Κωστής Αχνιώτης
Η κυπριακή
κοινωνία παρακολουθεί σαν υπνωτισμένη
να παρελαύνουν μπροστά της τεράστιες
ποσότητες από ευρώ που χάνονται σε μια
ακόμα πιο τεράστια μαύρη τρύπα χωρίς
πάτο. Είναι βέβαια τα θέματα της οικονομίας
δύσκολα. Η κυβέρνηση προβάλλει ένα
πρόσωπο ηρεμίας προφανώς για να «ηρεμίσει
τις εκνευρισμένες αγορές» και η
αντιπολίτευση φωνάζει για τα δημοσιονομικά
ελλείμματα για να συγκαλύψει την διαπλοκή
της ( στελεχών της τουλάχιστον) με τις
τράπεζες και την ληστρική τους συμπεριφορά.
Μόνο τα δάνεια
που τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου
( και συνδεδεμένα πρόσωπα ) της Λαϊκής
Τράπεζας παρείχαν στον
εαυτό τους στην διάρκεια των χρόνων της
τρέχουσας οικονομικής κρίσης προκαλούν
τρόμο. Πρόκειται για εκατοντάδες
εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο σε πολύ
μικρό αριθμό ατόμων. Μπορείτε να διαβάσετε
το σχετικό κείμενο στην Δεύτερη Ανάγνωση.
Υπάρχουν ήδη πληροφορίες για ανεπαρκείς
εγγυήσεις μέρους τουλάχιστον αυτών των
δανείων. Προκύπτουν αβίαστα αρκετά
ερωτήματα. Για παράδειγμα γιατί το
πολιτικό σύστημα δεν προμήθευσε τον
εαυτό του με κάποιο στοιχειωδώς επαρκές
σύστημα ελέγχου. Που επενδύθηκαν τα
συγκεκριμένα δάνεια; Μήπως και αυτά
στα ελληνικά ομόλογα; Είναι θεμιτό και
η Τράπεζα και τα μέλη του διοικητικού
της συμβουλίου να λειτουργούν παράλληλα;
Επηρεάζεται η τιμή αγοράς; Μήπως κάποια
ακίνητα των προσώπων αυτών ή και της
ίδιας της τράπεζας θα έπρεπε να
κατασχεθούν; Εάν αυτά συνέβησαν με την
Λαϊκή Τράπεζα τι συνέβηκε στην Τράπεζα
Κύπρου. Εάν η τελευταία μπορέσει να
κάνει ανακεφαλαιοποίηση μόνη της, δεν
θα υποστεί έλεγχο; Βέβαια δεν πρέπει να
ξεχνούμε τα ερωτήματα που αφορούν τυχόν
διαπλοκή των πολιτικών και ιδιωτικών
τους επιχειρήσεων με τις τράπεζες.
Η πρόσφατη
ιστορία ιδίως των πολιτικών της
αντιπολίτευσης που προσπάθησαν συνειδητά
να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στους
εργαζόμενους και αρνήθηκαν να δεχτούν
φορολόγηση του πλούτου δεν αφήνει μεγάλα
περιθώρια εμπιστοσύνης. Αλλά ούτε και
η κυβέρνηση δείχνει οποιαδήποτε σπουδή
να προχωρήσει σε έλεγχο του τραπεζικού
συστήματος.
Μένει επομένως
ως αναγκαία λύση η δημιουργία από τους
πολίτες μιας επιτροπής λογιστικού
ελέγχου ή κάτι ανάλογου όπως ακριβώς
συμβαίνει και σε άλλες
χώρες της Ευρώπης. Αφού η «χρεοκρατία»
δεν αναγνωρίζει σύνορα το ίδιο και η
αντίσταση εναντίον της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου