άμεσα πολιτικός. Όλα αυτά έγιναν κατορθωτά διότι οι τράπεζες καθόρισαν επίσης και την πολιτική ατζέντα μέσω των πολιτικών που ελέγχουν και διαμορφώνουν το νομοθετικό πλαίσιο. Επίσης σημαντική φαίνεται να είναι η επιρροή των τραπεζών στα ΜΜΕ που σε μεγάλο βαθμό συγκάλυψαν και συγκαλύπτουν όσο μπορούν το σκάνδαλο.

Η έρευνα που θα πρέπει να γίνει θα πρέπει να περιλαμβάνει και την οικονομική λειτουργία των τραπεζών και την εποπτεία τους αλλά και την διαπλοκή τους με εξαρτώμενους πολιτικούς. Η πραγματική απάντηση στο ζήτημα των τραπεζών είναι ο δημόσιος διαφανής δημοκρατικός έλεγχος τους μέσω της κρατικοποίησης τους. Τα παθήματα θα πρέπει να γίνονται μαθήματα για την κοινωνία και να μην επαναλαμβάνονται.

Ο μοναδικός τρόπος για να εξευρεθούν τα αναγκαία λεφτά που θα στηρίξουν μια νέα ανάπτυξη χωρίς να καταφύγουμε στα γρανάζια του διεθνούς δανεισμού που λειτουργεί πλέον ως μια νέα τρομαχτική μορφή τοκογλυφίας είναι να καταφύγουμε στον συσσωρευμένο ιδιωτικό και εκκλησιαστικό πλούτο της χώρας. Η κυβέρνηση είχε ζητήσει ανεπιτυχώς από την Βουλή αύξηση του εταιρικού φόρου και φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Ωστόσο εκτός του ότι είναι ηθικά σωστό και δίκαιο ο πλούτος να πληρώσει την κρίση του, αυτή είναι και με οικονομικούς όρους η πιο ορθολογική λύση σε ότι αφορά την κρίση χρέους. Ο συσσωρευμένος πλούτος από την Ανεξαρτησία και κυρίως από το 74 και μετά υπερβαίνει πολλές φορές τα λεφτά που χρειαζόμαστε από την τρόικα. Το μεγαλύτερο μέρος του συσσωρευμένου πλούτου ανήκει σε μια πολύ μικρή μερίδα του πληθυσμού μεγαλοϊδιοκτητών και μεγαλοεπιχειρηματιών. Ουσιαστικά πρόκειται για μερικές χιλιάδες οικογένειες παλαιών και νέων μεγαλοαστών που πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι τους εργαζομένους και το κράτος μέσα στις τελευταίες δεκαετίες.

Είναι προς σημείωση ότι ο εταιρικός φόρος όλα αυτά τα χρόνια ήταν και παραμένει με διαφορά ο χαμηλότερος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθιστώντας ουσιαστικά την Κύπρο ένα φορολογικό παράδεισο για το κεφάλαιο. Η ΕΡΑΣ προτείνει την δημιουργία ενός Ταμείου Κοινωνικής Δικαιοσύνης στο οποίο να συνεισφέρουν οι κάτοχοι του πλούτου ανάλογα με το ύψος των περιουσιών και των εισοδημάτων τους με διάφορους τρόπους είτε με φορολόγηση, είτε με εθελοντική εισφορά, είτε με κατάσχεση.

Σε κάθε περίπτωση οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αντισταθούν με κάθε μέσο. Η Τρόικα είναι μια άλλη ΟΕΒ και η τελευταία δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της από την παρουσία της πρώτης. Για να διασώσουμε την ΑΤΑ, τους μισθούς μας, τον δέκατο τρίτο μισθό, για να επιβάλουμε προγράμματα μείωσης της ανεργίας, πρέπει να δείξουμε αποφασιστικότητα, δυναμικότητα, αλληλεγγύη και ενότητα. Πρέπει να κατέβουμε και μεις στους δρόμους μαζί με τους άλλους λαούς της Ευρώπης που πλήττονται από την ίδια λαίλαπα. Μαζί τους θα αντισταθούμε και μαζί τους θα πορευτούμε προς ένα καλύτερο μέλλον.

Anti-Militarist Barış Harekâtı konseri / Αντιμιλιταριστική Ειρηνική Επιχείρηση συναυλία / Anti-Militarist Peace Operation concert

https://vimeo.com/46536343 

Anti-Militarist Barış Harekâtı konseri / Αντιμιλιταριστική Ειρηνική Επιχείρηση συναυλία / Anti-Militarist Peace Operation concert

TR, EL, EN... 

Anti-Militarist Barış Harekâtı konseri için bir araya gelen BKP ve YKP gençlik örgütleri, Kıbrıslı Gençlik Platformu (KGP), Feminist Atölye (FEMA) ve bağımsız genç aktivistler olarak, 2010’dan beri her yıl işgale ve militarizme karşı düzenlediğimiz 14 Ağustos’taki etkinliği bu yıl da üçüncü kez düzenliyoruz…

Bir hareket büyüyor, büyürken kendini geliştiriyor, gelişirken renkleniyor, çeşitleniyor... Enternasyonal dayanışmanın da pratikte parçası olduğu, katılımcı, dayanışmacı, neşeli ve mücadeleci bir hareket gelişiyor, ayaklarını güçlü yere vuran, dans eden ama talepleri, sloganları net bir hareket büyüyor… 

Bu sene gene Bandista bizimle olurken ayni zaman Bandsista da Selimiye Meydanında olacak ama şarkılarımızın yanına danslarımızı da koyuyoruz ve iki toplumlu dans grubu Dance for Peace ile Gabiraz Poi de Selimiye Meydanında olacak…

2010’dan beri pankartlarda, sloganlarda, meydanlarda ve sokaklarda “evine dön Ayşe” derken anlattığımız hep Ayşe’nin bitmek tükenmek bilmeyen tatilinin sona ermesi gerektiğiydi, bu sene sloganımızla gene her yerde olacağız ve 38 yıldır süren işgalin bitmesi gerektiğini bir kez daha haykıracağız. Düşmanlığa karşı barışın, işgale karşı özyönetimin, sömürüye karşı bağımsızlığın ve ırkçılığa karşı halkların kardeşliğinin sloganlarının yükseleceği konserimizin çalışmaları, 14 Ağustos’ta sokakta olmanın gerekliliğini önemsediğimizden ötürü devam etmektedir. 14 Ağustos’ta mutlak sokakta olmak, şarkılara eşitlik etmek önemlidir ve davetimiz, ayrımsız, nerede olunursa olunsun ama sokakta, eylemde olunsun… 

38 yıldır işgalin sürdüğü bir coğrafyada yaşıyoruz, yaşadığımızın adına işgal demeye çekinmiyor ve buna karşı çıkıyoruz. Tel örgülerle bölünmüş bir coğrafyada silahlarını birbirine doğrultmuş piyonlar olmak değil, irademizi çalanlara karşı duran, eşitlikçi bir düzenin olduğu bağımsız bir Kıbrıs talep eden siyasi özneler olmaktır derdimiz. Ordularıyla, memurlarıyla ve paralarıyla bizi satın almaya çalışanlara karşı bir haykırış, bir isyan ve bağımsızlık yolunda emperyalist kuşatmaya karşı bir duruşun önemini yineliyoruz. Yaşamlarımızı dikenli tellerle tutsak etmeye çalışan tüm işgal ordularının postallarını hemen şimdi üzerimizden çekmelerini istiyoruz! Biz, militarist baskı düzeninde yaşamayı, polis devletinin kuklaları olmayı kabul etmiyoruz! Sokaklarda özgürce yürümek, şarkılarımızı söylemek, milliyetçiliğin piyonu olmamak ve dans edebileceğimiz bir devrim için sesimizi yükseltiyoruz. Gel sen de bize katıl, hep birlikte haykıralım, tahakküme karşı duralım!

İSYANIMIZ İŞGALE, İSYANIMIZ SÖMÜRÜYE, İSYANIMIZ ATAERKINE, İSYANIMIZ MİLİTARİST DÜZENE! VE BİZ, BU DÜZEN SONA ERENE KADAR SESİMİZİ YÜKSELTECEĞİZ, YILMADAN BİRLİKTE MÜCADELE EDECEĞİZ! 

Ayşe’nin tatile çıkışının 38. yılında ’’bu tatile artık son!’’ demek için bir araya geliyoruz.

14 Ağustos akşamı 21:00’da Selimiye Meydanı’nda buluşalım, bu hareketi biraz daha büyütelim…

Bizler 20:00'den itibaren alanda olacağız, sokağı alanı düzenlemek için; katkı koymak isteyenler buyursun gelsin, bizlere katılsın!

BKP gençlik, Feminist Atölye (FEMA), Kıbrıslı Gençlik Platformu, YKP Gençlik ve Bağımsız Genç Aktivistler

2. Anti-Militarist Barış Harekâtı / Αντιμιλιταριστική Ειρηνική Επιχείρηση

https://www.facebook.com/events/224780860897948/

videosu: https://vimeo.com/42602623

1. Anti-Militarist Barış Harekâtı / Αντιμιλιταριστική Ειρηνική Επιχείρηση

https://www.facebook.com/events/135270649844125/

EL

Η συναυλία διοργανώνεται για τρίτη συνεχή χρονιά στην Λευκωσία στις 14 Αυγούστου 2012, με σκοπό την ευαισθητοποίηση του κοινού ενάντια στο μιλιταρισμό και τα θέματα της ελευθερίας και της συνύπαρξης των λαών. 

 ‘Anti-Militarist Peace Operation’ ("Αντιμιλιταριστική Ειρηνική Επιχείρηση"), tο όνομα επιλέγηκε ως έκφραση ειρωνείας προς τον παραπλανητικό χαρακτηρισμό που χρησιμοποιείται από την Τουρκία για την τουρκική εισβολή ως υποτιθέμενη «ειρηνική επιχείρηση».

Η επιλογή της ημερομηνίας είναι σημαντική, σημαδιακή και καθόλου τυχαία διότι αυτή είναι η μέρα κατά την οποία πραγματοποιήθηκε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής και η μέρα κατά την οποία ειπώθηκε η γνωστή φράση «Η Αϊσέ μπορεί να πάει διακοπές» από τον τότε Τούρκο Πρωθυπουργό προς τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας όταν άρχισε η στρατιωτική επιχείρηση στην Κύπρο.

Η διαφημιστική εκστρατεία της εκδήλωσης, όπως και οι προηγούμενες συναυλίες, έτυχαν ιδιαίτερης προσοχής. Για την προώθηση της εκδήλωσης χρησιμοποιείται μια τροποποιημένη αντιμιλιταριστική εκδοχή του γνωστού λογότυπου που συναντάται συνήθως σε στρατιωτικές περιοχές και σε στρατόπεδα του κατοχικού στρατού. Αντί ο στρατιώτης να κρατάει στο χέρι ένα όπλο (σύμβολο πολέμου), κρατάει μια κιθάρα. Ακόμη, η φράση «Προσοχή στρατιωτική ζώνη» αντικαθίσταται από τη φράση «Προσοχή μη στρατιωτική ζώνη».

Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στην Πλατεία Selimiye, έξω από το Selimiye Τζαμί (Καθεδρικός Αγίας Σοφίας) στην κατεχόμενη Λευκωσία την Τρίτη 14 Αυγούστου στις 21:00.

EN

A concert is being organised in Nicosia, Cyprus, on 14th of August in order to raise awareness on the issues of anti-militarisation, freedom and coexistence. This will be the third year that this concert will be held. 

The name of the concert "Anti-Militarist Peace Operation", ironically refers to the misrepresentation of the invasion by the Turkish State as a 'Peace Operation'.

The significance of the date is that this is the day when the 2nd wave of Turkish invasive forces stepped foot on the island and a day after the infamous quote of 'Ayse can go on holiday' was expressed by the Turkish Prime Minister of the time to the Foreign Minister initiating the Operation.

The promotion material, as well as the previous concerts, have already received a lot of attention. A modified, anti-militarist version of the commonly used sign indicating military areas is used. In the sign, instead of the soldier holding a gun we see a soldier holding a guitar and the 'attention military zone' quote is replaced by 'attention non-military zone'.

The concert will take place at Selimiye Square on Tuesday 14th August at 21:00.

Αλληλεγγύη στους εργατικούς αγώνες σε Ελλάδα και Ισπανία. Να ετοιμαζόμαστε και στην Κύπρο.

Ετοιμότητα για αντίσταση στις επερχόμενες επιθέσεις στα εργατικά δικαιώματα

η κατάσταση είναι πλέον αρκετά σοβαρή με την πλήρη μετάθεση του κόστους της καπιταλιστικής κρίσης στους ώμους των εργαζόμενων να αναμένεται προσεχώς. 

ο πλούτος, τα κέρδη και η μεγαλο-ιδιοκτησία συνεχίζουν να βρίσκονται στο απυρόβλητο και οι εργοδότες με την βοήθεια τώρα του μεγάλου τροικανού τους "αδελφού" πανηγυρίζουν καθότι θεωρούν ότι πραγματοποιούνται τα όνειρα που είχαν για δεκαετίες...

παραθέτουμε την τελευταία ανακοίνωση της ΠΕΟ που κάτι πάει να ψελλίσει...έστω δειλά και αποσπασματικά..

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΕΟ

Αναφορικά με τις εξελίξεις σχετικά με τα πιθανά μέτρα που θα προτείνει η Τρόικα στην Κυβέρνηση, ως ΠΕΟ επιθυμούμαι να ξεκαθαρίσουμε τα εξής:

• Συγκεκριμένες θέσεις για το θέμα δώσαμε στην δημοσιότητα στις 5 Ιουλίου 2012 http://paratiritirioergasias.blogspot.com/2012/07/ee-ekt-5-7-2012.html  Δεν έχουμε πειστεί από τα επιχειρήματα που ακούσαμε, ότι υπάρχουν λόγοι διαφοροποίησης της θέσης μας.
• Ακούσαμε τις θέσεις των εκπροσώπων της Τρόικας και βεβαίως απαντήσαμε στα ζητήματα που προκύπτουν, στο πιο πάνω πλαίσιο. Ξεκαθαρίζουμε ως ΠΕΟ, ότι δεν διαπραγματευόμαστε με την Τρόικα, ούτε και με οποιοδήποτε άλλο οργανισμό ή θεσμό. Για μας, ισχύουν οι Συλλογικές Συμβάσεις εργασίας, που φέρουν την υπογραφή των εργοδοτών και απαιτούμε εφαρμογή τους.
• Ειδικότερα το θέμα της ΑΤΑ, υπενθυμίζουμε ότι δεν ρυθμίζεται με Νόμο, αλλά με Συλλογικές Συμβάσεις εργασίας. Συνεπώς η οποιαδήποτε διαφοροποίηση πρέπει να προέλθει με συμφωνία των κοινωνικών εταίρων που συνομολογούν συλλογικές συμβάσεις. Είναι γνωστό ότι συμμετέχουμε στον διάλογο κάτω από την αιγίδα του Υπουργείου Εργασίας και με υπευθυνότητα, συζητούμε τροποποιήσεις που κάνουν πιο δίκαιο το σύστημα, χωρίς να υποσκάπτουν τον θεσμό της ΑΤΑ.
• Τονίζουμε ξανά, ότι μέτρα και συνταγές αυστηρής λιτότητας και διασάλευση του συστήματος εργασιακών σχέσεων της Κύπρου, όχι μόνο δεν βοηθούν στην έξοδο από την ύφεση, αλλά αντίθετα βουλιάζουν την κοινωνία σε φαύλο κύκλο.
• Η ΠΕΟ, δεν θα μείνει απαθής σε μέτρα που πλήττουν μονόπλευρα και αυθαίρετα τους εργαζόμενους.
• Καλούμε τους εργαζόμενους σε ενότητα και συσπείρωση γύρω από το Συνδικαλιστικό κίνημα, για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τυχόν επιθέσεις στα εργασιακά δικαιώματα.

25/7/2012

http://paratiritirioergasias.blogspot.com/2012/07/blog-post_26.html 

Σημειώσεις για τον φασισμό: Με αφορμή τη συζήτηση που διοργάνωσε η Ε.Ρ.Α.Σ

Θα ξαναγυρίσουμε και η γη θα τρέμει (...)

Γιόζεφ Γκαίμπελς

Την περασμένη Τετάρτη, η Επιτροπή για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση (Ε.Ρ.Α.Σ.) διοργάνωσε συζήτηση με τίτλο 'Φασισμός: Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται', με ομιλητές τους Νίκο Κατσουρίδη, Γιώργο Τσιάκαλο και Δάφνο Οικονόμου. Ήταν επικαιρότατη, ζωντανή και δαφωτιστική. Κυρίως ήταν κοινωνικά απαραίτητη δεδομένης της πρόσφατης ανόδου της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα, της αυξημένης πλέον κινητοποίησης του ΕΛΑΜ στην Κύπρο και τις προκλητικές ακρότητες λόγου όσων σήμερα διαστρεβλώνουν την ιστορική αλήθεια για το πραξικόπημα και την Τουρκική εισβολή του 1974. Ακολουθούν κάποιες σημειώσεις στη βάση των όσων ειπώθηκαν, αλλά και αυτών που προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να ειπωθούν επιπλέον:

• Ο διαχωρισμός μεταξύ κοινωνικού ρεύματος και πολιτικού σχήματος είναι απαραίτητος για την κατανόηση του φαινομένου του φασισμού. Τα φασιστικά κόμματα και κινήματα είναι πολιτικά σχήματα που εκφράζουν κοινωνικά ρεύματα και διαιρετικές τομές, οι οποίες όμως υποβόσκουν από προηγουμένως. Αυτό συνεπάγεται ότι η εκλογική άνοδος ενός πολιτικού σχήματος σήμερα μπορεί να εντοπιστεί μερικά ή αρκετά χρόνια πριν, στο επίπεδο κοινωνίας. Πολλοί από τους ψηφοφόρους της άκρας δεξιάς δεν δημιουργούν συνειδήσεις μέσα στη μικρή περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας η άκρα δεξιά αυξάνει τους ψήφους της. Αντίθετα, οι φασιστικες τους ιδέες και προδιαθέσεις είναι ήδη διαμορφωμένες παρόλο που δεν μεταφράζονται σε ψήφο για αυτά τα κόμματα. Ως συνήθως, τέτοιοι ψηφοφόροι αρχικά και για καιρό στεγάζονται σε δεξιά ή άλλα ακρόδεξιά κόμματα που εξοικιώθηκαν εν μέρει με τη δημοκρατία όπως λειτουργεί σήμερα, τα οποία τους ικανοποιούν και κατ'επέκταση τους κρατούν στους κόλπους τους, μέσω της υποβάθμισης της οποιασδήποτε αντί-φασιστικής ρητορείας και δραστηριότητας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι στην Κύπρο το ΕΛΑΜ άντλησε αρκετούς ψήφους στις βουλευτικές του 2011 από το ΕΥΡΩΚΟ. Ούτε το γεγονός ότι πολλοί από τους καινούργιους ψήφους της Χρυσής Αυγής προέρχονται από το ΛΑΟΣ και τη Νέα Δημοκρατία.

• Τα πιο πάνω εξηγούν σε μεγάλο βαθμό και γιατί η αντίσταση στον φασισμό είναι διαχρονικά μέλημα, κυρίως της αριστεράς και της ριζοσπαστικής αριστεράς. Γιατί άλλωστε σπάνια ακούμε μη-αριστερά κόμματα και οργανώσεις να τοποθετούνται επί του θέματος; Εν μέρει, διότι αντιπροσωπεύουν εν δυνάμει ψηφοφόρους της άκρας δεξιάς και δεν θέλουν να τους χάσουν. Κατά τη γνώμη μου τούτο το γνώρισμα των κομματικών συστημάτων, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, πρέπει να ληφθεί υπόψη από εκείνες τις Μαρξιστικές ερμηνείες του φασισμού που τείνουν να αποδίδουν στο φαινόμενο μια εντελώς οικονομίστικη νομοτέλεια.

• Ταυτόχρονα η σχέση μεταξύ κοινωνικού ρεύματος και πολιτικού σχήματος είναι αμφίδρομη. Παρόλο που τα κοινωνικά ρεύματα που εκφράζουν τον φασισμό οδηγούν στη δημιουργία πολιτικών σχημάτων που τον αντιπροσωπεύουν, τα δεύτερα καλλιεργούν περαιτέρω τα πρώτα, συνεισφέροντας στην εμπέδωση φασιστικών ιδεών, νοοτροπιών και πράξεων σαν κάτι το ηθικά αποδεκτό και το πολιτικά απαραίτητο. Ο φασισμός λοιπόν, όπως και η κάθε ιδεολογία, έχει μια δυναμική που καθορίζεται μεταξύ άλλων, από τα δρώμενα στον πολιτικό στίβο και πιο συγκεκριμένα από το εκτόπισμα που έχει ή αποκτά ένα φασιστικό κόμμα ή κίνημα, εντός αλλά και εκτός της βουλής.

• Η συζήτηση για την άνοδο του φασισμού καλό θα ήταν να αποφέυγει τις μονοδιάστατες εξηγήσεις, με τον ίδιο τρόπο που αυτές δεν προσφέρονται για την ανάλυση κανενός κοινωνικού και πολιτικού φαινομένου. Η ήδη υπάρχουσα βιβλιογραφία καταδεικνύει μια σειρά από λόγους: τη μετανάστευση, τις οικονομικές κρίσεις, τη δομή των εκλογικών και κομματικών συστημάτων, τον ρόλο των ΜΜΕ. Φυσικά, το εν λόγω ζήτημα των αιτιακών σχέσεων που καταλήγουν στον φασισμό δεν είναι εξ' ολοκλήρου ακαδημαϊκό. Έχει ευρύτερες διαστάσεις που αφορούν στον τρόπο αντιμετώπισης του φασισμού, αφού η αναγνώριση της πολυπλοκότητας των αιτιών του, μπορεί να φωτίσει τόσο τις άγνωστες ή λιγότερο γνωστές πτυχές της ανθεκτικότητάς του, όσο και τη ποικιλομορφία στις πιθανές οδούς αντίστασης σε αυτόν.

• Αλλά και τα ακαδημαϊκά/θεωρητικά εγχειρήματα ακτινογράφησης του φασισμού δεν πρέπει να σνομπάρονται ως επουσιώδη από πρακτικής πλευράς. Οι συγκριτικές αναλύσεις του Ιταλικού φασισμού με τον Γερμανικό ναζισμό, παραδείγματος χάριν, μπορούν να βοηθήσουν στη συγκεκριμενοποίηση και τοπικοποίηση του αντί-φασιστικού λόγου και δράσης, έτσι ώστε να αυξηθεί η πειστικότητα και αποτελεσματικότητά τους. Παρομοίως, οι διάφορες τυπολογίες των ακροδεξιών κομμάτων δύνανται να αποτελέσουν υπόβαθρο περαιτέρω επεξεργασίας των κομματικών τους ιδιαιτεροτήτων όσο αφορά, μεταξύ άλλων, την οργανωτική τους διάρθρωση, τους τρόπους προπαγάνδας που υιοθετούν, την στρατολόγηση μελών και τις ιδεολογικές τους αποχρώσεις.

• Λόγω του ότι ο φασισμός σαν πολιτικό σχήμα έχει κινηματικό χαρακτήρα με σημαντικό πεδίο δράσης τις πλατείες, τις γειτονιές και τον δρόμο, είναι εκεί που χρειάζεται να εστιαστεί η αντιμετώπισή του. Δηλαδή, να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο εκεί όπου παρατηρούνται οι πιο επικίνδυνες και βίαιες εκφάνσεις του. Παρόλα αυτά και προεκτείνοντας τη σημασία αναγνώρισης της ύπαρξης του φασισμού σαν κοινωνικό ρεύμα πριν αυτό αποκρυσταλλωθεί πολιτικά, οι συνταγές επίλυσης του προβλήματος είναι επιτακτικό να επικεντρωθούν επίσης και στα βαθύτερα ρεύματα όπου εκκολάπτονται φασιστικές ιδέες και μορφοποιούνται ιδεολογίες και τρόποι σκέψης. Με άλλα λόγια την παιδεία, τον ρόλο της εκκλησίας (που σε αυτή τη χώρα, μέσω του Αρχιεπισκόπου έχει στο πρόσφατο παρελθόν επικροτήσει το ΕΛΑΜ), τη χρήση των εννοιών και των όρων από τα ΜΜΕ, την υποκουλτούρα ορισμένων ποδοσφαιρικών ομάδων. Εκεί τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, διότι η όποια μαζικότητα του αντί-φασισμού δεν έρχεται αντιμέτωπη μόνο με τους ίδιους τους φασίστες αλλά με ένα ολόκληρο, συστημικό πλέγμα συμφερόντων και παγιωμένων πρακτικών.

Γιώργος Χαραλάμπους

Ειδικός Επιστήμονας στο τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου

Επισκέπτης Λέκτορας στο τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick

19/07/2012
apo POLITIS, 22/7/2012

Δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας, του Κυριάκου Τριανταφυλλίδη

Τα πνευματικά δικαιώματα, αλλιώς δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας (ΔΔΙ) και η ενίσχυση τους, συνιστούν προτεραιότητα της στρατηγικής για την ΕΕ 2020.

Στο πλαίσιο αυτό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προτείνει ένα νέο κανονισμό σχετικά με την τελωνειακή επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας, για να αντικαταστήσει τον παλαιότερο της κανονισμό.

Όπως προβλέπεται, το Ευρωκοινοβούλιο καλέστηκε να πάρει θέση για το θέμα με γραπτή του έκθεση από την αρμόδια Επιτροπή Εσωτερικής Αγοράς. Με άλλα λόγια όταν εντός των συνόρων της ΕΕ διακινούνται εμπορεύματα που δεν είναι (αυτά που στην καθομιλουμένη ονομάζουμε) original οι τελωνιακές αρχές θα έχουν οδηγίες να ενεργούν με άλλους τρόπους από αυτούς που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Τους συγκεκριμένους τρόπους, τις οδηγίες που θα έχουν, πώς θα κατάσχουν και θα καταστρέφουν τα εν λόγω προϊόντα καθώς και τις προβληματικές πτυχές θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε πιο κάτω.

Η έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου εισηγείται μία κοινή διαδικασία που να καλύπτει όχι μόνο τα παραποιημένα και τα πειρατικά προϊόντα αλλά και τα δικαιώματα εμπορικού σήματος, αλλιώς το λογότυπο. Η διαδικασία αυτή κατονομάζεται ως "απλοποιημένη διαδικασία", και ίσως δημιουργεί ανησυχίες το πόσο απλοποιημένη μπορεί να είναι. Ο κυριότερος ίσως λόγος ανησυχίας, είναι η εξίσωση της εμπορικής με την προσωπική χρήση, όπου δηλαδή δεν υπάρχει καμία πρόθεση για οικονομικό όφελος.

Η διαδικασία αυτή, θα είναι υποχρεωτική για όλες τις παραβιάσεις και θα κινητοποιείται κατόπιν αιτήματος του κατόχου του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας. Παράλληλα, με την επιβεβαίωση της παραβίασης και με τη συγκατάθεση του κατόχου του δικαιώματος, τα προϊόντα αυτά θα καταστρέφονται. Το κόστος θα επωμίζεται ο κάτοχος των δικαιωμάτων ο οποίος όμως μετά θα μπορεί να κινηθεί νομικά εναντίον των ιδιοκτήτων των εμπορευμάτων, δηλαδή εκείνων που παραβίασαν το πνευματικό του δικαίωμα.

Για να μπορεί να κινηθεί νομικά, η έκθεση προβλέπει το δικαίωμα πρόσβασης στα δεδομένα του ιδιοκτήτη των εμπορευμάτων, γεγονός που επίσης εγείρει ανησυχίες ως προς το σεβασμό προσωπικών δεδομένων, από την στιγμή που θα υπάρχει εξίσωση ενός παράνομου εισαγωγέα με έναν φουκαρά που αγόρασε 3 παντελόνια από ένα ταξίδι. Επιπλέον δεν προβλέπεται μέσω αυτής της διαδικασίας στην έκθεση να επιτρέπεται στον κάτοχο των εμπορευμάτων να εκφράζει τη γνώμη του πριν η τελωνειακή διοίκηση λάβει απόφαση, με άλλα λόγια να μην μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, πάλι για λόγους "απλοποίησης" και ταχύτητας.

Επιπρόσθετα η Έκθεση εισηγείται και άλλα μέτρα: καταρχήν την προώθηση από τα κράτη μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των τελωνειακών αρχών. Εισηγείται τη λήψη μέτρων για κατάσχεση γενόσημων φαρμάκων που καταλήγουν στο έδαφος της ΕΕ και εδώ αξίζει να σημειωθεί πως η πρόταση της Επιτροπής δεν κάνει καμία αναφορά σε γενόσημα φάρμακα πράγμα που θα έπρεπε να αποφευχθεί και στην έκθεση. Εισηγείται, τέλος, τη συμπερίληψη και επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας σε εμπορικές συμφωνίες.

«Ελαστικότερου έλεγχου» θα τυγχάνουν μόνο οι μικρές αποσκευές οι οποίες όμως περιορίζονται από την Έκθεση στον αστείο αριθμό των λιγότερων των τριών τεμαχίων και με συνολικό βάρος κάτω των 2 κιλών και ακόμα αν τα εν λόγω εμπορεύματα περιορίζονται για προσωπική χρήση θα τυγχάνουν «ελαστικότερου έλεγχου» μόνο αν δεν υπάρχουν υποψίες για το αντίθετο!

Ενδείξεις στη θέση απτών αποδείξεων, απλοποιημένη διασυνοριακή διαδικασία, ανταλλαγή πληροφοριών ανάμεσα στις τελωνειακές αρχές, συστήματα παρακολούθησης και καταχώρησης προσωπικών δεδομένων με διευρυμένη πρόσβαση, αυξημένη εξουσία για τις τελωνειακές αρχές. Και όλα αυτά όχι για την πάταξη της εμπορίας οπλών, ναρκωτικών, δουλεμπορίου αλλά, για την απόλυτη προστασία των εμπορικών δικαιωμάτων. Με μέτρα που επεμβαίνουν υπέρμετρα στην ιδιωτική σφαίρα αποδυναμώνοντας θεμελιώδη δικαιώματα όπως την προστασία προσωπικών δεδομένων.

Δυστυχώς πολλές φόρες οι προτάσεις της Ε. Επιτροπής και οι εκθέσεις του Ευρωκοινοβουλίου, προωθούν βαθμιαία και σταθερά την αποδυνάμωση ιδιωτικών και πολιτικών ελευθεριών σε πληθώρα κειμένων τους. Στο όνομα λοιπόν, αυτή την φορά των εμπορικών δικαιωμάτων πλήττονται ελευθερίες και όλα αυτά δεν τα λέμε γιατί είμαστε εναντία στα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά γιατί κάποιοι, αποφάσισαν ότι τα εμπορικά τους δικαιώματα είναι σημαντικότερα από τα δικά μας δικαιώματα και τις ελευθερίες.

http://cyprusnews.eu/kiriakostriantafillidis/413796-2012-07-19-07-46-07.html

Βίαιη καταστολή των απεργών στην Ελληνική Χαλυβουργία. Συγκεντρώσεις αλληλεγγύης από όλη την Αριστερά

Εξι κλουβες των ΜΑΤ, τα οποία επιτέθηκαν και σε αλληλέγγυους και σε βουλευτές του ΚΚΕ και του Συριζα, φρουρουν τώρα το εργοστασιο. Συνελλήφθησαν οι πέντε απεργοι που περιφρουρουσαν το χώρο κι εχουν γινει εννεα προσαγωγες. Η αποφαση του δικαστηρίου που εκρινε παρανομη την απεργια αφορουσε το γεγονός ότι την πρώτη φορά η αποφαση για την κήρυξη της απεργίας δεν πάρθηκε νομότυπα, οπότε δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την παρουσία των ΜΑΤ εκεί, αφού εκτοτε οι αποφάσεις για τη συνέχιση της απεργίας πάρθηκαν νόμιμα. Ο Μάνεσης έχει ήδη πάρει άδεια για να φτιάξει ένα λιμάνι μπροστά από το εργοστάσιο, οπότε δεν παίζει και το χαρτί να κλείσει το εργοστάσιο.

Περίπου 10 εργαζομενοι που είχαν βάρδια στην περιφρούρηση της απεργίας έχουν συλληφθεί κατά τη διάρκεια της επέμβασης των ΜΑΤ.

6 κλούβες των ΜΑΤ έχουν αποκλείσει την πύλη του εργοστασίου.

Όλοι οι απεργοί με το σωματείο τους και εκατοντάδες εργαζόμενοι από τις πρώτες πρωϊνές ώρες εμποδίζουν άλλους απεργοσπάστες να μπουν στο εργοστάσιο.

Σε συγκέντρωση στην πύλη της Χαλυβουργίας καλούν το Σωματείο Εργαζομένων, άλλα σωματεία, το ΠΑΜΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κ.α. Σε μαζική συγκέντρωση όλων των εργαζόμενων στις 5.30 μ.μ. στη γέφυρα του Ασπρόπυργου (μετά την Χαλυβουργία πρός Ελευσίνα) καλεί το σωματείο της Χαλυβουργίας.

Το σωματείο των Χαλυβουργών ζητάει ενίσχυση, να βρεθεί κόσμος στην είσοδο του εργοστασίου.

Οι κρίσιμες ώρες είναι σήμερα στις 14:00 όταν θα αρχίσουν να βγαίνουν οι απεργοσπάστες και το πρωί στις 6:00 όταν θα μπαίνουν στις 17:00 υπάρχει συλλαλητήριο στον κόμβο του Ασπρόπυργου και πορεία στη χαλυβουργία.

Σε συγκέντρωση σήμερα στις 5.30 μ.μ. στην γέφυρα Ασπροπύργου και πορεία πρός την πύλη της Χαλυβουργίας καλεί το Σωματείο Εργαζομένων Ελληνικής Χαλυβουργίας.

Συγκέντρωση σήμερα 20/07 στην Πλατεία Όλγας στην Πάτρα στις 7:00μμ για την Επέμβαση στην Χαλυβουργία.

.......................

 

Συγκέντρωση αλληλεγγύης σε χαλυβουργούς

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ καταγγέλλει την επέμβαση των δυνάμεων καταστολής σήμερα τα ξημερώματα προκειμένου να σπάσει ο ηρωικός αγώνας των εργαζόμενων της χαλυβουργίας.

Για μια ακόμα φορά όταν η σύγκρουση είναι με το μεγάλο κεφάλαιο, με τα πραγματικά αφεντικά, το κράτος, η δικαιοσύνη, τα αστικά κόμματα αποκαλύπτονται σε αυτό που είναι. Τα «Μαντρόσκυλα» του κεφαλαίου.

Τα λαϊκά προβλήματα όμως που η καπιταλιστική κρίση τα οξύνει, η φτώχεια, η εξαθλίωση, η πείνα, οι απολύσεις που γεννά η καπιταλιστική εκμετάλλευση δεν αντιμετωπίζονται με τη συκοφαντία, τη βία και την καταστολή.

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα του σωματείου των εργαζομένων στη χαλυβουργία Ασπροπύργου για συγκέντρωση καταδίκης ενάντια στην κυβέρνηση και τις δυνάμεις καταστολής, καταδίκης της μεγαλοεργοδοσίας και συμπαράστασης στους απεργούς χαλυβουργούς, καλεί τα συνδικάτα, κάθε εργαζόμενη και εργαζόμενο να δώσουν μαζικό, μαχητικό παρόν.

Η συγκέντρωση θα γίνει στη Γέφυρα του Ασπρόπυργου σήμερα ώρα 5.30 το απόγευμα.

Καλεί επίσης κάθε συνδικάτο, κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη να ανταποκριθούν στην πρωτοβουλία των ομοσπονδιών και των εργατικών κέντρων που συσπειρώνονται στις γραμμές του ΠΑΜΕ, για συλλαλητήρια σε όλες τις πόλεις της χώρας τη Δευτέρα το απόγευμα. Στην Αθήνα η συγκέντρωση θα γίνει στην Ομόνοια στις 7.30 το απόγευμα.

Η Εκτελεστική Γραμματεία

ΠΑΜΕ
.......................
 Ανακοίνωση για την επέμβαση των ΜΑΤ στη Χαλυβουργία εξέδωσε η ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ:

"Η σημερινή επέμβαση των ΜΑΤ ενάντια στους απεργούς της Χαλυβουργίας Ελλάδος αποτελεί ωμή πράξη βίας και αυταρχισμού με αποκλειστική ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας.

Η εργοδοσία Μάνεση για 9 μήνες επιστρατεύει απεργοσπαστικούς μηχανισμούς προχωρά σε απολύσεις και εκβιασμούς, στρώνοντας το δρόμο για την σημερινή κατάληξη.

Η πολιτική ευθύνη της σημερινής ευθείας καταπάτησης δια της βίας,των συλλογικών αποφάσεων των εργαζομένων της Χαλυβουργίας ανήκει αποκλειστικά στην κυβέρνηση και τα στελέχη της που εδώ και καιρό έχουν αναλάβει το ρόλο της εμπροσθοφυλακής στην εκστρατεία ενάντια στους απεργούς χαλυβουργούς.

Η αλληλεγγύη όλου του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας προς τους Χαλυβουργούς είναι τώρα το άμεσο καθήκον μας.

Ο αγώνας για αξιοπρέπεια δεν σβήνει, δεν καταστέλλεται.

Όλοι και όλες στην Πύλη της Χαλυβουργίας".

10:50 Η Αυτόνομη Παρέμβαση καταγγέλλει τη συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ που κάνοντας πλάτες στην εργοδοσία της Ελληνικής Χαλυβουργίας έκαναν επίθεση με τα ΜΑΤ στους απεργούς χαλυβουργούς, προχώρησαν σε συλλήψεις με στόχο να σπάσουν τον ηρωικό αγώνα των εργαζομένων.

Στην ανακοίνωση της Αυτόνομης Παρέμβασης αναφέρονται τα εξής:

"Οι δυνάμεις καταστολής με εντολή της Κυβέρνησης χρησιμοποιούνται για να περάσει η απεργοσπασία, οι απολύσεις με στόχο να διασφαλιστεί η προκλητική κερδοφορία της εργοδοσίας.

Αυτή την ώρα όλη η εργατική τάξη βρίσκεται στο πλευρό των ηρωικών χαλυβουργών, που με τον αγώνα τους δίνουν το στίγμα για το πώς πρέπει να οργανωθεί η αντίσταση των εργαζομένων απέναντι στην αντεργατική, αντιλαϊκή επίθεση που εξελίσσεται από εργοδοσία, κυβέρνηση και τρόικα.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση απαιτεί από την Κυβέρνηση να αποσυρθούν τώρα οι δυνάμεις καταστολής από τη χαλυβουργία, να αφεθούν ελεύθεροι οι συλληφθέντες, να σταματήσει η προκλητική στήριξη της εργοδοσίας και του Μάνεση.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση καλεί τα συνδικάτα, όλους τους εργαζόμενους να βρεθούν τώρα στην πύλη του εργοστασίου της χαλυβουργίας στη συγκέντρωση που διοργανώνει το σωματείο των χαλυβουργών και να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των απεργών.

Όλοι σήμερα Παρασκευή 20/7 στη συγκέντρωση που διοργανώνει το Συνδικάτο των Χαλυβουργών στις 5.30 μμ στο κόμβο Ασπροπύργου.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΗΡΩΙΚΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ."

Left.gr

Την άμεση απόσυρση των δυνάμεων των ΜΑΤ από το χώρο της Χαλυβουργίας ζητά με ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το περιεχόμενό της:

«Η αιφνιδιαστική βίαιη εισβολή των δυνάμεων των ΜΑΤ στο εργοστάσιο της Χαλυβουργίας αποτελεί άλλο ένα δείγμα γραφής για το πώς θέλει να αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους η νέα μνημονιακή κυβέρνηση.

Είναι σαφές ότι η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη επιλέγει το δρόμο της βίας και του αυταρχισμού για να καταστείλει τους εργατικούς αγώνες, ενώ ταυτόχρονα προειδοποιεί την υπόλοιπη κοινωνία τι την περιμένει όταν διεκδικεί και αγωνίζεται. Άλλωστε η σημερινή βίαιη επίθεση και εισβολή, τη στιγμή που βρισκόταν σε εξέλιξη πρωτοβουλία για τριμερή συνάντηση ανάμεσα στο υπουργείο, τους εργαζόμενους και την εργοδοσία, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για οποιοδήποτε άλλο συμπέρασμα.

Ζητάμε την άμεση απόσυρση των δυνάμεων των ΜΑΤ καθώς και την απελευθέρωση των συλληφθέντων απεργών.

Καλούμε στη σημερινή συγκέντρωση αλληλεγγύης που διοργανώνεται από το συνδικάτο των χαλυβουργών στις 5.30 μ.μ. στον κόμβο του Ασπροπύργου.

Ο αγώνας των χαλυβουργών συνεχίζεται μέχρι τη δικαίωσή του».

Real.gr

Μια ανασκόπηση του κομματικού τοπίου στην Κυπριακή Δημοκρατία, εφτά μήνες πριν τις Προεδρικές*

Μέρος Ι: Η Δεξιά "αγριεύει"

O ΔΗΣΥ μετά από μια μακροχρόνια απουσία από την εκτελεστική εξουσία, είχε σοβαρή αφορμή να "αγριέψει", υπό την έννοια της εντατικοποίησης της αντιπολιτευτικής του ισχύος και συνάμα της προεκλογικής του προσπάθειας. Δέκα χρόνια εκτός κυβέρνησης είναι πολλά για ένα πολιτικό κόμμα, όταν αυτά ακολουθούν δέκα χρόνια εντός και συνοδεύονται από ποσοστά που ξεπερνούν με άνεση το 30%. Αυτό το "αγρίεμα" είναι το πρώτο, εδώ και καιρό, χειροπιαστό δεδομένο στο κομματικό τοπίο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού τα υπόλοιπα κόμματα είτε δεν έχουν ακόμη εντατικοποιήσει τις προσπάθειες τους για την υλοποίηση συγκεκριμένης στρατηγικής, είτε δεν έχουν καταλήξει σε ζητήματα συνεργασιών και υποψηφιότητας.

Τα πιο εμφανή στοιχεία του ότι η δεξιά έχει "αγριέψει" εντοπίζονται στη σχέση της με την αριστερά και την κυβέρνηση - κάτι που είναι επακόλουθο της δομής του κομματικού συστήματος. Εντός κοινοβουλίου τα πιο βασικά από αυτά είναι οι περιστασιακές συμμαχίες με την ΕΔΕΚ και τον Ζαχαρία Κουλία, στη βάση των οποίων ο ΔΗΣΥ κατάφερε να αποτρέψει την εκλογή Κάρογιαν στην Προεδρία του σώματος και να εκλέξει τον Γιαννάκη Ομήρου, αλλά και αυτές με το ΔΗΚΟ, που άνοιξαν τον δρόμο για να περάσει ψήφισμα για τις ευθύνες του Προέδρου για το τι οδήγησε στο τραγικό συμβάν στο Μαρί και να εγκριθεί πρόταση νόμου του Αβέρωφ Νεοφύτου για την αφαίρεση, από την τότε Υπουργό Πραξούλα Αντωνιάδου, αρμοδιοτήτων σχετικά με το φυσικό αέριο. Εκτός κοινοβουλίου, ο ΔΗΣΥ ενέμεινε στην υπεράσπιση του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας για τους χειρισμούς που έκανε όσο αφορά την ελευθερία των τραπεζών για επενδύσεις στην Ελλάδα και μέσω του Νίκου Αναστασιάδη έκανε στροφή από τη θέση της χαλαρής ομοσπονδίας που υπεράσπιζε μέχρι πρώτινoς σε πιο απορρπτικό λόγο για το Κυπριακό, ο οποίος κατηγορεί τον Πρόεδρο για υπερβολικούς συμβιβασμούς, είναι αυστηρός απέναντι στη στάση του Ο.Η.Ε. και απαιτεί απόσυρση συγκεκριμένων θέσεων της Ελληνοκυπριακής πλευράς από το τραπέζι των συνομιλιών.

Παρόλο που η υποψηφιότητα Αναστασιάδη έχει ήδη αποκτήσει σοβαρό προβάδισμα, τουλάχιστον με όρους ερευνών κοινής γνώμης, οι στόχοι του ΔΗΣΥ παραμένουν πολλοί και δύσκολοι: να αυξήσει και μετά να διατηρήσει τη συσπείρωση, που δεν αποκλείεται να κλονιστεί από μια Κυπριακή Προεδρία της ΕΕ που θα κριθεί ως πετυχημένη· να διατυπώσει μια πρόταση για το Κυπριακό που θα ικανοποιεί τόσο τους απορριπτικούς, όσο και τους επανενωτικούς του οπαδούς· να ελκύσει ψηφοφόρους που επηρεάζονται περισσότερο από την εκκλησιαστική γραμμή και λιγότερο από τον 'κομματικό πατριωτισμό'· να διασφαλίσει συνεργασία με κάποια τμήματα του κέντρου, ή τουλάχιστον τις συνθήκες εκείνες που θα επιτρέψουν έστω και μια άτυπη συμπόρευση τη δεύτερη Κυριακή.

Αφού κανένας από αυτούς τους στόχους δεν είναι εξασφαλισμένος ακόμα, οι συνθηκες για τον ΔΗΣΥ δεν είναι τόσο εύκολες όσο μπορεί να φαίνoνται εκ πρώτης όψεως. Πρώτο, ενώ στις βουλευτικές εκλογές του 2011 ο ΔΗΣΥ κατάφερε να αυξήσει το ποσοστό του και να έρθει πρώτο κόμμα (με 34.8%), η αύξηση εκείνη ήταν σχετικά ισχνή αν συγκριθεί με τα ποσοστά που ήδη εισέπραττε όταν ήταν στην κυβέρνηση (35.0% το 2001 και 34.5% το 1996) και λαμβανομένου υπόψη του ψηλού ποσοστού της αποχής. Ουσιαστικά, η δεξιά απέτυχε να εμποδίσει την μετουσίωση σε αποχή ενός μεγάλου μέρους της δυσαρέσκειας που προέκυψε έναντι στην κυβέρνηση Χριστόφια. Δεύτερο, η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος αποδυναμώθηκε. Έμπειρα στελέχη της, όπως ο Χρήστος Πουργουρίδης και η Μαρία Κυριακού, που μπορούσαν επιπλέον να διαμεσολαβούν εντός και εκτός κοινοβουλίου με τμήματα της φιλελεύθερης (βλ. μή-, ή ελαφρώς εθνικιστικής) δεξιάς και το κέντρο, δεν εξελέγηκαν στις εκλογές του 2011 και άφησαν ένα κάποιο οργανωτικό και πολιτικό κενό.

Τρίτο, δημιουργήθηκαν εσωτερικές ρωγμές, σε μια περίοδο που ήταν πιο λογική η πλήρης κομματική συνοχή: η υποψηφιότητα της Ελένης Θεοχάρους για το 'χρίσμα' του Συναγερμικού υποψήφιου στις προεδρικές, οι διαφωνίες μεταξύ Ιωνά Νικολάου και Αβέρωφ Νεοφύτου για το θέμα της ρύθμισης των στοιχημάτων και η χειροτέρευση των επίσημων σχέσεων του ΔΗΣΥ με τη ΣΕΚ και την ΠΑΣΥΔΥ, οι οποίες σχέσεις έχουν πληγεί, μεταξύ άλλων και λόγω της οικονομικής κρίσης. Αυτές οι ρωγμές φαίνεται να ήταν άλλωστε και ένας από τους λόγους που ο ηγετικός πυρήνας του ΔΗΣΥ αποφάσισε από νωρίς να προβεί σε ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του, πράγμα που μέχρι τώρα έπραττε σε μεταγενέστερο στάδιο.

Τέταρτον, παρόλο που τα κόμματα του κέντρου, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, αποχώρησαν σχετικά νωρίς από την κυβέρνηση Χριστόφια, οι εντάσεις μεταξύ τους από την μια και του ΑΚΕΛ από την άλλη αυξήθηκαν και το τραγικό συμβάν στο Μαρί δημιούργησε, τουλάχιστον φαινομενικά, δυνατότητες για κοινή αντί-ΑΚΕΛική, κέντρο-δεξιά οδό, ο ΔΗΣΥ δεν κατάφερε μέχρι τώρα να κεφαλαιοποιήσει πάνω σε αυτό με ουσιαστικό τρόπο. Στο βαθμό μάλιστα, που η υποψηφιότητα Αναστασιάδη ακόμα προσεγγίζεται από κάποιους εντός του κόμματος της δεξιάς σαν λανθασμένη στρατηγική, ακριβώς διότι θεωρείται πως δεν έχει τη δυνατότητα να γεφυρώσει εύκολα την ιδεολογική διαφορά μεταξύ του χώρου τους και εκείνου του κέντρου. Δεδομένου του ότι το ΔΗΚΟ είναι ένα μονίμως και εκ φύσεως, εσωτερικά διαιρεμένο κόμμα, όπου "όλα μπορούν να συμβούν", η ΕΔΕΚ ως συνήθως ταλαντέυεται μεταξύ των αριστερών και δεξιών της ψηφοφόρων/ρευμάτων και το ΕΥΡΩΚΟ γνωρίζει πως μια ενδέχομενη στήριξη εκ μέρους του της υποψηφιότητας Αναστασιάδη θα διακινδυνέψει την ίδια την ύπαρξή του, η πολυπόθητη νίκη στις Προεδρικές του 2013 για τον ΔΗΣΥ ακόμα φαντάζει αβέβαιη.

Πέμπτο, έχει αναδυθεί στην πολιτική επιφάνεια το ακροδεξιό ΕΛΑΜ, με ένα μη αμελητέο 1.1% στις βουλευτικές του 2011. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι το ΕΛΑΜ, σαν κόμμα που προσπαθεί να θεμελιωθεί στον πολιτικό στίβο θα επιχειρήσει να το κάνει αυτό μέσω μιας δικής του υποψηφιότητας στις επικείμενες προεδρικές. Η ενδυνάμωση της Χρυσή Αυγής στην Ελλάδα πιθανόν να συμβάλει στην "νομιμοποίηση" μιας τέτοιας υποψηφιότητας, ιδιαίτερα λαμβανομένου υπόψη του ότι ο επίσημος Κυβερνητικός λόγος των τελευταίων τεσσάρων και κάτι χρόνων 'πρόσβαλε' το 'εθνικό πνεύμα' που προηγουμένως καλλιεργείτο και από το Προεδρικό. Από τη μια, στον δεύτερο γύρο, οι πλείστοι που θα έχουν αρχικά ψηφήσει την επιλογή ΕΛΑΜ αντί την επιλογή ΔΗΣΥ (υποθετικά μιλώντας), μάλλον θα καταλήξουν να υποστηρίζουν Αναστασιάδη. Από την άλλη όμως, ίσως κάποιοι που πλέον νιώθουν πιο κοντά στο ΕΛΑΜ να επιλέξουν αποχή, αναλόγως και του πως θα τοποθετηθεί το εν λόγω κόμμα. Σε τελευταία ανάλυση, το πολιτικά σημαντικό είναι πως τα πιο πάνω ίσως και να μεταφραστούν σε πίεση από την ακροδεξιά πάνω στην υποψηφιότητα Αναστασιάδη για ακόμα πιο δεξιές θέσεις και ρητορεία.

Μέρος ΙΙ: Η αριστερά ανασυντάσσεται

Μια σειρά από αρνητικές συγκυρίες, σε συνάρτηση με την άνευ προηγουμένου επίθεση στην κυβέρνηση από τα πλείστα ΜΜΕ, την αδυναμία της ίδιας της αριστεράς να παρεμβαίνει επαρκώς στη δημόσια σφαίρα μέσω των δικών της ΜΜΕ και τα επικοινωνιακά και άλλα λάθη του ίδιου του Προέδρου, έχουν συντελέσει στη διαμόρφωση μιας ιδιαίτερα αρνητικής εικόνας για την παρούσα κυβέρνηση και κατ'επέκταση για τη σχέση του ΑΚΕΛ με την εκτελεστική εξουσία, η οποία δύσκολα μπορεί να ανατραπεί από ΑΚΕΛικό υποψήφιο στον δεύτερο γύρο των εκλογών. Τα αδύνατα σημεία της κυβέρνησης με βάση την κοινή γνώμη αφορούν τόσο το Κυπριακό, όπου η στρατηγική της 'δίκαιας λύσης' κατακρίνεται από κάποιους για απαράδεκτες υποχωρήσεις και από άλλους για περιορισμένη διαλλακτικότητα και λάθη τακτικής, όσο και την εσωτερική διακυβέρνηση, όπου τα δημοσιονομικά και τώρα η ένταξη στον Μηχανισμό Στήριξης, η σχέση του Προεδρικού με τον πρώην Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και το Μαρί χρησιμοποιήθηκαν εκτεταμένα για τη καλλιέργεια αντί-ΑΚΕΛικού κλίματος.

Το ΑΚΕΛ μπορεί να θεωρεί τη χαμηλή δημοτικότητα της κυβέρνησης Χριστόφια ως επί το πλείστο κατασκευασμένη, αλλά δεν παύει να την αντιμετωπίζει και ως δεδομένη. Η υπεράσπισή της ως εκ τούτου από τον ίδιο τον Πρόεδρο σαν υποψήφιο για δεύτερη φορά θα περιείχε το ρίσκο της βαριάς ήττας και άρα της πλήρους απονομιμοποίησης των πολιτικών που ακολούθησαν Χριστόφιας και ΑΚΕΛ τα τελευταία χρόνια. Η ανακοίνωση, λοιπόν, του ίδιου του Χριστόφια για μη-επαναδιεκδίκηση, παρόλο που ήταν ιστορικά η πρώτη από εκάστοτε πρόεδρο, ήταν και αναμενόμενη. Επιπλέον, η παραμονή του ΑΚΕΛ στην κυβέρνηση για δέκα συνεχόμενα χρόνια, τα οποία ήταν και τα πρώτα στην ιστορία του, δεν μπορούσε να μην είχε δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες για πολλά στελέχη και οπαδούς του, που με τη σειρά τους οδήγησαν σε μια σειρά απαγοητεύσεων, εν μέρει ανεξάρτητων από τις συγκυρίες και την ευρύτερη αντιμετώπιση της κυβέρνησης από την υπόλοιπη κοινωνία.

Η στήριξη της υποψηφιότητας Μαλά από την Κεντρική Επιτροπή (Κ.Ε.) του ΑΚΕΛ φαίνεται να εδράζεται σε μια τριπλή λογική: την προσπάθεια αποφυγής των όποιων εσωκομματικών τριβών θα προκαλούσε μια κομματική υποψηφιότητα και την ταυτόχρονη προστασία της ηγεσίας του ΑΚΕΛ από την αντιπολιτευτική υστερία που λογικά θα ακολουθήσει ο ΔΗΣΥ στην προεκλογική περίοδο· τη συνέχιση της γραμμής του ΑΚΕΛ πάνω στο Κυπριακό και την υπεράσπιση του έργου της κυβέρνησης, κάτι το οποίο σήμερα μοιάζει αδύνατο να συμβεί αν το ΑΚΕΛ υποστηρίξει υποψήφιο που θα είναι επιλογή του κέντρου· την ταυτόχρονη δημιουργία της απαραίτητης δυναμικής για να προσελκυστούν προς τη δική του υποψηφιότητα, αν όχι κόμματα, τότε ψηφοφόροι του κέντρου, ιδιαίτερα στον δεύτερο γύρο. Οι δυνατότητες της υποψηφιότητας Μαλά ακόμα είναι νωρίς να εκτιμηθούν. Η συζήτηση αυτής της υποψηφιότητας στις κομματικές ομάδες βάσης (ΚΟΒ) του ΑΚΕΛ αποτελεί σταθμό, διότι οι τελευταίες, δεδομένης και της παρουσίας τους σχεδόν σε κάθε γειτονιά της χώρας, συνιστούν, μεταξύ άλλων, εργαλείο ζύμωσης αλλά κυρίως κοινωνικής εδραίωσης των αποφάσεων της Κ.Ε.

Όπως έχουν τα πράγματα, όμως, το ΑΚΕΛ φαίνεται να έχει επιλέξει μια υποψηφιότητα για την οποία το χείριστο σενάριο είναι η αξιοπρεπής ήττα. Με ένα αποτέλεσμα που να αντικατοπτρίζει το βεληνεκές της δικής του επιρροής και μια σοβαρή αντιπολίτευση που θα στρώσει αργά και σταθερά τον δρόμο για επαναδιεκδίκηση το 2018, το ΑΚΕΛ ουσιαστικά θα μπορέσει να δώσει σάρκα και οστά σε μια αριστερή εκδοχή της στρατηγικής της "αγριεμένης" αντιπολίτευσης που ακολουθεί ο ΔΗΣΥ. Ως συνήθως γίνεται σε παγιωμένα, διπολικά κομματικά συστήματα, το "αγρίεμα" της δεξιάς βοηθά εν μέρει το ΑΚΕΛ. Η πλήρης δαιμονοποίηση του Χριστόφια από την ηγεσία και τον κόσμο του ΔΗΣΥ συσπειρώνει τους παραδοσιακά αριστερούς ψηφοφόρους ενάντια στους αιώνιους τους αντιπάλους και δημιουργεί συνθήκες που ευνοούν τη μεγάλη και εντατική οργανωτική κινητοποίηση. Με μια δεξιά διακυβέρνηση, η προαναφερθείσα οργανωτική κινητοποίηση πιθανόν να ανοίξει και τις πύλες για νίκη το 2018.

Αντί επιλόγου: Η καθοριστικότητα του κέντρου

Οι τελευταίοι τέσσερεις μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων τα κόμματα του κέντρου (ουσιαστικά το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ) μαζί με το ΕΥΡΩΚΟ (που δεν αποτελεί ιδεολογικά κεντρώα δύναμη) προσπάθησαν να συνεργαστούν εν όψει των προεδρικών, έδειξαν τη δομική διαιρετικότητα αυτού του χώρου. Παρόλο που βοηθήθηκαν από τη εκτεταμένη δημοσιογραφική χρήση του όρου 'ενδιάμεσος χώρος', κατέληξαν εκεί όπου άρχισαν, δηλαδή στη διαφωνία γύρω από ιδεολογικά ζητήματα και θέματα προσώπων. Ο Maurice Duverger το έθεσε περιεκτικά: ‘το κέντρο δεν υπάρχει στην πολιτική, μπορεί να υπάρχει κεντρώο κόμμα αλλά δεν υπάρχει κεντρώα τάση, κεντρώο δόγμα'. Επακόλουθο τούτου είναι το κέντρο να αποφασίζει και να χαράσσει βραχυπρόθεσμη στρατηγική, αφού διαθέτει λειψό ιδεολογικό υπόβαθρο για συνοχή και στοχοπροσηλωμένη κινητοποίηση. Έτσι κι'αλλιώς όποιαδήποτε μακροχρόνια σχέδια και να καταρτιστούν, θα ήταν αναμενόμενο να ανατραπούν από τις δυναμικές εντός του ίδιου του χώρου.

Απλά συμβαίνει λόγω συγκυριών σήμερα το κέντρο να είναι προσανατολισμένο σε δύο επιλογές: είτε τον Αναστασιάδη, είτε την αυτόνομη κάθοδο (τουλάχιστον από ένα μέρος του και χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει ο υποψήφιος). Το γεγονός ότι η ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ αποχώρησαν από την κυβέρνηση εδώ και καιρό, δημιούργησε κόκκινες γραμμές στις σχέσεις τους με το ΑΚΕΛ, οι οποίες εμποδίζουν τις ηγεσίες τους από το να συμπορευτούν ξανά με την αριστερά. Όμως, ενώ το ΔΗΚΟ φαίνεται να θέλει όπωσδήποτε συμμετοχή στην επόμενη κυβέρνηση (μεταξύ άλλων και για να εδραιώσει ο ηγέτης του τη θέση του εντός του ίδιου του κόμματος), η ΕΔΕΚ δεν αποκλείεται να ακολουθήσει την παραδοσιακή της τακτική να θέτει δική της υποψηφιότητα και να αποφασίζει εκ των υστέρων για συμμετοχή ή μη-συμμετοχή στην κυβέρνηση. Η μόνη δύναμη που "καίγεται" για υποψήφιο του "ενδιάμεσου χώρου" είναι το ΕΥΡΩΚΟ, αλλά το γεγονός ότι είναι ιδεολογικά δεξιό κόμμα και έχει πολύ μικρό ποσοστό προκαλεί αντιδράσεις και αβεβαιότητα σε ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ.

Σε κάθε περίπτωση, τα τεκταινόμενα στο κομματικό τοπίο επηρεάζουν την κοινωνική αρρένα, έστω και αν αυτό συμβαίνει σε μικρότερο βαθμό, απ'ότι το αντίστροφό του. Έτσι, το προεξάρχον σήμερα χαρακτηριστικό του κομματικού τοπίου της Κυπριακής Δημοκρατίας - σσ. το "αγρίεμα" της δεξιάς - ενδέχεται να αποκτήσει ευρύτερες κοινωνικές διαστάσεις που καθρεφτίζονται στην επαφή των ανθρώπων και των κοινωνικών συνόλων μεταξύ τους. Και αφού ο βαθμός επιτυχίας στην υλοποίηση των στόχων του ΔΗΣΥ (αλλά και του ΑΚΕΛ) θα εξαρτηθεί εν μέρει από τις κινήσεις των υπόλοιπων κομματικών δρώντων με διαπραγματευτική ισχύ (τουτέστιν του κέντρου), το ίδιο εξαρτώμενο από αυτές τις κινήσεις θα είναι και το κοινωνικό κλίμα. Αν μια σημαντική μερίδα του κέντρου συμπορευτεί με τη δεξιά και μια άλλη με την αριστερά (κάτι που φαίνεται σχεδόν αδύνατο), τότε το πιο πιθανό είναι να αυξηθεί ο κοινωνικός διπολισμός σε αντιστοιχία με την αύξηση του πολιτικού και να περιστραφεί η προεκλογική προπαγάνδα γύρω από άξονες που συμφέρουν, είτε στον ένα, είτε στον άλλο, είτε και στους δύο πόλους. Μια τέτοια εξέλιξη θα συνεπάγεται και τη σχετική με προηγουμένως απουσία του Κυπριακού από την προεκλογική ατζέντα, διότι το θέμα αυτό δεν είναι επικερδές ούτε για τη δεξιά (για λόγους συνοχής), ούτε για την αριστερά (διότι, έχει λίγα να δείξει επί κυβέρνησης Χριστόφια). Αν το κέντρο επιλέξει αυτόνομη κάθοδο, έστω με μια συνεργασία μεταξύ ΕΔΕΚ και ΕΥΡΩΚΟ γύρω από την ήδη υπάρχουσα υποψηφιότητα του Γιώργου Λιλλήκα, τότε το κοινωνικό κλίμα θα περιλαμβάνει στοιχεία κατακερματισμού και το Κυπριακό θα είναι και πάλι σημαντικό προεκλογικό ζήτημα, διότι καθιστά το βασικό ενοποιητικό στοιχείο τούτων των κομμάτων.

* Το άρθρο έχει σταλεί για δημοσίευση σε εφημερίδα

Γιώργος Χαραλάμπους

Ειδικός Επιστήμονας στο τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου

Επισκέπτης Λέκτορας στο τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick

03/07/2012

Στους δρόμους και πάλι οι Ισπανοί: Διαδηλώσεις σε 80 πόλεις

http://tvxs.gr/news/kosmos/stoys-dromoys-kai-pali-oi-ispanoi-diadiloseis-se-80-poleis

Στους δρόμους κατεβαίνουν την Πέμπτη οι Ισπανοί εργαζόμενοι, αντιδρώντας στα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης Ραχόι. Διαδηλώσεις έχουν προγραμματιστεί σε 80 πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα, ενώ μεγάλη πορεία θα πραγματοποιηθεί το απόγευμα της Πέμπτης στη Μαδρίτη. Την κινητοποίηση έχουν εξαγγείλει τα δύο μεγαλύτερα εργατικά συνδικάτα της χώρας UGT και CCOO.

Στο επίκεντρο των κινητοποιήσεων θα βρεθούν και πάλι οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι διοργανώνουν καθημερινά διαδηλώσεις κατά της λιτότητας.

Τις τελευταίες ημέρες πολλοί εργαζόμενοι κατεβαίνουν στους δρόμους στη διάρκεια του διαλείμματος για πρωινό καφέ, φωνάζοντας συνθήματα, όπως: «Ψηλά τα χέρια, πρόκειται για ληστεία».

Η κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι αντιμετωπίζει εντεινόμενες αντιδράσεις από την ισπανική κοινωνία για τις περικοπές δαπανών, που χαρακτηρίζονται οι βαρύτερες στην πρόσφατη σύγχρονη ισπανική ιστορία και ανέρχονται σε 65 δισεκατομμύρια ευρώ τα επόμενα δυόμισι χρόνια.

Ανάμεσά τους περιλαμβάνεται η κατάργηση του δέκατου τρίτου μισθού - η δεύτερη μείωση των μισθών των κρατικών λειτουργών -, η αύξηση του φόρου προστιθέμενης αξίας και η μείωση των επιδομάτων ανεργίας.

Οι εργατικές ενώσεις έχουν προειδοποιήσει πως μία γενική απεργία θα ήταν «αναπόφευκτη» εάν η κυβέρνηση δεν ανακαλέσει τα μέτρα που πλήττουν την αγοραστική δύναμη όλων των Ισπανών και δημιουργούν κινδύνους επιδείνωσης της ύφεσης, την ώρα που τα επίσημα στοιχεία προβλέπουν υποχώρηση του ΑΕΠ κατά 1,7% το 2012.
 

Το σκάνδαλο των αξιογραφων, και οι διεκδικήσεις των πολιτών: ακόμα 1.4 δις [8% του ΑΕΠ] στην μαύρη τρύπα των Τραπεζών

Και ξαφνικά την Δευτέρα 16/7, όταν συζητήθηκε στην βουλή το θέμα των αξιογραφων, η πραγματικότητα εμφανίστηκε σαν ένας ογκόλιθος που ήταν αδύνατο πια να κρυφτεί είτε από τα ΜΜΕ είτε από τους δικηγόρους των Τραπεζών: 1.4 δις επενδυτών βρισκόταν πια στον «αέρα» καθώς οι Τράπεζες τα είχαν αντλήσει με υποσχέσεις για ψηλά επιτόκια και χωρίς να εξηγηθεί το ρίσκο των νέων «χρηματοπιστωτικών προϊόντων». Και χωρίς να ακολουθηθούν ούτε καν οι τυπικές διαδικασίες. Και ενώ το αρχικό σοκ, ήρθε από την μη-καταβολή του επιτοκίου, έγινε αντιληπτό ότι δεν κινδύνευε μόνο το επιτόκιο αλλά και το αρχικό ποσό. Αυτό το νέο ποσό το οποίο φαίνεται να χάνεται επίσης αξίζει να το δει κανείς σε ποσοστά: πέρσι το κυπριακό ΑΕΠ ήταν γύρω στα 18 δις. Το 1.4 δις που άντλησαν οι Τράπεζες και τώρα κινδυνεύει να χαθεί, είναι γύρω στο 8% του ΑΕΠ.

Οι καταγγελίες όπως και το σοκ στην Βουλή ήταν αποκαλυπτικά. Είχε γίνει καταγγελία για το θέμα από τον Ιανουάριο αλλά προφανώς ο κ. Ορφανιδης δεν θεώρησε ότι έπρεπε να επέμβει πέρα από χλιαρές «συστάσεις». Οι καταγγελίες για σκάνδαλο ανάλογο του Χρηματιστηρίου ήταν το κυρίαρχο πλαίσιο. Και η εικόνα των τραπεζιτών πια, και των δικηγορών τους, ήταν δύσκολη. 

 

Μια εβδομάδα πριν όμως μερικοί προσπαθούσαν την Βουλή να κατασκευάσουν πανικό και να σπρώξουν την εστίαση για τη κρίση και πάλι στο Δημόσιο. Την Δευτέρα 9 Ιουλίου οι Α. Νεοφύτου και Ν. Παπαδόπουλος προσπάθησαν στην Βουλή να θέσουν θέμα γιατί να επενδύσουν οι ημικρατικοι οργανισμοί σε βραχυπρόθεσμα κυπριακά χρεόγραφα. Όμως η πραγματικότητα αποδείχθηκε πιο εντυπωσιακή από τις προσπάθειες κατασκευής θεαμάτων: τις επόμενες μέρες, οι εσωτερικές πιέσεις στις τράπεζες εκτόπισαν τις προσπάθειες των «δικηγόρων» τους από την επιφάνεια της επικαιρότητας. Την Τρίτη, 10 Ιουλίου, είχαμε την πιο θεαματική παραίτηση αξιωματούχου τράπεζας: παραιτήθηκε ο διευθύνων σύμβουλος της τράπεζας Κύπρου, Α. Ηλιάδης, ενώ υπήρχαν φήμες ότι «έρχονται και άλλες παραιτήσεις» και αλλαγές – είτε λόγω εσωτερικών, είτε εξωτερικών πιέσεων. Ήδη, το θέμα των αξιογράφων, τα οποία εκδωσαν οι τράπεζες και τα διέθεσαν στο κοινό, χωρίς να εξηγηθεί το ρίσκο, άρχισε να αποκτά διαστάσεις σκανδάλου ανάλογου του χρηματιστηρίου του 1999. Ήταν, ήδη, το πρώτο θέμα την Τρίτη σε αρκετά ΜΜΕ, ενώ την Τετάρτη, την ειδησεογραφία μονοπωλούσε η παραίτηση Ηλιάδη και οι φήμες ότι «ετοιμάζονται και άλλοι». Το νέο κλίμα ήταν πια σαφές την Πέμπτη, όταν ο Φιλελεύθερος είχε τίτλο: «Μοιράζει ντιρεκτίβες. Η Κεντρική διαβιβάζει «επιθυμίες» στις τράπεζες και αυτές εκτελούν».

Και το κλίμα δεν ήταν επικριτικό για την Κεντρική, αλλά περιγραφικό για την αδυναμία των τραπεζών, οι οποίες βρίσκονταν ανάμεσα σε τριπλή πια πίεση: από την μια ήταν η τρόϊκα, η οποία φαίνεται, από ότι λένε οι ανταποκρίσεις, να θέλει να θέσει ένα αυστηρό ρυθμιστικό πλαίσιο για τις τράπεζες - και να διερευνήσει τί έγινε την προηγούμενη περίοδο - από την άλλη, είναι η κεντρική τράπεζα, η οποία προσπαθεί να βοηθήσει, μεν, αλλά απαιτώντας καθαρούς λογαριασμούς σε αντίθεση με την πολιτική Ορφανίδη που επέτρεπε τα ρίσκα χωρίς ευθύνες, και στο τέλος είναι και η αυξανόμενη δυσφορία του κοινού. Μέχρι και στο Φιλελεύθερο της Κυριακής, όπου πλειοψηφία των αρθρογράφων δεν διακρίνονται για τη στάση απέναντι στο τραπεζιτικό κατεστημένο, η εστίαση στους «τραπεζίτες» ήταν μάλλον εντυπωσιακή. Ο Ιγνατίου έγραφε λ.χ. «Οι Κύπριοι τραπεζίτες πλην ελαχίστων – αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, αλλά και επικίνδυνοι για τον τόπο.» Ενώ, ο πρόεδρος της ΝΕΔΗΚ: «Η κοινή γνώμη αποπροσανατολίστηκε και κοινωνικές ομάδες στράφηκαν η μια εναντίον της άλλης. Οι πολίτες κρατήθηκαν στο σκοτάδι για την πραγματική κατάσταση του τραπεζιτικού συστήματος. Τα μέτρα λιτότητας δεν έλυσαν το πρόβλημα, αλλά ανατροφοδότησαν την ύφεση, την ανεργία την ανέχεια. Ταυτόχρονα και ενώ οι αρμόδιοι ετυρβάζαν περί άλλων, το τραπεζιτικό σύστημα της Κύπρου έπνεε τα λοίσθια. Ο αναποτελεσματικός έλεγχος, η ανεπαρκής εποπτεία και η προβληματική διαχείριση του τραπεζιτικού συστήματος, θα μπορούσαν να είχαν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, αλλά αφέθηκαν να οδηγήσουν στην σημερινή κατάσταση της οριακής κατάρρευσης των τραπεζών που συμπαρασύρουν το κράτος.»

Ταυτόχρονα, το Σάββατο άρχισαν να ανακοινώνονται οι πρώτες οργανωμένες κινήσεις πολιτών ενάντια στην εξαπάτηση από τις τράπεζες. Την Παρασκευή, έγινε η πρώτη σύσκεψη πολιτών στη Λεμεσό. Στη συγκέντρωση ζητήθηκε να περιληφθεί στο πόσο το οποίο αναζητείται από το εξωτερικό, το πόσο των 600 εκατομμυρίων που επενδύθηκαν σε αξιόγραφα της Λαϊκής και δεν φαίνεται να μπορούν να επιστραφούν. Την Τετάρτη αναμένεται νέα συγκέντρωση στην Χοιροκοιτία.

Είναι λογικό ότι τα θύματα των τραπεζών θα στραφούν, επίσης, στο Δημόσιο για βοήθεια, αφού οι τράπεζες στράφηκαν, επίσης, προς τα εκεί. Στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή, τη Δευτέρα 16/7, διαφάνηκε ότι, ενώ οι βουλευτές με την καθοδήγηση και των δικηγόρων που έχουν σχέση με τις Τράπεζες, διαμόρφωναν το νομοσχέδιο για τη «διάσωση των τραπεζών», δεν έλαβαν καθόλου υπόψιν τους καταθέτες και τους επενδυτές που εξαπατήθηκαν. Τυχαίο; Όπως ειπώθηκε την εβδομάδα που πέρασε, κάποιοι στη βουλή, τότε δούλευαν υπερωρίες για να σώσουν τις Τράπεζες – ενώ για το Δημόσιο δεν έδειχναν ούτε το μισό του ανάλογου ενδιαφέροντος. Προφανώς, ούτε για τους μικροεπενδυτές και τους πολίτες γενικότερα.

Το θέμα είναι ποιοί άλλοι πολίτες θα οργανωθούν πια, αναλόγως, ενάντια στο τραπεζικό κεφάλαιο και τη διαπλοκή του με την πολιτική εξουσία - όπως και με τα κυκλώματα των δικηγόρων. Ανάλογα κινήματα αναπτύσσονται, ήδη σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Στην Ισπανία, ομάδες καταναλωτών κατάφεραν να αρχίσει δικαστική έρευνα ενάντια στο διευθυντή της Bankia, ενώ στην Ιταλία μια διεκδίκηση ομάδας καταναλωτών οδήγησε και σε έρευνα για τον οίκο αξιολόγησης Moody’s.

http://www.defterianaynosi.com/article.php?id=227

Ποτέ πια φασισμός

Η συγκάλυψη και η ατιμωρησία των πολιτικών εγκλημάτων και ειδικότερα της πραξικοπηματικής κατάλυσης της δημοκρατίας το 74 ως σχεδιασμένου προπομπού της εισβολής του τουρκικού στρατού καλλιέργησε τις συνθήκες αναβίωσης διαδόχων σχημάτων τόσο της ΕΟΚΑ Β στην Κύπρο όσο και της Χούντας στην Ελλάδα. Ο κυπριακός λαός βρίσκεται ακόμα εγκλωβισμένος στα τετελεσμένα του 64 και του 74 με τη χώρα διχοτομημένη και μετέωρη σε ένα αβέβαιο και ρευστό στάτους κβο, ιδιαίτερα μέσα στις νέες συνθήκες που επικρατούν στην ανατολική Μεσόγειο.

Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το προδοτικό πραξικόπημα δεν είχε στόχο μόνο τη διχοτόμηση, αλλά κυρίως τη διπλή ένωση. Έτσι, είναι αναμενόμενο από το 74 ότι η μη επίλυση του κυπριακού προβλήματος θα επέτρεπε την ανανέωση των προσπαθειών προς την ολοκλήρωση του στόχου του πραξικοπήματος.

Η κάθοδος της “Χρυσής Αυγής” στην Κύπρο και η συμμετοχή της στις πορείες της ακροδεξιάς και του ΕΛΑΜ την 20η Ιουλίου θυμίζει τη σκηνή της επιστροφής του εγκληματία στη σκηνή του εγκλήματος. Για να γίνει κατανοητή η αξία της εθνικιστικής ρητορικής της “Χρυσής Αυγής” αξίζει να αναφέρουμε πρόσφατες δηλώσεις του ηγέτη της Νίκου Μιχαλολιάκου ότι η “Χρυσή Αυγή” θα ηγηθεί του αγώνα για απελευθέρωση και της Κωνσταντινούπολης.

Σε αυτή την κατάσταση προστίθεται και η οικονομική κρίση, η οποία δημιουργεί νέες πιέσεις και κοινωνικές εντάσεις τις οποίες η ακροδεξιά αντιμετωπίζει με τρόπο που οδηγεί τη δημοκρατία σε οπισθοδρόμηση. Πέραν από την άνοδο της κλασικής ακροδεξιάς, εμφανίζονται και νεοφασιστικές τάσεις, φαινόμενο που παρατηρείται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο σε όλους ότι ανασυγκροτείται στην άκρα δεξιά μια νέα απειλή για τη δημοκρατία. Οι δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου, κυρίως όσες έχουν τη σκληρή πείρα της 7χρονης κυριαρχίας της Χούντας, της ΕΟΚΑ Β και του πραξικοπήματος θα πρέπει να αντιληφθούν τη νέα κατάσταση πραγμάτων. Η δημοκρατία ένα κεκτημένο που χρειάζεται αγώνες για να διαφυλαχτεί και να αναπτυχθεί.

Η νέα γενιά και ολόκληρη η κοινωνία θα πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα τη φασιστική απειλή αλλά και τις βάσεις πάνω στις οποίες κτίζεται. Για παράδειγμα ο φάκελος για το έγκλημα του 1974 πρέπει να πάψει να αντιμετωπίζεται ως απόρρητος και ως ιστορικό κειμήλιο, να βγει στη δημοσιότητα και να γίνει εργαλείο για την απονομή δικαιοσύνης. Η εμπειρία από το παρελθόν είναι χρήσιμη αλλά χρειάζεται και συνείδηση των νέων δεδομένων και του νέου παγκόσμιου πλαισίου της σημερινής κρίσης τόσο σε σχέση με το φασισμό και τις παραλλαγές του όσο και σε σχέση με τους αγώνες για την αντιμετώπιση του.

Η ΕΡΑΣ διοργανώνει πολιτική συζήτηση με θέμα

Φασισμός: τι είναι και πως αντιμετωπίζεται

Τετάρτη 18 Ιουλίου, ώρα 7.30 στη Δημοσιογραφική Εστία

Ομιλητές

Νίκος Κατσουρίδης (Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΑΚΕΛ)

Γιώργος Τσιάκαλος (Ακαδημαϊκός)

Δάφνος Οικονόμου (ΕΡΑΣ)

Συντονίζει η Αντωνία Λύρα (ΕΡΑΣ)

Επιτροπή για μια Αριστερή Ριζοσπαστική Συσπείρωση (ΕΡΑΣ)

17 Ιουλίου 2012

Διαπλοκή Νικόλα Παπαδόπουλου με Aegean πίσω από την απόφαση για κυπριακές αερογραμμές

Χαραυγή 15/7/2012

Εταιρείες που πρόσκεινται στην οικογένεια του Νικόλα Παπαδόπουλου (γένος Λεβέντη) έχουν άμεσα συμφέροντα στην Aegean σημειώνει η Χαραυγή. Ο Αναστάσιος Δαυίδ, ξάδελφος της Φωτεινής Παπαδοπούλου είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου και μέτοχος της Aegean μέσω των εταιρειών DYSTAL ΚΑΙ OSIRIS.

Ο Νικόλας Παπαδόπουλος όχι μόνο δεν αυτοεξαιρέθηκε από την συζήτηση του νόμου αλλά ούτε καν ανέφερε την σχέση της οικογένειας του με τον βασικό ανταγωνιστή των κυπριακών αερογραμμών.

Ως εκ τούτου εγείρονται ερωτήματα κατά πόσον το σχετικό νομοσχέδιο έχει στόχο τη διάσωση και την επιβίωση των κυπριακών αερογραμμών ή τον έλεγχο τους από την βουλή και τη μεταφορά του κύκλου εργασιών τους στην Aegean. Ευθύνες υπάρχουν και στην πλειοψηφία της βουλής που στήριξε αυτή την κίνηση, σημειώνει η Χαραυγή.

http://paratiritirioergasias.blogspot.com/2012/07/aegean.html

Και στα δικά μας…

Εξονυχιστικό έλεγχο διεξάγει στην Ελλάδα το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ) στα περιουσιακά στοιχεία περισσοτέρων των 1.000 πολιτικών προσώπων, όπως πρώην υπουργών, υφυπουργών, γενικών και ειδικών γραμματέων, δημάρχων, αντιδημάρχων, νομαρχών, περιφερειαρχών, διοικητών οργανισμών, ακόμη και καθηγητών Πανεπιστημίου που χρημάτισαν είτε σύμβουλοι υπουργών είτε υπηρέτησαν σε δημόσια θέση για  να διαπιστωθεί αν υπήρξε και σε ποιες περιπτώσεις ξέπλυμα βρώμικου χρήματος που αποτελεί τη μοναδική κατηγορία για πολιτικούς που δεν παραγράφεται.

Βήματα στην άμμο

Οχτώ και είκοσι το πρωί και οι σειρήνες στριγγλίζουν 38 φορές 15^η Ιουλίου.

Οι ελληνικές σημαίες στήνονται εκεί και εδώ στις βεράντες της γειτονιάς, ενώ άλλοι μαζεύουν προκαταβολικά βιβλία και δίσκους που έπρεπε να εξαφανιστούν για εφτά χρόνια. Μερικές δεκάδες τανκς στριμώχνονται στην Λάρνακος, πάνε να σώσουν το έθνος.

Στον Άστρα παίζει η φωνή του Σαμψών προς τον ελληνικό κυπριακό λαό. Ψες στον Έχτρα, πριν από το καουμπόικο, εξήγησε στην ταινία του Κακογιάννη ότι δεν ήταν πράκτορας κανενός και ότι όλη του η ζωή ήταν ένας αγώνας για την Ελλάδα. Η ταινία έδειξε ύστερα πολλές μαζικές διαδηλώσεις εναντίον της χούντας που είχε ήδη καταρρεύσει και των Αμερικανών. Ο Μακάριος έκανε μερικές μακάβριες συγκρίσεις του αριθμού των νεκρών και αγνοουμένων σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού και διαβεβαίωσε ότι ο αγώνας θα είναι μακρύς αλλά θα νικήσουμε. (Στην άλλη ταινία νίκησαν οι καλοί με ηγέτη τον Κλιντ Ίστγουντ που στο τέλος πήρε το άλογό του κι έφυγε – ναι και μια κοπελιά του κουνούσε το χέρι).

Στην νότια ΑΟΖ της Κύπρου κάνουν (μπορεί και να τέλειωσαν) αεροναυτικές ασκήσεις το Ισραήλ, η Βρετανία και η Τουρκία. Η τελευταία δέσμευσε το χώρο μόνη της, η Βρετανία είπε ότι ασκείται στο χώρο της δικαιοδοσίας της και ο Ηλιάδης είπε ότι το Ισραήλ πήρε άδεια από τις αρχές της Δημοκρατίας.

Ο Αμπτουλλάχ Γκιούλ κήρυξε σε νόμο τη συμφωνία οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας Τουρκίας και κατεχομένων.

Η περιοχή μυρίζει μπαρούτι και η μισή Κύπρος όντως μοιάζει με φύλλο στο πέλαγος, τι σημασία έχει το χρώμα. Αλλά προεδρεύει και της ΕΕ που ξαφνικά όμως έπαψε να είναι το οχυρό που ενέπνευσε το θρυλικό «όχι» και μπήκε σε υπαρξιακή αγωνία. Η προεδρεύουσα χώρα θα αγωνισθεί όμως για το πολυετές σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας. Το Κυπριακό μπαίνει στον πάγο αλλά έτσι κι αλλιώς εμείς δεν θέλουμε χρονοδιαγράμματα.

Αλλά η Τρόικα είναι σε καλή υγεία και μελετά τους τρόπους της διάσωσής μας. Της ξεκαθαρίσαμε όμως σε πανεθνικό μέτωπο ότι έχουμε μια κόκκινη γραμμή. Μην τολμήσει να βρει λεφτά από τον εταιρικό φόρο. Ο Στέφανος ψέλλισε και κάτι άλλα…

Είναι όμως όλοι αισιόδοξοι ότι ο κυπριακός λαός θα εργαστεί σκληρά και φτηνά όπως το 74 για να ξαναδώσει σε όσους ο θεός ευλόγησε όσα έχασαν στο χρηματιστηριακό τζόγο.

Η σύλληψη ενός φερόμενου μέλους της Χεζπολλάχ να σχεδιάζει τρομοκρατική επίθεση εναντίον ισραηλινών τουριστών δείχνει πολύ καλά ότι η Κύπρος γίνεται μέλος της μεσανατολικής κρίσης και βέβαια ως σύμμαχος του Ισραήλ και όχι των Παλαιστινίων.

Λέτε να είναι προληπτική κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση το κυνήγι των Παλαιστινίων προσφύγων στην Λάρνακα;

Ο Άστρα διαφημίζει ότι οι άδειες προς καλλιτέχνιδες έχουν καταργηθεί ως μέτρο ενάντια στο τράφφικινγκ, έτσι που η Κύπρος να ξεφύγει από την κακή της φήμη. Όντως αυτή την βδομάδα καταδικάστηκε για πρώτη φορά για αποζείν από κέρδη πορνείας ένας υπερήλικας ιδιοκτήτης ενός από τα παραδοσιακά καμπαρέ της πρωτεύουσας. Τα καμπαρέ έχουν πλέον κλείσει με τη γνωστή τους μορφή. Μερικοί υποστηρίζουν ότι η πορνεία ασκείται τώρα παντού. Απαγορευμένο είναι και το κυνήγι των αμπελοπουλιών όμως ξένα μίντια υποστηρίζουν ότι εξολοθρεύονται δύο εκατομμύρια ευροπουλιά που επιμένουν να ξεχειμωνιάζουν εδώ. Καλούν όσους θα έρχονται για τα διάφορα συνέδρια της προεδρίας να προσέχουν τι τρων.

Ηλίας Τ

Mπήκαν στη πόλη οι εχτροί

Έρχεται βροχή έρχεται μπόρα

''Όλες οι δυσάρεστες καταστάσεις που παρατηρήσαμε τα τελευταία χρόνια δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ζέσταμα για την ακόμη μεγαλύτερη κρίση που θα πρέπει να περιμένουμε'' σύμφωνα με τους Financial Times

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=151144&catid=13

ενώ η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας αναμένει μέσα στα επόμενα 4 χρόνια στην ευρωζώνη άλλα επιπλέον 4,5 εκατομμύρια άνεργους http://paratiritirioergasias.blogspot.com/2012/07/45-4.html

Είναι εκπληκτικό το γεγονός το πόσο βαθιά ριζωμένη έχει καταστεί η ηγεμονική ιδεολογία. Πολλοί άνθρωποι μπορούν να φανταστούν το τέλος του κόσμου αλλά τους είναι αδιανόητη η ανατροπή του καπιταλισμού. Ακόμα και σήμερα, που διανύουμε τον πέμπτο χρόνο της παγκόσμιας κρίσης, της μεγαλύτερης στην ιστορία του καπιταλισμού, που δεν υπάρχει ούτε μια πρόβλεψη για ανάκαμψη ή σύντομη έξοδο, που κανένας από τους λαλίστατους αστούς οικονομολόγους και πολιτικούς δεν έχει να εισηγηθεί κάτι πέραν από βραχυπρόθεσμα διαχειριστικά μέτρα που απλά σπρώχνουν τα προβλήματα 1-2 χρόνια παρακάτω, δεν αρθρώνεται ένας αντικαπιταλιστικός λόγος με την αποφασιστικότητα και την σοβαρότητα που αρμόζει στην εποχή της απόλυτης σήψης του συστήματος.

Η βαρβαρότητα ήταν πάντοτε χαρακτηριστικό του καπιταλισμού – όμως την χρυσή του Κεϋνσιανή εποχή, σε κάποιες περιοχές του πλανήτη τουλάχιστον, είχε επιτρέψει κάποιου είδους αντιπροσωπευτική δημοκρατία, είχε δημιουργήσει μια μεσαία τάξη και είχε θεσπίσει κάποια στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα και κοινωνική πρόνοια. Σήμερα η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι η διαχείριση της επιθυμίας των διεθνών αγορών, η μεσαία τάξη ένα κλάσμα του τι ήταν πριν 30 χρόνια, τα εργατικά δικαιώματα και η κοινωνική πρόνοια είδος προς εξαφάνιση. Το χάσμα των κοινωνικών ανισοτήτων αυξάνεται, η διαδικασία της φτωχοποίησης συνεχίζει ακάθεκτη, η οικολογική κρίση εντείνεται και το πολιτικό πεδίο, μέσα από το οποίο μπορεί να επιτευχθεί αλλαγή πορείας συρρικνώνεται – από τα πάνω μέσα από την μετάθεση της εξουσίας στους δήθεν ουδέτερους τεχνοκράτες και από τα κάτω μέσα από την απαξίωση του πολιτικού συστήματος που σε συνάρτηση με την κυριαρχία του μεταμοντέρνου σχετικισμού και της ιδεολογικής ισοπέδωσης μετατρέπεται απλά σε αποπολιτικοποίηση.

Παρόλο που κάθε αρχή του νεοφιλελευθερισμού έχει χρεοκοπήσει όχι μόνο στη θεωρία αλλά πλέον και στην πράξη, συνεχίζει να συγκροτεί το βασικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται η πολιτική. Αυτό είναι μάλλον ενδεικτικό της βαθιάς αντεπανάστασης που συντελέστηκε στο τέλος του 20ου αιώνα και που είχε σαν αποτέλεσμα την πλήρη εξουδετέρωση και της σοσιαλδημοκρατίας ως μεταρρυθμιστική δύναμη. Διότι πλέον η ριζική μεταρρύθμιση του υφιστάμενου συστήματος μέσα από εθνικοποιήσεις και δημόσιο έλεγχο των τραπεζών και την κατάργηση των δημόσιων χρεών δεν είναι κάποια προχωρημένη και ευφάνταστη κίνηση για μια πορεία προς τον κομμουνισμό, αλλά αυτό που είναι πλέον αυτονόητο και κοινή λογική. Δεν είναι καθ' αυτό κάποιο προοίμιο για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, είναι σήμερα προϋπόθεση για την διατήρηση των ψεγμάτων δημοκρατίας που ακόμα υφίστανται.

Το σίγουρο είναι ότι ο καπιταλισμός με την σημερινή του μορφή δεν είναι βιώσιμος. Η ελεύθερη πτώση δεν φαίνεται να ανακόπτεται και ο πάτος δεν έχει καν φανεί. Τα επόμενα χρόνια αναμένεται να είναι χρόνια κοινωνικής αναταραχής και αυξημένων συγκρούσεων τόσο εσωτερικών όσο και εξωτερικών. Η στρατιωτικοποίηση των εθνικών και διεθνών πολιτικών καταστολής, η άνοδος της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού, η αύξηση του μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού που θεωρείται πλέον από το σύστημα πλεονάζον και άρα η αναπαραγωγή του αδιάφορη, δεν προμηνύουν καθόλου ελπιδοφόρες εξελίξεις. Αλλά είναι ακριβώς μέσα σε αυτές τις συνθήκες που καλείται η παγκόσμια ριζοσπαστική αριστερά να δράσει και να αλλάξει την ιστορία της ανθρωπότητας.

 Από την άφιξη των απεργών ανθρακωρύχων της Αστούριας στη Μαδρίτη

Γρηγόρης Ι.