Περί σεβασμού ο λόγος

(σχόλιο με αφορμή μια ραδιοφωνική εκπομπή)

Η ραδιοφωνική εκπομπή πλησίαζε στο τέλος. Ο συντονιστής ενημέρωσε τους συνομιλητές του ότι έπρεπε να κάνουν το καταληκτικό τους σχόλιο και πρόσθεσε «... και για τα επιδόματα των αλλοδαπών τί ...». Το στομάχι μου ανέβηκε στο στόμα, η αηδία με πλημμύρισε.

Η συζήτηση, είχε σχεδόν τελειώσει χωρίς την τακτική, σε κάθε εβδομαδιαίο επεισόδιο της εκπομπής, τηλεφωνική παρέμβαση του ρατσιστή ακροατή, που για κάποιο περίεργο λόγο δεν κατάφερε σήμερα να πάρει τηλέφωνο για να βρωμίσει τον αέρα με τα ψέματα του.

Ο εκπρόσωπος των εργοδοτών ήταν καθαρός, επειδή όπως είπε «... έχω ευαισθησίες ...», όλα και όλα οι ξένοι πρέπει να σέβονται τον τόπο και τους ανθρώπους που τους δίνουν φαί και δουλειά και βέβαια τα «διαβόητα» παχουλά επιδόματα.

Ο εκπρόσωπος του συνδικάτου επικεντρώθηκε και αυτός στα παραμύθια περί «σεβασμού» που πρέπει να έχουν οι αλλοδαποί που βρίσκονται εδώ για δουλειά η άσυλο.

Μονάχα ο οικονομολόγος της παρέας προσπάθησε να ψελλίσει ότι πρέπει να θυμόμαστε ότι και εμείς οι κύπριοι βρεθήκαμε σαν πρόσφυγες σε άλλες χώρες όπου καρπωθήκαμε φιλοξενίας, είχαμε δουλειά και κάποιοι πήραν και «παχουλά» επιδόματα για να γίνει μεμιάς στόχος των υπολοίπων συνομιλητών του που τόνιζαν ξανά και ξανά την ανάγκη του σεβασμού!

Το στομάχι μου μέχρι τώρα είχε ησυχάσει αλλά το αίμα μου είχε ανεβεί στο κεφάλι και ο θυμός μου θόλωνε την σκέψη.

Προσπάθησα να θυμηθώ πόσες ιστορίες βιασμών και κακοποίησης αλλοδαπών γυναικών που είχαν έρθει για δουλειά είχα διαβάσει στον καθημερινό τύπο, πόσες γυναίκες έχουν εξαναγκαστεί στην πορνεία από τους εργοδότες τους και τον κύπριο υπουργό που πίστευε ότι τα ήθελαν και τα 'παθαν.

Έφερα στην μνήμη μου τα εμπορευματοκιβώτια που ζούσαν οι ρουμάνοι εργάτες, που ζούσαν σαν σκλάβοι.

Την απεργό μετανάστρια που φώναζε στα κανάλια ότι έπαιρνε 300 ευρώ και είχε τρία παιδιά να ζήσει.

Θυμήθηκα τους δύο ινδούς φοιτητές που καταπλακώθηκαν στην οικοδομή και έμειναν ξεχασμένοι στο νεκροτομείο του παλιού νοσοκομείου όταν άρχισε η λειτουργία του καινούργιου νοσοκομείου στην πρωτεύουσα.

Αλήθεια για ποιο «σεβασμό» μιλούν και απαιτούν οι εργοδότες, τα ΜΜΕ και όλοι αυτοί που εκμεταλλεύονται τα φτηνά ξένα χέρια, που σκλαβώνουν στην κυριολεξία ανθρώπους για ένα κομμάτι ψωμί. Για ποιό σεβασμό μιλούν αυτοί που καλλιεργούν την ξενοφοβία και τον ρατσισμό; Πώς μπορεί αυτός ο συρφετός να απαιτεί σεβασμό από τα θύματα του;

Και όμως πια η «κοινή λογική» ΛΕΕΙ ότι οι ξένοι που βρίσκονται εδώ οφείλουν και ΔΕΝ έχουν σεβασμό για τους «ευεργέτες» τους.

Είναι ακόμα ένα ρατσιστικό στερεότυπο που κτίστηκε από πολιτικούς που παίζουν το χαρτί της ξενοφοβίας και τα ΜΜΕ που αναπαράγουν τα ψέματα τους.

Έχει γίνει πια, όπως και τόσα άλλα, αυτονόητο στην κοινή λογική της καθημερινότητας μας και όμως πρέπει να το απορρίπτουμε και να το καταγγέλλουμε σε κάθε ευκαιρία που βρίσκουμε σαν αυτό που είναι.

Ένα ακόμα ψεύτικο και ρατσιστικό στερεότυπο.

Σταύρος Σ.

(ένας ντόπιος άνεργος)