Τα δελτία
ειδήσεων είναι συχνά γεμάτα χυδαιότητα,
ρατσισμό, ανδρικό σωβινισμό, αγραμματοσύνη,
τεμπελιά, ατολμία, στερεότυπα και βέβαια
εθνικισμό. Ανάμεσα στις φωνασκίες και
τις αντεγκλήσεις που προκαλούν απέχθεια
και αποστροφή στην πολιτική υπάρχουν
εκκωφαντικές σιωπές. Είναι σιωπές «κοινή
συναινέσει» ανάμεσα σε όλα τα κόμματα
και σε όλα τα κανάλια. Ας δούμε μερικά
παραδείγματα:
Τι γίνεται
με το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου
Κύπρου Ελλάδας? Ο
Μητσοτάκης είχε δηλώσει τότε ότι το
δόγμα είναι «αγέρας κουπανιστός».
Θεωρήθηκε ως μια γραφική νότα από ένα
γνωστό μειοδότη και ξεχάστηκε μέσα σε
ένα ορυμαγδό, ας πούμε αναλύσεων και
πολιτικών, ας πούμε δηλώσεων και διαφόρων
συζητήσεων σοβαρών ας πούμε εκπομπών.
Σήμερα γύρω από την Κύπρο πετούν πολεμικά
αεροπλάνα διαφόρων εθνικοτήτων αλλά
όχι ελληνικά. Επίσης περιπολούν διάφορα
πολεμικά σκάφη αλλά όχι ελληνικά. Είναι
ένα θέμα που ποτέ δεν τίθεται. Κατά
μυστηριώδη τρόπο είναι απαγορευμένο.
Η απαγόρευση αφορά και στους πολιτικούς
και στους δημοσιογράφους και στις στήλες
των αναγνωστών. Μήπως αυτό συμβαίνει
εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης; Αυτό
όμως συνέβαινε και πριν την κρίση. Το
αεροδρόμιο Ανδρέας Παπανδρέου ανήκει
στο ίδιο κεφάλαιο με τους ρωσικούς
πυραύλους. Οι συσχετισμοί δύναμης στην
περιοχή δεν επιτρέπουν όπλα ελληνικής
ιδιοκτησίας με εμβέλεια το νότιο
υπογάστριο της Τουρκίας. Κατά βάση ο
ίδιος ο χώρος δεν είναι ενιαίος. Ή αλλιώς
θα μπορούσε να είναι ενιαίος κάτω από
άλλους στρατιωτικούς συσχετισμούς. Για
μερικούς η συμμαχία με το Ισραήλ θα
αλλάξει τους συσχετισμούς. Κανείς δεν
προσπάθησε να τεκμηριώσει όμως αν όντως
και πόσο στο κάτω- κάτω τους αλλάζει.
Οι σχέσεις
Κύπρου Ισραήλ είναι
κι’ αυτό ένα θέμα κοινής σιωπής.
Μιας σιωπής που «ακούστηκε» μόλις άρχισε
η στροφή προς τη συνεργασία Κύπρου-
Ισραήλ. Ίσως να ήταν η απαγόρευση του
κατάπλου ενός πλοίου της ειρήνης που
ήθελε να σταθμεύσει στη Λάρνακα στην
πορεία του προς την Γάζα πριν μερικά
χρόνια. Η Τουρκία πήρε τότε την πάσα και
στήριξε τις επόμενες εκστρατείες που
την έβαλαν μπροστά σε ότι αφορά την
στήριξη των Παλαιστινίων και μπροστά
σε ότι αφορά την αντίθεση προς το Ισραήλ.
Η πολιτική
στροφή προς το Ισραήλ έγινε στα μουλωχτά
χωρίς να διαμαρτυρηθεί ή να διαφοροποιηθεί
κανένας ανεξάρτητος ή εξαρτημένος
πολιτευτής, εντός ή εκτός Βουλής.
Το μέγεθος της απόφασης προϋποθέτει
και συμφωνία εκ των προτέρων με την
Ελλάδα (για να μην πω οδηγία από την
Ελλάδα). Άραγε να ενημερώθηκαν εκ των
προτέρων και όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί;
Άραγε να κάλεσαν για προληπτική ενημέρωση
τους αρχισυντάκτες των Μέσων; Ούτε καν
ο Λυσσαρίδης δεν στραβοκατάπιε και
κανένας δημοσιογράφος δεν πήγε να τον
ρωτήσει.
Η χρεοκοπία
των κυπριακών τραπεζών
( και η φούσκα του χρηματιστηρίου καθώς
κι αυτή των ακινήτων) θα έπρεπε εδώ και
μερικά χρόνια να είναι στο επίκεντρο.
Σκεφτείτε τόσα θέματα που σκαλώνουν
για μήνες στα πρωτοσέλιδα. Είναι ένα
θέμα που αυτό δεν θα μείνει στο απόλυτο
σκοτάδι. Ωστόσο εδώ και μέρες ακούμε
από διάφορες πλευρές πολιτικούς και
οικονομολόγους, ακόμα και τον Άντρο
Κυπριανού, να δηλώνουν ότι τώρα δεν
είναι η ώρα να αναζητήσουμε ενόχους
αλλά είναι η ώρα να αντιμετωπίσουμε την
κρίση ( να βρούμε τα λεφτά). Να αντιμετωπίσουμε
συμπληρώνουν την κρίση ψύχραιμα.
Προσπαθούν να απαγορεύσουν στον κόσμο
να θυμώσει. Να μην εκδηλώσει το θυμό
που τόσο καιρό καταπίνει από τους κάθε
λογής πολιτικάντηδες που του φορτώνουν
τα κόστη της τραπεζικής απληστίας και
των συνεργαζομένων πολιτικών , του
Αβέρωφ και του Παπαδόπουλου και όχι
μόνο. Και βέβαια το θέμα δεν είναι απλώς
να εκτονωθεί ο θυμός της κοινωνίας που
είναι αναγκαίο για την ψυχική υγεία,
αλλά να διακριβωθεί πώς ακριβώς στήθηκε
αυτή η τζογαδόρικη κομπίνα, πως
διαπλέκονται οι τραπεζίτες με τους
πολιτικούς, στο τέλος ποιος κυβερνά σ’
αυτό τον τόπο. Και εξ άλλου με ποιο θράσος
οι τραπεζίτες και πολλοί άλλοι υποστηρίζουν
ότι οι τράπεζες πρέπει να παραμείνουν
ανεξάρτητες και η κυβέρνηση να κρατηθεί
μακριά τους. Δηλαδή τι άλλο πρέπει να
κάνουν για να επιβληθεί κάποιος έλεγχος
πάνω σ’ αυτό το σύστημα που σπαταλά τον
πλούτο που δημιούργησε ο κόσμος με
σκληρή δουλειά ως ένας νέος ελληνόφωνος
Αττίλας.
Στέφανος Νικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου