Μια συνέντευξη στον Φιλελεύθερο που αποτελεί προειδοποίηση προς τους ανέργους.
Σε συνέντευξη του στον Φιλελεύθερο, ο Γενικός Διευθυντής της Συνεργατικής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριος Κληρίδης, τονίζει ότι επιδίωξης τους είναι να διατηρήσει ο Συνεργατισμός τον ανθρώπινο του πρόσωπο. Από εδώ και πέρα θα αλλάξουν πολλά αλλά θα παραμείνει το ανθρώπινο του πρόσωπο.Το ζήτημα όμως είναι ότι αυτά που λέει αναιρούν την πρόθεση τους.
Παρόλο που από την αρχή της συνέντευξης του τονίζει ότι θα Πρέπει όμως να καταλάβουν όλοι πως τα δεδομένα έχουν αλλάξει, ο ίδιος μιλά με ένα εντελώς τυπικό τρόπο, λες και τίποτε δεν έχει αλλάξει.
Και βεβαίως αναγνωρίζουμε αυτό που ο κύριος Κληρίδης λέει: έχω νομική υποχρέωση στην περίπτωση που το δάνειο ενός οφειλέτη παρουσιάζει καθυστέρηση να στείλω ένα γράμμα στον οφειλέτη υπό τη μορφή όχι βέβαια της απειλής αλλά σε κάποιο αυστηρό-τυπικό τόνο.
Το ζήτημα είναι τι γίνεται από αυτό το σημείο και μετά. Διευκρινίζει ο Γενικός Διευθυντής πια είναι η πρόθεση τους σε περιπτώσεις όπου ένας οφειλέτης έχει χάσει τη δουλειά του αλλά έχει προοπτική να εξεύρει κάπου αλλού εργασία και δεν είναι εσαεί άνεργος, τότε σε αυτήν την περίπτωση θα δώσουμε ένα χρονικό περιθώριο.
Ή στην άλλη περίπτωση που κούρεψαν τον μισθό του οφειλέτη, κάτι που αποτελεί μόνιμο γεγονός και δεν πρόκειται να αλλάξει σύντομα. Εκεί θα πρέπει να καταλήξουμε σε μια λύση όπου η δόση θα είναι χαμηλότερη και θα γίνει ενδεχομένως και μια επιμήκυνση του δανείου.
Εκείνο όμως με το οποίο δεν καταπιάνεται ο Γενικός Διευθυντής του Συνεργατισμού, είναι με τις περιπτώσεις της μόνιμης, μακρόχρονης ανεργίας που είναι το χαρακτηριστικό της εποχής που ζούμε τώρα. Το χαρακτηριστικό που κάνει όλη την διαφορά. Και παρόλο που τονίζει ότι Πρέπει όμως να καταλάβουν όλοι πως τα δεδομένα έχουν αλλάξει, ο ίδιος αδυνατεί εντελώς να το καταλάβει.
Είναι ένα πράγμα τα δικαιώματα των τραπεζών σε μια κοινωνία με 2% ή 4% ανεργία, με την μόνιμη να βρίσκεται πρακτικά στο 0%, και άλλο σε κοινωνία που η μόνιμη πια ανεργία προσεγγίζει τον ένα στους τέσσερεις, που με το τέλος του χρόνου μπορεί να πλησιάσει τον ένα στους τρείς. Η κατάσταση σε μια τέτοια περίπτωση μετατρέπεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η ίδια η κοινωνία στερεί πια το δικαίωμα στους ανθρώπους να δουλέψουν, το λογικό γίνεται παράλογο και το ηθικό ανήθικο.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, η νομική υποχρέωση στην περίπτωση που το δάνειο ενός οφειλέτη παρουσιάζει καθυστέρηση να στείλω ένα γράμμα, γίνεται το προοίμιο ανήθικης πράξης αφαίρεσης από ανθρώπους του δικαιώματος στέγης, μετά που τους αφαιρέθηκε το δικαίωμα στην εργασία.
Και η όλη πράξη γίνεται ακόμα πιο ανήθικη, όταν την νομική υποχρέωση για να εκδιώξουν ανθρώπους από τα σπίτια τους, αναλαμβάνουν οι τραπεζικοί οργανισμοί που, ενεργώντας έξω από κάθε νομικό και ηθικό πλαίσιο, έχουν γονατίσει τις κοινωνίες. Και επιβιώνουν ακόμα μόνο και μόνο γιατί οι γονατισμένες κοινωνίες πληρώνουν τις ζημιές τους, με τις καταθέσεις και τους φόρους των απλών ανθρώπων.
Με χορήγηση ύψους €1,5 δις με λεφτά από το κοινωνικό σύνολο ενισχύθηκε η ρευστότητα του Συνεργατισμού πολύ πρόσφατα , χωρίς να ακούσουμε μέχρι τώρα για κατάσχεση της επιπλέον περιουσίας- όχι της πρώτης κατοικίας, δεν το ζητούμε αυτό- αυτών που έχουν κάνει άνεργο τον ένα στους τέσσερεις. Και τολμά, παρόλα αυτά, ο Γενικός Διευθυντής να μιλά για κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, όχι γιατί θα το θελαν οι άνθρωποι, αλλά σαν μια τελευταία δραστική ενέργεια για να εισπράξουμε τα ποσά που μας οφείλουν.
Και προειδοποιεί ότι αν περάσει αυτό το μέτρο όπου και στα χαρτιά η πρώτη κατοικία δεν θα μπορεί να εκποιηθεί μπορεί να μας δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα κεφαλαιουχικής επάρκειας… οι πολιτικοί δεν ξέρουν καλά τι επιδράσεις μπορεί να έχει η ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου και ποιες επιπτώσεις θα δημιουργήσει.
Ανησυχεί για τις επιπτώσεις από την ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου ο Γενικός Διευθυντής, αλλά δεν φαίνεται να ανησυχεί καθόλου από την πιθανότητα να ζει σε μια κοινωνία με δεκάδες χιλιάδες ή και περισσότερους άστεγους.
Έτσι όπως οι πανταχού υπεύθυνοι των τραπεζών τα έχουν κάνει, βεβαίως και υπάρχει πρόβλημα με την κεφαλαιουχική επάρκεια των τραπεζών. Και πρέπει να σωθούν. Για να σώσουν την κοινωνία όμως- χωρίς αυτό τον στόχο χάνει κάθε νόημα και η ίδια η διάσωση τους. Να σωθούν οι τράπεζες, με ξεκίνημα
- Κατασχέσεων της επιπλέον περιουσίας
- Κατασχέσεων περιουσίας όσων φυγάδευσαν τεράστια ποσά στο εξωτερικό στα πρόθυρα του κουρέματος
- Κατασχέσεων περιουσίας των ιδιοκτητών των 22 εταιρειών που χρωστούν στον φόρο εισοδήματος περισσότερα από 6 δις ευρώ.
- Κατασχέσεων της εκκλησιαστικής περιουσίας
Ναι, κατάσχεση από το κράτος κάθε επιπλέον περιουσιακού στοιχείου της κοινωνίας αν χρειαστεί, για να διαφυλαχτεί η κεφαλαιουχική επάρκεια των τραπεζών και, έτσι, η στέγη πάνω από το κεφάλι του κάθε ανθρώπου. Οτιδήποτε άλλο θα αποτελεί πράξη βαρβαρότητας απέναντι στην κοινωνία και ότι μπορεί να χαρακτηρισθεί στοιχείο πολιτισμού.
Σωτήρης Βλάχος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου