Αντίσταση - Κινητοποίηση - Αλληλεγγύη

Ο πλούτος να πληρώσει την κρίση του.

Κωστής Αχνιώτης

Η οικονομική κρίση που διαβρώνει τις συνθήκες διαβίωσης της κυπριακής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια φαίνεται πλέον να αποκτά διαστάσεις πολεμικής καταστροφής καθώς τα δισεκατομμύρια της μαύρης τρύπας των τραπεζών δείχνουν να συναγωνίζονται το ακαθάριστο εθνικό προϊόν της χώρας μας.

Οι συζητήσεις που άνοιξαν για τους λόγους και τις ευθύνες θα είναι προφανώς μακρές και αποκαλυπτικές για το πολιτικό σύστημα από την ανεξαρτησία μέχρι τώρα.

Όμως οι συζητήσεις που γίνονται αυτή την στιγμή στα μίντια στοχεύουν να κατευνάσουν και να μειώσουν τη σημασία των γεγονότων για να μειωθούν οι αντιστάσεις του κόσμου στον οποίο σύντομα θα προσπαθήσουν να φορτώσουν τα οικονομικά βάρη της κρίσης.

Η μεγάλη αντίσταση του ελληνικού λαού στα μνημόνια , η ορμή του Σύριζα, η νίκη των σοσιαλιστών στην Γαλλία, η οργή των Ισπανών και των Ιταλών, η μεταρρύθμιση στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης διαγράφουν κάποιες νέες ισορροπίες στην Ευρωζώνη αλλά όχι αρκετές για να αλλάξουν σε μεγάλο βαθμό τις λογικές της Τρόικα.

Η Τρόικα είναι ένας μηχανισμός που προωθεί βασικά την πολιτική της νεοφιλελεύθερης λιτότητας και μάλιστα η ντόπια πλουτοκρατία της δίνει επιπλέον άλλοθι ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση. Ζητά πχ ακύρωση της ΑΤΑ και ανταγωνιστικότητα όχι βέβαια με οποιοδήποτε τρόπο αλλά με μείωση μισθών. Και βέβαια βάζουν και κόκκινες γραμμές οι άθλιοι στον εταιρικό φόρο, οι ίδιοι που πέταξαν στον αέρα τόσα λεφτά.

Οι επόμενες μέρες αν δεν είναι μέρες αγώνα θα είναι μέρες γρήγορης εξαθλίωσης της κοινωνίας με ραγδαία αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας. Αν οι εργαζόμενοι δεν συσπειρωθούν σε κοινές και αλληλέγγυες διεκδικήσεις θα δούμε φαινόμενα αντιπαράθεσης που ήδη καλλιεργούνται πχ μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων, μεταξύ ντόπιων και μεταναστών, μεταξύ παλιών και νέων εργαζομένων ενδεχομένως και μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Η Αντίσταση στην Τρόικα και τις λογικές της είναι μια πράξη αυτοάμυνας της κοινωνίας όπως επίσης και μια πράξη αλληλεγγύης με τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης που αγωνίζονται να αλλάξουν την μοίρα τους.

Μια στοιχειωδώς δίκαιη πολιτική είναι να καταγραφεί αμέσως ο πλούτος εντός και εκτός Κύπρου των τραπεζιτών και των πολιτικών που μας κυβερνούν εδώ και τόσα χρόνια. Να εφαρμοσθεί επιτέλους εκείνο το ξεχασμένο πόθεν έσχες και να μοιραστούν οι ζημιές στον πλούτο. Τόσο καιρό φώναζαν για την ελευθερία των αγορών. Δεν πρέπει τώρα να τους αφήσουμε να μας μοιράζουν τα χρέη τους και να φωνάζουν να τους δώσουμε κι άλλα για να κάνουν αυτοί ξανά ανάπτυξη για λογαριασμό τους ακόμα μια φορά με λεφτά του κόσμου - χρωστούμενα λεφτά του κόσμου.