Ούτε δάνειο, ούτε Τρόικα, ούτε μνημόνιο Άμεση ουσιαστική συνεισφορά των κατόχων του πλούτου Ταμείο κοινωνικής δικαιοσύνης – δημόσιος έλεγχος των τραπεζών

Ούτε δάνειο, ούτε Τρόικα, ούτε μνημόνιο.

Άμεση ουσιαστική συνεισφορά των κατόχων του πλούτου.

Ταμείο κοινωνικής δικαιοσύνης – δημόσιος έλεγχος των τραπεζών.

Η κυπριακή κοινωνία ευρίσκεται κυριολεκτικά μπροστά στον κίνδυνο της φτωχοποίησης. Η ανευθυνότητα του τραπεζιτικού συστήματος προκάλεσε οικονομική ζημιά ισοδύναμη ενός πολέμου και έσπρωξε την χώρα στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Η Τρόικα διαπραγματεύεται τους όρους δανειοδότησης της Κύπρου με την κυβέρνηση και επεμβαίνει κυριολεκτικά στο έργο της προδιαγράφοντας την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει. Με άλλα λόγια οι τραπεζίτες οδήγησαν την χώρα στην υποτέλεια.

Ως ΕΡΑΣ σημειώνουμε ότι δεν πρέπει να συγκαλύπτεται ο ρόλος της Τρόικας ως εργαλείου επιβολής νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας εναντίον των εργαζομένων ούτε να συγκαλύπτεται ο νεοαποικιακός της χαρακτήρας που περιορίζει την λαϊκή βούληση και κυριαρχία.

Τονίζουμε επίσης με έμφαση ότι δεν πρέπει να υποβαθμίζεται το μέγεθος του προβλήματος. Οι αριθμοί που κυκλοφορούν είναι δυστυχώς ήδη τρομαχτικοί σε σχέση με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν όμως οι τραπεζικές ζημιές είναι ακόμα μεγαλύτερες και θα φανούν στους επόμενους μήνες όταν συναθροιστούν τα επισφαλή δάνεια που δεν πρόκειται να επιστραφούν. Αντίθετα το μνημόνιο που θα προτείνει η τρόικα θα επιδεινώσει την ύφεση και θα αυξήσει την επισφάλεια των δανείων.

Σημειώνουμε επίσης ότι εδώ και χρόνια οι εργοδοτικοί σύνδεσμοι (βασικά μέλη των οποίων είναι και οι τράπεζες) και η αντιπολίτευση λίγο ως πολύ σύσσωμη πιέζουν για λιτότητα και ότι η κυβέρνηση ήδη εφάρμοσε τρία πακέτα μέτρων λιτότητας που στόχευσαν τους μισθωτούς και ιδιαίτερα τους δημοσίους υπαλλήλους υποσχόμενη ότι δεν θα προχωρήσει σε άλλες περικοπές. Επί πλέον το μέγεθος των ζημιών είναι τόσο μεγάλο που είναι αστείο να περιμένει κανείς ότι θα αντιμετωπισθεί με περικοπές μισθών και ωφελημάτων. Αντίθετα αυτή η πολιτική θα μας σπρώξει στον φαύλο κύκλο της ύφεσης και τα έσοδα του κράτους θα λιγοστεύουν και θα το σπρώχνουν σε συνεχή δανεισμό από τις χώρες που έχουν συσσωρευμένα κεφάλαια.

Είναι η ώρα με νηφαλιότητα και αποφασιστικότητα να προτείνουμε νέες λύσεις οι οποίες να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στην ρίζα του και με αποτελεσματικότητα.

Ο τραπεζικός τομέας απέδειξε από καιρό στην φούσκα του χρηματιστηρίου, στην φούσκα των ακινήτων, στην επένδυση στα ελληνικά ομόλογα, στην κομπίνα με τα αξιόγραφα, στην αποφυγή παραγωγικών επενδύσεων, στα ψηλά επιτόκια, τον επισφαλή δανεισμό, στην υπερχρέωση των πιστωτικών καρτών ότι είναι ένας τομέας παντελώς διεφθαρμένος και επικίνδυνος για την κοινωνία. Ο κίνδυνος δεν είναι μόνο οικονομικός είναι και άμεσα πολιτικός. Όλα αυτά έγιναν κατορθωτά διότι οι τράπεζες καθόρισαν επίσης και την πολιτική ατζέντα μέσω των πολιτικών που ελέγχουν και διαμορφώνουν το νομοθετικό πλαίσιο. Επίσης σημαντική φαίνεται να είναι η επιρροή των τραπεζών στα ΜΜΕ που σε μεγάλο βαθμό συγκάλυψαν και συγκαλύπτουν όσο μπορούν το σκάνδαλο.

Η έρευνα που θα πρέπει να γίνει θα πρέπει να περιλαμβάνει και την οικονομική λειτουργία των τραπεζών και την εποπτεία τους αλλά και την διαπλοκή τους με εξαρτώμενους πολιτικούς. Η πραγματική απάντηση στο ζήτημα των τραπεζών είναι ο δημόσιος διαφανής δημοκρατικός έλεγχος τους μέσω της κρατικοποίησης τους. Τα παθήματα θα πρέπει να γίνονται μαθήματα για την κοινωνία και να μην επαναλαμβάνονται.

Ο μοναδικός τρόπος για να εξευρεθούν τα αναγκαία λεφτά που θα στηρίξουν μια νέα ανάπτυξη χωρίς να καταφύγουμε στα γρανάζια του διεθνούς δανεισμού που λειτουργεί πλέον ως μια νέα τρομαχτική μορφή τοκογλυφίας είναι να καταφύγουμε στον συσσωρευμένο ιδιωτικό και εκκλησιαστικό πλούτο της χώρας. Η κυβέρνηση είχε ζητήσει ανεπιτυχώς από την Βουλή αύξηση του εταιρικού φόρου και φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Ωστόσο εκτός του ότι είναι ηθικά σωστό και δίκαιο ο πλούτος να πληρώσει την κρίση του, αυτή είναι και με οικονομικούς όρους η πιο ορθολογική λύση σε ότι αφορά την κρίση χρέους. Ο συσσωρευμένος πλούτος από την Ανεξαρτησία και κυρίως από το 74 και μετά υπερβαίνει πολλές φορές τα λεφτά που χρειαζόμαστε από την τρόικα. Το μεγαλύτερο μέρος του συσσωρευμένου πλούτου ανήκει σε μια πολύ μικρή μερίδα του πληθυσμού μεγαλοϊδιοκτητών και μεγαλοεπιχειρηματιών. Ουσιαστικά πρόκειται για μερικές χιλιάδες οικογένειες παλαιών και νέων μεγαλοαστών που πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι τους εργαζομένους και το κράτος μέσα στις τελευταίες δεκαετίες.

Είναι προς σημείωση ότι ο εταιρικός φόρος όλα αυτά τα χρόνια ήταν και παραμένει με διαφορά ο χαμηλότερος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθιστώντας ουσιαστικά την Κύπρο ένα φορολογικό παράδεισο για το κεφάλαιο. Η ΕΡΑΣ προτείνει την δημιουργία ενός Ταμείου Κοινωνικής Δικαιοσύνης στο οποίο να συνεισφέρουν οι κάτοχοι του πλούτου ανάλογα με το ύψος των περιουσιών και των εισοδημάτων τους με διάφορους τρόπους είτε με φορολόγηση, είτε με εθελοντική εισφορά, είτε με κατάσχεση.

Σε κάθε περίπτωση οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αντισταθούν με κάθε μέσο. Η Τρόικα είναι μια άλλη ΟΕΒ και η τελευταία δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της από την παρουσία της πρώτης. Για να διασώσουμε την ΑΤΑ, τους μισθούς μας, τον δέκατο τρίτο μισθό, για να επιβάλουμε προγράμματα μείωσης της ανεργίας, πρέπει να δείξουμε αποφασιστικότητα, δυναμικότητα, αλληλεγγύη και ενότητα. Πρέπει να κατέβουμε και μεις στους δρόμους μαζί με τους άλλους λαούς της Ευρώπης που πλήττονται από την ίδια λαίλαπα. Μαζί τους θα αντισταθούμε και μαζί τους θα πορευτούμε προς ένα καλύτερο μέλλον.