Ακόμη ένα μομέντουμ χάνεται…

Ενώ όλα δείχνουν ότι οι συνομιλίες για το Κυπριακό καρκινοβατούν, ότι η λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας χάνεται οριστικά με μια νέα Ε/Κ ηγεσία το 2013 που προκρίνει μια μορφή πολιτεύματος στη λογική του “εσείς ποτζιεί τζι΄εμείς ποδά”, και τα Ηνωμένα Έθνη να δαιμονοποιούνται και στις δύο πλευρές της Πράσινης Γραμμής, οι Τ/Κ ετοιμάζονται για νέες κινητοποιήσεις. Αφορμή, οι γνωστές δηλώσεις του Εγκεμέν Μπαγίς περί πιθανής προσάρτησης της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία σε περίπτωση μη λύσης του Κυπριακού. 

Οι δηλώσεις αυτές δεν είναι μόνο περιφρονητικές, απαξιωτικές και προσβλητικές για ακόμα μια φορά απέναντι στους Τ/Κ, τους οποίους ο Μπαγίς κάλεσε να διαβάσουν συλλαβιστά τις δηλώσεις του για να τις καταλάβουν, υπαινισσόμενος ότι δεν ξέρουν Τούρκικα. Οι δηλώσεις περί προσάρτησης (που προκάλεσαν αντιδράσεις ακόμα και στην ίδια την Τουρκία) αγγίζουν τις πιο ευαίσθητες χορδές της Τ/Κ κοινότητας – κατ’ακρίβεια, αφορούν την ίδια την ύπαρξή της. Τα τελευταία δύο χρόνια οι Τ/Κ διαδηλώνουν την βαθειά αγωνία τους για το μέλλον τους ως κοινότητα στην Κύπρο. Από τη μία, μια αδιαφορούσα Ε/Κ κοινότητα είναι απόλυτα βολεμένη με το στάτους κβο το οποίο κάνει τους Τ/Κ αόρατους, περίπου σκουπίζοντάς τους κάτω από το χαλί. Από την άλλη, η έλλειψη προοπτικής λύσης του Κυπριακού στην βάση της ΔΔΟ και η μετατόπιση των προτεραιοτήτων του Ερντογάν προς μια οικειοποίηση των Κατεχομένων σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, ιδεολογικό και θρησκευτικό επίπεδο, κάνουν τα σχόλια Μπαγίς να ακούγονται πέρα για πέρα ρεαλιστικά, αν όχι απλά να δηλώνουν το προφανές. Δεν είναι λοιπόν έκπληξη το ότι οι Τ/Κ εκφράζουν και πάλι μια κραυγή υπαρξιακής αγωνίας, με όλη τη σημασία των λέξεων. Ο πέλεκυς της πληθυσμιακής και πολιτισμικής απορρόφησης των Τ/Κ από την Τουρκία φαντάζει πιο απειλητικός από ποτέ. 

Ταυτόχρονα, οι Ε/Κ είναι σχεδόν απόλυτα αποξενωμένοι από την ιδέα και την κουλτούρα της ομοσπονδίας, πέρα από τις γραφικές πλέον δηλώσεις όλων σχεδόν των κομμάτων. Στα πλαίσια αυτής της αποξένωσης αδυνατούν να συλλάβουν τη σημασία της υπαρξιακής αγωνίας των Τ/Κ, αγνοούν τα τεκταινόμενα στο βορρά, και για ακόμα μια φορά μετά το 2002, το 2004, και το 2011, χάνεται το μομέντουμ των μαζικών κινητοποιήσεων που θα μπορούσαν να χτίσουν μια κοινή πολιτική ατζέντα ανάμεσα στις δύο κοινότητες. 

Θέση της ΕΡΑΣ είναι ότι η αριστερά οφείλει να αφουγκραστεί τη φωνή των Τ/Κ και να δράσει πέρα από συνθηματολογίες, καλλιεργώντας και εμπεδώνοντας μια κουλτούρα και αντίληψη της ομοσπονδίας που δε θα βασίζεται σε επιλεκτικές ερμηνείες της δημοκρατίας και της λειτουργίας των θεσμών της. Σε πιο βραχυπρόθεσμο επίπεδο, το πεδίο δράσης εστιάζεται στις αναμενόμενες κινητοποιήσεις των Τ/Κ στο επόμενο διάστημα, οι οποίες πρέπει να έχουν την ενεργή συμμετοχή και αλληλεγγύη των Ε/Κ στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.