Δημήτρης Χριστόφιας και Ιστορία

του Σωτήρη Κάττου*

Όποιος πιστεύει ότι τα μνημόνια δημοσιονομικής προσαρμογής και οι αρχιτέκτονές τους ενδιαφέρονται για τις κοινωνίες και την ευημερία των μελών τους δεν έχουν παρά να ανατρέξουν στην πρόσφατη συνέντευξη του κυρίου Ντράγκι στη Le Monde της 22ας Ιουλίου 2012.  Όπως σημειώνει ο Γιάννης Πρετεντέρης σε πρόσφατο άρθρο του στα Νέα (25/7/12) ο Ευρωπαίος κεντρικός τραπεζίτης μεταξύ άλλων σημειώνει: «Στις σημερινές συνθήκες είναι απαραίτητο να πάρει η ΕΚΤ θέση σε ζητήματα που δεν μπορούν να ρυθμιστούν από τη νομισματική πολιτική όπως αυτά των υψηλών δημοσίων ελλειμμάτων, της έλλειψης ανταγωνιστικότητας ή των αβίωτων ανισορροπιών, από τη στιγμή που μπορεί να υπάρξει κίνδυνος για τη χρηματιστική σταθερότητα.»  Καμία αναφορά στην ασυδοσία του χρηματοπιστωτικού συστήματος του βασικού αιτίου της παγκόσμιας οικονομικής αστάθειας.  Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος των Νέων βασική του έννοια οι περίφημες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».  Κανένα ενδιαφέρον για την ύφεση, την ανεργία, την κοινωνική και οικονομική αποδιάρθρωση.  Βασική του έννοια «η οικοδόμηση μιας οικονομικής ισορροπίας συγκεκριμένου τύπου αυτή που προκρίνουν οι «αγορές» και η Γερμανία». 

Έτσι οι τροϊκανοί συνεπικουρούμενοι με τους εδώ τοποτηρητές τους θέτουν όρους και προϋποθέσεις που οδηγούν στις λεγόμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.  Μετατρέπουν δηλαδή τις ανθρώπινες ανάγκες που κάθε οικονομία καλείται να αντιμετωπίσει ως άθροισμα μαθηματικών πράξεων κι εξισώσεων.  Θέτουν όρους που εάν υιοθετηθούν θα οδηγήσουν νομοτελειακά όχι μόνο στην καταδίκη της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά την ελληνική κοινότητα σε πλήρη εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό καταποντισμό.  Τυχόν υιοθέτηση αυτών των όρων και προϋποθέσεων μέσα σε συνθήκες ημικατοχής θα οδηγήσει στην καταβαράθρωση της όποιας διαπραγματευτικής δυνατότητας έχει η Κυπριακή Δημοκρατία στη διάθεσή της, και η οποία τελευταία με την ανεύρεση φυσικού αερίου έχει ενισχυθεί.  Τυχόν υιοθέτηση των οικονομικών όρων των τροϊκανών που στερούνται οικονομικής λογικής διακυβεύουν και το στρατηγικό αυτό πλεονέκτημα.  Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και ο πρώην αντιπρόσωπος της Ελλάδος στο ΔΝΤ Παναγιώτης Ρουμελιώτης κατήγγειλε σε άρθρο του στους New York Times ότι «το ΔΝΤ ήξερε από πριν ότι το πρόγραμμα είναι λάθος» και όμως το εφαρμόζουν δια πυρός και σιδήρου.  Ουσιαστικά σε συνεργασία με την ΕΚΤ μέσω των λεγόμενων «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» επιβάλλουν μία άνευ προηγουμένου εσωτερική υποτίμηση μέσω των πολιτικών τους και οδηγούν στη αποδόμηση της μεσαίας τάξης και στη φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας.  Μέσα στα πλαίσια αυτά αποδομείται η Υγεία, η Παιδεία, η κοινωνική κινητικότητα των μη προνομιούχων, ενισχύεται η εγκληματικότητα και τίθεται σε τροχιά εθνικού αφανισμού η ελληνοκυπριακή πλειοψηφία στο νησί.

Βασική ευθύνη της σημερινής κοινωνικοοικονομικής κατάστασης της κυπριακής κοινωνίας φέρει σύσσωμη η αντιπολίτευση η οποία αρνήθηκε το θεσμικό της ρόλο, και δεν αποδέχθηκε τη βούληση της λαϊκής κυριαρχίας η Κυπριακή Δημοκρατία να έχει Αριστερό ένοικο στο Προεδρικό Μέγαρο. Αυτοί οι οποίοι συνέδραμαν καταλυτικά στην ακύρωση της δυνατότητας της Αριστεράς να κυβερνήσει αποτελεσματικά, προς όφελος της κοινωνίας,  διαμαρτύρονται γιατί δεν ενημερώνονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας..  Τίποτε όμως δε χάθηκε.  Η επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ελληνοκυπριακής κοινότητας υπερέχει πολιτικά και ηθικά του οποιουδήποτε πολιτικοοικονομικού κατασκευάσματος.  Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει υποχρέωση να διερευνήσει όλες τις δυνατότητες περαιτέρω σύσφιξης κι ενίσχυσης της πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Κίνα.  Η Κυπριακή Δημοκρατία απολάβει ενός στρατηγικού πλεονεκτήματος έναντι των τροϊκανών: το μικρό της μέγεθος και οι δανειοδοτικές της ανάγκες μπορούν να εξασφαλιστούν με διακρατικές συμφωνίες.  Αυτό ανησυχεί ιδιαίτερα τους τροϊκανούς και τους πάτρωνές τους καθότι μία επιτυχής κατάληξη με τη Ρωσία αναφορικά με τις χρηματοπιστωτικές μας ανάγκες θα καταρρεύσει το μύθο της μονοδιάστατης και μονομερούς σκληρής λιτότητας που οι τοποτηρητές τους στην Κύπρο δίνουν μάχη μέχρις εσχάτων: ας πάει στο διάβολο το νησί φτάνει να ενισχυθούν τα κέρδη τους και να αποδυναμωθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων.  Ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι αντιμέτωπος σε αυτή την κρίσιμη ιστορική καμπή όχι μόνο με την κυπριακή ιστορία αλλά και με την ευρωπαϊκή.  Μία επιτυχής διαπραγμάτευσή του με τους τροϊκανούς - υπό την προϋπόθεση της θετικής κατάληξης του ρωσικού δανείου- θα αναδείξει ότι η κοινωνία έχει επιλογές και όπως έλεγε και ο Φράνκλιν Ντ. Ρούσβελτ ο μόνος φόβος είναι ο ίδιος ο φόβος.  Δεύτερο και σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα ( που κανείς θεσμικά δεν μπορεί να του το αφαιρέσει), εάν δεν υπάρξει επιτυχής κατάληξη με τη Ρωσία, να απευθυνθεί πρόωρα για εκλογές στην κοινωνία θέτοντας ενώπιόν της τις επιλογές που υπάρχουν.  Κατ΄ ουδένα όμως λόγο δεν μπορεί να συναινέσει στους όρους των τροϊκανών που ουσιαστικά οδηγούν την Κυπριακή Δημοκρατία και κατ΄ επέκταση την ελληνοκυπριακή κοινότητα στο εκτελεστικό απόσπασμα.  Ας συναινέσουν οι τοποτηρητές των τροϊκανών στο νησί.  Η Αριστερά οφείλει να επιβεβαιώσει το ρόλο της ως πατριωτική δύναμη.

*PhD Πολιτική Κοινωνιολογία

sckattos@cytanet.com.cy

apo Politis