Η κοινή πάλη τ/κ και ε/κ στο προσκήνιο

Μια ακόμα διαδικασία δικοινοτικών συνομιλιών για το Κυπριακό αρχίζει υπό την πίεση του διεθνούς παράγοντα και των εγγυητριών δυνάμεων .

Η πολιτική κωλυσιεργίας του Νίκου Αναστασιάδη στο Κυπριακό τερματίστηκε κακήν κακώς ενώ οι «μεγαλόπνοες προσδοκίες» του τον έφεραν πίσω και από τα κοινά ανακοινωθέντα και τις συγκλίσεις των Χριστόφια - Ταλάτ. Η πολιτική στατικότητας που επέλεξε για να στήσει την κυβερνητική συμμαχία τον αποξένωσε από τις ραγδαίες μεταβολές πολιτικών και συσχετισμών στην Ανατολική Μεσόγειο και άφησε κενό χώρο για μια άμεση παρέμβαση των Αμερικάνων στο Κυπριακό.

Σημαντικές κινήσεις όπως η επαναπροσέγγιση Τουρκίας - Ισραήλ, οι πιέσεις ευρωπαϊκών χωρών όπως η Γαλλία και η Γερμανία για άνοιγμα κεφαλαίων που μπλοκάρει η Κύπρος στον ευρωτουρκικό διάλογο, και η δυναμική εμφάνιση των Αμερικάνων στην περιοχή και στο Κυπριακό άμεσα, άφησαν τον κ. Αναστασιάδη να ισορροπεί πάνω «στο φτερό του καρχαρία».

Επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες ενεργούν, όπως όλοι συμφωνούν, στη βάση των συμφερόντων τους στη διαμόρφωση της νέας περιφερειακής αρχιτεκτονικής, ενδιαφέρονται όπως φαίνεται με σαφήνεια να αλλάξουν εκείνες τις πτυχές του status quo στην Κύπρο που ενοχλούν τους σχεδιασμούς τους στην περιοχή. Τόσο σε σχέση γενικά με τις νέες ισορροπίες όσο και με την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Αυτό φαίνεται να τους οδηγεί  στην στήριξη και προώθηση της λύσης του Κυπριακού η οποία είναι μία αναγνωρισμένη διεθνώς διαδικασία. Μπορεί όμως εύκολα να αντιληφθεί κανείς ότι αν η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δεν γίνεται σύντομα αποδεκτή ως λύση, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν εύκολα να προσανατολιστούν στη διχοτόμηση και τα δύο κράτη ως μία εξ ίσου βολική λύση για τη νέα αρχιτεκτονική που σχεδιάζουν στην περιοχή, στο βαθμό που μπορεί και αυτή η επιλογή να ενταχθεί μέσα σε ένα πλαίσιο σταθερότητας.

Επομένως για δεύτερη και ίσως τελευταία φορά τίθεται ουσιαστικά  μπροστά στους Κυπρίους το διακύβευμα ομοσπονδία ή δύο ξεχωριστά κράτη ή τουλάχιστον μια σημαντική μετακίνηση προς τα δύο κράτη. Η πρώτη  φορά ήταν το 2004. Η χειροτέρευση των δεδομένων στο έδαφος και στις συνειδήσεις από το 2004 μέχρι σήμερα δείχνει τί θα μπορούσε να σημαίνει μια ακόμα αναβολή της λύσης. Όχι μόνο για το μέλλον των Κυπρίων.

Η ΕΡΑΣ δεν θεωρεί την ομοσπονδία οδυνηρό συμβιβασμό όπως επαναλαμβάνουν πολλοί, αλλά την ενδεικνυόμενη λύση ανάμεσα σε δύο εθνότητες που δυστυχώς κατάφεραν να καταγράψουν μια αιματηρή ιστορία στις σχέσεις τους. Μέσα από αυτή τη λύση μπορεί ενδεχομένως να ανοίξει ένα παράθυρο ευκαιρίας για το δικοινοτικό εργατικό κίνημα και τους επαναπροσεγγιστές των κοινοτήτων για να παλέψουν με καλύτερους όρους για την οικοδόμηση ενός κράτους ειρηνικής και δημοκρατικής συμβίωσης και κοινωνικής διεκδίκησης. Για τους λόγους αυτούς η ΕΡΑΣ εργάζεται με υπομονή και επιμονή για την καλλιέργεια ομοσπονδιακής συνείδησης. Η αντίληψη της Κύπρου ως ολότητας, αν είναι ειλικρινής, εξυπακούει το κοινό μέτωπο Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ως το υποκείμενο του αγώνα.

Οι απορριπτικές δυνάμεις χρησιμοποιούν ένα αντιιμπεριαλιστικό βερμπαλισμό εναντίον της Δύσης  για να καλύψουν  τη διχοτομική τους στόχευση και την παρωχημένη ιδεολογική τους ανάγκη να έχουν ένα φυλετικά καθαρό κράτος έστω και μισό. Αυτό το μισό είναι ήδη όμως δεδομένο εφαλτήριο για τον ιμπεριαλισμό και υποταγμένο πιόνι στους νέους σχεδιασμού του ούτως ή άλλως. Ο υπουργός του της Άμυνας ανεβαίνει πάνω σε κάθε πολεμικό πλοίο των διαφόρων στόλων που σταθμεύει σε κυπριακό λιμάνι και καμαρώνει σαν κομπάρσος μιας τραγικής σαπουνόπερας ενώ πρόσφατες συμφωνίες συνδέουν σε διάφορα επίπεδα την Κύπρο με την κατ’ εξοχή εμπροσθοφυλακή της Δύσης στην περιοχή, το κράτος του Ισραήλ.

Η ενότητα του εργατικού κινήματος των κοινοτήτων το οποίο προσπαθούμε να οικοδομήσουμε στοχεύει στη συγκρότηση ενός αντιιμπεριαλιστικού και αντιμνημονιακού μετώπου το οποίο σε συνεργασία με το ανερχόμενο κίνημα της νότιας Ευρώπης θα δώσει το παρόν του στην πάλη για μια καινούργια Κύπρο κι’ ένα καινούργιο κόσμο. Στο βαθμό που οι συνομιλίες μπορεί να καταλήξουν σε αποτελέσματα τα οποία εξυπηρετούν ή διευκολύνουν  σε κάποιο βαθμό τις στοχεύσεις μας όπως τις περιγράψαμε πιο πάνω, τις υποστηρίζουμε.