Στο βαθμό που τα χρέη σε διάφορες χώρες έχουν
δημιουργηθεί, επειδή ακριβώς η δημιουργία αυτών των χρεών, παρήγαγε αντίστοιχα
κέρδη σε άλλα κράτη, τότε αυτά τα χρέη πρέπει να διαγραφούν. Αν δηλαδή το
σύστημα έκανε ακριβώς αυτό! Αν το σύστημα είναι με τέτοιο τρόπο οργανωμένο (και
έτσι είναι) για να κατασπαράζουν οι μεγάλοι τους μικρούς, τότε η μόνη λύση
είναι η διαγραφή αυτών των χρεών.
Αυτό που ζουν σήμερα οι Έλληνες, οι Ισπανοί και οι
Πορτογάλοι, ισοδυναμεί με αυτό που ζούσαν οι Κύπριοι στις αρχές του αιώνα, όταν
οι αγρότες και οι εργάτες ήταν αδύνατο να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Γιατί για
να αποπληρώσουν τα χρέη τους έπρεπε να κάνουν ακόμα ένα δάνειο. Και ο
τοκογλύφος έπινε το γαίμα του χρεώστη. Η λύση δόθηκε τότε με την δημιουργία του
συνεργατισμού.
Αν θέλουμε μια Ευρώπη για όλους, τότε το σύστημα αυτό
πρέπει να ανατραπεί. Αν είναι σωστό να υπάρχουν ιδιωτικές τράπεζες, άλλο τόσο
είναι σωστό οι κοινωνίες (αποφεύγω τον όρο κράτη) να έχουν τις δικές τους
τράπεζες. Βλέπω την ανάγκη δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκού δικτύου κοινωνικών
τραπεζών. Που να ελέγχονται κεντρικά και περιφερειακά. Τράπεζες που να
ελέγχονται από την κοινωνία και που θα αποτελούν αντιστάθμισμα στα σημερινά
αιμοβόρα συστήματα. Καταλαβαίνω ότι η άποψη χρειάζεται περαιτέρω επεξεργασία
και ελπίζω να συμβάλουν σ’ αυτό το διάλογο όσοι νομίζουν ότι μπορούν να
προσθέσουν. Όμως το να αναμένει κανείς ιδιωτική τράπεζα να συμπεριφέρεται με
κοινωνική ευαισθησία, ισοδυναμεί με το να αναμένει κανείς έλεος από τον δήμιο.
Προσθέτω εδώ ότι γνωρίζω τα μύρια επιχειρήματα που αντιτάσσονται για την
δυσκολία τέτοιου εγχειρήματος. Όμως εάν οι κοινωνίες δεν βρουν την δυνατότητα
των συνεργασιών και του συνεργατισμού, αν οι κοινωνίες δεν βρουν την ικανότητα
να σκέφτονται εξυπνότερα από τις τράπεζες, τότε είμαστε καταδικασμένοι να μας
διοικήσουν οι τράπεζες.
Δεν θα αποφύγω να πω ότι μέρος των χρεών είχαν
δημιουργηθεί και από την απίστευτη διαφθορά, την κλεψιά και την δολιότητα που
επικράτησε σε διάφορους πολιτικούς άρχοντες σε διάφορα
κράτη. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει
να παταχθεί. Είναι όμως γι’ αυτό που τονίζω ότι τα χρέη πρέπει να
καταργηθούν στον βαθμό που αυτά έχουν δημιουργηθεί από ένα σύστημα που έκανε
ακριβώς αυτό. Να κερδίζω εγώ για να χάνεις εσύ! Το οικονομικό σύστημα που
επικρατεί στην Ευρώπη ευνοεί τα δυνατά κράτη με αποτέλεσμα τον γιγαντισμό τους.
Είναι απλό. Αν εγώ δανείζομαι με 3% τόκο και εσύ δανείζεσαι με 10%, δεν υπάρχει
καμία δυνατότητα να ξεχρεώσω ποτέ. Αν μάλιστα αυτός που δανείζεται με 3% είναι αυτός που με
δανείζει με 10%; Τόσο απλό. Ξέρω πως ακούγεται ακραία η
τοποθέτηση για κατάργηση των χρεών. Όμως για σκεφτείτε! Υπάρχει δυνατότητα η
Ελλάδα να πληρώσει χρέος 350 δις; Πώς;
Πιστεύω πως εάν δεν γίνει αυτό, τότε οι Ευρωπαίοι,
είτε θα οδηγηθούν στην κατάρρευση του ονείρου για την Ενωμένη Ευρώπη, είτε θα
κληθούν αργότερα να πληρώσουν πολύ-πολύ περισσότερα από το ένα τρις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου