ΤΟΠΙΚΑ
Η
επίσκεψη Νετανιαχου: συμμαχίες και ο
καθένας τα δικά του
Η
επίσκεψη Νετανιαχου αναμενόταν να
επισφραγίσει την βελτίωση των σχέσεων
των 2 χωρών αλλά και της διαφαινόμενης
συνεργασίας τους στον ενεργειακό τομέα.
Ταυτόχρονα όμως η επίσκεψη λειτουργούσε
και σε ένα πλαίσιο ρευστών γεωπολιτικών
ισορροπιών. Η πρώτη εντύπωση των ε/κ
δημοσιογράφων ήταν η απροθυμία του
Νετανιαχου να σχολιάσει, την τουρκική
στάση στο θέμα των κυπριακών ερευνών
για φυσικό αέριο. Ο κ. Νετανιαχου απλά
υπενθύμισε, με την σιωπή του, ότι οι
ρητορικές κορώνες δεν έχουν ρόλο σε
σχέσεις, όπως της Τουρκίας με το Ισραήλ,
οι οποίες παρά την συγκυριακή ψυχρότητα
τους, δεν έχουν σαφώς εγκαταλείψει την
ελπίδα για εξομάλυνση – με δεδομένα
και τα ευρύτερα συμφέροντα. Διότι η
δήλωση του κ. Νταβουτογλου ότι τώρα πια
ο τουρκικός στόλος θα βρίσκεται στην
ανατολική Μεσόγειο, έχει τον αντίκτυπο
της. Όπως και το γεγονός ότι η Τουρκία
είναι ο πιο φιλοδυτικός πόλος στο
τριαδικό σχήμα της γεωπολιτικής εξουσίας
[Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Ιράν] στην
περιοχή μας. Έτσι ο κ. Νετανιαχου εξαπέλυσε
τους μύδρους του ενάντια στο Ιράν. Ενώ
αντίστοιχα ο κ. Χριστοφιας τα είχε με
την Τουρκία.
Πριν
από την επίσκεψη διέρρευσε στα ισραηλιτικά
ΜΜΕ ότι είχε γίνει εισήγηση για χρήση
ενός στρατιωτικού αεροδρομίου στη Πάφο:
αρχικά διέρρευσε σαν «εισήγηση» για
«στρατιωτική συνεργασία» [την οποία
διέψευσαν και οι 2 κυβερνήσεις], ενώ μετά
πήρε μια κάπως πιο ήπια εκδοχή, σαν σκέψη
να προσγειωθεί εκεί η ισραηλιτική
Αποστόλη. Τελικά η επίσκεψη έγινε από
το πολιτικό αεροδρόμιο.
Το
ότι πάντως κυκλοφορούν έτσι φήμες,
δείχνει μάλλον την επιθυμία του Ισραήλ
για πιο στενή δέσμευση. Η κυβέρνηση
φαίνεται προσπαθεί να τηρεί τις ίσες
αποστάσεις ανάμεσα στους γείτονες οι
οποίοι εφάπτονται με την κυπριακή Αοζ
– με δεδομένο ότι ο μεν Λίβανος έχει
σχέσεις με το Ιράν μέσω Χιζμπολαχ -
σιητικης κοινότητας, ενώ η Αίγυπτος θα
έχει κυβέρνηση με επιρροές και από την
Τουρκία τώρα πια. Το Ισραήλ σαφώς
ενδιαφέρεται για σχέση με την Κύπρο σαν
σημείο επαφής με την Ευρώπη – αλλά
φυσικά δεν θα εμπλεκόταν σε μια στρατιωτική
αντιπαραθεση για την Κύπρο. Και με
δεδομένο ότι έχει πια συμφέροντα και
στο νότο και στον βορρά. Μια στρατιωτική
ισραηλιτική βάση, θα έθετε αναπόφευκτα
νέα ζητήματα, όπως οι σχέσεις Ισραήλ-αράβων,
και θα δημιουργούσε ένα ακόμα σημείο
ενδεχόμενης πολεμικής τριβής-αντιπαράθεσης
σε ένα νησί υπερφορτωμένο ήδη με
εξοπλισμούς και ενδυναμει πολεμικές
αντιπαραθέσεις.
Στις
εφημερίδες της Κυριακής ο «Πολίτης»
προωθούσε το σενάριο συμμαχίας με το
Ισραήλ, ενώ στον Φιλελεύθερο ο Π. Ιγνατίου
συμφωνούσε μεν αλλά με μια μάλλον
ευδιάκριτη διαφοροποίηση για τις σχέσεις
[του χθες αλλά και των σημερινών δεδομένων]
των 2 νέων εταίρων: «Το Ισραήλ χρωστά
στην Κύπρο».
Γενικά
το φίλο-ισραηλινό λόμπι στα ΜΜΕ, το οποίο
εμφανίστηκε ανοιχτά το 2010, ήταν low
key τονίζοντας την συνεργασία
παρά απαιτήσεις. Κατά τα αλλά μερικές
εφημερίδες φαίνονται να κινούνται προς
την προβολή συγκεκριμένων οικονομικών
συμφερόντων με έδρα το Ισραήλ.
...................................
Διεθνή
Ιράν: επίδειξη γεωπολιτικής αυτοπεποίθησης
Ενώ
στις δυτικές πρωτεύουσες αναλώνονται
σε ρητορικές κυρώσεων, και έμμεσων
απειλών, το Ιράν έκαμε αυτήν την εβδομάδα
μια δική του επίδειξη δύναμης:
- Εν αναμονη της επισκεψης των επιθεωρητων για την πυρηνικη ενεργεια, αποκάλυψε περαιτέρω πρόοδο προς την αυτονομία της ιρανικής παραγωγής πυρηνικής ενέργειας
- Ο Αχμαντινετζαντ συμμετείχε σε σύσκεψη με τους προέδρους 2 σύμμαχων των Ηπα [Αφχανισταν, Πακιστάν]. Αυτή κίνηση ήταν εκφραστική της αποδοχής, αλλά και του στατους, που απολαμβάνει το Ιράν στην γεωπολιτική περιοχή της κεντρικής Ασίας. Αλλά ήταν ταυτόχρονα και έμμεση πρόκληση στις Ηπα με δεδομένη την θέση τους, αλλά και την συμμετοχή τους σε πολεμικές επιχειρήσεις τόσο στο Αφχανισταν όσο και στο Πακιστάν. Αυτές οι τάσεις αποστασιοποίησης είναι μεν εντυπωσιακό όταν εκδηλώνονται ακόμα και από ένα ηγέτη όπως ο Καρζαϊ τον οποίον επέλεξαν οι Ηπα, αλλά σηματοδοτούν και βαθύτερες εξελίξεις, που είναι πιο έκδηλες στο Πακιστάν. Η λαϊκή δυσφορία σε αυτόν τον "στρατηγικό σύμμαχο" των ΗΠΑ, φαίνεται να διασταυρώνεται μαζί με ανάλογη δυσφορία στρατιωτικών κύκλων. Όταν αυτή η δυσφορία οδηγεί και σε ταύτιση με δηλωμένους αντίπαλους, όπως το Ιράν, των θεωρητικά υπερατλαντικών σύμμαχων, τότε ίσως οι κινήσεις να είναι ενδεικτικές μετατοπίσεων που διαφαίνονται και για την μετά-την – αποχώρηση-των-αμερικανων εποχή.
- Ιρανικά πλοία πέρασαν στην Μεσόγειο. Η άδεια από τις αιγυπτιακές αρχές, δείχνει ότι η συμμαχία του Τανταουι [του ισχυρού άνδρα της στρατιωτικής διοίκησης] και των ισλαμιστών [των κυρίαρχων του κοινοβουλίου] αρχίζει να δείχνει σημάδια δικής της γεωπολιτικής τακτικής. Έτσι παρά την επιρροή των Σαουδαράβων τα πλοία πέρασαν. Από την πλευρά του Ιράν αυτή η κίνηση, εκτός από την επιβεβαίωση της θέσης του σαν περιφερειακής δύναμης, είναι και αναφορά στην παρουσία του σαν συμμέτοχος στις αντιπαραθέσεις της περιοχής – είτε ανάμεσα στον Λίβανο και το Ισραήλ, είτε στην διαμάχη γύρω από την Συρία.
Η
απόφαση να διακοπούν άμεσα οι εξαγωγές
πετρελαίου στην Γαλλία [ η μέσω γαλλικών
εταιρειών] και στην Αγγλία, ήταν απλά
συμπλήρωμα σε αυτό το πλαίσιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου